﷽
✨شاگردان و رفقای حضرت آیت الله نجابت همه از طالبان صادق و مخلص در سلوک الی الله بودند و پس از آن که حقانیت ایشان را یافتند و فهمیدند ایشان فقط داعى الى الله والى الرسول است تبعیت از ایشان را که همان تبعیت از خدا و رسول بود پیشه خود ساختند و دریافتند که اساس رفاقت با ایشان طلب معرفت و صداقت در طلب است.

لذا حضرت آیت الله نجابت به شاگردان و رفقا می فرمودند:

💢"به حق قرآن مجید از همه چیز بعد از انبیا و اولیا عزیزتر طلب است، همین طلب جزئی چون این مطلب بعد از انبیا و اولیا از همه چیز عزیزتر است این طلب باعث میشود که یواش یواش همه زیادی ها را کنار بزند.
خواجه میفرماید:

از ثبات خودم این نکته خوش آمد که به جور
در سر کوی تو از پای طلب ننشستم

پس میفهمد که عزّت بنی آدم به طلب اوست لذا هرکس حضرت خاتم انبیا ﷺ را دوست داشت طلبش صحیح است و کسانی که خاتم انبیا ﷺ و امیرالمؤمنین(علیه السلام) را دوست نمیدارند طلبشان ناقص است یعنی:
در واقع طلب نیست و تخیّل است.

💠اهم امور نزد طالب، معرفت خدا و صداقت در طلب است."

🔹حضرت آیت الله نجابت میفرمودند:
"هر جا صدق در افراد بود این علامت طلبکاری است و هرجا طلب مسلم شد، معرفت خواهی نخواهی خواهد آمد."🔸

📚مقام و منزلت استاد الهی📄صفحه: ۷۴
┄┄┄┅┅❅✾❅┅┅┄┄┄
@Ayatollahnejabat

﷽
✨حضرت آیت الله نجابت(اعلی الله مقامه) در کتاب شریف بصائر یا قرآن و اهلبیت علیهم السلام می فرمایند:

[گفتار عکرمه غلام ابن عبّاس در برتری علی
احمد]
حاكم حسکانی گوید: نقل حدیث کرد برای ما نصر پسر احمد.‌‌.. از علی پسر ندیمه از عکرمه از ابن عباس گفت:

💢نیست در قرآن آیه
{الَّذِينَ ءَامَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ}
مگر اینکه علی(علیه السلام) امیر و شریف آن مؤمنین است.

💠نبود از اصحاب محمدﷺ مردی مگر اینکه نافرمانی خداوند کرد و لذا مورد توبیخ قرار گرفت، ولی علی(علیه السلام) در قرآن ذکر نشد مگر به نیکی.

سپس عکرمه گفت:

🔹هر آینه من میدانم برای علی(علیه السلام) فضیلت هایی است که اگر آن را حدیث نمایم قطرهای آسمانها و زمین از یکدیگر گسیخته میشوند، یا گفت زمین از بین میرود.🔸

📚بصائر یا قرآن و اهلبیت علیهم السلام📄صفحه: ۴۰
┄┄┄┅┅❅✾❅┅┅┄┄┄
@Ayatollahnejabat

﷽
✨حضرت آیت الله نجابت(اعلی الله مقامه) در کتاب شریف بصائر یا قرآن و اهلبیت علیهم السلام می فرمایند:

حاکم حسکانی میگوید: خبر داد ما را محمّد پسر علی...از ابی اسحاق از ابی الاحوص از عبدالله پسر مسعود گفت:

💢داناترین اهل مدینه در علم ارث و داناترین قاریان قرآن مدینه، على بن ابیطالب(علیه السلام) است.

حاکم حسکانی میگوید: خبر داد ما را محمّد پسر علی...خبر داد ما را هشيم عانت از سعید بن جبیر گفت: ابن عبّاس گفت:

🔹داناترین ما (اصحاب رسول اللهﷺ) به قضاوت و استادترین ما در قرآن علی بن ابیطالب(علیه السلام) است.🔸

📚بصائر یا قرآن و اهلبیت علیهم السلام📄صفحه: ۴۵
┄┄┄┅┅❅✾❅┅┅┄┄┄
@Ayatollahnejabat

﷽
✨حضرت آیت الله العظمی نجابت از ابتدا مدار و مرکز و کانون زندگی خود را خداوند تبارك و تعالی قرار دادند که عملاً یافته بودند که هر چیز در جَنبِ الله هیچ است.

💢پس سراب بودنِ غیر خداوند را نصبُ العین خویش قرار دادند و خداوند را فاعل مايشاء و فعال حقیقی در تمام عوالم دانستند و در این راه استقامت ورزیدند تا اینکه جذبات حق ایشان را دریافت.
می دو ساله و محبوب چهارده سال
همین بس است مرا صحبت صغیر و کبیر

🔹لذا ایشان در اثر نور شرح صدر و نور علم و یقین به مرتبه ای رسیدند که نور خدا را در موجودات مشاهده میکردند و اسرار خلقت و سبحات جمال و جلال برای ایشان آشکار شده بود.🔸

در خراباتِ مُغان نورِ خدا میبینم
این عجب بین که چه نوری ز کجا میبینم

جلوه بر من مفروش اى ملك الحاج كه تو
خانه میبینی و من خانه خدا میبینم

نیست در دایره یک نقطه خلاف از کم و بیش
که من این مسئله بی چون و چرا میبینم

💠ایشان احاطه و قرب حضرت احدیت جَلَّت عظمته و احاطه و قرب متولی عالم امر حضرت بقیة الله الاعظم را در قلب و سِرّ خود یافته بودند و به وصال محبوب رسیدند.

بعد از این نور به آفاق دهم از دل خویش
که به خورشید رسیدیم و غبار آخر شد

آن پریشانی شبهای دراز و غم دل
همه در سایه ی گیسوی نگار آخر شد ...

📚ذکر الصالحین📄صفحه: ۲۵۱
┄┄┄┅┅❅✾❅┅┅┄┄┄
@Ayatollahnejabat

﷽
... این راه را به تبعیّتِ محض از حضرت محمّد بن عبداللهﷺ و دوازده نور پاک (علیهم السلام) پیموده، لذا حَسَبُ القدرة، خود را متصف به اوصافِ مجمع صفات پروردگار، شخص اول عالم امکان حضرت ختمی مرتبتﷺ کرده بودند.

🔹و به تعبیر دیگر در اثر عنایتِ پروردگار قلبِ ایشان محلِ تجلیِ انوارِ خداوندِ علیِّ اعلی گردیده و متصف به اوصاف ربوبی شده بودند و فناء خود و بقاء پروردگار را به تمام معنی یافته بودند.🔸

ساقیا لطف نمودی قدحت پُر مِی باد
که به تدبیر تو تشویش خمار آخر شد

💠لذا به هر صفتی که ظاهر میشد، اوّل متصف به آن صفت بود.
اگر از درِ کَرَم وارد میشد اوّل کریم بود؛
اگر از درِ وُدّ وارد میشد اوّل وَدود بود؛
اگر از درِ علم وارد میشد اوّل عالِم بود؛

که فانی شده بودند به خوبی،
که به فرموده خود ایشان راستی راستی میرفتند طرفِ صفتِ پروردگار و حقیقتِ آن صفت از ایشان ظهور میکرد و خودی در کار نبود.

چنان پُر شد فضای سینه از دوست
که فکر خویش گم شد از ضمیرم

💢مخصوصاً از درِ دوستی و محبّت که وارد میشدند واقعاً کم نظیر بودند به نحوی که به تمام معنی در این راه پاکباخته بودند؛
یعنی؛
در راه دوستی و رفاقت از همه چیز خود می گذشتند.
نعیم هر دو جهان پیش عاشقان بجوی
که این متاع قلیل است و آن بهای حقیر ...

📚ذکر الصالحین📄صفحه: ۲۵۱
┄┄┄┅┅❅✾❅┅┅┄┄┄
@Ayatollahnejabat

﷽
✨... ایشان برای محبت، قیمت و ارزش فوق العاده ای قائل بودند.
می فرمودند:

💠"هیچ کدام از صفاتِ پروردگار گرانبهایی اش به اندازه ی محبت نیست."
می فرمودند:
"صفتِ محبت،
کمیاب تر از رزاقیت خداست؛
کمیاب تر از خالقیت خداست؛
کمیاب تر از قادریتِ خداست؛
قدرت بسیار عزیز است، لکن محبّت از قدرت عزیزتر است. چرا؟

💢چون در محبت انسان میل دارد که به پروردگارِ عالَم نزديك بشود و نسبت به خودش متنفر باشد.
ولی قُوَّتِ پروردگار عالم زمین و آسمان را پر کرده؛ در یهودی هست؛ در نصرانی هست.

همه صفات پروردگار عزّت دارد تحقیقاً، لکن؛

چون در دست و پای خَلق فراوان است.
آن اختصاصی که در محبّت هست در دیگر صفات نیست؛
آن اختصاصی که در وُدّ هست در دیگر صفات نیست چون همه جا حاصل نمی شود.

میفرمودند:
🔹"خدا محبت را منحصر به اولیاء خودش قرار داده و خلاصه أَعَزّ تمام نِعَمِ خدا محبت است."🔸 ...

📚ذکر الصالحین📄صفحه: ۲۵۲
┄┄┄┅┅❅✾❅┅┅┄┄┄
@Ayatollahnejabat

﷽
✨... حضرت آیت الله العظمی نجابت (ره) چون خود از اولیاء خدا بود و از این نعمت بزرگِ الهى بهرۀ وافر داشت لذا علاوه بر عشق به محبوب، خلایق و صنایع محبوب را هم دوست داشت.

💠مخصوصاً ظهور حُبّ و دوستیِ ایشان نسبت به طلابِ پروردگار و مؤمنین بسیار فوق العاده بود و پرواضح است که مدار این دوستی فقط خدا بود؛ یعنی؛
برای خدا دوست میداشتند و به مظاهر و آیات و اسماء پروردگار محبت می ورزیدند.

🔸زندگی حضرت آیت الله العظمی نجابت (ره) از هر بعد آیت بزرگی است.
مخصوصاً از جهت رفاقت و دوستی میفرمودند:
رفیق نعمتی است که به بیان نمی آید.🔹

ایشان در سخت ترین شرایط مادی که قطعاً خانواده ایشان در زحمت بودند اول به فکر رفیق خود بودند.

💢یکی از معاشران ایشان در نجف اشرف میگوید:
"در ماه مبارك رمضان در نجف اشرف وضع مالی ما آنچنان بود که روزانه قادر به تهیه بیش از يك وعده غذا (افطاری یا سحری) و من که در بیرون منزل حضرت آیت الله نجابت زندگی می کردم پول برای تهیه همین یک وعده غذا هم نداشتم.

▪️لذا آیت الله نجابت هر روز میرفتند در صحن حرم حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) و به عهده ی خود پول قرض می گرفتند و می آوردند با احترام تقدیم بنده میکردند.
کار هر روز ایشان در آن ماه مبارك همین بود.

حتی نمیگذاشتند بنده جلو بروم و خودم پول قرض کنم میفرمودند:
"تو" سیدی..." ؛

با این که قطعاً خود مرحوم آیت الله نجابت به این پول نیازمند بودند؛ با این وجود بر ذمّه ی خود قرض میگرفتند تا معاش رفیقشان را تأمین کنند ...

📚ذکر الصالحین📄صفحه: ۲۵۲
┄┄┄┅┅❅✾❅┅┅┄┄┄
@Ayatollahnejabat

﷽
✨... نیز همین معاشرِ حضرت آیت الله نجابت نقل میکند:

"یک بار در همین وضع تنگی معیشت (که تقریباً همگانی بود) بنده مبتلا به مرضی شدم؛
آیت الله نجابت فرمودند:
برخیز برویم پیش طبیب عرض کردم پولی در بساط ندارم.
فرمود شما کاری به این چیزها نداشته باش.

بنده را بلند کردند و بردند پیش طبيب.
طبیب هم دستوراتی داد و داروهایی تجویز کرد که فوراً باید استعمال می شد و خرجش هم کم نبود به آیت الله نجابت عرض کردم:
گفتم که بی فایده است؛ پول این داروها را از کجا بیاورم؟ بعد از مراجعت به منزل چند دقیقه بعد آیت الله نجابت تشریف آوردند اشاره کردند به چیزی که در دست داشتند و فرمودند:
اهل بیت ما مقداری زیورآلات داشت آوردم تا بفروشم و خرج مداوای تو کنم.
امـا بنـده بـا وجـود اصرار ایشان اصلاً حاضر به چنین کاری نشدم."

🔸آری حضرت آیت الله العظمی نجابت (ره) در تمام زندگی نسبت به دوستان خود خصوصاً این چنین بودند و از هیچ چیز دریغ نداشتند.🔹

💢بارها میشد در عین تنگدستی مالی پول مختصری می آمد، اما ایشان این پول را تقسیم میکردند و هر قسمت را برای یکی از دوستان که نیازی داشت میفرستادند و هیچ چیز برای خودشان برنمی داشتند؛

💠از این نوع قضایا در زندگی ایشان بسیار است.
ایشان به تمام معنی متحمّل اذیّتِ رفیق و دوست بودند؛
اگر کوتاهی، تقصیر یا قصوری پیش می آمد با این که صد درصد از جانب مقابل بود، اما ایشان همیشه این کوتاهی را به خودشان نسبت میدادند.

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافری است رنجیدن ...

📚ذکر الصالحین📄صفحه: ۲۵۳
┄┄┄┅┅❅✾❅┅┅┄┄┄
@Ayatollahnejabat

﷽
✨... در دفاع از دوست بی نظیر بودند؛
این شعر خواجه را میخواندند و خود مصداق قطعی آن بودند:

مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

💠سالها قسمت عمدۀ منزل ایشان در اختیار دوستان ایشان و طلّاب بود؛
هرکس از دوستان و از مؤمنین در هر وقت از شبانه روز به ایشان مراجعه میکرد ایشان با روی باز پذیرایی میفرمودند.

💢از احوال همه دوستان آگاه بودند و به مشکل همه رسیدگی می کردند.
با برخوردی که میفرمود حزن و غم را از دل دوستان بیرون می آوردند و چون از عالمِ اَمر و روحِ افراد اطلاع داشتند و میدانستند که هرکس در تحت سلطنت کدام اسم از اسماء الهی است، لذا با هرکس آنچنان که باید رفتار میکردند؛

🔸چون تکیه گاهی بسیار محکم برای دوستانشان بودند؛ به خوبی آداب رفاقت را به جای می آوردند که واقعاً جز از کسی که مؤید به تأیید الهی باشد چنین چیزی ساخته نیست و بالجمله: «کانَ رحيماً عطوفاً رؤوفاً رفيقاً يعطي كُلّ اَحَدٍ  َحقَّه».

واقعاً بر جميع دوستان و معاشرینش حقی عظیم داشت و هیچ کس از ایشان را بر او حقی نَه.🔹

📚ذکر الصالحین📄صفحه: ۲۵۴
┄┄┄┅┅❅✾❅┅┅┄┄┄
@Ayatollahnejabat

﷽
✨بعد از سال ۱۳۴۲ (هـ ش) با عده ای از دوستان در دامنه کوهی در فاصله چند کیلومتری سروستان مشغول زراعت بودیم، حضرت آیت الله نجابت هم معمولاً حضور داشتند و با تربیتهای عملی و تشویق و ترغیب دوستان به مجاهده و تزکیه نفس، چندین سال دوستان را در آن مکان تربیت میفرمودند.

💠یک شب با گروهی از دوستان در خدمت ایشان مجلس اُنسی داشتیم.
ایشان سؤالی را مطرح فرموده بودند و دوستان غرق در تفکر و اندیشه بودند، ناگهان چند نفر دزد مسلح و نقابدار ما را محاصره نمودند و در حالی که تفنگهایشان را به سوی ما نشانه گیری کرده بودند گفتند:
شما راه فرار ندارید و تسلیم ما هستید

🔹حضرت استاد در کمال اطمینان و اتکال به خداوند هیچ اعتنایی به آنها نکردند و دوستان را هم کنترل کردند و به طوری که همه رفقا در حالی که سر به جیب تفکر فروبرده بودند بدون هیچ اضطراب و ترس و واهمه ای مشغول کار خود بودند و حتی یک نگاه ظاهری هم به دزدها نکردند.
پس از چند دقیقه سکوت محض که همه و حتی دزدان را فرا گرفته بود، حال دزدان عوض شد بر زمین نشستند و تفنگها را زمین گذاشتند و گفتند آقا ما گرسنه ایم اگر چیزی دارید به ما بدهید.🔸

💢حضرت استاد نیز به آنها ترحم کردند و دستور فرمودند تا مقداری مواد غذایی قند و چای که آنجا بود، به آنها داده شود دزدان که در ابتدا به قصد دزدی و شاید آدمکشی آمده بودند در پایان با معذرت خواهی و تشکر خداحافظی کرده و رفتند.

📚دعا و توسل📄صفحه: ۱۰۷
┄┄┄┅┅❅✾❅┅┅┄┄┄
@Ayatollahnejabat

﷽
✨حضرت آیت الله نجابت(اعلی الله مقامه) در کتاب شریف "بصائر یا قرآن و اهلبیت علیهم السلام" می فرمایند:

حاکم حسکانی میگوید: خبر داد ما را ابوبکر قرانی... گفت شنیدم محمّد پسر فضیل گفت شنیدم ابن شبرمه می گوید:

🔹کسی نبود بر منبر بالا رود، بگوید از من بپرسید از آنچه بین دو جلد قرآن است مگر؛

علی بن ابیطالب(علیه السلام).🔸

📚بصائر یا قرآن و اهلبیت علیهم السلام📄صفحه: ۵۹
┄┄┄┅┅❅✾❅┅┅┄┄┄
@Ayatollahnejabat

﷽
✨حضرت آیت الله العظمی نجابت(اعلی الله مقامه) درباره آیه شریفه

{وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا}
[و یاد داد آدم را همه نامها]

می فرمایند:
حالم حسکانی می گوید: خبر داد ما را حاکم ابوعبدالله حافظ... از خالد پسر حفاف از عامر از ابن عبّاس گفت:

💠دانش (که خدا به خلایق خود عطا فرمود) ده جزء میباشد.

🔹نُه جزء آن را خداوند به علی بن ابیطالب(علیه السلام) عطا فرمود و یک دهم آن را به سایر خلائق و حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) در آن یک جزء نیز از همه داناتر میباشد.🔸

📚بصائر یا قرآن و اهلبیت علیهم السلام📄صفحه: ۱۱۰
┄┄┄┅┅❅✾❅┅┅┄┄┄
@Ayatollahnejabat

﷽
✨در قاموس ایشان(حضرت آیت الله نجابت) رفیق، اسم خدا بود؛ خودشان جانشان را برای رفاقت می دادند؛
از دیگران هم همین را میخواستند؛
ایشان متناسب با روحیات افراد رفیق و دوست برای آنها انتخاب میکردند.

💢یکی از فرزندان ایشان نقل میکند:
"روزی والده خدا رحمتش کند به من فرمود:

به آقا بگو فلان چیز را در منزل احتیاج داریم؛ بنده آخر شب خدمت آقا عرض کردم؛
اما ایشان فرمودند:

💠این پول را بگیر و همین الآن به فلانی برسان؛ در حالی که خود خانواده احتیاج زیادی به آن داشتند؛

{وَ يُؤْثِرُونَ عَلى أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ}؛
[دیگران را بر خود مقدم میدارد؛ در صورتی که خود به آن احتیاج دارد.]

ایشان در تمام عمر سعی داشتند رفقا را بر خود مقدّم دارند؛ حتی در خوراکی، پوشاک و غیر ذلک.

نقل است ابوسعید ابوالخیر میفرمود:

🔸من در دوران مجاهده با نفس، تمامی سُنن پیامبر را به جا می آوردم اما هیچگاه مانند زمانی که شادی به دل بنده ای از بندگان خدا میرساندم متنعّم نمیشدم.
و این همان معنایی است که؛
مرحوم آیت الله نجابت فرمودند:
هر چه دارم از رفاقت دارم.🔹

📚بیان حق📄صفحه: ۴۳
┄┄┄┅┅❅✾❅┅┅┄┄┄
@Ayatollahnejabat