زمین بودم برای تو، تو هم خورشید من بودی
برای دور تو بی‌وقفه چرخیدن دلم تنگ است

#حمیدرضا_آب‌روان

آه! تصویر تو ای ماه چه زیباست هنوز
نقشی از عشق در این منظره پیداست هنوز

#حمیدرضا_آب‌روان

تا که عمری یک جماعت مدح و تحسینت کنند
دفتر شعر و سرود و شاعران را آفرید

#حمیدرضا_آب‌روان

اگر چه عشق خواهد برد تا مرزِ جنون ما را
برای روز و شب با عقل جنگیدن دلم تنگ است

#حمیدرضا_آب‌روان

گرچه دورم ز تو ای ماه، خیالت امّا
سایه‌ای هست که هر ثانیه با ماست هنوز

#حمیدرضا_آب‌روان

دنیا شده از پرتو چشمان تو روشن
با بستنِ هر پلک تو پایانِ جهان است

#حمیدرضا_آب‌روان

هر چه کردیم کمی کم بشود دوری ما
کم نشد، فاصله‌مان تا به ثریّاست هنوز

#حمیدرضا_آب‌روان

عشق! خورشید شدی و به تنم تابیدی
پاره‌ای نور به پیراهن من پاشیدی

کوه یخ بودم و در هر نفسم سرما بود
این تو بودی که حرارت به دلم بخشیدی

#حمیدرضا_آب‌روان

سفره‌ام نیست تهی، گاه تو مهمانم باش
خون دل با نمک و زخم مهیّاست هنوز

خشت‌های دل من گرچه شکسته‌ است ولی
ماه من! ارگ بم است این دل و برجاست هنوز

#حمیدرضا_آب‌روان

تو را هر جا ببیند می‌شناسد دل
که هر شب با خیالت گفتگو کردم

#حمیدرضا_آب‌روان

سالیانی است که پیغمبرِ عشقم امّا
همچنان نفی‌کُنان در پیِ انکار منی

این غزل‌ها همه از برکت چشمان تو هست
چشمه‌ی ذوق من و رونق بازار منی

#حمیدرضا_آب‌روان

با شرابِ خوشِ شیراز چه نسبت داری؟
هر کجا نام تو آمد به زبان مست شدم

#حمیدرضا_آب‌روان

من روح آدمم که شدم رانده از بهشت
راهی این جهانِ سراسر بلا شدم

چون هیچ کس نبود کمی بشنود مرا
مشغول گفتگوی خودم با خدا شدم

#حمیدرضا_آب‌روان

چنان از عشق سرشارم که‌عقل از من گریزان‌است
ببر نام مرا بر لب، مرا مجنون خطابم کن

#حمیدرضا_آب‌روان

سلام به قلب من
زمانی که از تو یاد می‌کند
سلام به روح من
زمانی که به سوی تو پر می‌کشد
سلام بر عشق
لحظه‌ای که متولد می‌شود
و سلام بر شعر
که همواره با نام تو آغاز می‌شود...

#حمیدرضا_آب‌روان

صدایت‌ مثل یک‌ چشمه زلال‌ و‌ ناب و جان‌بخش است
که حتی می‌کند زنده، شبی گل‌های قالی را

#حمیدرضا_آب‌روان

درون سینه‌ام دل بود و آن را با خودت بردی
تماشا می‌کنم هر روز و شب این جای خالی را

#حمیدرضا_آب‌روان

سرزنش‌ها شدم از بابت عاشق بودن
آه! تنها تو در این شهر مرا فهمیدی

#حمیدرضا_آب‌روان