کاهش همه هزینه-فایده کنیم
این روزها ذهن همه درگیر این است که چرا بابت فلان موضوع که سال‌هاست با آن درگیر هستیم هزینه-فایده نمی‌کنیم. یعنی بشینیم ببینیم هزینه اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و … این تصمیم چیست و فایده آن در همه این حوزه‌ها چیست؟! به هر حال این آرزرو بر دل ماند که کمی بیشتر هزینه‌ها و فایده‌ها را در نظر بگیرند.
اما از همین موضوع به سهام هم میرسیم. واقعیت ماجرا فضا به حدی ترسناک است که به هیچ عنوان نمی‌توان هیچ تصمیمی را قضاوت کرد. اصلا درست و غلطی وجود ندارد صرفا ممکن است بعضی تصمیم‌ها از نگاه برخی هزینه بیشتر و برخی تصمیم‌ها فایده بیشتر داشته باشند.
مثلا یکی بپرسد خانه در تهران بخریم الان؟ راستش را بخواهید بعد از این اتفاقات اخیر اصلا نگاه نگارنده به خرید خانه تغییر عجیبی کرده است. نگارنده به صورت کلی با خرید خانه مشکل ذهنی داشت ولی وقتی اتفاقات اخیر مشاهده کرد این سوال مداوم تکرار می‌شود اگر کسی بخواهد همین امروز خانه‌ش را بفروشد با چه قیمتی می‌تواند این کار را انجام دهد؛ اصلا نقد می‌شود؟
اتفاقات تلخ و دردناک جان باختن بسیاری از هم‌وطنان عزیز بود. اما برخی از اخبار و اتفاقات و اثرات روانی آن شاید ویرانی کمتر از مرگ به دنبال نداشته باشد. شما فکر کنید با خبر عدم دسترسی به سپرده‌ها در دو بانک بزرگ و معظم کشور چه استرسی به افراد وارد شد. در کنار تلخی ماجرا اگر بخواهیم خاطره بنویسیم اتفاقات عجیبی در این دوره رخ داد که با تمام سناریوهای ذهنی قبلی متفاوت بود. عدم اطمینان از آینده که دیوانه‌کننده‌ست.
یا اینکه هک شدن کیف‌های پول یکی از بزرگترین کارگزاری‌های رمزارز به حدی خبر عجیب و ترسناکی بود که در میانه جنگ برای چند ساعتی این خبر پهنای باند اخبار را به خود اختصاص داده بود. فکر کنید شما با خیال راحت دلار دیجیتالی (تتر) خریداری کرده باشید و بعد ببینید دیگر دلار شما نیست؟!
دوره عجیبی است. حتی به قول دوستان شما از یه حد بیشتر طلا و دلار به صورت فیزیکی نگه دارید ممکن است تهدیدی که این موضوع در ناامنی احتمالی ایجاد کند از جنگ بیشتر باشد.
تمام این موارد گفته شد که برسیم به اینجا که واقعا حالا چه بخریم چه نخریم؟!
واقعیت ماجرا نگارنده هم امید دارد که کمی هزینه-فایده بیشتری رخ دهد و دیگر اتفاقات تلخ ادامه‌دار نباشد و کمی واقع‌بینانه‌تر ببینیم شرایط را. ولی خب مشخص نیست دقیقا چه خواهد شد ولی به نظر می‌رسد همه قبول داریم در نقطه بسیار حساس و تعیین‌کننده در تاریخ ایران هستیم.
من اگر خبر قطعی داشتم که همین فردا ما به صلح با دوام در منطقه میرسیم و در ادامه تحریم‌ها رفع می‌شود هر آنچه داشتم و نداشتم در سهام به عنوان بخشی از اقتصاد ایران و بخشی از تولید ایران سرمایه‌گذاری می‌کردم؛ گزارش دیروز بلومبرگ درباره بورس تهران زیاد بیراه نیست؛ به خصوص پس از این افت اخیر قیمت سهام.
اگر قطعا بدانم جنگ شود هم واقعیت کار زیادی از دستم برنمیاد شاید چون اصلا قصد خروج از این مملکت را هم ندارم و هستم در خدمت شما.
در میان این دو سناریو طیفی از احتمالات را می‌توان گنجاند. برخی می‌گویند ما ترجیح می‌دهیم تمام هر آنچه داریم در سپرده باشد ؛ این گزینه برای نگارنده مطلوب نیست. برخی می‌گویند هر آنچه داریم را به طلا و دلار فیزیکی تبدیل می‌کنیم؛ این هم از یک سطح بیشتر برای نگارنده مطلوب نیست.
نگارنده همچنان سبدی از دارایی‌های مختلف را انتخاب می‌کند که اتفاقا سهام جای معناداری در این سبد دارد. واقعیت ماجرا اینکه در آینده چه می‌شود را نمی‌دانیم ولی خدا رو شکر آسیبی به خصوصی به شرکت‌ها وارد نشده است. شرکت‌ها دوباره به تولید برگشته‌اند. گرچه نگارنده بسیار نسبت به آینده نگران است و دست به دعا برداشته که کاش کمی هزینه-فایده کنیم که چه به دست آوردیم و چه از دست دادیم.
پ.ن: امیدوارن خوب و سلامت باشید
این روزها ذهن همه درگیر این است که چرا بابت فلان موضوع که سال‌هاست با آن درگیر هستیم هزینه-فایده نمی‌کنیم. یعنی بشینیم ببینیم هزینه اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و … این تصمیم چیست و فایده آن در همه این حوزه‌ها چیست؟! به هر حال این آرزرو بر دل ماند که کمی بیشتر هزینه‌ها و فایده‌ها را در نظر بگیرند.
اما از همین موضوع به سهام هم میرسیم. واقعیت ماجرا فضا به حدی ترسناک است که به هیچ عنوان نمی‌توان هیچ تصمیمی را قضاوت کرد. اصلا درست و غلطی وجود ندارد صرفا ممکن است بعضی تصمیم‌ها از نگاه برخی هزینه بیشتر و برخی تصمیم‌ها فایده بیشتر داشته باشند.
مثلا یکی بپرسد خانه در تهران بخریم الان؟ راستش را بخواهید بعد از این اتفاقات اخیر اصلا نگاه نگارنده به خرید خانه تغییر عجیبی کرده است. نگارنده به صورت کلی با خرید خانه مشکل ذهنی داشت ولی وقتی اتفاقات اخیر مشاهده کرد این سوال مداوم تکرار می‌شود اگر کسی بخواهد همین امروز خانه‌ش را بفروشد با چه قیمتی می‌تواند این کار را انجام دهد؛ اصلا نقد می‌شود؟
اتفاقات تلخ و دردناک جان باختن بسیاری از هم‌وطنان عزیز بود. اما برخی از اخبار و اتفاقات و اثرات روانی آن شاید ویرانی کمتر از مرگ به دنبال نداشته باشد. شما فکر کنید با خبر عدم دسترسی به سپرده‌ها در دو بانک بزرگ و معظم کشور چه استرسی به افراد وارد شد. در کنار تلخی ماجرا اگر بخواهیم خاطره بنویسیم اتفاقات عجیبی در این دوره رخ داد که با تمام سناریوهای ذهنی قبلی متفاوت بود. عدم اطمینان از آینده که دیوانه‌کننده‌ست.
یا اینکه هک شدن کیف‌های پول یکی از بزرگترین کارگزاری‌های رمزارز به حدی خبر عجیب و ترسناکی بود که در میانه جنگ برای چند ساعتی این خبر پهنای باند اخبار را به خود اختصاص داده بود. فکر کنید شما با خیال راحت دلار دیجیتالی (تتر) خریداری کرده باشید و بعد ببینید دیگر دلار شما نیست؟!
دوره عجیبی است. حتی به قول دوستان شما از یه حد بیشتر طلا و دلار به صورت فیزیکی نگه دارید ممکن است تهدیدی که این موضوع در ناامنی احتمالی ایجاد کند از جنگ بیشتر باشد.
تمام این موارد گفته شد که برسیم به اینجا که واقعا حالا چه بخریم چه نخریم؟!
واقعیت ماجرا نگارنده هم امید دارد که کمی هزینه-فایده بیشتری رخ دهد و دیگر اتفاقات تلخ ادامه‌دار نباشد و کمی واقع‌بینانه‌تر ببینیم شرایط را. ولی خب مشخص نیست دقیقا چه خواهد شد ولی به نظر می‌رسد همه قبول داریم در نقطه بسیار حساس و تعیین‌کننده در تاریخ ایران هستیم.
من اگر خبر قطعی داشتم که همین فردا ما به صلح با دوام در منطقه میرسیم و در ادامه تحریم‌ها رفع می‌شود هر آنچه داشتم و نداشتم در سهام به عنوان بخشی از اقتصاد ایران و بخشی از تولید ایران سرمایه‌گذاری می‌کردم؛ گزارش دیروز بلومبرگ درباره بورس تهران زیاد بیراه نیست؛ به خصوص پس از این افت اخیر قیمت سهام.
اگر قطعا بدانم جنگ شود هم واقعیت کار زیادی از دستم برنمیاد شاید چون اصلا قصد خروج از این مملکت را هم ندارم و هستم در خدمت شما.
در میان این دو سناریو طیفی از احتمالات را می‌توان گنجاند. برخی می‌گویند ما ترجیح می‌دهیم تمام هر آنچه داریم در سپرده باشد ؛ این گزینه برای نگارنده مطلوب نیست. برخی می‌گویند هر آنچه داریم را به طلا و دلار فیزیکی تبدیل می‌کنیم؛ این هم از یک سطح بیشتر برای نگارنده مطلوب نیست.
نگارنده همچنان سبدی از دارایی‌های مختلف را انتخاب می‌کند که اتفاقا سهام جای معناداری در این سبد دارد. واقعیت ماجرا اینکه در آینده چه می‌شود را نمی‌دانیم ولی خدا رو شکر آسیبی به خصوصی به شرکت‌ها وارد نشده است. شرکت‌ها دوباره به تولید برگشته‌اند. گرچه نگارنده بسیار نسبت به آینده نگران است و دست به دعا برداشته که کاش کمی هزینه-فایده کنیم که چه به دست آوردیم و چه از دست دادیم.
پ.ن: امیدوارن خوب و سلامت باشید