آمـــین یا الله....

دختر اسرائیلی : لطفا ما رو ببخشین ، لطفا شلیک موشک هارو تموم کنید

❤️ #اللهﷻ:

⭐️ هیچ چیز برای انسان بدون تلاش بدست نمی‌آید، و خداوند هیچگاه تلاش بنده اش را ضایع نمی‌کند.

🔴 احتکار و گران‌فروشی در روزهای بحران، خیانت به مردم است!

🔹 در این روزهای سخت عده‌ای در بازار با احتکار و گران‌فروشی، به دنبال سودهای نامشروع و بازار سیاه‌اند.

🔹 این رفتار نه‌تنها خیانت به مردم، بلکه لکه‌ای ننگین بر اخلاق و انسانیت است. با نخریدن دست احتکار کنندگان و گران‌فروشان را قطع کنیم.

---------------------

❤️‍🩹روایت دردناک ملت فلسطین

مردم غزه چون جنگ بود و بمباران شدند به بیت‌الاحیا فرار کردند.
بعد به دیرالبلح رفتند اونجا هم بمباران شدند.
سپس به خان‌یونس رفتند اونجارو هم زدند و دیگه جایی نموند.
پشت سرشون جنگ و بمباران بود جلوشون هم دیوار مصر.
حکام مسلمین فقط تماشا کردند، نه مرزی باز شد، نه حمایتی رسید.
انگار جان مردم غزه هیچ ارزشی نداشت براشون هیچ رهبر مسلمانی از فلسطین حمایت نکرد چون اونا هم مسلمان بودند اگر فلسطین کشور کافر و غیر مسلمان بود همه ازش حمایت میکردند مخصوصاً حکام مسلمان.

اسرائیل و آمریکا و تمام ظالمان جهان هم به زودی نابود خواهند شد چوب خدا صدا ندارد☝️🏻

#قرآن

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَىٰ أَوْلِيَاءَ ۘ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ

ای کسانی که ایمان آوردید! یهود و نصاری را به دوستی بر نگزینید، آنان دوستان یکدیگرند، و کسانی که از شما با آنها دوستی کنند، از آنها هستند، هماناخداوند گروه ستمکار را هدایت نمی کند.

-سورة المائدة, آية ٥١

هرگز به فکر انتقام گرفتن از کسی نباش،
میوه‌ای که خرابه خودش میوفته!

پدر نیمی از روان کودک را تشکیل می‌دهد و مادر نیم دیگر

کودکان از نظر روانی قادر به جداکردن خود از آنها نیستند.
آسیبی که بر اثر فریاد بر همدیگر و جنگ بین والدین بر کودک وارد می‌شود، یک عمر همراهش می‌ماند.

شیخ‌الاسلام ابن‌تیمیه رحمه‌الله فرموده است: «کسب حلال و پرداخت نفقه‌ی همسر، دروازه‌های بزرگی‌ست که هیچ کار خیری با آن برابری نمی‌کند».

❀ الایمان‌الاوسط؛ ۶۰۹ | فریبا کریم‌نژاد

بررسى چهار شبهه اسلام ستيزان

#بارزان_موحد🎙
✾•┈••✦❀✦••┈✾

گناه یا صدقه جاریه، انتخاب با خودته !

ما همه وقت خود را صرف علم و عبادت نمی‌کنیم. این تصور فقط بر روی کاغذ و در حالت ایده‌آل ممکن است. بخشی از وقت ما هم برای نیازهای انسانی از جمله کنجکاوی برای دانستن اوضاع، شوخی و خنده و صمیمیت و ارتباط می‌رود.

بخش بزرگی از کسانی که با شبکه‌های مجازی تعامل می‌کنند در پی سرگرمی هستند. همه در پی امور جدی نیستند. حتی ممکن است برخی از پل سرگرمی وارد مسائل جدی‌تر شوند. چه بهتر که محتوای جدی‌گویان، زیبا و جذاب هم باشد.

برخی از کسانی که وقت خود را به خواندن مسائل جدی و تولید محتوا صرف کرده‌اند - که الله جزای خیرشان دهد - همه را با خود مقایسه می‌کنند و انتظار دارند همانند خودشان باشند اما واقعیت اینطور نیست. نباید در تشویق دیگران به سمت جدیت و وقت گذاشتن برای علم و عبادت آنقدر زیاده‌روی کرد که کار دیگرانی که گاهی در صفحات شخصی خود شوخی‌ای می‌کنند و درباره خبری حرف می‌زنند در چشم بقیه به عنوان وقت کشی و بیهوده‌گویی تلقی شود.

جمع ما جمع بزرگی نیست. ما و کسانی که مانند ما فکر می‌کنند کم هستیم و همه هم در یک سطح از علم و عبادت نیستیم و طرز فکر ما هم شبیه هم نیست. برخی به شوخی گرایش دارند. برخی در پی اخبار و حوادث هستند. هریک خارج از حیطهٔ علم و عبادت، چیزهایی را می‌پسندند. اگر این حرف‌ها در محیط امن خودمان باشد خیلی بهتر از آن است که در جاهای دیگر باشد.

بنابراین همانطور که ما - حتی با حدی از دینداری و التزام - متفاوت هستیم، چیزهایی که می‌نویسیم هم متفاوت است و خودبخود فضای ما متنوع خواهد شد. عده‌ای خیلی جدی و منظم می‌نویسند، عده‌ای پراکنده‌تر، عده‌ای روزمره‌نویس هستند، برخی طرح می‌زنند یا ویدیوهای کوتاه تولید می‌کنند و... عده‌ای هم شاید به اخبار بپردازند. خبر علی‌رغم آنکه برخی گمان می‌کنند بسیار مهم است. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم با اخبار و تحلیل‌هایی از دیگر جهات روبرو خواهیم شد که منافع خود آنها را تامین می‌کند. بنابراین منبعی که خبر را می‌رساند بر روی مخاطب تاثیری دارد که فراتر از ذات خبر است.

پس تا اینجا کار مشکلی پیش نیامده مگر اینکه کسی خطای واضح شرعی مرتکب شده باشد. ایراد را باید برای وقتی گذاشت که واقعا لازم است یا آنکه اگر گمان می‌کنم در زمینه‌ای زیاده‌روی شده آن را در قالب نصیحت نیکو عرضه کنم نه در قالب نامناسب. کلمات شبیه موجودات جانداری هستند که می‌توانند مستقل از گوینده‌شان عمل کنند و حتی اگر گوینده قصد خیر دارد هر کلمه‌ای و هر نوع بیانی برای هر موقعیتی مناسب نیست. شاید گوینده متکبر نباشد اما از سخنش چنین برداشت شود. اتفاقا کسانی که در میان جدی‌نویسی‌های خود شوخی هم می‌کنند بهتر حرفشان با جان می‌نشیند چون مخاطب یادش می‌آید که با یکی شبیه به خودش طرف است.

سخنان نیکو را می‌توان از نحوه بیان تشخیص داد. فرد محسن و دعوتگر سخنان خود را طوری می‌چیند و کلماتش را طوری انتخاب می‌کند که مخاطب آن نوشته، صلح وتواضع را در آن ببیند. او چنان تند نمی‌گوید که سخنان دیگرش را بیهوده انگارند و چنان دیگران را خطاب قرار نمی‌دهند که خود را از عامه مردم جدا فرض کند یا پاک و منزه جلوه دهد [یا حداقل دیگران از سخنش چنین برداشتی کنند].

ایده‌آل گرایی در خلأ رشد می‌کند. مثلا فردی که فقط در خلوت خودش زندگی می‌کند می‌تواند طرحی ایده‌آل از چیزی که می‌خواهد را بکشد و به دیگران ارائه دهد. پیچیدگی جامعه و ارتباط با دیگران اما نشان می‌دهد که ما فقط نباید به طرح‌های ذهنی خود متکی باشیم و بلکه باید این پیچیدگی را در آن طرح ذهنی هم پیش‌بینی کرده باشیم.

بسیاری از انسان‌ها می‌توانند وقت خود را به طور کامل صرف یک ایده کنند و خسته هم نشوند. در زندگی‌نامه برخی از علما آمده که گاه تا روزی پانزده ساعت فقط در کتابخانه بوده‌اند. اما همان عالم در برخورد با دیگران بسیار نرم و اهل شوخی و گردش هم بود. دلیلش این است که علما در گذشته ارتباطات انسانی گسترده داشتند و همه زندگی‌شان خلوت نبود و حداقل وقتی که می‌خواستند درس بدهند ارتباط مستقیم داشتند. اما اکنون می‌توان ارتباط داشت و کسی را ندید.

این کانال ها رو خیلی دوست دارم.

https://www.tg-me.com/addlist/CeyobxyfL0s3N2I0

فرد مؤمن همواره از الله عافیت و سلامتی می‌خواهد و هرگز گرفتاری و مصیبت نمی‌خواهد. اما وقتی به مصیبتی گرفتار شود، صبر می‌کند و از پروردگارش امید پاداش دارد. هرکس صبر کند و بر صبر تمرین نماید، الله به او صبر می‌دهد و یاریش می‌کند و از او خشنود می‌شود و بنده را نیز راضی می‌گرداند.🌻

۱- الله تعالی می‌فرماید: ﴿وَٱصۡبِرۡ وَمَا صَبۡرُکَ إِلَّا بِٱللَّهِۚ وَلَا تَحۡزَنۡ عَلَیۡهِمۡ وَلَا تَکُ فِی ضَیۡقٖ مِّمَّا یَمۡکُرُونَ١٢٧ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلَّذِینَ ٱتَّقَواْ وَّٱلَّذِینَ هُم مُّحۡسِنُونَ١٢٨﴾ [النحل: ۱۲۷-۱۲۸]:

«و [ای پیامبر،] شکیبایی پیشه کن و شکیبایی‌ات جز به [یاری و] توفیق الله نیست؛ و بر آنان [= کافران] اندوه مخور و از نیرنگی که می‌ورزند دلتنگ مباش‌. بی‌تردید، الله با کسانى است که پرهیزگاری کردند و کسانى که نیکوکارند».

۲- الله تعالی می‌فرماید: ﴿قُلۡ یَٰعِبَادِ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ رَبَّکُمۡۚ لِلَّذِینَ أَحۡسَنُواْ فِی هَٰذِهِ ٱلدُّنۡیَا حَسَنَهٞۗ وَأَرۡضُ ٱللَّهِ وَٰسِعَهٌۗ إِنَّمَا یُوَفَّى ٱلصَّٰبِرُونَ أَجۡرَهُم بِغَیۡرِ حِسَابٖ١٠﴾ [الزمر: ۱۰]:

«[ای پیامبر،] بگو: ای بندگان باایمانِ من، از پروردگارتان پروا کنید. افرادى که نیکویى مى‏کنند، [علاوه بر آخرت، در این دنیا نیز] پاداش نیکو دارند. زمین الله گسترده است [پس اگر براى حفظ عقیدۀ خود دچار مشکل شدید، هجرت کنید]. قطعاً پاداش صابران، کامل و بى‌دریغ عطا خواهد شد».

۳- عَنْ أَبِی سَعِیدٍ الخُدْرِیِّ رضی الله عنه أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم قَالَ: «مَا یَکُونُ عِنْدِی مِنْ خَیْرٍ فَلَنْ أَدَّخِرَهُ عَنْکُمْ، وَمَنْ یَسْتَعْفِفْ یُعِفَّهُ اللَّهُ، وَمَنْ یَسْتَغْنِ یُغْنِهِ اللَّهُ وَمَنْ یَتَصَبَّرْ یُصَبِّرْهُ اللَّهُ، وَمَا أُعْطِیَ أَحَدٌ عَطَاءً خَیْرًا وَأَوْسَعَ مِنَ الصَّبْرِ».[۱]

ابوسعید خدرى رضی الله عنه روایت می‌کند که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «هر چه نزد من باشد (بین شما تقسیم می‌کنم و) هرگز آن را ذخیره نمی‌کنم. ولی هرکس از درخواست کمک خودداری کند، الله او را کمک می‌کند و هرکس خودش را بی‌نیاز بداند، الله او را بی‌نیاز می‌گرداند، و هرکس صبر پیشه سازد، الله صبر و شکیبایی نصیبش می‌کند و به هیچ‌کس نعمتی بهتر و بزرگ‌تر از صبر داده نشده است».

۴- عَنْ عَبْدِ اللهِ رضی الله عنه قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه وسلم وَهُوَ یُوعَکُ، فَمَسِسْتُهُ بِیَدِی، فَقُلْتُ: یَا رَسُولَ اللهِ إِنَّکَ لَتُوعَکُ وَعْکًا شَدِیدًا، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه وسلم: «أَجَلْ إِنِّی أُوعَکُ کَمَا یُوعَکُ رَجُلَانِ مِنْکُمْ» قَالَ: فَقُلْتُ: ذَلِکَ أَنَّ لَکَ أَجْرَیْنِ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه وسلم: «أَجَلْ» ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه وسلم: «مَا مِنْ مُسْلِمٍ یُصِیبُهُ أَذًى مِنْ مَرَضٍ، فَمَا سِوَاهُ إِلَّا حَطَّ اللهُ بِهِ سَیِّئَاتِهِ، کَمَا تَحُطُّ الشَّجَرَهُ وَرَقَهَا».[۲]

عبدالله بن مسعود رضی الله عنه می‌گوید: نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم رفتم؛ و او تب داشت. با دستم او را لمس نمودم و گفتم: ای رسول الله! تب شدیدی داری. فرمود: «بله، من به اندازه دو نفر از شما، تب می‌کنم». گفتم: آیا برای این است که دو پاداش به شما می‌رسد؟ فرمود: «بله، همین‌طور است». سپس رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «هر مسلمانی که با بیماری یا هر چیز دیگری، اذیت و آزار شود، همان‌گونه که برگ درختان می‌ریزند، الله متعال گناهان این مسلمان را می‌ریزد».

[۱]– متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۱۴۶۹ و مسلم حدیث شماره ۱۰۵۳ با لفظ بخاری📚
[۲]– متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۵۶۴۷ و مسلم حدیث شماره ۲۵۷۱ با لفظ مسلم 📚