از بسکه برآورد غمت آه از من
ترسم که شود به کام بدخواه از من

دردا که ز هجران تو ای جان جهان
خون شد دلم و دلت نه آگاه از من

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۳۸۶

بیماری شمع بین و آن مردن او
تب دارد و می‌رود عرق از تن او

بر شمع دلم سوخت که در بیماری
کس بر سر او نیست به جز دشمن او

#سلمان_ساوجی
- دیوان اشعار
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۳

من چو در گور درون خفته همی‌فرسایم
چو بیایی به زیارت سره بیرون آیم

نفخ صور منی و محشر من پس چه کنم
مرده و زنده بدان جا که تویی آن جایم

مثل نای جمادیم و خمش بی‌لب تو
چه نواها زنم آن دم که دمی در نایم

نی مسکین تو با شکرلب خو کرده‌ست
یاد کن از من مسکین که تو را می پایم

چون نیابم مه رویت سر خود می بندم
چون نیابم لب نوشت کف خود می خایم

#مولانا
- دیوان شمس
- غزلیات
- غزل شمارهٔ ۱۶۴۱

@AShaarMandgar

مائیم که گه نهان و گه پیدائیم
گهمؤمنو گه یهود و گه ترسائیم

تا این دل ما قالب هر دل گردد
هر روز به صورتی برون می‌آئیم

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۳۲۴

نه مرد سجاده‌ایم و نه مرد کَلیم
ما مرد می‌ایم در خرابات مقیم

قاضی نخورد می که از آن دارد بیم
دُردی خرابات به از مال یتیم

#مهستی_گنجوی
- رباعیات
- رباعی شمارۀ ۱۳۴

تا دست به اتفاق بر هم نزنیم،
پایی ز نشاط بر سر غم نزنیم،

خیزیم و دمی زنیم پیش از دمِ صبح،
کاین صبح بسی دمد که ما دَم نزنیم!

#خیام
- رباعی ۱۳۸

یا رب چو بخوانی ام، اطعنا گویم
فرمان تو را به جان سمعنا گویم

بر من تو به فضل اگر غفرنا گویی
من آیم و ربنا ظلمنا گویم

#باباافضل_کاشانی
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۳۰

@AShaarMandgar

هر چه دارم در میان خواهم نهاد
بی‌خبر سر در جهان خواهم نهاد

سود ممکن نیست در بازار عشق
پس اساسی بر زیان خواهم نهاد

#عطار
_غزل شماره ۱۵۶

تا کی غمِ آن خورم که دارم یا نه؛
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه،

پر کن قدح باده، که معلومم نیست
کاین دم که فرو برم بر آرم یا نه.

#خیام
- رباعی ۱۳۷

اندر ره حق تصرف آغاز مکن
چشم بد خود به عیب کس باز مکن

سّر همه بندگان خدا می داند
در خود نگر و فضولی راز مکن

#باباافضل_کاشانی
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۳۸

از فضل چه حاصل است جز جان خوردن
افسوس افضل که فضل نتوان خوردن

نان پاره چو در دست سگان است امروز
از دست سگان نمی توان نان خوردن

#باباافضل_کاشانی
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۳۴

با خلق به خُلق زندگانی می کن
نیکی همه عمر تا توانی می کن

کام همه را بر آر از دست و زبان
و آنگه بنشین و کامرانی می کن

#باباافضل_کاشانی
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۳۹

می خوردن و گرد نیکوان گردیدن
به زانکه بزرق زاهدی ورزیدن

گر عاشق و مست دوزخی خواهد بود
پس روی بهشت کس نخواهد دیدن

#خیام
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۷

تا با خودی ارچه همنشینی با من
ای بس دوری که از تو باشد تا من

در من نرسی تا نشوی یکتا من
اندر ره عشق یا تو گنجی یا من

#سنایی
- دیوان اشعار
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۳۱۴

بختی دارم چو چشم خسرو همه خواب
چشمی دارم چو لعل شیرین همه آب

جسمی دارم چو جان مجنون همه درد
جانی دارم چو زلف لیلی همه تاب

#خاقانی
- دیوان اشعار
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴

صد باره وجود را فرو ریخته‌اند
تا همچو تو صورتی برانگیخته‌اند

سبحان الله ز فرق سر تا قدمت
در قالب آرزوی ما ریخته‌اند

#خاقانی
- دیوان اشعار
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۸

گر بد دارد و گر نکو او داند
گر جرم کند و گر عفو او داند

تا زنده‌ام از وفا نگردانم سر
من بر سر اینم آن او او داند

#خاقانی
- دیوان اشعار
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۳

در عشق تو زارتر ز موی تو شدیم
خاک قدم سگان کوی تو شدیم

روی دل هر کسی به روی دگری است
ماییم که بت‌پرست روی تو شدیم

#عراقی
- دیوان اشعار
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۱۴

گاهی چو ملایکم سر بندگیست
گه چون حیوان به خواب و خور زندگیست

گاهم چو بهایم سر درندگیست
سبحان الله این چه پراکندگیست

#ابوسعید_ابوالخیر
- رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران
- رباعی شمارهٔ ۱۴۱

دردا که درین سوز و گدازم کس نیست
همراه درین راه درازم کس نیست

در قعر دلم جواهر راز بسیست
اما چه کنم محرم رازم کس نیست

#ابوسعید_ابوالخیر
- رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران
- رباعی شمارهٔ ۱۴۳