اسمون ما نمیایی پر پرواز؟

دلیل اصلی سینگل بودنم اینه که پسرایی که تایپ منن، من تایپشون نیستم :))
البته اینکه بجز سرکار جای دیگه نمیرم هم بی تاثیر نیست، ولی خب…

به گوشم میرسه ولی تو ارزش واکنش نداری

من که درسم خوب نبود هم دارم حمالی میکنم تو بازار،اون‌بچه خرخون مدرسه هم داره حمالی میکنه.

من گاهی عصبانی می‌شم. بد هم عصبانی می‌شم. حرف‌های بدی می‌زنم. حرف‌های خیلی بدی که احساسات طرف مقابلم رو شدیدن جریحه‌دار می‌کنه. اما در دفاع از خودم باید بگم فقط وقتی عصبانی می‌شم که شرحه شرحه شده باشه روح و روانم. پس وقتی حرف‌های خیلی بدم رو مرور می‌کنین گوشه‌ی ذهن‌تون باشه که از دهن یه آدم خیلی آسیب‌دیده اومده‌ن بیرون. باشه؟

‏حالا درسته که ما مووآن کردیم و الان گور بابای شما ولی این حقیقت رو نمیشه نادیده گرفت که قلبمون کِدِر شد از اون به بعد.

فکر کنم همین روال پیش بره،دیگه به ادامه زندگی فکر نکنم.

از اینکه دیگه نمیتونم حسمو‌به کسی توضیح بدم و بگم چمه عصبی ام

من کلا عصبی ام

این روزا بدتر.

بیشتر از دیروز

غمگین تر!

حتی همین الانم نمیتونم توضیح بدم.

من و تو🚶🏻‍♀️

شما رو نمی‌دونم، ولی من یه روزی از این دنیا انتقام می‌گیرم.

ترسم از مرگ نی،اون یه اتفاقه.

متاسفانه انقدر کینه به دل می‌گیرم که شتر میاد پیشم برای کلاس خصوصی.

اعتراف قشنگی نیست
ولی من هیچکس رو تو زندگیم نتونستم ببخشم. بیماریه؟ نمیدونم.
روحم سیاهه؟ اینم نمیدونم.
غیر از اینکه نتونستم ببخشم، حتی برای بعضیهاشون منتظرم که فرصتش گیرم بیفته پاره‌شون کنم. یه جوری که نشه دوختشون.
شاید برای همینه که صبر رو یاد گرفتم.
نظر و روش شما هم محترمه:)

ولی جدی به خودت افتخار کن؛ تو خیلی دووم آوردی!

شما تاحالا بچه اول خانواده‌ای رو دیدین سالم باشه؟ حالش خوب باشه؟ راضی باشه؟