سی و ششمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران

از هفدهم تا بیست و هفتم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴

نشانی انتشارات دکتر محمود افشار در نمایشگاه:

راهرو ۲۲، غرفۀ ۵

علاقه‌مندان می‌توانند با مراجعه به غرفۀ انتشارات دکتر محمود افشار در نمایشگاه کتاب تهران، کتاب‌های این انتشارات را با تخفیف ویژۀ نمایشگاه تهیه کنند.
همچنین خرید کتاب‌های انتشارات دکتر محمود افشار در نمایشگاه مجازی کتاب تهران از طریق پیوند زیر امکان‌پذیر است:

https://book.icfi.ir/book?exhibitorId=362&publisher

بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار؛ تعمیم زبان فارسی، تحکیم وحدت ملّی و تمامیت ارضی

@AfsharFoundation

فهرست انتشارات بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار، اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴

بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار؛ تعمیم زبان فارسی، تحکیم وحدت ملّی و تمامیت ارضی

@AfsharFoundation

افتتاح کتابفروشی و نگارخانۀ افشار

جمعه، ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۴
ساعت ۱۶ تا ۲۰

کتابفروشی و نگارخانۀ افشار
خیابان ولی‌عصر، سه‌راه زعفرانیه، خیابان عارف‌نسب، شمارۀ ۱۲

به این مناسبت از روز افتتاحیه به مدت یک هفته (نوزدهم تا بیست و ششم اردیبهشت‌ماه) کتاب‌های انتشارات دکتر محمود افشار با ۳۰٪ تخفیف عرضه می‌شود. علاقه‌مندان می‌توانند با حضور در کتابفروشی و نگارخانۀ افشار کتاب‌های انتشارات دکتر محمود افشار را با تخفیف ویژۀ این مناسبت تهیه کنند‌.
همزمان با این رویداد، آثار خوشنویسی استاد محمّد شهبازی در نگارخانۀ افشار به نمایش درمی‌آید. این نمایشگاه تا بیست و سوم خردادماه سال جاری برپا خواهد بود.

بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار؛ تعمیم زبان فارسی، تحکیم وحدت ملّی و تمامیت ارضی

@AfsharFoundation

‍ خلیج فارس در متون یونانی و لاتین و تازی

دربارۀ نام‌های جغرافیایی می‌توان این قاعدۀ کلی را که بر بسیاری از آن‌ها تعلق می‌گیرد روا دانست:
نام‌های سرزمین‌ها و کشورها بیشتر از نام طوایف و نژادهایی که در آنجا زندگی می‌کرده‌اند گرفته شده است. بیشتر نام‌های رودها از رنگ‌ آب‌ها و شکل ظاهری آن‌ها بیرون آمده و نام‌های کوه‌ها را نیز اغلب از شباهت آن‌ها با چیزهای دیگر گرفته‌اند. اما به دریاها تقریباً نام کشورها و سرزمین‌هایی را که به آن‌ها نزدیک بوده‌اند داده‌اند. دریایی را که سراسر جنوب ایران را فراگرفته چون قسمت عمدۀ آن کرانه‌های سرزمین فارس را در ایران در بر گرفته است و از مردم ایران مردم فارس یعنی پارسیان باستان زودتر از طوایف دیگر با جهان غرب رابطه به هم زده‌اند، از روزی که به تدوین تاریخ و جغرافیا آغاز کرده‌اند «دریای فارس» یا «خلیج فارس» نامیده‌اند. کلمۀ پارس و فارس را یونانیان قدیم «پرس» تلفظ کرده‌اند و به همین جهت در تسمیۀ این خلیج این کلمه را نیز به کار برده‌اند.
آریان، مورخ معروف یونانی، که در قرن دوم میلادی می‌زیسته نام خلیج فارس را پرسیکوکایتاس نوشته است که معنی درست آن «خلیج فارس» است. استرابون، جغرافیانویس معروف یونانی، که در حدود ۵۸ پ.م. به جهان آمده و در حدود ۲۵ درگذشته، در کتاب جغرافیایی خود مکرر همین نام را به کار برده است.
کوینته کورسه، مورخ معروف زبان لاتین، در کتابی که در تاریخ اسکندر نوشته است، نام این دریا را «آکواروم پرسیکو» نوشته است که معنی تحت‌اللفظ آن «آبگیر فارس» است.
جغرافیانویسان و تاریخ‌نویسان تازی همه‌جا دربارۀ این دریا همان نام قدیم را به کار برده‌اند. ابن خرداذبه که قدیم‌ترین کتاب جغرافیا به زبان تازی از او مانده است در کتاب المسالک و الممالک اسم این دریا را بحر فارس نوشته است.
گذشته از بزرگان تاریخ‌نویسان و جغرافیانویسان به زبان تازی، در همۀ کتاب‌های دیگر که ذکری از این دریا هست تا روزگار ما نام آن را برخی «بحر فارس» و برخی دیگر «بحر فارسی» و پاره‌ای «خلیج فارس» آورده‌اند.

[مقالات سعید نفیسی (در زمینۀ تاریخ تصوف، فرهنگ و ادب ایران)، به کوشش مسعود عرفانیان، تهران: انتشارات دکتر محمود افشار، ۱۳۹۷، ج ۳، ص ۶۱۷-۶۲۳]

#persian_gulf

#forever_persian_gulf

بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار؛ تعمیم زبان فارسی، تحکیم وحدت ملّی و تمامیت ارضی

@AfsharFoundation

‍ The Persian Gulf in Greek, Latin, and Arabic Texts

A general rule that applies to many geographical names can be stated as follows:
The names of lands and countries are mostly derived from the tribes and ethnic groups that lived there. Most river names stem from the color or visible appearance of their waters, and mountain names are often taken from their resemblance to other things. But for seas, the names have generally been taken from the lands and countries near them.
The body of water that borders the entire southern coast of Iran has been named “the Sea of Fars” or “the Persian Gulf” because a major portion of its shores belongs to the province of Fars in Iran, and because the people of Iran—namely, the people of Fars, the ancient Persians—were among the first in the region to establish contact with the Western world. From the time historical and geographical records began to be compiled, this body of water has been referred to by this name.

The word “Pars” or “Fars” was pronounced “Pers” by the ancient Greeks, and so this term was also used in naming the gulf.
Arrian, the renowned Greek historian who lived in the second century CE, referred to the Persian Gulf as Persikōn Kólpos, which accurately means “the Persian Gulf.”
Strabo, the famous Greek geographer born around 58 BCE and who died around 25 CE, used this name repeatedly in his geographical works.
Curtius Rufus, the famous Latin-language historian, in his book on the history of Alexander, called this sea Aquarum Persico, which literally means “the waters of Persia.”

All Arab geographers and historians have consistently used the ancient name for this sea. Ibn Khordadbeh, the author of the oldest surviving Arabic geographical text, called Al-Masalik wa al-Mamalik, refers to this body of water as Bahr Fars (“the Sea of Fars”).
In addition to renowned Arab historians and geographers, in all other Arabic texts that mention this sea up to our own time, it has been referred to variously as Bahr Fars, Bahr al-Farsi, or Khalij Fars—all meaning the Persian Sea or Persian Gulf.

From: Saeed Nafisi’s Essays (on the history of Sufism, Iranian culture, and literature), edited by Masoud Erfanian, Tehran: Dr. Mahmoud Afshar Foundation Publications, 2018, Vol. 3, pp. 617–623.

#persian_gulf

#forever_persian_gulf

Dr. Mahmoud Afshar Foundation: Promoting the Persian Language, Strengthening National Unity, and Preserving Territorial Integrity

@AfsharFoundation

مجمل التواریخ و القصص، تصحیح و تحقیق دکتر اکبر نحوی، تهران: انتشارات دکتر محمود افشار، چاپ دوم ۱۴۰۰

کتاب شایستۀ تقدیر سی و نهمین دورۀ جایزۀ کتاب سال

بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار؛ تعمیم زبان فارسی، تحکیم وحدت ملّی و تمامیت ارضی

@AfsharFoundation

خلیج فارس

تصمیم دارم در اینجا در این مورد که خلیج فارس باید خلیج عربی نامیده بشود یا نه، بحث و گفت‌وگویی نکنم. جدا از این حقیقت که همۀ مؤلفان معاصر، به هر زبانی که کتاب‌ها و تحقیقاتشان را نوشته‌اند، آن را خلیج فارس نامیده‌اند، اگر بخواهیم به سوابق تاریخی وفادار باشیم، همۀ سوابق تاریخی تأیید کرده‌اند که این خلیج از ابتدای تاریخ، خلیج فارس نامیده شده.

ویلم فلور

[خلیج فارس: تاریخچۀ سیاسی و اقتصادی پنج شهر بندری (۱۵۰۰- ۱۷۳۰م/ ۹۰۵- ۱۱۴۳ق)، ویلم فلور، ترجمۀ آرزو حیدری، تهران: انتشارات دکتر محمود افشار، ۱۴۰۳، ص ۳۳]

بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار؛ تعمیم زبان فارسی، تحکیم وحدت ملّی و تمامیت ارضی

@AfsharFoundation

I have decided not to discuss the merits of calling the Persian Gulf by the name of Arabian Gulf. Apart from the fact that it was called Persian Gulf by all contemporary authors, in whatever language they wrote during the period that this study is concerned with, I also adhere to historical precedence, which has determined that this Gulf was called the Persian Gulf since the beginning of history. Those interested in this matter I refer to Edmund Bosworth, “The Nomenclature of the Persian Gulf,” Iranian Studies 30 (1997), pp. 77-94.


— Willem Floor
The Persian Gulf: A Political and Economic History of Five Port Cities (1500–1730 CE / 905–1143 AH)
Translated by Arezoo Heidari
Tehran: Dr. Mahmoud Afshar Foundation Press, 2024, footnote on p. 33

Dr. Mahmoud Afshar Foundation: Promoting the Persian Language, Strengthening National Unity, and Preserving Territorial Integrity

@AfsharFoundation

افتتاح کتابفروشی و نگارخانۀ افشار

جمعه، ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۴
ساعت ۱۶ تا ۲۰

کتابفروشی و نگارخانۀ افشار
خیابان ولی‌عصر، سه‌راه زعفرانیه، خیابان عارف‌نسب، شمارۀ ۱۲

به این مناسبت از روز افتتاحیه به مدت یک هفته (نوزدهم تا بیست و ششم اردیبهشت‌ماه) کتاب‌های انتشارات دکتر محمود افشار با ۳۰٪ تخفیف عرضه می‌شود. علاقه‌مندان می‌توانند با حضور در کتابفروشی و نگارخانۀ افشار کتاب‌های انتشارات دکتر محمود افشار را با تخفیف ویژۀ این مناسبت تهیه کنند‌.
همزمان با این رویداد، آثار خوشنویسی استاد محمّد شهبازی در نگارخانۀ افشار به نمایش درمی‌آید. این نمایشگاه تا بیست و سوم خردادماه سال جاری برپا خواهد بود.

بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار؛ تعمیم زبان فارسی، تحکیم وحدت ملّی و تمامیت ارضی

@AfsharFoundation

سیر العباد الی المعاد، ابوالمجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی، تصحیح و شرح دکتر مریم مشرّف، تهران: انتشارات دکتر محمود افشار، ۱۴۰۱

کتاب برگزیدۀ چهل و یکمین دورۀ جایزۀ کتاب سال ایران

بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار؛ تعمیم زبان فارسی، تحکیم وحدت ملّی و تمامیت ارضی

@AfsharFoundation

‍ ستوده از شاعران بیش از همه به حافظ شیرازی مایل بود و استنادات شعری او در نامه‌های همین کتاب هم گواه این مدّعاست. خود از او شنیدم که قاآنی را آخرین شاعر بزرگ فارسی می‌دانست. بی‌مناسبت نبود که افشار و ستوده به کار نیما بی‌اعتقاد بودند. باور داشتند روش او به نفع زبان فارسی نیست. در حقیقت اگر گمان داشتند شعری مایۀ نگاهبانی زبان فارسی را ندارد، آن شعر موافق سلیقه‌شان نمی‌افتاد. جز این، حمایت حزب توده را نیز در رواج شعر نو مؤثّر می‌دانستند. در لابلای نامه‌های ستودۀ سنّت‌گرای کهن‌پسند اشارات جالبی به منازعۀ طرفداران شعر نو و کهنه هست و برخی عقاید خود او هم در این باره آشکار می‌شود. مثلاً یک بار به خواهش دوستی از افشار به مناسبت آنکه «در کتاب و کتابداری ید طولایی» دارد می‌پرسد که آیا از دیوان اشعار نادر نادرپور و فروغ فرّخزاد و سایر شعرای معاصر که «بنده حتّی اسم ایشان را هم نمی‌دانم اثری منتشر شده است یا خیر» (۳۴). در جای دیگری هم وقتی به جدال قلمی شیفتگان و پیروان نیما یوشیج و طرفداران مهدی حمیدی شیرازی در کیهان اشاره می‌کند طرف سبک شعری حمیدی را می‌گیرد و معلوم است که دلش با نوپردازها نیست و اصالتی در کارشان نمی‌یابد.
می‌دانیم که نیما در دی‌ماه ۱۳۳۸ در تهران درگذشت و در امامزاده عبدالله دفن شد. امّا سی و چهار سال بعد پیکرش را به زادگاهش یوش انتقال دادند و در خانه‌اش دفن کردند. ستوده این را زیر سر یونسکو که دایۀ مهربانتر از مادر شده می‌بیند که می‌خواهد آقابالاسر ما باشد «و امامزادۀ شعر نو برای چشم‌‌‌بستگان آینده می‌سازد». ستوده عقیده دارد نباید «درخت کهنسال ادب فارسی را، که یک شاخۀ آن سعدی و یک شاخۀ آن حافظ و یک شاخۀ آن نظامی است، با اشعار و ابیات و اوزان بی ‌‌‌سر ‌‌‌و ‌‌‌ته فرنگی» پیوند زد. باید به آن آب و کود داد و آن را زنده نگاه داشت. «این درخت قابل پیوند نیست و هیچ پیوندی روی آن نمی‌گیرد.»

[نامه‌های منوچهر ستوده و ایرج افشار، به کوشش محمد افشین‌وفایی، تهران: انتشارات دکتر محمود افشار، ۱۴۰۳، مقدمه ص ۵۷-۶۲]

بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار؛ تعمیم زبان فارسی، تحکیم وحدت ملّی و تمامیت ارضی

@AfsharFoundation