Telegram Web Link
پشم آنگورا (آنقوره) از خرگوش نژاد آنگورا به دست می‌آید.
این خرگوش‌ها تمام طول عمر خود یعنی ۲ تا ۵ سال را در قفسهای کوچک سیمی می‌گذرانند در حالی که کف پاهای ظریفشان همیشه از جای سیم‌ها زخمی است.
چون خرگوش‌های نر به اندازۀ خرگوشهای ماده پشم ندارند، معمولاً به محض تولد کشته می‌شوند. هر سه ماه یک بار پشم خرگوش‌ها چیده و گاهی عملاً کنده می‌شود. عملیات چیدن پشم در نهایت خشونت انجام می‌شود و هر بار زخم‌هایی بر بدن خرگوش‌ها باقی می‌گذارد.
-تالین ساهاکیان

"حیوانیت"
ماهی و درد؟

برخی معتقدند که چون ماهی ها درد را احساس نمی کنند و همچنین آزار و بد رفتاری خاصی با آنها صورت نمی گیرد می توان از گوشت آنها مصرف کرده و از مواد مفید که از خوردن گوشت ماهی به بدن می رسد استفاده کرد. ؟؟؟؟
چند سال پیش روزنامه ساینس دیلی بر اساس تحقیق صورت گرفته در چند دانشگاه معتبر از جمله یوتا اعلام کرد که ماهی ها نه تنها درد را احساس می کنند بلکه رفتار آنها پس از دریافت درد نیز تغییر می کند.
ماهی نیز یک موجود زنده آبزی بوده و همانند سایر موجودات حق زندگی کردن دارد و همانند سایر حیوانات ، خوردن گوشت آن کاری غیر اخلاقی است.
هرچند برخلاف تبلیغات صورت گرفته در مورد فواید مصرف گوشت ماهی ، تحقیقات مختلفی عکس این موضوع را اثبات کرده اند:
طی آخرین تحقیقات صورت گرفته که از سوي کمیته طب مسئولانه در مورد مصرف ماهی صورت گرفته است مشخص شد که مصرف ماهی هیچ ارتباطی با جلوگیری از بیماری ها و حملات قلبی ندارد.
این نتیجه بر اساس آزمایشی که بر روی ۵۰۰۰ نفر در طول ۱۱ سال صورت گرفته بود بدست آمده است...
از طرفی بیش از ۸۰ درصدماهی های موجود برای مصرف ، پرورشی می باشند و بدلیل خوراندن مقادیر زیادی مواد شیمیایی و آنتی بیوتیک به ماهی ها (جهت رشد سریع تر) ، گوشت ماهی ها همانند گوشت سایر حیوانات پرورشی پر از سم و مواد مضر می باشد.
آلودگی های جوی و باران های اسیدی در کنار آلودگی های صنعتی وارد شده در آب دریاها و اقیانوس ها در طول چند دهه قبل نیز بسیاری از ماهی ها را در آب های مختلف دچار مسمومیت و آلودگی کرده است.
با این وجود اگر مایلید غذای دریایی مصرف کرده و طعم ماهی را در برخی غذاهای خود داشته باشید می توانید از گیاهان و جلبک های دریایی استفاده کنید.

#سوالات_متداول

"حیوانیت"
آیا اگر بتوانیم حیوانات را بدون درد بکشیم، دیگر همه چیز حل است؟

دردهای حیوانات اسیر در دامداری‌ها بیشمار است و کوچک‌ترین اغراقی در آن واژهٔ «بیشمار» نیست...هر لحظهٔ زندگی این حیوانات از بدو تولد تا لحظهٔ شوم کشته شدن، پر است از سیاهی و تباهی و حسرت و ترس و درد...
ولی برخی از مردم از میان این همه درد ریز و درشت، فقط درد کشتار را می‌بینند و گمان می‌کنند اگر روزی بتوان این حیوانات را بدون درد ذبح کرد، دیگر دامداری گل و بلبل می‌شود و همهٔ مسایل حل است!!!
اگر جزو این دسته هستید، برای شروع، خودتان را برای چند هفته در یک اتاق خالی بدون هیچ سرگرمی و ارتباطی با دنیای خارج حبس کنید و فقط یک رقم از آن همه درد را شخصاً تجربه کنید و بعد به این سوال پاسخ بدهید:
اگر کسی شما را برای همیشه زندانی کند، نور و هوای آزاد و اختیار و حرکت را از شما بگیرد، شادی و آرامش و هیجان کشف اطراف و یادگیری چیزهای جدید و ارتباط با هم‌نوعان و امکان بودن در کنار خانواده را از شما بگیرد، شما را هر سال باردار کند و بعد بچه‌تان را روز اول بدزدد، اعضای بدنتان را ببُرد تا قدرت دفاع از خود یا درگیر شدن با بقیهٔ زندانیان را نداشته باشید، شما را تغییر ژنتیکی بدهد تا وزنتان به ۲۰۰ کیلوگرم برسد یا بعد از زایمان ۱۰ برابر یک زن معمولی شیر تولید کنید یا به جای تخمک‌گذاری ماهانه هر روز تخمک‌گذاری کنید... و بعد از همهٔ این‌ها شما را بدون درد بکشد آیا دیگر همه چیز خوب خواهد بود؟ آیا صرف اینکه شما را موقع کشتن بی‌حس کرده‌اند، همهٔ آن رنج و درد و شب‌ها و روزهای ملال‌آور را جبران می‌کند؟
حیوانات آزادی می‌خواهند، مثل ما هر روز می‌خواهند خودشان تصمیم بگیرند به کدام طرف بروند، نور و هوای آزاد و باران و برف و نسیم و گل و علف و شبنم و ابر و خورشید و ستاره می‌خواهند، می‌خواهند در آغوش مادر خودشان بزرگ شوند و بچه‌هایشان را خودشان بزرگ کنند، می‌خواهند در کنار خانوادهٔ خود باشند، می‌خواهند پرواز کنند، شنا کنند، روی درخت‌ها بخوابند، در بیشه‌ها گم شوند... آنها نمی‌خواهند زیر وزن خودشان درد بکشند، نمی‌خواهند به جای ۱۵ تخم در سال ۳۰۰ تا تخم بگذارند، نمی‌خواهند به جای ۳ کیلوگرم شیر در روز ۴۰ کیلوگرم شیر بدهند، می‌خواهند شیرشان را فرزندشان بخورد نه ماشین شیردوشی، نمی‌خواهند قطع عضو شوند، برای درک این‌ها لازم نیست خیلی باهوش یا عاطفی باشیم! حیوانات، حقوق طبیعی خودشان را می‌خواهند...و این آنقدر ساده و بدیهی است که هر کسی باید بدون توضیحات دیگران متوجه آن باشد.
-تالین ساهاکیان

"حیوانیت"
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
"درد و رنج بی‌حد و مرز حیوانات در صادرات گوشت زنده"

درد و رنجی که حیوانات صادر شده روزها و هفته‌ها در سرما و گرما بر روی دریا یا زمین تحمل می‌کنند ورای تصور است. تعداد زیادی از حیوانات در راه بر اثر بیماری، عدم وجود هوای کافی، سکتۀ قلبی، فشارهای عصبی، شکستگی استخوان‌ها، زخم‌ها و عفونت‌ها می‌میرند. در فصل سرما گاهی بدن حیوانات به دیواره‌های کشتی‌ها یا کامیون‌ها می‌چسبد و یخ می‌زند و هنگام رسیدن به مقصد باید اره شود. حیوانات باید روزها و هفته‌ها در فضولات و استفراغ خود و دیگران سر کنند. آنها باید روزها و هفته‌ها گرسنه و تشنه بمانند در حالی که جایی برای نشستن یا هوای کافی برای تنفس ندارند.
در مسیر سفری جهنمی به سوی مرگ!
-تصاویر مربوط به استرالیا-

#چگونه_حیوانات_اماده_ذبح_میشوند

"حیوانیت"
اسپايدرمن ، گياه خوار است

فرزندانتان را از این طریق به گياهخواري تشويق كنيد

ستاره‌ی فيلم سينمايی "مرد عنكبوتی"، يعنی توبی مگواير، از سال ۱۹۹۲ تابحال گياهخوار است.
ولی در سال ۲۰۰۹ به وگانيسم (روش تغذيه و زندگی با هدف حذف هر نوع محصول حيوانی چه در غذا و چه در مواد مصرفی به دليل مسائل اخلاقی يا رعايت حقوق حيوانات، حفاظت از محيط زيست، حفظ سلامتی، مسائل معنوی يا مذهبی) روی آورد.
البته او خودش در مصاحبه ها اعتراف می كند كه زياد هم گوشت خوار نبوده و در زندگی‌اش كمتر گوشت مصرف می كرده، بنابراين اين تغيير برای او زياد هم دشوار نبوده است.
توبی مگواير، فوق ستاره هاليوودی و بازيگر نقش اول سری فيلم های مرد عنكبوتی يك وگان است.
از نكات بارز او در رعايت زندگ عاری از خشونت ،استفاده نكردن مطلق از چرم می باشد.
او بقدري در اين زمينه حساس است كه در انتخاب وسايل خانگي و لباس هايش وسواس كامل به خرج می دهد تا كوچكترين وسيله چرمی در بين وسايلش نباشد
او دركنار استفاده نكردن از لباس چرمی مرد عنكبوتی، در يكی از صحنه های فيلم از سوارشدن بر مرسدس بنزی كه صندلی های چرمی داشت خودداری كرد و كارگردان مجبور شد تا روكش صندلی ها را عوض کند
و اين نمودی است از يك هنرمند واقعی ، تاثير گذار و شجاع در دنيای رسانه های بی رحم و سودجو.

"حیوانیت"
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
کمی آرامش...
برای همه گوسفندهای عزیز،. پیرایشی چنین در میان میدان با آرایشگری اینچنین آرزوست...


پ.ن: اینجا یک نقاهتگاه است و این موجود عزیز یکی از حیواناتی است که از صنعت پشم و گوشت نجات داده شده است. این افراد نه این پشم را می‌فروشند و نه می‌پوشند. بیشتر نقاهتگاه‌ها از این پشم برای بافتن شنل برای بره‌ها و سایر حیوانات ضعیف و یتیم در فصل سرما استفاده می‌کنند. رسالت اصلی این افراد، آگاهی‌رسانی در مورد آزار حیوانات برای تولید گوشت و پشم و شیر و چرم و غیره است.
تولید پشم، پروسه‌ای پر از ظلم و خشونت است. لطفاً پشم و سایر محصولات حیوانی را نخرید تا پرورش و آزار این حیوانات به پایان برسد.

"حیوانیت"
چرا چشم‌های میگوهای ماده را می‌برند؟

پشت چشم‌های میگوهای ماده غده‌ای هورمونی وجود دارد که مسئول ایجاد تعادل در زاد و ولد آنهاست.
در واقع، این غده به آنها کمک می‌کند تنها زمانی زاد و ولد کنند که شرایط برای زاد و ولد مناسب باشد.
شرایط زندگی میگوها در پرورشگاه‌های میگو وحشتناک است. این محیط‌های فوق‌العاده شلوغ که عملاً مخلوطی از مدفوع، آنتی‌بیوتیک و بیماری‌ها هستند، نمی‌توانند شرایط مناسب برای زاد و ولد داوطلبانهٔ میگوها را فراهم کنند. یعنی اگر میگو ها را به حال خودشان بگذرایم، عمرا در همچین شرایطی زاد و ولد نمیکنند. به همین دلیل، در تقریباً همهٔ پرورشگاه‌های میگوی دنیا چشم‌های میگوهای ماده را با یک تیغ گرم می‌بُرند یا له می کنند. به این ترتیب، غدهٔ پشت چشم‌ها دچار اختلال می‌شود و آنها به طور مرتب زاد و ولد می‌کنند!
این میگوهای قطع عضو شده مرتب علایم درد و رنج از خود نشان می‌دهند مثلاً به این طرف و آن طرف می‌خورند، با دمشان ضربه‌های متوالی به آب می‌زنند و محل قطع چشم‌ها را به این طرف و آن طرف می‌مالند.
حتی بسیاری از کسانی که نسبت به پستانداران و پرندگان حس دلسوزی دارند با نگاهی خالی از ترحم به ماهی‌ها و حیوانات دریایی دیگر نگاه می‌کنند در حالی که میزان جنایاتی که در صنعت تولید گوشت ماهی و حیوانات دریایی دیگر اتفاق می‌افتد، ورای تصور است!
حیوانات دریایی هم مانند همهٔ حیوانات دیگر از شرایط ناهنجار پرورشگاه‌ها، پروسه‌های شکار و درد ناشی از شکنجه‌ها و کشتارها به شدت رنج می‌برند. علاوه بر این، آسیبی که پرورشگاه‌های حیوانات دریایی یا پروسه‌های شکار این حیوانات به محیط زیست وارد می‌کنند به طرز باور نکردنی‌ای بزرگ و جبران‌ناپذیر است.

"حیوانیت"
اینها، مورد حملهٔ کوسه قرار گرفته‌اند. شاید سال‌ها روان‌درمانی شده‌اند تابتوانند بر ترس از چنین واقعه‌ای غلبه کنند. ولی آنهااز کوسه‌ها نفرتی ندارند. برعکس حالا آنقدر دربارهٔ کوسه‌ها و بدبختی‌هایشان می‌دانند که تبدیل به ناجیان کوسه‌ها شده‌اند. انها متحد شده‌ تادربارهٔ آسیبی که‌بشر با‌ شکار کوسه‌ها، صید بیرویهٔ ماهی‌ها که هر سال هزاران حیوان را که حتی گوشتشان به درد ماهیگیران نمیخورد به کام مرگ میکشد و آلودگی آب‌ها اطلاع‌رسانی کنند.حملهٔ کوسه‌هابه آدم‌ها نادر است.هرسال درتمام دنیا حدودصد انسان موردحملهٔ کوسه‌هاقرار می‌گیرند وتعداد کشته شدگان درهرسال معمولاًکمتر از انگشتان یک دست است.
هر سال برای تولید «سوپ بالهٔ کوسه» ۱۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰"صد میلیون" کوسه با بی‌رحمی شکار می‌شوند، باله‌هایشان بریده می‌شود و در حالی که هنوز زنده‌اند در آب انداخته می‌شوند تا از خونریزی بمیرند.
هر سال تورهای پهن شده برای ماهیگیری یا تورهایی که از ماهیگیری در دریاها و اقیانوس‌ها باقی مانده‌اند، تعداد بیشماری کوسه(و بسیاری دیگرمانند دلفین‌، عروس‌دریایی ، لاک‌پشت‌، فک‌و غیره)را به کام مرگی تلخ وطولانی میکشند.
تالین ساهاکیان

"حیوانیت"
" حیوانیَت "
Photo
ارسالی از پارمیدا:
من عاشق این فرشته های مهربونم و خوشحالیشون باعث میشه حالم بهتر بشه به همین دلیل هر روز براشون غذا جمع میکنم و اخر هفته ها میبرم براشون ، این عکس به من حس خوبی منتقل کرد خواستم به اشتراک بزارم و شماهم لذت ببرید :*)

دستشون درد نکنه🤍🌱

#حمایت_های_شما

"حیوانیت"
جرج برنارد شاو؛

همیشه اذعان می‌کرد که سلامتی‌اش را مدیون گیاه‌خواری است. وی معتقد بود که گیاه‌خواری باعث افزایش نیروی فوق بشری می‌شود.

#مشاهیر_گیاهخوار

"حیوانیت"
" حیوانیَت "
Photo
ارسالی از تینا

دستش درد نکنه🤍🌱

#حمایت_های_شما

"حیوانیت"
2025/06/28 07:01:17
Back to Top
HTML Embed Code: