گنجینه

گوشتخواری و تغییرات فیزیولوژیک در طول تاریخ

(پرسش و پاسخ با خانم دکتر زرین آذر)

❓ اگر شخصی که اجدادش چندین نسل یه چیز خاصی را بخورند یا به روش خاصی زندگی کنند آیا بدن آنها برای آن چیز یا آن روش آداپته نمیشه؟ بدن خودشو با اون شرایط وفق نمیده؟ مثل گوشت خواری اسکیموها یا زندگی در صحرا ویا پخته خواری ما

✅ هر موجودی در طبیعت شرایط خاصی برای رشد و نمو خود احتیاج دارد شرایطی که بدون آن رشد Optimal یا مطلوب‌ترین و بهترین رشد آن موجود مهیا نخواهد بود. انسان هم از این مسئله مجزا نیست. گیاهی را در نظر بگیرید که مثلاً برای رشد خود نیازمند آب، خاک غنی، نور آفتاب و دمای مناسب است. حال همین گیاه در شرایطی غیر از مساعدترین شرایط باز هم رشد خواهد کرد، ولی نخواهد توانست همه توانهای بالقوه رشد خود را به فعل درآورد. وقتی شرایط به حدی متفاوت شد که برای آن گیاه قابل تحمل نیست رشد متوقف شده و نهایتاً مرگ از راه خواهد رسید.
حال ممکن است گیاه خود را «آداپته» کند تا حدی که بتواند زنده بماند ولی این گیاه دیگر آن گیاه اولیه نیست.

🐄 گاو حیوانی گیاهخوار است که باید در مراتع و مزارع زیر نور آفتاب با آزادی چرا کند و بقیه مسائل. امروزه گاوها را در گاوداری‌ها در قفسهای تنگ و تاریک بدون نور آفتاب نگه می‌دارند و به آنها به جای علف که غذای طبیعی این حیوان است ذرت و سویا و بازمانده حیوانات دیگر را به همراه آنتی‌بیوتیک و هورمون و هزار سموم دیگر می‌خورانند. گاو هنوز هم به زندگی ادامه می‌دهد اگر چه با سختی و مشقت و شکنجه ولی دیگر گاو سالمی نیست. دیگر گوشت و شیرش برای حیوانات گوشتخوار دیگر و برای فرزندش غذای سالم و کاملی نیست. میزان شکستگی استخوان در گاوها بالاست. بیماری‌های دیگر هم فراوان است. تنها بعلت کشتار سریع، گاوها فرصت پیدا نمی‌کنند تا میزان مرگ و میر و بیماری را در خود بروز دهند.
چنین گاوی اگر به زور و ضرب هورمون و تلقیح مصنوعی حامله نمی‌شد به طور طبیعی توان تولید مثل را از دست می‌داد. در حقیقت طبیعت به چنین موجود بیماری اجازه و توان تولید مثل را نخواهد داد.

انسان نیز از این مسئله مجزا نیست. برای همین هم هست که می‌بینیم آمار نازایی در میان زنان و مردان رو به رشد است. آنگاه جایزه نوبل پزشکی را به پزشکی که تلقیح مصنوعی را در انسان انجام داده می‌دهند چرا که شاهکار است که بتوان از موجود بیماری به نام «انسان» که خود و محیط اطرافش را با هر چه که در آن است بیمار کرده نسل بیمارتری تولید کرد. گویی که جهان تنها نیازمند این است که انسان تحفه‌هایی مانند خودش را مادام تولید کند.

هرکس هم تحفه‌های «خودش» را فقط می‌خواهد. این همه کودک بی‌سرپرست و بی‌خانمان در جهان ریخته که به‌دامان بزهکاری و زندان و جنایت و فحشا و گرسنگی و بردگی و بیکاری و غیره و غیره کشیده می‌شوند ولی ما هنوز بدون اینکه یک لحظه از خود بپرسیم که چرا طبیعت به ما اجازه باردار شدن نمی‌دهد دست بدامان تکنولوژی، تلقیح مصنوعی و… شده بازهم در کار طبیعت مداخله کرده و با هر ضرب و زوری هست کپی خودمان را تحویل این طبیعت و این اجتماع انسانی می‌دهیم.

از بحث خارج نشویم. صحبت این است که منظور از آداپته شدن یا عادت کردن چیست؟ یک فرد الکلی، یا کسی که مثلا به هروئین معتاد است و یا چرا راه دوری برویم کسی که به مصرف دارو عادت دارد هنوز هم «زنده» است و فعالیت‌های روزمره خود را دنبال می‌کند. چرا که بدنش خود را با حضور روزمره آن سم آداپته کرده ولی عادت به معنای سلامت نیست و اشکال قضیه در این جاست که درک ما از سلامت به سطحی بسیار نازل، ظاهری و روزمره‌ای تنزل پیدا کرده.
در کتب تاریخی و یا متون دینی می‌خوانیم که مثلاً فلان قهرمان یا فلان فرد با دست خالی با شیر درنده درگیر می شد و پیروز از میدان بازمی‌گشت. انسانهای امروزی با یک تلنگر نقش بر زمین می‌شوند و تصور چنان قدرت و سلامت بدنی برای ما جز در افسانه‌ها امکان پذیر نیست. درک و معیار ما از سلامت الگوی انسان امروز است که بدنش «دفرمه» شده و روح و جانش در چنگال صد اضطراب و وسواس اسیر است. چنین انسانی از زنده بودن تنها نفس کشیدن را با خود دارد.

مگر نه‌این‌است که ما بیماران در حال مرگ خود را در بخش درمانهای ویژه به ضرب و زور دستگاه‌های مختلفی که به جای قلب و ریه و کلیه فرد کار می‌کنند «زنده» نگاه می‌داریم. مگر نه‌این‌است که برای هر عکس‌العملی که بدن برای ایجاد بالانس و هوموستازی انجام می‌دهد به نام بیماری دارویی تجویز می‌کنیم و میلیونها انسان هر روزه با مصرف این داروها احساس «سلامت» می‌کنند و پزشک هم به آنان جواز «سلامتی»شان را می‌دهد.

پس آداپته شدن به معنای شرایط مطلوب یا مطلوب‌ترین شرایط نیست و همین عادت یا آداپته شدن بدون شک برخی از نیروهای حیاتی موجود را به مصرفی غیر از مصارف اصلی و لازم برای حیات و سلامت او میرساند

❤11👍4🙏1

1.32K views11:37