برای ایجاد حس امنیت واقعی در کودکان نیاز داریم خانوادهها در فقر و اضطراب نباشند، اولیای مدارس به دنبال مطیع کردن کودکان نباشند و... اما در همین حالی که هستیم هم با رعایت چند نکته میتوانیم به کودکان کمک کنیم حس امنیت و آرامش بیشتری را تجربه کنند.
1. با ثبات و قابل پیشبینی باشید
کودکان وقتی بدانند که چه انتظاری از شما دارند و عکسالعملهایتان قابل پیشبینی است، احساس امنیت میکنند.
2. صدایشان را بشنوید و جدی بگیرید
وقتی کودک حرف میزند، حتی اگر بیاهمیت به نظر برسد، با دقت گوش بدهید. از گفتن جملاتی مثل: «الان وقت این حرفا نیست»، «ساکت شو» یا «زیادی حساس شدی» پرهیز کنید.
3. احساساتشان را نادیده نگیرید یا سرکوب نکنید
اگر کودک گریه میکند یا ترسیده، به جای سرزنش یا بیتوجهی، بگویید: «میفهمم که ترسیدی» یا «حق داری ناراحت باشی».
4. تنبیه نکنید، توضیح بدهید
تنبیه بدنی یا کلامی (تحقیر، تهدید، فریاد) آسیبزنندهترین رفتارهاست. به جای آن، درباره رفتار اشتباه کودک به زبان ساده و آرام صحبت کنید.
5. فضای ابراز احساسات فراهم کنید
بگذارید کودک درباره ترسها، ناراحتیها و نگرانیهایش صحبت کند، بدون اینکه ترس از قضاوت یا تنبیه داشته باشد.
6. خودتان الگوی امنیت باشید
اگر کودک ببیند شما با آرامش و احترام با دیگران رفتار میکنید، او نیز احساس امنیت میکند و یاد میگیرد چطور رفتار کند.
7. پرسشهایی از جنس "احساست چیه؟" را وارد گفتگو کنید
به جای اینکه فقط بپرسید «مدرسه خوب بود؟» بپرسید: «تو مدرسه امروز چیزی بود که اذیتت کرد؟» یا «کِی احساس کردی خوشحال بودی؟»
8. بدون قید و شرط دوستشان بدارید
کودکان باید بدانند که حتی اگر اشتباه کنند یا شکست بخورند، همچنان ارزشمند هستند. جملههایی مثل «فقط وقتی بچه خوبی باشی دوستت دارم» بسیار آسیبزا هستند.
9. از ترساندن برای کنترل استفاده نکنید
جملههایی مثل: «اگه این کارو بکنی، دیگه مامان دوستت نداره» باعث تخریب رابطه و اضطراب دائمی کودک میشوند.
10. مرز بین احترام و ترس را بشناسید
کودک باید با شما احساس آرامش کند، نه اینکه از شما بترسد. کودک ترسیده، نمیآموزد؛ بلکه فقط در برابر تهدید سکوت میکند یا دروغ میگوید.
@ISPVC_NGO
1. با ثبات و قابل پیشبینی باشید
کودکان وقتی بدانند که چه انتظاری از شما دارند و عکسالعملهایتان قابل پیشبینی است، احساس امنیت میکنند.
2. صدایشان را بشنوید و جدی بگیرید
وقتی کودک حرف میزند، حتی اگر بیاهمیت به نظر برسد، با دقت گوش بدهید. از گفتن جملاتی مثل: «الان وقت این حرفا نیست»، «ساکت شو» یا «زیادی حساس شدی» پرهیز کنید.
3. احساساتشان را نادیده نگیرید یا سرکوب نکنید
اگر کودک گریه میکند یا ترسیده، به جای سرزنش یا بیتوجهی، بگویید: «میفهمم که ترسیدی» یا «حق داری ناراحت باشی».
4. تنبیه نکنید، توضیح بدهید
تنبیه بدنی یا کلامی (تحقیر، تهدید، فریاد) آسیبزنندهترین رفتارهاست. به جای آن، درباره رفتار اشتباه کودک به زبان ساده و آرام صحبت کنید.
5. فضای ابراز احساسات فراهم کنید
بگذارید کودک درباره ترسها، ناراحتیها و نگرانیهایش صحبت کند، بدون اینکه ترس از قضاوت یا تنبیه داشته باشد.
6. خودتان الگوی امنیت باشید
اگر کودک ببیند شما با آرامش و احترام با دیگران رفتار میکنید، او نیز احساس امنیت میکند و یاد میگیرد چطور رفتار کند.
7. پرسشهایی از جنس "احساست چیه؟" را وارد گفتگو کنید
به جای اینکه فقط بپرسید «مدرسه خوب بود؟» بپرسید: «تو مدرسه امروز چیزی بود که اذیتت کرد؟» یا «کِی احساس کردی خوشحال بودی؟»
8. بدون قید و شرط دوستشان بدارید
کودکان باید بدانند که حتی اگر اشتباه کنند یا شکست بخورند، همچنان ارزشمند هستند. جملههایی مثل «فقط وقتی بچه خوبی باشی دوستت دارم» بسیار آسیبزا هستند.
9. از ترساندن برای کنترل استفاده نکنید
جملههایی مثل: «اگه این کارو بکنی، دیگه مامان دوستت نداره» باعث تخریب رابطه و اضطراب دائمی کودک میشوند.
10. مرز بین احترام و ترس را بشناسید
کودک باید با شما احساس آرامش کند، نه اینکه از شما بترسد. کودک ترسیده، نمیآموزد؛ بلکه فقط در برابر تهدید سکوت میکند یا دروغ میگوید.
@ISPVC_NGO
آلودگی پلاستیک از آلودگی خاک و آب فراتر رفته است. نه تنها گیاهان و حیوانات و اکوسیستمها به خاطر آلودگی پلاستیک میمیرند، بلکه حتی در مغز انسانها هم میروپلاستیک یافت شده است. در واقع سلامت همه ما در معرض خطر است.
به کودکانمان بیاموزیم که در مقابل مصرف بیدلیل و بیاندازه پلاستیک در همه جا و به وسیله همه حساس باشند و به آن اعتراض کنند. بدون این کار معلوم نیست چه جهانی در انتظارشان باشد.
@ISPVC_NGO
به کودکانمان بیاموزیم که در مقابل مصرف بیدلیل و بیاندازه پلاستیک در همه جا و به وسیله همه حساس باشند و به آن اعتراض کنند. بدون این کار معلوم نیست چه جهانی در انتظارشان باشد.
@ISPVC_NGO
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM