📌نشریه #آرمانشهر شماره ۴۰
◽️ فروردین ۱۴۰۴

▪️ علیه نظارت استصوابی؛ تحصن مجلس ششم
محسن غیاثی

▪️ هولوکاست؛ جنایت یا سکوت!
جواد جعفری

▪️ سقوط هیتلر
ابوالفضل حامیان

▪️ تأملی بر بهار عربی
محمدامین نوروزیان

▪️ مدیریت به سبک سلطان حسین صفوی
الف. ابراهیمی

▪️ به بهانه‌ی هشتم مارس و مبارزه‌ی مبتلا شده به تبریک
رها

▪️ آرش کمانگیر، روايت جاودانِ ايستادگى و غرور ايرانى
ایران

▪️ گزارشی از دوره‌ی هفتم انجمن آرمان
جمعی از دانشجویان

@IUSTArman

🔰انجمن آرمان دانشجویان برگزار می‌کند:

📯مهریه: حقوق یا رسم؟

📌در میان پیچ و خم‌های زندگی مشترک دو زوج، مهریه امروز از چالش‌های ازدواج است. با حرکت جوامع به سمت مدرنیته و تغییر دنیا، آیا همچنان وجود مهریه الزامی است؟ یا تنها سنتی است که از قدیم به جای مانده؟ بحث آزاد در خصوص علت وجود یا عدم وجود مهریه.


🕧زمان برگزاری: سه‌شنبه، دوم اردیبهشت، ساعت ۱۲:۳۰

📍محل برگزاری: دفتر انجمن آرمان
(حد فاصل سلف مرکزی تا دانشکده برق)

🔹در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر با آیدی زیر در ارتباط باشید:
@Armancommunity

@IUSTArman

⚫️زخمی دیگر بر پیکره ایران

سانحه‌ تلخ و جانسوز بندرعباس، دل همه‌ی ما را به درد آورد.

انجمن آرمان دانشجویان، با نهایت اندوه این ضایعه‌ی دردناک را به خانواده‌های محترم داغدار و ملت شریف ایران تسلیت عرض می‌نماید و آرزوی بهبودی و تندرستی برای تمامی مجروحان دارد.

یاد عزیزان از دست رفته در دل‌های ما جاودان خواهد ماند.


@IUSTArman

🔰انجمن آرمان دانشجویان برگزار می‌کند:

📜 سیر تحول تاریخ راه آهن جهان

📌انقلاب صنعتی و گسترش راه آهن 
- ۱۸۲۵: اولین خط راه آهن عمومی با لوکوموتیو بخار در انگلستان (استاکتون - دارلینگتون) افتتاح شد. 
- ۱۸۳۰: خط لیورپول - منچستر با موفقیت بهره‌برداری شد و سرعت حمل‌ونقل را دگرگون کرد. 
- نیمه قرن ۱۹: راه آهن در اروپا و آمریکا به سرعت گسترش یافت و به نماد پیشرفت صنعتی تبدیل شد. 

🕧 زمان برگزاری: سه شنبه، 16 اردیبهشت ساعت 16:00

📍محل برگزاری: دفتر انجمن آرمان
(حد فاصل سلف مرکزی تا دانشکده برق)

🔹در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر با آیدی زیر در ارتباط باشید:
@Armancommunity

@IUSTArman

به مناسبت #زادروز_مریم_میرزاخانی و روز جهانی زن در ریاضیات
#اینفوگرافی

🔸از تهران تا استنفورد؛ روایت تصویری از زندگی و دستاوردهای مریم میرزاخانی، نابغه‌ای که مرزهای ریاضی را درنوردید.

🔹در اینفوگرافی که مشاهده می‌کنید، نگاهی اجمالی شده به مهم‌ترین نقاط عطف زندگی کوتاه امّا پُربار مریم میرزاخانی، نخستین ایرانی و نخستین زنی که مدال فیلدز، بالاترین افتخار ریاضی جهان را از آن خود کرد.

🔹یادآوری او، نه فقط ادای احترام به یک زن دانشمند، بلکه ادای احترام به تمامی دانشمندان و اندیشمندان زنی است که علی‌رغم مشکلات و محدودیت‌ها با موفقیت در مسیر خود گام برمی‌دارند.

@IUSTArman

🔷 انجمن آرمان دانشجویان دانشگاه علم و صنعت تعداد معدودی نشریه‌ی شماره چهلم آرمانشهر را به صورت فیزیکی منتشر کرده است.

🔶 برای دریافت نسخه فیزیکی به دفتر انجمن آرمان، حد فاصل سلف آزاد و دانشکده برق، در بازه زمانی ۱۲ الی ۲ ظهر مراجعه فرمایید.

@IUSTArman

📌 به مناسبت #بزرگداشت_فردوسی

🔸 ۲۵ اردیبهشت، روز بزرگداشت پیر خردمند توس است؛ شاعری که با شاهنامه، روح تازه‌ای به زبان فارسی بخشید.

🔹در متن و تصویر پیشِ‌رو، نگاهی کوتاه اما عمیق به جایگاه فردوسی در حفظ زبان، فرهنگ و هویت ملی ایرانیان در یکی از بحرانی‌ترین دوره‌های تاریخی انداخته‌ایم.

🔹یاد فردوسی، تنها یاد یک شاعر نیست؛ پاسداشت خرد، حماسه، انسانیت و اصالت یک ملت است.

📎 مطالعه متن

@IUSTArman

📌 به مناسبت سالگرد #حادثه_متروپل

🔸فرو ریختن ساختمان متروپل، نه تنها جان ده‌ها انسان بی‌گناه را گرفت، بلکه چهره فساد اداری و بی‌توجهی به جان مردم را بیشتر از همیشه به نمایش گذاشت.

🔹 در این اینفوگرافی، نگاهی انداخته‌ایم به آمار جان‌باختگان این حادثه تلخ و مهم‌ترین عوامل مدیریتی و ساختاری که در شکل‌گیری این فاجعه نقش داشتند.

🔹حادثه متروپل، یک «اتفاق» نبود؛ بلکه نتیجه مستقیم سال‌ها نادیده‌ گرفتن جان مردم و اولویت‌ دادن منافع شخصی بر جان انسان‌ها بود. از فساد در ساخت ساختمان که منجر به ریزش شد، تا فساد و عدم مدیریت در تخریب آن و ریزش‌های پی‌درپی این ساختمان که منجر به گرفته شدن جان افراد بیشتری شد.

@IUSTArman

⚫️ برای الهه و همه زنانی که دیگر میان ما نیستند

🔹 الهه حسین‌نژاد فقط یک نام نبود، یک دختر ۲۴ ساله نبود؛ او پاره‌ای از حقیقت ما بود. حقیقتی که در خیابان‌های شهر، در نگاه‌های پرهراس زنان، در کابوس‌های شبانه مادران جاری‌ست. قتل او، با انگیزه‌ای به‌ظاهر «سرقت گوشی»، امّا ریشه در فقر و نابرابری و ستم دارد؛ ریشه در بی‌عدالتی‌های انباشته، در بی‌کفایتی نهادهایی که قرار بود پناه ما باشند، نه تهدید.

🔻 این‌جا «عادی بودن»، یک زنِ همیشه در معرض تهدید است: وقتی خیابان جایی‌ست که حضور زن در آن، نه امری طبیعی، بلکه خطری تلقی می‌شود؛ جایی که از زن انتظار می‌رود دور بماند تا آسیبی نبیند، و اگر نماند، خود مسئول رنج و خشونتی‌ست که بر او تحمیل می‌شود. وقتی آموزش، به‌جای پرورشِ صدای معترض، سکوت و تاب‌آوری را می‌آموزد، و شکاف‌های طبقاتی، فقر، و تحقیر هر روز عمیق‌تر می‌شوند، دیگر نمی‌توان قتل الهه حسین‌نژاد را به یک «حادثه» تقلیل داد. این یک هشدار است؛ فریادی برای حقِ زیستن و برای امنیتی که هر انسان، بی‌قید و شرط، سزاوار آن است.

مطالعه متن

@IUSTArman

🔴 سکوت پاسخ ما به سرکوب نخواهد بود

بیانیه‌ی جمعی از تشکل‌های دانشجویی در حمایت از دانشجویان زندانی


این سطور در فضایی نگاشته می‌شود که هر صدا، هر قدم و هر کنشی با نگاهی سرد و بی‌روح رصد می‌شود. فضایی که در آن دانشگاه تحت نظارت پادگانی قرار گرفته‌است و دانشجو باید از شهروندی آزاد به سوژه‌ای مطیع بدل گردد. هر جمع‌شدنی برای تحلیل و بررسی مصائب جمعی، برچسب اجتماع و تبانی می‌خورد، گزارشی از وضعیت روز در شبکه‌ی اجتماعی، تبلیغ علیه نظام حاکم محسوب می‌شود و هر صدای نقد و اعتراضی نسبت به سیاست‌های ضد مردمی، اقدام علیه امنیت همان ملت قلمداد می‌شود. به یک معنا از روزگاری سخن می‌گوییم که زیست روزمره‌ی ما جرم‌انگاری شده و حاصل این سیاست، به بند کشیده شدن تعدادی از هم‌کلاسی‌هایمان است؛ به پشتوانه‌ی اتهاماتی بدون شواهد شفاف یا امکان دادرسی عادلانه.

هم‌کلاسی در بند ما پیش از ورود به زندان، حق تحصیلش را از دست رفته می‌بیند، حق قلم به دست گرفتن، حق تنفس در فضای دانشگاه. اما وقتی درهای زندان پشت سر هم‌کلاسی بسته می‌شود، رنج مضاعف آغاز می‌گردد. حق ملاقات با خانواده و حتی حق یک تماس ساده، به آسانی از او سلب می‌شود. برخی از دانشجویان از زندانی به زندان دیگر تبعید می‌شوند، از شهری به شهر دیگر، گویی جرمشان نه کنش، که خود وجودشان است. بازجویی‌های گاه و بی‌گاه و سلول‌های انفرادی، که عملاً برای خفه‌کردن روح طراحی شده‌اند و بلاتکلیفی حقوقی که گاه ماه‌ها و سال‌ها ادامه می‌یابد، تنها بخشی از این رنج‌هاست. 
اما این مجازات‌ها به زندان ختم نمی‌شود. محرومیت از خدمات عمومی پس از آزادی، از حق استخدام تا دسترسی به امکانات اجتماعی، به مثابه تنبیهی مادام‌العمر است که حتی پس از آزادی، سایه‌ی سنگینش بر زندگی این دانشجویان باقی می‌ماند. این شرایط، نه‌تنها جسم و روح آن‌ها را می‌فرساید، بلکه رؤیا و آینده‌ی آن‌ها را نیز به یغما می‌برد.

سیاست به بند کشیدن دانشجویان، چیزی فراتر از مجازاتی برای کنش فردی آنان است و پرداختن به این موضوع در چارچوب پرونده‌ی حقوقی، تقلیل مسئله‌ی سرکوب دانشگاه است. این سیاست ابزاری است برای خاموش‌کردن صدای جمعی دانشجویان و تثبیت نظمی سلطه‌گر که از اعتراض می‌هراسد. زندان نه محل اجرای حکم که ابزاری‌ست برای هشدار هر روزه به دیگران. این سرکوب، پدیده‌ای مقطعی نیست، بلکه سیاستی تاریخ‌مند و سازمان‌یافته است که با تغییر دولت‌ها و وعده‌های رنگارنگ، همچنان پابرجاست. سیاستی که نه‌تنها ورای اختلاف میان قوای مجریه و قضائیه، بلکه با همدستی این قوا همواره کوشیده دانشگاه را از سیاست تهی کند و صدای خارج از منویات مراد را ساکت کند. بنابراین یک سیاست کلان حکومتی‌ است؛ سیاستی که می‌کوشد با ترسیم خطوط قرمز روزبه‌روز تنگ‌تر، مرزهای مجاز کنش‌گری دانشجویی را بازتعریف کرده و با ایجاد هزینه‌های سنگین، دانشجو را به خودسانسوری سوق داده و جنبش دانشجویی را از نفس بیندازد. همواره باید تعدادی از ما در زندان باشیم تا نمونه‌ی عینی سرکوب ما را از کنش بازدارد.

ما راه رهایی را نه در عقب‌نشینی، که در عبور از این خطوط قرمز می‌دانیم که برایمان ترسیم شده است؛ خطوطی که تنها با ایستادگی جمعی بی‌اعتبار می‌شوند. ما صدای تمام دانشجویان زندانی خواهیم بود تا یادآور شویم که سکوت، پاسخ ما به سرکوب نخواهد بود.

تشکل‌های امضاکننده:
انجمن آزاداندیش دانشگاه علامه
انجمن آرمان دانشگاه علم و صنعت
انجمن رویش دانشگاه علم و صنعت
انجمن اسلامی دانشگاه صنعتی خواجه نصیر
مجمع اسلامی دانشگاه الزهرا
انجمن اسلامی دانشکده علوم اجتماعی تهران

⚫️ در سوگ سحرگاه خونین وطن

انجمن آرمان با اندوهی عمیق، شهادت جمعی از هم‌میهنان‌مان در پی حمله‌ی وحشی‌خویانه دشمن را تسلیت می‌گوید و هرگونه اقدام جنگ طلبانه را محکوم می‌کند.
فراموش نمی‌کنیم که این خاک، زادگاه سیاوش پاک‌سرشت و خروش کاوه‌ی آهنگر است، یادگار خون بابک و حماسه‌ی بهرام؛ سرزمینی که هزاران سال ایستاده و با هر زخم، ریشه‌اش عمیق‌تر و استوارتر شده است. این سوگ، سوگ پایان نیست.


چو ایران نباشد تن من مباد
بدین بوم و بر زنده یک تن مباد