هرچی هم که قبول بشی در نهایت هممون در گا هستیم و بی‌پول. به سلامت.

عزیزم کاش رشته‌ی «آشنایی با مباحث شما» قبول شده بودم.

تو زدی منو پس هی، قلبمو می‌دی پس کی؟

ببخشمت؟کسکش تو از عمد انجامش دادی.

اميدوارم بچم رياضيش خوب باشه چون من از سوم دبستان به بعد فقط ميتونم بشينم كنارش دوتايى با هم گریه كنيم.

کاش یه روز بالاخره بفهمم من نتونستم یا واقعا نمی‌شد.

عمیقا به شغلی نیاز دارم که لازم نباشه گشتن دنیا رو به بعد از پنجاه سالگی موکول کنم.

‏من وقتی بهم میگن تو پرنسس نیستی و باید درس بخونی و کار کنی:

یه سری کارا دیگه مال بچگیه و دوره‌ش گذشته واقعا، مثلا زنده بودن.

من شما رو مسخره نکردم، مسخره بودید خندیدم.

‏من این سلامت روان رو دوست ندارم،شبیه داشاقه.

اخرین پلن من در برابر هر بگایی:
تجربه شد حاجی.

میخوام از اون آدم‌هایی تشکر کنم که دیگه دوست‌های من نیستن، خوشحالم از اینکه چهره واقعیتون رو نشون دادین و فهمیدم شما اصلا آدم امنی برای روزهای سختم نبودین.

‏شما فکر کن در سال ۱۰ بار روز دختر داریم و من برای هیچکدومش کادویی دریافت نمیکنم.

کاش واقعا قابلمون رو نداشت.