✅ آیا انجمن جامعه‌شناسی ایران در حال تبدیل شدن به اداره‌ای دولتی است؟
🖋 حسن محدثی
این یادداشت 23 فروردین 99 نگاشته شده‌است

📍 نامه ارسالی رییس انجمن جامعه‌شناسی ایران به انجمن‌های بین‌المللی جامعه‌شناسی نقدهایی را به همراه داشت. اولین نقد را حسن محدثی گیلوایی، در کانال خود مطرح کردند و نامه را محافظه‌کارانه و غیرانتقادی دانستند و برداشت او از این نامه، شبهه دولتی شدن انجمن جامعه شناسی ایران بود. این یادداشت 23 فروردین 99 نگاشته شده‌است.

🔸 ادامه یادداشت را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=8065

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ انجمن جامعه شناسی ایران؛ انجمن حکومتی یا مستقل؟
🖋 علی طایفی

📍 همواره در برهه‌‌های مختلف و در‌طی سال‌های گذشته به‌عنوان یکی از اعضای انجمن جامعه‌شناسی ایران (اجا) نسبت به برخی عملکرد و عدم عملکرد این انجمن نقد‌هایی نوشته و هشدار داده‌ام. این انجمن اگرچه دارای میدان عمل و اثرگذاری گسترده‌ای است ولی همواره با چندین کاستی و ناراستی مزمن روبرو بوده و هست که شاکله و کارکرد انجمن را بیش از یک انجمن مستقل مدنی و علمی به انجمنی حکومتی و سیاسی در خدمت حاکمیت درآورده است. این انجمن در آخرین حرکت خود بیانیه‌ای در سطح فراملی صادر کرده است که با دلایل و نقد زیر، شایبه گرایش آن به انجمنی وابسته به حکومت را افزایش می‌دهد:

🔸 ادامه یادداشت را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=8069

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ دعوت به اخلاق حرفه‌ای؛ نقدی بر نامه اخیر رییس انجمن جامعه شناسی ایران
🖋 معصومه قاراخانی، سید آیت‌اله میرزایی

📍 توسعه‌ی حرفه‌ای و آموزش، سیاست عمومی و نقشی انتقادی از جمله مسوولیت‌های حرفه‌ای انجمن‌های علمی است که در پرتو وفاداری به آنچه انجمن‌ها «اساسنامه» یا میثاقنامه‌ی انجمنی خود تعریف می‌کنند، محقق می‌شود. اساسنامه انجمن جامعه‌شناسی ایران، مرامنامه و تعیین‌کننده چارچوب فعالیت‌های انجمن به مثابه یک نهاد علمی مدنی و مستقل است. از این رو اعضای انجمن به ویژه هیئت مدیره و رییس آن به عنوان منتخب و امین اعضا، که وفق اساسنامه انتخاب می‌شوند، موظف به پایبندی و عملکرد در چارچوب آن هستند و از این بابت مسوولیت حرفه‌ای و اخلاقی دارند.

نامه‌‌ی اخیر رییس انجمن جامعه‌شناسی به روسای چهار انجمن بین‌المللی در خصوص تحریم‌ها نویسندگان این نوشتار را بر آن داشت با رویکردی انجمنی و انتقادی و به دلایل زیر نامه‌ی رییس انجمن جامعه‌‌شناسی ایران را خارج اساسنامه انجمن و...

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=8072

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ بازاندیشی و نقدی بر اجتماع علمی جامعه‌شناسی در ایران
🖋 سیروان محمودی، مدیر انجمن جامعه شناسی ایران-دفتر سردشت

📍 در ایران و کشورهای شبیه به ایران، جدا از حذف و به حاشیه‌راندن جامعه شناسی از طرف ساحت قدرت، شاهد نوعی « کژکارکردی»، « خودزنی» و « خودکشی» در درون فضای جامعه‌شناسی هستیم به طوری که بعد از گذشت شش دهه از ورود جامعه‌شناسی به ایران و نزدیک به سه دهه از تأسیس انجمن‌جامعه شناسی ایران، هنوز پرسش‌های زیر مطرح‌اند:

چرا موفق به تولید علم، تولید نظریه‌های جدید و نوآوری و ابتکارات در این حوزه نبوده‌ایم؟

چرا از دانش روز علوم اجتماعی و جامعه‌شناسی محروم هستیم و هنوز هم کتابهای ترجمه شده چندین دهه قبل در دانشگاه‌ها تدریس و آموزش داده می‌شوند؟

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=8088

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ کرونالیزه شدن جامعه جهانی
🖋 محمد لکزایی

📍 از زمانی که ویروس کووید ۱۹ (COVID-19)در چین مشاهده گردید این ویروس کشورهای زیادی را یکی پس از دیگری در نوردید و تاکنون کمترین سرزمینی نیست که آلوده به این ویروس نشده باشد و تقریبا عرصه ای از زندگی انسان باقی نمانده است که متاثر از کرونا نباشد و آینده مبهم در خصوص مهار آن همچنان پیش روی انسانها قرار دارد. از آنجایی که مراودات و مناسبات انسانی عامل اصلی پراکنش ویروس کرونا محسوب می شود رابطه مستقیمی بین فرد و فعالیتهای جمعی با مسائل بهداشتی و پزشکی وجود دارد؛ یعنی به هر اندازه نقش جامعه پزشکی از نظر علمی…

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=8098

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ تکوین و گسترش جنبش کارگری در ایران (پیش از انقلاب ۵۷)
🖋 خسرو شاکری (زند)

📍 آغاز فروپاشی نظام سنتی ایران را می‌توان به‌طور عام از اواسط دوران قاجار دانست که طی آن، نفوذ اقتصاد استعماری شتاب بیش‌تری یافت. پس از عقد قراردادهای ترکمن‌چای و گلستان،‌ و سپس قرارداد ایران‌-‌انگلیس متعاقب شکست ایران در جنگ هرات، شرائطی به‌دولت مغلوب ایران تحمیل شد که بر طبق آن‌ها تولیدکنندگان و تجار ایران در وضعیت نامساعدی نسبت به‌رقبای خارجی، به‌ویژه سرمایه‌داران انگلیسی و روسی، قرار گرفتند. مثلاً معافیت سرمایه‌داران و دلالان خارجی از پرداخت ۵ درصد مالیات راهداری، علاوه بر ارزانی محصولات خارجی، موجب شد که کالاهای خارجی آهسته آهسته کالاهای ایرانی را از بازار بیرون برانند. تفوق کالاهای خارجی در بازار ایران طی نیمهٔ دوم سدهٔ نوزدهم میلادی نه‌تنها بازرگانان، بلکه نیز صنعتگران ایرانی را به‌ویرانی روزافزون کشاند. در حالی که بازرگانان بزرگ توانائی آن را داشتند که …

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=8035

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
@EngareNet
@Atu_Sociology

🔰 ظهور ایدۀ ضداجتماعی از دل آموزش مجازی
🖋 گفت‌و‌گوی شادی خوشکار با رضا امیدی

🔹 تصویر دانش‌آموزان مناطق کم‌برخوردار برای همه‌مان روشن است. آنها در کلاس‌هایی کوچک و بی‌نور، بدون سیستم‌های ‏گرمایشی و سرمایشی مناسب، روی نیمکت‌هایی که عمر خود را کرده‌اند، با تراکم بالا نشسته‌اند و درس می‌خوانند. امکانات ‏آموزشی در این مناطق معنای دیگری دارد و کیفیت آموزش بسته به این است که معلم‌شان چقدر تجربه یا علاقه داشته باشد. ‏کلاس‌هایی که فقط در آمارهای آموزش‌وپرورش می‌آیند و امکاناتی که به آنها می‌‌رسد حداقلی است. شرایط تحصیل آنها با ‏دانش‌آموزانی در مناطق برخوردار کلانشهرها قابل مقایسه نیست.

🔸آموزش در سال‌های اخیر همواره با مسأله کمبود بودجه روبه‌رو ‏بوده و این روزها شیوع بیماری کووید- ۱۹ هم بار جدیدی بر آن اضافه کرده است. باری که عمدتا از کیفیت آموزش مدارس دولتی ‏و در مناطق کم‌برخوردار می‌کاهد. این شرایط دوباره این پرسش را پیش می‌کشد که آیا این ویروس می‌تواند نابرابری‌ها را در ‏آموزش بیشتر کند؟ مجازی شدن آموزش در این چند ماه به گفته رضا امیدی، جامعه‌شناس و پژوهشگر حوزه آموزش، مثل ‏نورافکنی بود که وجوه مختلفی از نابرابری‌ها ازجمله نابرابری آموزشی را روشن کرد. امیدی در گفت‌وگویی که برای بررسی تبعات ‏بیماری کووید- ۱۹ بر عدالت آموزشی با او انجام دادیم در ادامه بحث‌هایی که همیشه درباره عدالت آموزشی مطرح کرده، ابعاد ‏مختلف این ماجرا را مشخص می‌کند.

🔹در حوزه‌های اجتماعی نظیر آموزش و سلامت در نظام سیاست‌گذاری، نخواهندگی وجود دارد نه محدودیت منابع. دولت در این حوزه‌ها به‌شدت بدنبال مخارج‌زدایی است و سپردن تأمین مالی آموزش به جیب مردم. این موضوع صراحتاً از سوی مدیران عالی کشور و آموزش و پرورش بیان می‌شود. اتفاقاً از این لحاظ دولت‌ها به اهدافی که داشته‌اند رسیده‌اند و تا توانسته‌اند از سهم دولت در تأمین مالی آموزش کاسته‌اند. گزارش اخیر یونسکو دربارۀ سهم مشارکت دولت‌ها در تأمین مالی آموزش نشان می‌دهد که ما با میانگین جهانی فاصله‌ای جدی داریم و این همان چیزی است که در سیاست‌گذاری‌ها دنبال شده است!

🔸واقعیت این است که چنین بحران‌هایی در دل خود می‌تواند فرصت‌ها و ظرفیت‌هایی برای بازنگری بنیادین در سیاست‌ها داشته باشد. نمونه‌های تاریخی هم در این زمینه وجود دارد، اما چنین فرصت‌سازی‌هایی تا حد زیادی به ظرفیت نظام سیاست‌گذاری از یکسو و آرایش نیروهای سیاسی و طبقاتی از سوی دیگر بستگی دارد. اگر بپرسیم آیا این «لحظه»، لحظه‌ای است که می‌تواند به دگرگونی در سیاست‌ها منجر شود؟ متأسفانه باید بگویم در ایران خیر. آرایش و وزن نیروها و ایده‌ها چنین چیزی را نشان نمی‌دهد. ضعف جدی گفتمان سیاست‌گذاری اجتماعی در بین نخبگان و روشنفکران و نهادهای مدنی هم موجب می‌شود مقاومت جدی در این زمینه شکل نگیرد. مسیر چسبنده‌ای طی دو سه دهه شکل گرفته و ذینفعان قدرتمندی، هم در جامعه و هم در درون نظام سیاسی دارد. به همین دلیل این نگرانی جدی است که دولت از بحران برای شتاب‌دادن به کالایی‌سازی آموزش استفاده کند.

🗒 ادامه مصاحبه را در InstantView یا در انگاره بخوانید🔻
https://engare.net/?p=8134

💡 #رسانه شمایید. اگر می‌پسندید، برای دوستان‌تان بفرستید.

🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology
@EngareNet

✅ کرونا؛ تلنگری بر عقلانیت و غرور انسان
🖋 امیر جعفری آزاد

📍 پیش از این‌ها واژه “جهان‌گیر” مخصوص فاتحان و جنگاوران بزرگ بود؛ کسانی همچون اسکندر و داریوش و چنگیز که از شرق و غرب عالم برمی‌خاستند و سرزمین‌ها را یکی پس از دیگری زیر سم اسبان خود فتح می‌کردند و پیش می‌‌رفتند. ولی این بار، جهان‌گیر لقب یک پدیده و موجود نادیدنی شده است؛ ویروسی که از شرق دور پدید آمده و بی‌سروصدا، بدون طبل و شیپور و کرنای جلو تاخته و مرزهای جدیدی از فتوحات را از آسیا و آفریقا تا اروپا و ینگه دنیا را به تسخیر خود درآورده است. این اتفاق در زمانی افتاده که بشر در پیشرفته‌ترین…

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=8141

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

🔰 آخرین دفاع آلبرت پارسونز، یکی از جان‌باختگان جنبش اول ماه مه
🖋 محسن حکیمی

🔹 چنان که می دانیم، در پی جنبش طبقۀ کارگر آمریکا برای ۸ ساعت کار در روز، که با تظاهرات کارگران شیکاگو در اول ماه مه ۱۸۸۶ ابعاد گسترده ای به خود گرفت، روز چهارم مه از درون تجمع کارگران در میدان «هی مارکتِ» شهر شیکاگو بمبی به طرف پلیس پرتاب شد و چند تن از افراد پلیس کشته شدند. سال ها بعد معلوم شد که کارگران هیچ نقشی در این بمب اندازی نداشته اند و در واقع پرتاب بمب به سوی پلیس توطئۀ خودِ پلیس برای سرکوب جنبش کارگران بوده است. این جنبش سرکوب شد و در جریان آن شمار زیا۸ تن از رهبران این جنبش در تابستان و پائیزِ سال بعد به محاکمه کشیده شدند. قاضی «گری»، رئیس بیدادگاهی که این کارگران را محاکمه کرد، یکی از آنان را به ۱۵ سال زندان و بقیه را به اعدام محکوم کرد. از اعدامیان، دو تن تقاضای عفو کردند، که پذیرفته شد و محکومیت شان به حبس ابد تقلیل یافت، یکی دیگر خود را در زندان کشت و ۴ تن دیگر در نوامبر ۱۸۸۷ به دار کشیده شدند. ازاین ۴ تن یکی آلبرت پارسونز بود، که در اینجا به مناسبت اول ماه مه امسال (۲۰۲۰) آخرین دفاع او را به شرحی که در کتاب «مرگ در هی مارکت» آمده بازگو می کنم.

🔸روز ۸ اکتبر [۱۸۸۷] رو به پایان بود که نوبت آخرین دفاع به آلبرت پارسونز رسید. او پیش از آن سخنرانی های فراوانی کرده بود – در تجمع های بردگان آزادشده در کشتزارهای تکزاس و در گردهمایی های بزرگ کارگران در میدان های شلوغ شیکاگو – اما اکنون باید در دادگاه و برای هزاران نفر از همشهریانش و شمار زیادی خبرنگار سخن می گفت. او می خواست سخنانی را به زبان آورد که مخاطبانش نه تنها نسل آن روز بلکه نسل های آینده باشند، سخنانی که ممکن بود جان او را نجات ندهد اما صدایش را برای نسل های آیندۀ طبقۀ کارگر به یادگار می گذاشت.

🔹پارسونز، که زندان او را نحیف و رنگ پریده کرده بود، با کت و شلواری به رنگ مشکی و کراواتی هماهنگ با رنگ لباسش و گل سرخی بر یقۀ کتش، برای آخرین دفاع به پا خاست. پوشه ای پُر از کاغذ روی میز مقابلش گذاشت و با صدایی بلند و رسا صحبت خود را آغاز کرد. نخست، از رئیس دادگاه درخواست اعادۀ دادرسی کرد:

🔸«عالی جناب، اگر یک ویژگی وجود داشته باشد که محاکمۀ کنونی را شاخص کرده باشد آن ویژگی هیجان و حرارت و خشم و خشونتی است که از همان روز نخست بر این پرونده حاکم شد … شما از من می پرسید چرا نمی خواهم حکم اعدام در مورد من اجرا شود. می پرسید چرا باید فرصت محاکمۀ جدیدی به من داده شود که بتوانم بی گناهی خود را ثابت کنم و اجرای عدالت را از دادگاه درخواست کنم. عالی جناب، من به پرسش شما پاسخ می دهم : حکمی که شما صادر کرده اید حکمی است هیجانی، واقعه را به گونه ای هیجانی یک کلاغ چهل کلاغ کرده، و از دل هیجان سازمان یافتۀ شهر شیکاگو بیرون آمده است. به همین دلیل است که از شما می خواهم حکم اعدام را معلق کنید و دادگاه جدیدی در فضایی آرام برگزار کنید».

🗒 ادامه دفاعیات را در InstantView یا در انگاره بخوانید🔻
Engare.net/albert-parsons

💡 #رسانه شمایید. اگر می‌پسندید، برای دوستان‌تان بفرستید.

🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology
@EngareNet

🔰 می‌خواستم مانع نادیده‌گرفتن‌شان شوم
🖋 شادی خوشکار

گزارشی درباره کتاب مردم‌نگارانه «انگار لال شده بودم…» در مورد زندگی کودکان کار افغانستانی نوشته سپیده سالاروند

🔹 «انگار لال شده بودم و صدایی از گلویم درنمی‌آمد و فقط خیال می‌کردم که فریاد می‌زنم.» این چند جمله از داستان بیست‌وچهار ساعت در خواب و بیداری نوشته صمد بهرنگی است که نام کتابی مردم‌نگارانه این روزها از آن الهام گرفته شده. کتابی که روی جلد خود را «یک مردم‌نگاری از کودکان کارگر افغانستانی در ایران» معرفی می‌کند و حاصل تحقیق در دو میدان «خانه کودک ناصرخسرو» و «گود زباله سعید» در جاده تهران-سمنان است. سپیده سالاروند دانش‌آموخته مطالعات فرهنگی دانشگاه علم و فرهنگ متولد ۱۳۷۰ است و این کتاب براساس پایان‌نامه کارشناسی ارشد او است برای آنکه صدایی برای تغییر شرایط کودکان کار مهاجر در ایران باشد.

🔸 اهمیت این کتاب علاوه بر زحمتی که برای تحقیق آن کشیده شده، شیوه نگارش آن است که تعمدا از پژوهش‌های مرسوم فاصله گرفته است. سالاروند با تکیه بر آموخته‌های انسان‌شناسانه و مطالعه بر روش مردم‌نگاری به کتاب فرم جستار داده تا کتابی باشد که خوانده شود، چراکه نوشتن و پژوهش فقط برای یک کار پژوهشی هدفش نبوده و می‌خواسته منشأ تغییری باشد. این نگارش در نقاط مهمی دست به خودانتقادی زده است.

🔹راوی بارها به نگاه خود به‌عنوان زنی که از طبقه فرودست نیست، اشاره می‌کند و به یاد خودش می‌آورد که صدای فرودستان شدن کاری پیچیده است. در ‌عین حال این پژوهش کاری نیست که فقط در همان دو میدانی که درباره‌شان نوشته معنادار شود. کودکی، کار و مهاجرت سه عنصری که از نگاه سالاروند فرودستی این کودکان را رقم زده‌اند، در ارتباط با مجموعه‌ای از روابط سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی معنا دارند و از این‌رو تحقیقش را با توجه به این مجموعه‌ها انجام داده است. سپیده سالاروند درباره تجربه‌اش در مطالعات فرودستان در ایران می‌گوید: «وقتی که من شروع کردم حول‌و‌حوش ۹۳-۹۴ مثل الان نبود که همه دارند درباره فرودستان کار می‌کنند. اغلب درباره طبقه متوسط می‌نوشتند. بعد انگار یک موجی راه افتاد. انگار جامعه یک لحظه می‌ایستد و از خودش می‌پرسد چرا ما تا به حال به این آدم‌ها نمی‌پرداختیم. حالا هم البته طوری شده که هر کسی که خودم هم می‌توانم جزو آنها باشم، فکر می‌کند اجازه این را دارد که وارد زندگی مردم شود تا درباره‌شان بنویسد. این هم موضع خطرناکی است، چون ما خودمان فرودست نیستیم و ممکن است دچار نگاه از بالا باشیم، مثل کاری که شرق‌شناسان می‌کردند. سعی کردم این حساسیت را داشته باشم. برای همین چیزهایی بود که به دست آوردم، اما ننوشتم، چون فکر کردم به تصویر آنها لطمه می‌زند.»

🔸مایحتاج روزانه مردم به گود می‌آید و همین باعث می‌شود ارتباط کمی با محله‌های شهری اطراف‌شان داشته باشند: «کسی با تانکر، آب شیرین می‌فروشد، دیگری با وانت خربزه و هندوانه و یکی دیگر با موتور نان بربری می‌آورد، گردن مرغ بیشترین ماده غذایی گوشتی است که دیده‌ام خریداری می‌شود.» این فروشنده‌ها غالبا ایرانی‌اند و روابط‌شان با ساکنان گود بسیار خوب است. نویسنده برخی از تصورات رایج را رد می‌کند: «برخلاف تصور عمومی هر بچه‌ای که در گود زباله زندگی می‌کند، زباله‌گرد نیست. بچه‌های کوچک‌تر معمولا فال می‌فروشند یا گدایی می‌کنند که البته هیچ‌کدام این مشاغل ثابت نیست. یعنی ممکن است به نسبت میزان دستگیری و خطر بهزیستی یا ماموران بازیافت بچه‌های کوچک‌تر مدتی فال بفروشند و بعد مدتی زباله جمع کنند و باز دوباره فال بفروشند.»

🗒 ادامه گزارش را در InstantView یا در انگاره بخوانید🔻
Engare.net/?p=8151

💡 #رسانه شمایید. اگر می‌پسندید، برای دوستان‌تان بفرستید.

🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology
@EngareNet

✅ کرونا، رسانه و آنچه در بین ماست
🖋 محمد صادق نجف‌زاده

📍 روز قبل از انتخابات است. خبری در رسانه مبنی بر مرگ دو نفر به واسطه بیماری کرونا پخش می‌شود. در خوابگاه همه چیز عادی است. دقایقی بعد اخبار تبدیل به زمزمه در بین ساکنین خوابگاه می‌گردد. در ابتدا گویا اتفاق خاصی نمی‌افتد. اما چند ساعت بعد با پخش خبر‌های بیشتر از شیوع ویروس کرونا در رسانه‌های مختلف شرایط از آنچه که عادی دانسته می‌شود فاصله می‌گیرد. دیگر آن آرامش قبلی حاکم نیست. چند ساعت بعد ساکنین خوابگاه تمایلی به بیرون رفتن از اتاق خود ندارند. افراد از یکدیگر فاصله می‌گیرند. صبح روز بعد چند نفر از بیرون بلوک به آشپزخانه‌ها…

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=8211

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ در عتاب و خطاب مردمان
🖋 روزبه آقاجری

نقد سه رویکرد به مفهوم مردم

📍 به‌رغم ظاهر عادی‌اش در مکالمه‌های روزمره، اصلا کلمه عادی و معمولی‌ای نیست. «مردم» ازقضا مفهومی عمیقاً تودرتو و پیچیده است و همان‌قدر که راحت می‌شود به کارش برد، راحت می‌توان با کاربردش به اشتباه افتاد یا دیگری را به اشتباه انداخت. عده‌ای آن را برای نامیدن جمعیت انبوه غوغاییان فریب‌خورده‌ی گیج‌وگولی به کار می‌برند که چیزی نیستند جز آلت دست قدرتمندان و ثروتمندان. عده‌ای دیگر آن را نام مقدس کسانی می‌دانند که تجلی رهایی و نیروی دگرگونی اند. «پژوهشگران موافقِ نقش مردم، بدون استثنا، این نقش را در عمل به شکل مبارزه برای کشور، آزادی و عدالت بزرگ کرده‌اند. پژوهشگران…

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=8228

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ دانلود آرشیو کامل نشریه کتاب جمعه به سردبیری احمد شاملو

📍 «کتاب جمعه» هفته‌نامه‌ای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی به سردبیری احمد شاملو (۱۳۰۴-۱۳۷۹)، نویسنده و شاعر معاصر ایرانی بوده که از ۴ مرداد ۱۳۵۸ تا ۱ خرداد ۱۳۵۹ در ۳۶ شماره در تهران منتشر می‌شده‌است.در این نشریه، بخش‌هایی همچون داستان و نمایشنامه‌های ایرانی و ترجمه‌شده، شعر، نقد ادبی، کاریکاتور و مقاله‌های ادبی، اجتماعی و سیاسی منتشر می‌کرده‌است.

نویسندگان بزرگی همچون غلام‌حسین ساعدی، سیروس شمیسا، بهرام بیضایی، محمد مختاری و ... در این نشریه قلم زده‌اند و بسیاری از کارهای مهم مانند نمایشنامه مرگ یزدگرد بهرام بیضایی برای اولین بار در این نشریه منتشر شده‌است.

🔸برای دانلود آرشیو کامل کتاب جمعه از لینک زیر استفاده کنید 🔻
📎 Engare.net/ketab-e-jomee

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ کالبدشکافی یک نظام آموزشی
[در نظام آموزشی چه می گذرد؟]
🖋 سروش بهامی

📍 در یک‌ماه گذشته بحث داغ همه ی محافل و خانه‌هایی که فرزند دانش‌آموز دارند، پیگیری آموزش مجازی و طرح‌ها و ایده‌های خلق‌الساعه ی وزارت آموزش و پرورش بوده‌است.
وزارتخانه ای که سال‌های سال است با چالش‌های جدی، بنیادین و به شدت عمیق دست و پنجه نرم میکند. این چالش‌ها چندین بازیگر مهم دارد. در این نوشتار تلاش می‌کنم نقش و جایگاه این بازیگران را روشن‌تر سازم، سپس به ترفندهای هر کدام از این بازیگران نظری خواهم افکند و در گام آخر با رسیدن به یک افق کلی به بحث درباره‌ی آنچه آموزش نام دارد خصوصا نوع مجازی آن می پردازم…

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=8296

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

در حال بهینه سازی سرور انگاره و افزایش سرعت هستیم.
شاید اختلالی در حین باز کردن صفحات، در این میان رخ دهد، پیشاپیش عذرخواهی میکنیم.

✅ چشمانِ بسته‌ی عصیانِ متافیزیکی-تاریخی بر عصیانِ الهیاتی
🖋 نرگس سوری

📍 ماکس وبر در بحث از "افسون‌زدایی" که در وهله‌ی اول چنین به نظر می‌رسد که یک ویژگی بارز دنیای عقلانی شده‌ی مدرن است، بر این مسئله اساسی تأکید می‌کند که روند عظیم افسون‌زدایی از جهان در تاریخ مذاهب با پیامبرانِ عبرانی آغاز شد؛ چراکه این پیامبرانِ کاریزماتیک در جدال با دین عامه یا آنچه وبر از آن تحت عنوان دینِ طبقه‌ی دهقان یاد می‌کند به نفی اعتقادات جادویی پرداختند و کلیه شیوه‎های جادویی برای رستگاری را به مثابه‌ی "خرافه و گناه" نفی کردند.
مشابه این منطق نظری را در مورد مسئله‌ی "عصیان" که به زعم آلبر کامو خصیصه بارز دوره‌ی مدرن در دو قرن اخیر است،می توان به کار بست. او طبق نظر شلر می‌پذیرد که در سایه‌ی نظریه‌ی سیاسی آزادی، آگاهی بشر نسبت خود و حقوق طبیعی‌اش بیشتر شده است. این آگاهی نسبت به خویشتن منشأ ناخشنودی‌هایی شده که عصیان انسان مدرن را می‌توان در آن ردیابی کرد

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=8312

#نویسنده_مهمان
📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ مواجهۀ مرزبانی ایران با مهاجران افغانستانی؛ ناباوری و کوری اخلاقی
🖋 رضا امیدی

📍 چند روزی است روایتی از ماجرای تکان‌دهندۀ مواجهۀ غیرانسانی و مرگ‌بار مرزبانی ایران با مهاجران افغانستانی به نقل از رسانه‌ها نقل می‌شود. طبیعتاً از همان ابتدای ماجرا باید کمیته‌ای حقیقت‌یاب با حضور دولت‌های دوطرف و نهادهای مدنی فعال در زمینۀ شفافیت و امور مهاجران تشکیل می‌شد و موضوع را پیگیری می‌کرد. اماتاکنون دولت ایران به تکذیب ماجرا بسنده کرده است. اما واقعیت این است که به تجربه‌های تلخ دریافته‌ایم که در چنین ماجراهایی گویا باید اصل را بر صحت تلخ‌ترین روایت از ماجرا بگذاریم، مگر آنکه خلاف آن ثابت شود!

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=8319

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ ویروس معالج رفرمی برای برنامه‌ریزی!
🖋امیر ثامنی

📍 روایت برنامه‌ریزی در ایران اعم از داستان ورود، اهداف، سیر تحول و تطور و نیز آرمان‌ها، ارزش‌ها، رویکردها و الگوهای برنامه‌ریزی، داستانی متفاوت با جهان دارد. اساسا اگر برنامه‌ریزی در غرب با آرمان‌شهرگرایی دوره رنسانس آغاز شد و در ادامه تبلور ذهنی و عینی ارزش‌ها، خواست‌ها و انتظارات ملت‌ها و دولت‌ها حول تعریف «آرمان ملی مشترک» و «منافع عمومی» مورد اجماع بوده است، در ایران گرفتار به تضاد تاریخی دولت- ملت، «برنامه‌ریزی» ابزاری برای توجیه و مشروعیت‌بخشی به تصمیم‌های مدیران، نمایش مشارکت صوری (برای شریک‌جرم‌کردن همگان در نتایج) و تداوم حکمرانی با بَزَک «علم‌مداری» بوده است…

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=8322

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ کرونا علیه دمکراسی
🖋 گفت‌وگو با عباس کاظمی

📍 کرونا در روزهای ابتدایی شبیه خواب بود. هیچ‌کس باورش نمی‌شد که جان این تعداد انسان را بگیرد و کسی حریفش نشود. کابوس کرونا این‌روزها عادی‌تر شده و به نوعی به زندگی با او عادت کرده‌ایم. کرونا با همه رنج‌هایش اما کابوس‌هایی غیراز خود داشت؛ کابوس‌هایی رنج‌آورتر؛ کابوس‌هایی که دست‌کم سال‌ها با آنها زندگی می‌کردیم و شاید به آنها عادت کرده بودیم، مثل کابوس بی‌پناهی؛ چیزی که عباس وریج کاظمی، جامعه‌شناس و پژوهشگر حوزه مطالعات فرهنگی هم آن را تأیید می‌کند. او همچنین معتقد است که همه طبقات در ایران به نوعی بی‌پناهی را تجربه می‌کنند اما این کابوس برای طبقات فرودست‌ هولناک‌تر است. ایران در سال‌های گذشته کابوس‌های زیادی دیده است؛ کابوس‌ گرانی، کابوس مخاطرات طبیعی و انسانی، کابوس سیل، زلزله و اعتراض! همه‌گیری بیماری کووید-۱۹اما کابوسی متفاوت بود؛ ویروسی که خیال می‌کردیم دمکرات است اما علاقه وافری داشت به فاصله‌انداختن …

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=8326

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet