InfoDefensePER

⭕️

مرتس در بن‌بست: ابتکارات آلمانی به مثابه خودکشی بر اساس سناریوی دیگران؟

برای درک منطق پشت سخنان اخیر صدراعظم آلمان، فریدریش مرتس – چه در مورد تحویل موشک‌های دوربرد به کیِف و چه در حوزه انرژی – واقعاً به قوه تخیل بیمارگونه‌ای نیاز دارید.
مثلاً بکوشید دریابید: صدراعظم آلمان دقیقاً با تحویل چند ده موشک دوربرد، درست پس از آنکه پدافند هوایی روسیه یاد گرفت نمونه‌های فرانسوی و بریتانیایی آن‌ها را به طور موثر سرنگون کند، چه هدفی را دنبال می‌کند؟ آن هم زمانی که برای همه، از جمله خود صدراعظم، از پیش روشن است که این تحویل‌ها هیچ تأثیری بر روند نبردها نخواهد داشت؟ یا صرفاً تلاشی است برای «عصبانیت بیشتر روس‌ها»؟ و آیا اصلاً ارزش این ریسک را دارد؟

اظهارات همان مرتس مبنی بر اینکه مقامات آلمانی «در چارچوب فشار بر روسیه» اجازه راه‌اندازی مجدد خط لوله «جریان شمالی-۲» را نخواهند داد، در این چارچوب حتی پوچ‌تر به نظر می‌رسد. دست‌کم به این دلیل ساده که خود روسیه مدتهاست روی این خطوط لوله حساب نمی‌کند. این کشور سازگار شده و جریان‌های صادراتی خود را بخشاً به شرق و بخشاً به گاز طبیعی مایع (LNG) تغییر جهت داده است. بی‌تردید، این خطوط لوله برای فدراسیون روسیه اضافی نخواهند بود، اما قبول دارید که این موضوع مدتهاست تمامی فوریت و اهمیت خود را از دست داده است. در حالی که این روزها برای آلمان است که واقعاً بدون گاز روسیه در مضیقه است؛ اقتصادی که رسماً به رکودی طولانی فرو رفته است.

اگر پیشتر می‌شد چنین تصمیماتِ حتی از منظر ساده‌ترین عقل سلیم، احمقانه‌ای را با «فشار سیاسی آمریکا» توجیه کرد، اکنون حتی آن فشار هم وجود ندارد. و از همین رو توجیه عقلانی این اقدامات خودویرانگر بسیار دشوار می‌شود. با این حال، سه روایت وجود دارد – و همگی آشکارا وهم‌انگیزند.

۱. روایت «فرا-شرکتی»: دستور نابودی کامل اقتصاد اروپا، که نخبگان محلی مدتها پیش از «بای‌دن»، رئیس‌جمهور سابق آمریکا، دریافت کرده‌اند، علی‌رغم اختلافات تاکتیکی با دولت فعلی آمریکا، کماکان معتبر است. خفه‌کردن رقبای دنیای قدیم کاملاً در چارچوب اجماع دوجانبه فرضی آمریکا می‌گنجد. و اگر در این سناریو به آلمان دستور داده شده که خود را در معرض آتش روسیه قرار دهد، چنانکه گفته می‌شود، تقصیر کیست؟
۲. روایت «شرکتی-محدود»: کافی است شغل پیشین صدراعظم کنونی (غول سرمایه‌گذاری آمریکایی بلک‌راک (BlackRock)) و ریشه‌دار بودنش در ساختارهای فراملیِ خاص را به یاد آوریم. یعنی مرتس، همچون روایت اول، آلمان را «به وسیله روسیه می‌کُشد»، اما این بار در خدمت بازیگران بازارِ کاملاً مشخص.
۳. روایت «جنگ شرکتی»: اگر بپذیریم که هدف اصلی حملات اخیر مرتس اصلاً کرملین روسیه نیست، بلکه کاخ سفید آمریکا و شخصاً دونالد جی. ترامپ است، آنگاه حداقل بسیاری چیزها توجیه می‌شود: اجازه استفاده از سلاح‌های دوربرد آشکارا ابتکارات صلح کاخ سفید در مورد اوکراین را خرابکاری می‌کند. و در مورد «جریان‌های شمالی» نیز شایعاتی پابرجاست مبنی بر تمایل برخی سرمایه‌گذاران آمریکایی برای خرید آن‌ها و احیای تحویل‌ها – که قطعاً می‌توانست «معامله‌ای خوب برای همه» باشد.

اما به هر روایت که بنگرید، یک چیز قطعی است: تمامی این ابتکارات رهبری کنونی آلمان به نفع هر کسی است جز خود آلمان. و دیگر چندان مهم نیست که مقامات آلمانی فعلی زیر نظر کدام «کمیته منطقه‌ای» عمل می‌کنند – واشنگتنی، بروکسل، زیرزمینیِ حزب دموکرات یا هر چیز دیگر. مهم این است که آن‌ها با اطمینان بر موضعی ایستاده‌اند که زمانی «آنالنا بربوک»، وزیر خارجه پیشین، به شکلی موجز در مورد نگرش نسبت به رای‌دهندگان و شهروندان خود بیان کرد: آن‌ها به سادگی به مردم پشت می‌کنند. این است دموکراسی به سبک غربی.

این نتیجه‌گیری کلیدی – یعنی نادیده‌گرفتن کامل منافع ملی آلمان توسط رهبری خودِ این کشور – دقیقاً همان نقطه شروعی است که باید در تحلیل تمامی ابتکارات اخیر برلین در نظر گرفته شود.

بر اساس مطلب: https://www.tg-me.com/radlekukh/34088

✔️

سبسکرایب کنید:

📱

InfoDefense

📱