📺📺📺

📌 این آدم‌بزرگهایی که با گلوله برفی به جان هم افتاده‌ و مثل بچه‌ها از بارش برف ذوق‌ کرده‌اند، شهروندانی اهل لیون فرانسه هستند. فیلم مال ۱۸۹۶ است یعنی ۱۲۴ سال پیش، که ترمیم و رنگ‌آمیزی شده و زنده به نظر می‌رسد. حالا چیزی از این آدمها باقی نمانده، تجزیه شده و به خاک پیوسته‌اند، نوه نتیجه‌هایشان هم آنها را بیاد ندارند، انگار هیچ وقت نبوده‌اند.
آن آقای سیبیل نیچه‌ای که کمی خشن است. آن آقای خوشتیپ که با گلوله برفی دوچرخه‌سوار را سرنگون می‌کند؛ دوچرخه‌سواری که معلوم نیست به کجا می‌رفت و چرا مسیرش را تغییر داد. آن زنان با دامنهای بلند و آن دو نفری که محافظه‌کارانه دور ایستاده‌اند و تماشا می‌کنند، سالهاست که هیچ‌کدام وجود خارجی ندارند.
چه لجوج و سنگدل است این زمان، چنان گرد فراموشی به روی هر جنبنده‌ای می‌پاشد که انگار اصلا به دنیا نبوده است.
۱۲۴ سال دیگر در سال ۲۱۴۴، آیندگانی که عکس‌ها و فیلم‌های ما را می‌بینند، درباره ما چه فکر می‌کنند و چه می‌گویند؟!

چون نیست ز هر چه هست جز باد بدست
چون هست بهر چه هست نقصان و شکست
انگار که هرچه هست در عالم نیست
پندار که هرچه نیست در عالم هست

خیام
#ویدیو

@AR_NOSRATI
‌