یادمون باشه که هیچکس رو امیدوار نکنیم
بعد یک دفعه رهاش کنیم چون خرد میشه میشکنه و آهسته میمیره
یادمون باشه که قلبمون رو همیشه لطیف نگه داریم
تا کسی که به ما تکیه کرده سرش درد نگیره
یادمون باشه قولی رو که به کسی میدیم عمل کنیم
یادمون باشه هیچوقت کسی رو بیشتر از چند روز چشم به راه نذاریم
چون امکان داره زیاد نتونه طاقت بیاره
یادمون باشه اگه کسی دوستمون داشت
بهش نگیم برو نمیخوام ببینمت
چون زندگیش رو ازش میگیریم :)!

من زنم
من زنم بی هیچ آلایشی
حتی بی هیچ  آرایشی
او خواست ک من زن باشم
ک ب دوش بکشم بار تورا که، مردی
و ب رویت نیاورم که از تو قوی ترم
آری من زنم او خواست ک من زن باشم
ومن...
همچنان به تو اعتماد خواهم کرد
عشق خواهم ورزید
ب مردانگیت خواهم بالید
با تمام وجود از تو دفاع خواهم کرد پشتیبانت خواهم بود
و تو... مرد بمان !
این راز را ک من، مردترم را ب کسی نخواهم گفت

یه جاهایی باید خبر خوبتو
تو دل خودت نگه داری ...
همه از ته دل واست خوشحال نیستن!
اینو صد دفعه دیگه واسه خودت بخون..!

فقط کافیه صداشو بشنوم تا بزنم زیر تموم قولایی که به خودم دادم...

مى نويسم:
شب بخير
صبح بخير
بيدارى؟
كى ببينمت؟
خسته نباشى
چقدر عكست خوبه
تو بخوان:دلم برايت تنگ شده...

از یه جایی به بعد...
دیگه مهم نیست کی میاد کی میره !
چون اونی که نباید میرفت رفته
یک تو رنجاندی مرا
یک جهان شادم نکرد:))

بعضی‌
حرفا
آهن
رو
خم
می‌کنه،
چه
برسه
به
آدم!

یه روزی ...

• @DarkRome [🖤]࿐

آدم‌های زندگیتان را، آدم‌های رابطه‌های زندگیتان را محکم، قوی و استوار بخواهید.
آنقدر محکم که اگر بزنگاهِ جدایی فرا رسید نعششان نیفتد روی شما، بختک نشود روی خواب‌هایتان، آوار نشود روی زندگیتان.
رابطه خواهی نخواهی تمام می‌شود،
این طبیعت ارتباطات انسانی‌ست و بسیاری اوقات از این پایان گریزی نیست.
اما خیلی فرق است بین کسی که وقتِ رفتن روی پای خودش راه می‌رود و کسی که لاشه‌‌ای از خود را گوشه‌ی روح تو باقی می‌گذارد.
کسی که پیش از رفتن مرده است.

غم انگیز ترین قسمت رابطه اونجاست
که حسین صفا میگه:
تصورم از تو دودِ هوا شد و رفت...

هرچی سنم بالاتر میره درک میکنم
چرا بعضی از مردم یه دفعه ناپدید
میشن و یه زندگی شخصی و ساکت
رو انتخاب می‌کنن.

‌من
نمردم
اما
زندگی
هم
نکردم...

اگه رفتم....
• @DarkRome [🖤]࿐

چقدر گذشتیم؛ بخشیدیم، چقدر نادیده گرفتیم، چقدر گفتیم حالا یه اشتباهی کرد سخت نگیر، چقدر گاهی کوچیک شدیم حتی، چقدر گاهی بیش از حد مهربون بودیم؛ همه‌ی این کارا رو کردیم تا نگه‌شون داریم که بعداً شرمنده‌ی دلمون نشیم! ولی همه جوره شرمنده‌ی عقلمون شدیم.

قشنگ ترین جمله ایی که خوندم ، میگه:

کی میدونه اخه ، شاید تهش بگیم
می‌ارزید به این همه صبر....

بعضی آدما مث پیانو میمونن
حالت خوب باشه یا بد فرقی نداره
حرف که میزنن آدم میزون میشه ‌‌...

یچیزی‌میگمومیرم:
انتظار شعور از بعضیا
مثل این میمونه  که
بری تو ایستگاه اتوبوس
منتظر هواپیما باشی..!

مَن آدم دیر رسیدن بودم:)
آدم دوست داشتن های دست دوم
آدمی بودم که هر کجا پا میگذاشتم
یک نفر قبل از من قول ماندن داده بود و رفته بود...
که دوستت دارم را هر مدل به زبان می‌آوردم هزاران بار با گوشش بازی کرده بود هر کدام از گلهای شهر را برایش میچیدم هیچکدام برایش تازگی نداشت هر عطری برایش میزدم بویش مشامش را قبلاً پُر کرده بود هر بار به بهانهای فاصله میگرفتم تا ارزشم را بسنجم
اما برای همیشه از دستش میدادم!
من همیشه برای رسیدن دیر کرده بودم...
کسی زودتر از من مزه عشق را به معشوقه ام چشانده بود دروغ میگویند،
هیچوقت دیر
رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن‌نبوده...!:)