عمرت تا کی به خود‌پرستی گذرد
یا در پیِ نیستی و هستی گذرد

می خور که چُنین عمر که غم در پی اوست
آن بِهْ که به خواب یا به مستی گذرد


#خیام
- رباعی ۱۴۳

دل مغز حقیقت است و تن پوست، ببین
در کسوت روح، صورت دوست ببین

هر چیز که آن نشان هستی دارد
یا سایهٔ نور اوست، یا اوست، ببین

#باباافضل_کاشانی
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۲

گویند کز این جهان مگر شادم من
یا خود ز عدم برای این زادم من

مقصود من از هر دو جهان وصل تو بود
ور نه ز وجود و عدم آزادم من

#باباافضل_کاشانی
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۰

افضل تو به هر حالی مغرور مشو
پروانه صفت به گرد هر نور مشو

از خودبینی‌ست کز خدا دور شوی
نزدیک خود آی و از خدا دور مشو

#باباافضل_کاشانی
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۶

افضل درِ دل می زنی، آخر دل کو؟
عمری ست که راه می روی، منزل کو؟

شرمت بادا ز خلوت و خلوتیان
هفتاد و دو چله داشتی، حاصل کو؟

#باباافضل_کاشانی
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۸

زان کوزهٔ می که نیست در وی ضرری
پر کن قدحی بخور بمن ده دگری

زان پیشتر ای صنم که در رهگذری
خاک من و تو کوزه‌کند کوزه‌گری

#خیام
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۷۳

دل بندهٔ عاشقی تن آزاد چه سود باشد
جان گشته خراب و عالم آباد چه سود باشد

فریاد همی خواهم و تو تن زده‌ای
فریاد رسی چو نیست فریاد چه سود باشد

#سنایی
- دیوان اشعار
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۷۳

بیا که در غم عشقت مشوشم بی تو
بیا ببین که در این غم چه ناخوشم بی تو

شب از فراق تو می‌نالم ای پری رخسار
چو روز گردد گویی در آتشم بی تو

دمی تو شربت وصلم نداده‌ای جانا
همیشه زهر فراقت همی چشم بی تو

اگر تو با من مسکین چنین کنی جانا
دو پایم از دو جهان نیز در کشم بی تو

پیام دادم و گفتم بیا خوشم می‌دار
جواب دادی و گفتی که من خوشم بی تو

#سعدی
- دیوان اشعار
- غزلیات
- غزل شمارهٔ ۴۸۴

@AShaarMandgar

اندر سر ما همت کاری دگر است
معشوقه خوب ما نگاری دگر است

والله که بعشق نیز قانع نشویم
ما را پس از این خزان بهاری دگر است

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۷۳

ای دل چو به صدق از تو نیاید کاری
باری می‌کن به مفلسی اقراری

اینک در او دست به دریوزه برآر
درویش ز دریوزه ندارد عاری

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۷۳۱

ای دل چه حدیث ماجرا می‌جوئی
من با توام ای دل تو کرا می‌جوئی

ور زانکه ندیده‌ای کرا می‌جوئی
ور زانکه بدیده‌ای چرا می‌جوئی

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۷۳۳

با داده قناعت کن و با داد بزی
در بند تکلف مرو، آزاد بزی

در به ز خودی نظر مکن، غصه مخور
در کم ز خودی نظر کن و شاد بزی

#باباافضل_کاشانی
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۷۳

خیام، اگر ز باده مستی، خوش باش؛
با لاله‌رخی اگر نشستی، خوش باش؛

چون عاقبتِ کار جهان نیستی است،
انگار که نیستی، چو هستی خوش باش.

#خیام
- رباعی ۱۴۰

یک جام شراب صد دل و دین ارزد
یک جرعهٔ می مملکت چین ارزد

جز بادهٔ لعل نیست در روی زمین
تلخی که هزار جان شیرین ارزد

#خیام
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۹۶

ای آنکه نتیجهٔ چهار و هفتی
وز هفت و چهار دایم اندر تفتی

می خور که هزار بار بیشت گفتم
باز آمدنت نیست چو رفتی رفتی

#خیام
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۶۰

هیهات که باز بوی می می‌شنوم
آوازهٔ های و هوی و هی می‌شنوم

از گوش دلم سر الهی هر دم
حق میگوید ولی ز نی می‌شنوم

#ابوسعید_ابوالخیر
- رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران
- رباعی شمارهٔ ۴۷۱

چندان که نگاه می‌کنم هر سویی
در باغ روان است ز کوثر جویی

صحرا چو بهشت است ز کوثر کم گوی
بنشین به بهشت با بهشتی رویی

#خیام
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۶۹

چون زهرهٔ شیران بدرد نالهٔ کوس
بر باد مده جان گرامی به فسوس

با آنکه خصومت نتوان کرد بساز
دستی که به دندان نتوان برد ببوس

#سعدی
- مواعظ
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۳۶

نه سرو توان گفت و نه خورشید و نه ماه
آه از تو که در وصف نمی‌آیی آه

هرکس به رهی می‌رود اندر طلبت
گر ره به تو بودی نبدی اینهمه راه

#سعدی
- دیوان اشعار
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۲۶

اسرار ازل را نه تو دانی و نه من
وین حرف معما نه تو خوانی و نه من

هست از پس پرده گفتگوی من و تو
چون پرده در افتد نه تو مانی و نه من

#ابوسعید_ابوالخیر
- رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران
- رباعی شمارهٔ ۵۵۵