صد هزاران بغض‌ را در سینه پنهان می‌کنم
زخم را با زخم‌های تازه درمان می‌کنم

گرچه دردی بی امان بر جان من افتاده است
سختی‌اش را با تبسّم بر خود آسان می‌کنم

#حمیدرضا_آب‌روان

🎞 Joker (2019)

دوباره شب شد و از خواب خوش گریزانم
دوباره خانه‌ی ماه و ستاره مهمانم

#حمیدرضا_آب‌روان

آنجا که تویی ناب‌ترین جای جهان است
اینجا که منم غربت و قلبی نگران است

دلتنگ‌ترین مرد منم در همه آفاق
در هر رگ من خاطره‌‌ای در جریان است

#حمیدرضا_آب‌روان

خشکیده تنم، ابر بشو، بوسه بباران
تا اینکه شود دشتِ پُر از یاس، کویرم

بگذشت جوانی و اجل صبر ندارد
نگذار که با حسرتِ دیدار بمیرم

#حمیدرضا_آب‌روان

زاهد از ذکر به وجد آمد و من از می ناب
من در این راهم و او راه خودش را دارد

می‌کشد کار دل آخر به جنون میدانم
در من انگار کسی میل به صحرا دارد

#حمیدرضا_آب‌روان

وطن دارد به حال زارمان پیوسته می‌گرید
شبیهِ مادری بی بال و پر در سوگ فرزند است

#حمیدرضا_آب‌روان
#الهه‌ـ‌حسین‌نژاد

از همان روزی که سر بر شانه‌های من گذاشت
مانده بر پیراهنم عطر خوشی از بوی او

چون نقاب از چهره بردارد تحمّل کی کنم؟
طاقت از دل می‌بَرَد آن چشم و آن ابروی او

#حمیدرضا_آب‌روان

چگونه لذّتِ یک خواب راحت را بفهمانم
به چشمانی که مشتاقانه شب‌تا‌صبح بیدار است

#حمیدرضا_آب‌روان

رنج و آشوب مکرّر، غم و بی حوصلگی
از همه خسته‌ام و دست به دامان توام

ترسم این بود که جانم برود بر سر عشق
عشق با خنده‌ی خود گفت که من جانِ توام

#حمیدرضا_آب‌روان

به دل افتاده می‌گیرم تو را این بار در آغوش
اگر‌چه بین ما امروز صد فرسنگ دیوار است

#حمیدرضا_آب‌روان

می‌نویسم برای عشق
چرا که انسان‌ها با گذر زمان تغییر می‌کنند
امّا عشق
این حس ناب همیشه جاودان می‌ماند
هر چند که آن را نمی‌توان تنها در
قالب یک احساس خلاصه کرد.

عشق:
ناب است و دوست داشتنی
پاک است و مقدّس
جاودان است و قابل ستایش
هنرمندان را به سوی هنر می‌کشاند
شاعران را به سوی شعر
و نویسندگان را به سوی نوشتن.

از صدایِ سخنِ عشق ندیدم خوش‌تر
یادگاری که در این گنبدِ دَوّار بِمانْد

حافظ

#دلنوشته
#حمیدرضا_آب‌روان

خود خواسته‌ام واله و شیدای تو باشم
گیرم که بمیرم ز غمت مسئله‌ای نیست

#حمیدرضا_آب‌روان

مرا گفتی که ترکِ عاشقی کن تا نبینی رنج
تصوّر کن پذیرفتم، مگر دل دست بردار است؟

#حمیدرضا_آب‌روان

دلا تا کی اسیر جنگ با عقلِ خردمندی
تو هم مانند من بگذر از این دعوای تکراری

#حمیدرضا_آب‌روان

ارزشی گر چه ندارد تنِ فرسوده‌ی من
شکرِ ایزد که تو ای عشق خریدار منی

#حمیدرضا_آب‌روان

وطن یعنی همین آسودگی در مرز آغوشت
همین جنگل که از بوسیدنم روئیده بر دوشت

#حمیدرضا_آب‌روان
#ایران

تنم رنجور و روح سرکشم پرواز می‌خواهد
خدایا تا به کی او را درون خود نگه‌دارم؟

#حمیدرضا_آب‌روان

🔹 استوری یکی از خلبانان فانتوم نهاجا
دعای یک ملت پشتیبان شما شیرمردان خواهد بود

زده‌ای ریشه چنان بر همه اعضای تنم
که شدی جان من و شهر و دیار و وطنم

#حمیدرضا_آب‌روان

ایران از پای نمی‌اُفتد

ایران از پای نمی‌اُفتد، می‌تپد و چون قُقنوس از خاکستر خود برمی‌خیزد؛ مانندِ دُلفین جَست می‌زند و پیدا می‌شود و نهان می‌شود، و باز از نو پدیدار.
هر کجا که گمان کنید که نیست، درست همانجا هست، در هر لباس، هر سیما، چه در زربفت و چه در کرباس، چه گویا و چه خاموش.

هزاران هزار صدا در خرابه‌هایِ تو پیچید که: «دیوان آمد، دیوان آمد!» این صدا در خرابه‌هایِ دیگر نیز پیچیده‌ است و گوشِ روزگار با آن آشناست؛ ولی دیوان می‌آیند و می‌روند، غولان می‌آیند و می‌روند، دوالپایان پاورچین پاورچین می‌گذرند، و آن روندهٔ بزرگ که ایران نام دارد، می‌ماند.


فصلنامهٔ هستی
#محمد‌علی_اسلامی_ندوشن

پاینده باد ایران 🌹

بیاور شانه‌ات را تا گذارم سر، دهم جان را
که در آیین ما این‌گونه مُردن بهترین کار است

دعای وصل خواندیم و نیامد پاسخ از ایزد
خدا هم مثل ما شاید سرش گرم و گرفتار است

#حمیدرضا_آب‌روان