‌
مدت زیادی گریه کردم،
نمی‌دانم چرا...
فقط یادم هست که
گریه کردم
و اگر گریه نمی‌کردم
خفه میشدم!
تنهاییِ روح مرا
هیچ چیز جبران نمی‌کند.
مثل یک ظرف خالی هستم
و توی مرداب‌ها
دنبال جواهر می‌گردم .

@Callboud

اگه قهر کرد، نزارید زیاد قهر بمونه، اگه ناراحت شد، نزارید زیاد ناراحت بمونه، اگه یکم دور شد، نزارید زیاد دور بشه، ‏کلا نزارید برای مدت طولانی فاصله بیفته‌، فاصله،خسته میکنه، ترد میکنه، عوض میکنه، بی حوصله میکنه و یه آدم جدید میسازه.

@Callboud

آرامگاه اصلی ما خاک نیست،
قلب کسانی است که مارا فراموش نمی‌کنند.

@Callboud

تو یه مرحله از زندگیمم که همه چیز داره بهم فشار میاره از یه طرف ترس و استرس آینده رو دارم و از یه طرف باید منتظر فروپاشی روانی باشم، از یه طرف باید به حرف‌هایی که درباره‌ام میزنن اهمیت ندم و از یه طرف باید سرپا وایسم و خودم رو حفظ کنم و قوی باشم که بتونم ادامه بدم، من بین همه این‌ها گیر کردم.

@Callboud

دوست‌هایی که وقتی حال نداری،
ساکتی یا میری تو لاک خودت،
نمیرن ‌تو فاز دلخور شدن و درکت
می‌کنن، خیلی باارزشن.

@Callboud

‌ ‌ ‌‌‌‌‌‌
آدمای کم حرف
فقط با کسایی که دوسشون دارن
زیاد حرف می‌زنن .

@Callboud

الان تنها چیزی که میخوام درک شدنه من نیاز دارم کسی کنارم باشه که درکم کنه، کسی که وقتی کنارشم مجبور نباشم هر چیزی رو براش توضیح بدم، فقط دنبال رفع سوتفاهم‌ها نباشم، رابطم باهاش تو جنگ و دعوا و قهر و آشتی نباشه، حقیقتا من فقط درک متقابل میخوام، همین.

@Callboud

‏بدترین کار، تاکید میکنم، بدترین کاری که میتونین با یه نفر بکنید مقایسه کردنش با بقیه و دادن حس ناکافی بودن بهشه.

@Callboud

الان تنها چیزی که میخوام درک شدنه من نیاز دارم کسی کنارم باشه که درکم کنه، کسی که وقتی کنارشم مجبور نباشم هر چیزی رو براش توضیح بدم، فقط دنبال رفع سوتفاهم‌ها نباشم، رابطه‌ام باهاش تو جنگ و دعوا و قهر و آشتی نباشه، حقیقتا من فقط درک متقابل میخوام، همین.

@Callboud

برکت
زندگیِ
من
قلبمه،
وگرنه
کسی
چیزی
به
ما
نداده!

@Callboud

خودمو لای فیلم و سریالام و کتابام، گم کردم.
خودمو غرق درس و کار و مدیتیشن کردم.
حواسمو پرت مهمونیا، آدمای اطرافم یا برنامه های تفریحی موقت کردم. حتی سعی کردم زیر برف و بارون با صدای آهنگ زیاد توی هندزفریم که گوشامو کر می‌کرد بدوام. سعی کردم ورزش کنم، برم سراغ خرید نمی‌دونم شایدم آشپزی یا نقاشی. هر کوفت و زهرماریو می‌شد انجام دادم. نتونستم فراموشت کنم. موقع همشون توی ذهنم بودی. حتی همین الانم که دارم می‌نویسم توی ذهنمی.
-دیاکو.

@Callboud

می‌دانم که در نهایت، من و تنهایی با هم خواهیم ماند؛
او سیگارش را خاموش خواهد کرد،
و من برای همیشه خواهم خوابید.

@Callboud

من هیچوقت دوست دوستام نبودم.
هیچوقت اولویت اولویتام نبودم.
هیچوقت بهترینِ کسی نبودم.
هیچوقت اونی که دلتنگش میشن نبودم.
هیچوقت مطلوب و مُراد کسی نبودم.
هیچوقت کسی که نگرانش میشن نبودم.
هیچوقت درک شده و فهمیده شده نبودم.
هیچوقت به اندازه کافی خوب نبودم.
هیچوقت آدمی اجتماعی با دوست‌های زیاد نبودم.
هیچوقت اونی‌ که جاش‌خالیه و نبودش‌ حس میشه نبودم.
تا به حال برای کسی بَس نبودم و بله عزیزم، من هیچوقت آدم کافی داستان نبودم.
‌

@Callboud

عشق و ابراز علاقه رو نمیدونم اما
مطمئنم «احترام» آدم‌ها رو تا ابد
کنار هم نگه میداره...

@Callboud

‌
یه دیالوگی اخیرا شنیدم، به نظرم خیلی جالب بود، می‌گفت:
"شاید تلخ باشه ولی ما بین افراد حسود با چهره‌های صمیمی زندگی می‌کنیم"
همین قدر درست .

@Callboud

انقدر از آدما ناامید میشی که یاد بگیری
توقعت رو به صفر برسونی.

@Callboud

نه
عزیزم
درست
نشد،
فقط
انقد
تکرار
شد
که
دیگه
عادت
کردم!

@Callboud

ولی یه واقعیتی رو میخوام بگم تموم اون روزهایی که سرم رو بالا میگرفتم و با غرور میگفتم به هیچکس نیاز ندارم، تموم ساعت‌هایی که رویابافی کردم که تنهایی از پس همه چی بر میام، تموم اون شب‌هایی که قلبم از استرس و تنهایی تند میزد و جز من برای من هیچکس نبود، من فقط وانمود کردم که نیاز ندارم کسی باشه ولی از عمق روح و وجودم نیاز داشتم یکی باشه که مطمعن باشم حواسش بهم هست و تنها نیستم ولی هیچکس نبود و من خودم همیشه تنها بودم.

@Callboud