پیاده روی خودش واقعا کانسپت فوق العاده ایه ولی اینکه مغزتم همراهت میاد؛ داستانه.

‏آدم بی‌ذوق مرگ منه.

رابرت اون سنگ نیست، زندگیِ منه.

امروز روز جهانی بخشیدن اکسه.

‏من اونجا فهمیدم قضیه داره کم‌کم جدی میشه که واسه کارآموزی ریجکتم کردن.
‏یعنی چی که برای حمالی (کارآموزی) هم کافی نیستم؟

من شنبه رو دوست ندارم رابرت، شبیه داشاقه.

شرمنده نزدیکت شدم، از دور بهتر بودی.

منم نباید مثل تو خیلی جدی می‌گرفتم.

‏پس این اکتبر و fall in love ما چی شد؟

عزیزم من آنلاین‌ تر از اونیم که بخوای پیامتو پاک کنی.

آدمایی که راحت میرن، از اولم برای موندن نبودن.

مامان تو بهم میگی چرا اتاقم بهم ریختس، اما تو هنوز مغزمو ندیدی.

‏اگه از لفظ “چسی چسی چسی” استفاده کردی و من لبخند زدم؛ مطمئن باش تو ذهنم بهت دارم میگم “کیر کیر کیر”.

رابرت، زندگیم شبیه داشاقه.