درباره مالدینی که دیروز تولدش بود یه اشاره به lowest low دوران حرفه‌ایش بکنم:

تو جام جهانی ۲۰۰۲ دو تا بازیکنی که حتی تو اروپا بازی نمی‌کردند (بورگتی و آن) روی سرش پریدند و به ایتالیا با سر گل زدند. اولی نزدیک بود باعث حذف ایتالیا بشه که دل‌پیرو نجات داد اما بار دوم حذف شدیم.

بعد بازی واسه احتمالاً اولین بار به مالدینی انتقاد شد بابت سطح فنیش. مالدینی هم گفت آره حق با شماست. خداحافظی می‌کنم.
یک سال بعدش، بزرگوار شد بهترین مدافع لیگ قهرمانان ۲۰۰۳ (که میلان قهرمانش شد) و توی رأی‌گیری توپ طلا با فقط ۳ امتیاز کمتر از آنری، سوم شد (با تعداد رأی بالاتر).
فصل بعد میلان قهرمان سری آ شد و مالدینی شد بهترین مدافع سری آ. در آستانه یورو ۲۰۰۴ یه کارزاری راه افتاد که دوباره دعوتش کنند تیم ملی (مثل کاری که درباره زیدان تو فرانسه شد). مالدینی قبول نکرد.
جالب اینکه کسی که از دید خیلیا تموم شده بود، تو هر ۳ فصل بعد ۲۰۰۲ بیش از ۴۰ بازی کرد!

«mehdi ahmadi»

@foot_twitte