به نظر من عکس گرفتن از آدم مورد علاقه وقتی حواسش نیست، یکی از قشنگ‌ترین لاولنگوئج‌هاست.

من از دست انسان‌ها:

این مخاطب در مقابل "بستنی" کنترلی از خودش نداره.

کاش انقدری که خانواده فکر میکنه پارتنر دارم، واقعا پارتنر داشتم.

داریم همه جوره آب می‌ریم. با کوچک شدن سفره‌هامون، با وارد رابطه نشدن‌ها، با بچه‌دار نشدن‌ها، با با مهاجرت‌ها. داریم تموم می‌شیم.

روزایی که زندگی و آدما رو جدی میگیرم باعث میشه بفهمم هنوز بزرگ نشدم

هیچ وقت بهم دروغ نگو چون من جواب همه چیزو از قبل می‌دونم.

بچها کرانچی‌ها قبلا نارنجی‌تر نبودن؟

معده عزیزم وظیفه تو هضم غذاست وارد حاشیه شدنت چیه دیگه؟

پوست لبت تموم می‌شه ولی فکر کردن به اون موضوع نه.

‏دیوونه معلومه که حالم خوبه.

اون کاری که خودم already می‌خوام بکنم رو بهم نگو.‌ چون دیگه انجامش نمیدم. هم اعصاب تو خورد میشه هم من.

آدما میگن دوستت دارن و خوراکی‌هاشونو بهت نمیدن.

‏الکی سختش کن ترین آدم دنیام.

نه بابا کسخلی؟ من دیگه گوه بخورم ازت انتظار داشته باشم.

نه بیبی نفرینت نمی‌کنم. همین که قیافت اونشکلیه یعنی از روز اول زندگیت کارما دادی.

Me?
Obsessed with خیارشور?
Yes. Yes i am.

Me?
Obsessed with ماکارونی?
Yes. Yes i am.