🎥 روایتِ شعری از عبدالجبار کاکایی: شهیدِ عاشق


@IranDel_Channel

💢

‍ ‌
🔴 رونمایی از کتابِ «شاعری قوم‌گرا» در روزِ ملّیِ شعر و ادب فارسی و همایشِ جهانی استاد شهریار در تبریز

پنج‌شنبه ۲۷ شهریور ۱۴۰۴ خورشیدی در روز ملّی شعر و ادب فارسی و در همایشِ جهانی استاد شهریار در تبریز، قرار است از کتاب یکی از شاعران قوم‌گرا به نام صالح سجادی، که همواره مواضعی علیه زبان ملّی فارسی اتخاذ می‌کند، رونمایی شود.!
‌
این فرد کتابی پنج‌جلدی با عنوان تبریزنامه را به‌صورت دوزبانه و با حمایتِ مالی شهرداری تبریز منتشر کرده است؛ کتابی که تاکنون چندین بار در نمایشگاه‌ها و همایش‌های مختلف، طی مراسم‌های رسمی رونمایی شده است.

بخش‌هایی از دیدگاه‌های او در خصوص زبان ملی فارسی که «اینجا» منتشر شده، گویای نگاه مغرضانه‌اش نسبت به این زبان است. او در گفت‌وگویی با یکی از رسانه‌های قوم‌گرا، زبان ملّی فارسی را «زبان دربار» دانسته و بسیاری از شاعرانِ بزرگِ فارسی‌زبان را صرفاً شاعرانِ درباریِ پول‌‌پرست معرفی کرده است.!

این در حالی است که بیش از هر کس، عنوان «شاعر درباری» برازندهٔ خود اوست؛ چرا که کتابش به‌طور کامل با حمایت مالی و معنوی نهادهای دولتی و شهرداری تبریز منتشر شده و او بارها در محافل رسمی و در حضور مقامات عالی نظام جمهوری اسلامی به شعرخوانی پرداخته است.

اکنون همان حمایت‌ها به ابزار و پوششی تبدیل شده تا او افکار تفرقه‌افکنانه و قوم‌گرایانهٔ خود را ترویج کند و علیه هویّت ایرانی و زبان ملی فارسی نفرت‌پراکنی نماید. آیا شایسته است که نهادهای رسمی کشور، در روز ملّی شعر و ادب فارسی، به جای پاسداشت میراث مشترک ملّی، میدان را به کسانی بدهند که جز تخریب و تحقیر زبان فارسی و شاعران بزرگ ایران هدفی ندارند؟!
‌
ما این رویکرد را نه تنها بی‌احترامی به زبان فارسی و استاد شهریار، بلکه توهین آشکار به هویت ملّی ایرانیان می‌دانیم و خواستار پاسخگویی و شفاف‌سازی مسئولان ذی‌ربط هستیم.


🔴 بُن‌مایه:
مجلّهٔ آذری | آذربایجان جزء لاینفک ایران


@IranDel_Channel

💢

🎥 صحبت‌های علی‌اصغر دادبه - استاد فلسفه اسلامی و ادبیات عرفانی - دربارۀ ایران‌دوستی استاد محمدحسین بهجت تبریزی (شهریار):
«شهریار، بعد از ملک‌الشعرای بهار، بیشترین اشعارِ میهنی، ایران‌گرایانه و ایران‌دوستانه و توجه به زبان فارسی و تاریخِ ایران دارد.»


بیست و هفتم شهریورماه، روز ملی شعر و ادب پارسی و روز بزرگداشت استاد شهریار، یکی از ایران‌دوست‌ترینِ شاعرانِ معاصرِ ایران‌زمین



#مناسبتها

@IranDel_Channel

💢

‍ ‌
🔴 تبریز و مولانا

✍️ بهزاد عطارزاده

فارغ از لغزشِ کلامی رئیس کمیسیون آموزش مجلس دربارهٔ زبان اشعارِ جلال‌الدین بلخی، این ادعای او که می‌گوید «مولانا دست‌پروردهٔ مکتب تبریز است چرا که خود گفته من هرچه دارم از شمس تبریزی دارم»، نیازمند توضیح است.

اگر بخواهیم معنایی برای مکتب تبریز در اندیشه و تجربهٔ شمس تبیین کنیم، باید گفت که این «مکتبِ تبریزِ شمس» چیزی جز شعبه‌ای از فرهنگِ ایرانی نبوده است. شمس، زادهٔ تبریز، شهر تاریخی ایران، بود و مادرش به گویشی از زبان فارسی (پهلوی) تکلم می‌کرد – زمانی که هنوز تُرکی آذری در تبریز غالب نشده بود. خود شمس به فارسی می‌نوشت و فارسی را زبان اندیشهٔ خود می‌دانست، چه‌آنکه جز فارسی که گنجینهٔ معانی و فرهنگِ ایرانی بود، زبان دیگری را یارای بیان اندیشه خود نمی‌دید.

شمس می‌گوید: «زبان پارسی را چه شده است بدین لطیفی و خوبی؟ که آن معانی و لطافت که در زبانِ پارسی آمده است و در تازی نیامده است»! (مَقالاتِ شمس، تصحیح محمدعلی موحد)

مولانا جلال‌الدین نیز به پیروی از مُراد خود، معتقد بود معنای حقیقت به هر زبانی بیان می‌شود، اما انتخابِ او زبان پارسی است:
پارسی گو، گرچه تازی خوشتر است
عشق را خود صد زبان دیگر است


🔴 بُن‌مایه:
درگاه تلگرامی «سیاست ملّی»

@IranDel_Channel

💢

🎥 بازی تیمهای استقلال تهران و تراکتورسازی تبریز در ورزشگاه باغشمال تبریز در سالِ ۱۳۸۰ خورشیدی با گزارش رضا معصومیان،‌ گزارشگر خاطره‌انگیز سیمای مرکز تبریز



🔴 پی‌نوشت:
در ویدئوی فوق در ورزشگاه تبریز طرفداران تیم استقلال با آرامش حضور دارند و پارچه‌‌نوشتهٔ "پرسپولیس محبوب قلب‌ها" در تصویر دیده می‌شود. یعنی در شهر تبریز نیز تیمهای پرسپولیس و استقلال تهران طرفداران زیادی داشتند.

تیمهای تراکتورسازی و ماشین‌سازی، تیم‌های اصیل و مردمی و پرطرفدار شهر تبریز، تیم‌هایی بازیکن‌ساز بوده و بازیکنان قَدری برای تیم ملی فوتبال ایران تربیت می‌کردند.
روزگاری که فوتبال برای فوتبال بود و در سکوها نفرت‌پراکنی علیه تیمهای پرطرفدار دیگر و طرفدران‌شان و نفرت‌پراکنی علیه کلیت کشور و شهروندان ایرانی صورت نمی‌گرفت.
مدیران تراکتورسازی مدام در حال تفرت‌پراکنی نبودند.
گزارشگر فوتبال تبریز با کُری‌خوانی نابه‌جا و حرف‌های بی‌ربط، نفرت‌پراکنی نمی‌کرد.
و ..

به راستی با چه نیت و هدفی در سال ۱۳۸۸ خورشیدی تیم تراکتورسازی تبریز به لیگ برتر برگردانده شد و با تبدیل آن به "تراختور" منبع نفرت‌پراکنی و تعرض به کلیت کشور کردند؟!

@IranDel_Channel

💢

🔴 بنیاد ایران‌شناسی استان آذربایجان شرقی با همکاری مرکز پژوهشی میراث مکتوب و انجمن ایرانی تاریخ (شعبهٔ آذربایجان شرقی) برگزار می‌کنند:

«کلاس‌های شاهنامه‌خوانی»


آموزگار:
بهمن دمشقی خیابانی


زمان:
دوشنبه ۳۱ شهریور ۱۴۰۴ خورشیدی، ساعت ۱۵:۴۵

(به تغییر ساعت شروع کلاس، توجه شود.)


جایگاه:
تبریز، خیابان ثقه‌الاسلام، کوی سرخاب، خانۀ تاریخی شربت‌اوغلی، بنیاد ایران‌شناسی استان آذربایجان شرقی



#اطلاع_رسانی

@IranDel_Channel

💢

🔴 نشستِ تخصّصیِ بررسی «شاهنامهٔ بزرگ ایلخانی تبریز»

ادارهٔ کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی آذربایجان شرقی با همکاری دانشگاه هنر اسلامی تبریز برگزار می‌کند:
نشستِ تخصصیِ بررسی «شاهنامهٔ بزرگ ایلخانی تبریز»، کهن‌ترین نسخهٔ مصور شاهنامهٔ فردوسی در دورهٔ ایلخانی


در این نشست، دکتر ابوالعلا سودآور، از چهره‌های بین‌المللی ایران‌شناسی و عضو هیئت امنای کتابخانه و موزهٔ ملک و هیئت امنای مجموعهٔ موقوفات حاج کاظم ملک‌التجار تبریزی، سخنرانی خواهد کرد.


زمان:
چهارشنبه دوم مهر ماه ۱۴۰۴ خورشیدی؛
ساعت ۱۴:۳۰ تا ۱۶:۳۰

جایگاه:
تبریز، تالار موزهٔ آذربایجان


پس از پایان سخنرانی، آیین رونمایی از نمایش‌نامهٔ «آخرین نبرد شاه اسماعیل صفوی» در مجموعهٔ تاریخی مسجد کبود تبریز برگزار خواهد شد.


#اطلاع_رسانی

@IranDel_Channel

💢

🎥 روزی که هشت سال طول کشید

در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ خورشیدی چه گذشت؟


[ یاد و نام شهدای دفاع مقدس میهنی جاوید ]


@IranDel_Channel

💢

🎥 حسین منزوی زنجانی؛ غزل‌سرای ایرانی

یکم مهر ۱۳۲۵ در زنجان کودکی چشم به جهان گشود که سال‌ها بعد نامش بر بلندای غزل معاصر ایران نشست: حسین منزوی. شاعری که با زبان تازه و نگاهی نو، غزل را از تکرار و یکنواختی رها کرد و به افق‌های دیگری رساند. او نه‌تنها در غزل، که در شعر نیمایی و ترانه نیز توانمند بود و رد پای ماندگارش در موسیقی و ادبیات معاصر پیداست. منزوی شاعری آذری‌ بود و اشعاری نیز به زبان ترکی سروده بود اما بیش از هر چیز دل در گرو ایران داشت و سروده‌هایش پر است از عشق، درد و دغدغهٔ این سرزمین.
‌‌
با همه این عظمت، منزوی در زادگاهش، غریب ماند. عمران صلاحی، دوست نزدیک او، از قول وی گفته بود: «شهریار را تبریزی‌ها شهریار کردند، مرا هم زنجانی‌ها منزوی.». در حالی که بسیاری از شهرها برای شاعران و هنرمندان خود آیین‌های بزرگداشت و کنگره‌های بین‌المللی برگزار می‌کنند، زنجان در برابر نام و یاد منزوی سکوت کرده است؛ نه مراسمی در زادروز و نه یادبودی در سالروز درگذشت او.


@IranDel_Channel

💢

🔴 شب «حسین منزوی» در شهر زنجان
از مجموعه «شب‌های بخارا»


به مناسبت زادروز حسین منزوی، هشتصد و هشتاد و نهمین شب از شب‌های بخارا به بزرگداشت این شاعر اختصاص یافته است. این نشست در ساعت ۱۷:۳۰ پنجشنبه سوم مهرماه ۱۴۰۴ خورشیدی با سخنرانی محمود درگاهی، قربان ولیئی، مصطفی بیات، مصدق آقاجانلو، کاظم واعظ‌زاده، مختار مهدی‌زاده و علی دهباشی، در مجموعۀ فرهنگان زنجان برگزار خواهد شد.

حسین منزوی (زادهٔ ۱ مهر ۱۳۲۵ زنجان – درگذشتهٔ ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۳ تهران) شاعری‌ست که در طول حیات ادبی‌اش، آثار درخوری از خود برجای گذاشته است.
از وی بیش از ده اثر در حوزۀ غزل و شعر نو منتشر شده است که از جملۀ آن‌ها می‌توان به «از ترمه و تغزل»، «از کهربا و کافور» و همچنین «با عشق تاب می‌آورم» اشاره کرد. حسین منزوی در ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۳ دیده از جهان فرو بست.


زمان:
پنج‌شنبه ۳ مهر ۱۴۰۴ خورشیدی، ساعت ۱۷:۳۰

جایگاه:
زنجان، خیابان خیام، ایستگاه راه‌آهن، بنای تاریخی راه‌آهن، فروشگاه فرهنگان


#اطلاع_رسانی

@IranDel_Channel

💢

🎥 بامهر آمد و بامهر رفت...

استاد محمدرضا شجریان
۱ مهر ۱۳۱۹
۱۷ مهر ۱۳۹۹

صدایی که بخشی از میراث ماندگار فرهنگی و هنری ایران است.



#یادها | #مناسبتها

@IranDel_Channel

💢

🎥 مشکل اقتصاد ایران چیست؟ | مناظرهٔ موسی غنی‌نژاد (استاد اقتصاد) و سید یاسر جبرائیلی (کنشگر رسانه‌ای اصولگرا)


🔴 مناظره را می‌توان از طریق «یوتیوب» هم «تماشا» کرد.


@IranDel_Channel

💢

🔴 بیت نوشته شده به سردرِ «کاخ توپکاپی استانبول» از کاخ‌های سلطان‌های عثمانی:

گشاده باد به دولت، همیشه این درگاه
به حقِّ اشهد ان لا اله الا الله


#مستند

@IranDel_Channel

💢

🎥 پاسخی به یاسر جبرائیلی: افسانهٔ نابودی کشاورزی ایران در دورانِ پهلوی دوم

مهدی الیاسی، پژوهشگر تاریخ اقتصاد، پاسخ می‌دهد

@IranDel_Channel

💢

‌
🔴 ذاتِ مشروطه

✍️ مصطفی نصیری، پژوهشگر اندیشهٔ سیاسی

اکثر ما، وقتی نام «مشروطه» را می‌شنویم، ناخودآگاه و به‌درستی یاد ترکیبِ «حکومتِ قانون» می‌افتیم، که در این ترکیب، جزء اول یعنی حکومت، در سنّتِ قُدمایی ما، امرِ معهودی است که در یک درازنای نزدیک به سه‌هزاره، در صورتِ «شاهنشاهی»، خود را نشان داده بود. اما جزء قانون، امرِ جدیدی بود که در سنتِ قدمایی ما، سابقه‌ای نداشت.

پس ترکیب حکومتِ قانون، دارای دو عنصر؛ قدیم (حکومت) و جدید (قانون) است. یعنی مفهومِ قانون، امر جدیدی بود که در مشروطه به آن رسیدیم، و از منظر این جزء جدیدِ قانون است که امرِ قدیمِ حکومت، به امرِ جدیدِ دولت، تبدیل می‌شود.

پرسشی که پیش می‌آید؛ لفظ و مضمون امر قانون، به‌عنوان جزء مهم و جدیدِ مشروطه، از کجا و یا چگونه پیدا شد یا به‌دست آمد؟

ما در فرهنگ و زبانِ خودمان، واژهٔ قانون را در معنای «کانونِ یونانی» داشتیم. چه‌بسا مهم‌ترین کاربرد آن هم در عنوانِ کتابِ پزشکی معروف ابن‌سینا، به نامِ «القانون فی‌الطب» است که بیان‌گر چگونگی مکانیسمِ عملِ بدن و نیز چگونگی تأثیر، موجباتِ تندرستی و عوامل زوالِ آن می‌باشد. در کاربردهایی مانند قانونِ الهی یا قانونِ طبیعی نیز چنین معنایی - نظمِ کلّیِ طبیعی - مورد نظر است. اما مضمونِ جدیدی که در مشروطه به واژهٔ قانون بار شد، عبارت از قواعد و مقرراتی است که برخی نهادهای خاص، به نمایندگی از ملّتِ ایران، آن را تعریف و تصویب می‌کنند.

حال چنان‌چه اشاره شد، پرسش اساسی این است که مضمون جدیدِ قانون، از کجا و چگونه به دست آمد؟ در پاسخ به این پرسش است که تفسیر حقوقی و برجستهٔ دکتر جواد طباطبایی از «مشروطه» به‌عنوانِ «حکومتِ قانون»، تکوین و تدوین می‌شود. برمبنای توضیح مبسوطی که استاد در دو کتابِ مکتبِ تبریز و نظریهٔ حکومتِ قانون آورده است؛ آن‌چه مضمون قانونِ جدید را ساخت و مقدماتِ گذار از فقه به حقوق را فراهم آورد، عبارت از تبدیل نظام‌های فقه به نظام‌های حقوقِ جدید بود. به بیانی دیگر، قانون در معنای جدید که «حکومتِ مستقل» را به «حکومتِ قانون» تبدیل کرد، عبارت از ریختنِ مضامینِ احکام فقهی در ظرفِ حقوقی بود که نتیجه آن، تدوینِ قانون‌های جدید شد، و بدین‌وسیله، حکومتِ مستقل به عنوان امرِ قدیم، با مقیّد شدن به «قانون»، به حاکمیّت یا دولت در معنای جدید تبدیل شد. دو قانون بسیار مهم؛ قانون اساسی مشروطه - بویژه متمم - و قانون مدنی به‌عنوان نمادهای قانون‌گذاری جدید، و نیز سایر قوانین مترقی، مانند آن‌چه در نهایت، صورتِ آیینِ دادرسیِ مدنی به‌خود گرفت، ره‌آورد و مصداقِ چنین تحولِ مضمونی در مفهوم قانون هستند.

شاید این موضوع را از منظر دیگری بهتر بتوانیم درک کنیم، و آن، الهیاتِ سیاسی است که در غرب، در میدان جاذبهٔ دینِ بدون شریعت و بدون سیاستِ مسیحیت، طرح و تناورده شد. از پرسش‌های دوران‌ساز در اندیشهٔ غربی، این بود که مفاهیم تجدّد، آیا از درونِ نظامِ سنتِ قدمایی، زاده شدند؟ یا این مفاهیم در دوره‌ای و مقطعی از تاریخ، بدون هیچ رجوعی به سنتِ قدیم و در انقطاعی کامل از آن، ابداء شدند؟

از مجموع مباحثی که در پرتو پرسش پیش‌گفته طرح شده، باورمندان به دیدگاه اول، جایگاه برجسته‌ای را اشغال کرده‌اند، و بر این اساس، بسیاری از مفاهیمِ دنیای قدیم، به‌جهت پُری، مفاهیم آبستنی بودند که مضامین جدیدی را در قالب مفاهیمِ قدیم ریختند و آن‌ها را زاییدند. به سخنی دیگر، مفاهیمِ جدید، همان صورتِ عرفی‌شدهٔ مفاهیمِ آبستنِ قدیم هستند.
بدون این‌که نیازی و فرصتی به پرداختن به مکانیسم این تحوّل مفهومی باشد، مصداق چنین تحوّلی را در ایران، در جنبشِ مشروطه می‌بینیم که عبارت از گذار از «نظامِ سنّتی فقه» به «نظامِ حقوقی جدید» است.

حال بار دیگر به این نکته اساسی برگشته و تأکید می‌کنیم که آن‌چه از حیثِ نظری در کانونِ جنبشِ مشروطه قرار دارد، عنصر قانون و منابع آن است که جز در رویکردِ حقوقیِ شادروان دکتر طباطبایی در تفسیرِ مشروطه، کم‌تر مورد توجه قرار گرفته است. برمبنای این تفسیر، قانون‌ها قابلِ انتقال از کشوری به کشور دیگری نیستند، و اگر ما در مشروطه، صاحب قانون در معنا و مضمون جدید شدیم، لاجرم از دلِ سنّتِ ما، زاده شد.


@IranDel_Channel

💢

🎥 «لیبرال کلاسیک»


@IranDel_Channel

💢

🎥 ناسیونالیسم چیست؟

گفتگو با فرهاد سلیمان‌نژاد

ناسیونالیسم چیست و چگونه در غرب شکل گرفت؟  آیا مفهوم "ارادهٔ ملت" می‌تواند زمینه‌ساز فاشیسم باشد؟ در تاریخ معاصر ایران، کدام احزاب و جریان‌های سیاسی مروّجِ ناسیونالیسم بر مبنای ایدهٔ ارادهٔ ملت بودند؟

فرهاد سلیمان‌نژاد در گفتگو با امین داودی بر این باور است که ناسیونالیسم، ایدئولوژی سومی در جریان انقلاب ۱۳۵۷ بود و نباید آن را با مفهوم میهن‌دوستیِ حکومتِ پهلوی یکی دانست. به گفتهٔ او، پهلوی‌ها، میهن‌دوست (پاتریوت) بودند، نه ناسیونالیست.

این سوالات و موضوعات بیشتر در روزنامهٔ آسیا و مؤسسهٔ آتوسا با فرهاد سلیمان‌نژاد به بحث گذاشته شده است.


🔴 پی‌نوشت:
بارنشرِ یک گفتگو به معنای تأییدِ کلِّ محتوای آن نیست‌.

@IranDel_Channel

💢

‍ ‌
🔴 در نقدِ بیتِ

مر مرا (خلق را) تقلیدشان بر باد داد
که دو صد لعنت بر آن تقلید باد

(مثنوی معنوی مولوی - دفتر دوم، بخش ۱۵)

✍️ بهرام روشن‌ضمیر، دانشجوی دکترای تاریخ در مدرسهٔ مطالعات عالی پاریس

ایرانی، ملت شعر و شاعری‌ست و فارسی، زبان شعر. اصلاً شعر در سپهرِ فرهنگی ایرانی، زبانِ وحی و کلام خداست. «گاهان زرتشت» شعر بود و حتی جالب است که قرآن یعنی کتابِ مقدسِ بعدیِ ایرانیان هم در سنتِ هندو ایرانی، شعرگون است، نه به سنتِ یهودی - مسیحی، نثرِ خشک.

نتیجه این شده که وقتی شعری مثل همین شعر مولوی که به صورت «خلق را» بیشتر مشهور شده،‌ جا می‌افتد، حکمِ وحیِ مُنزل دارد!

این در حالی است که
۱- تقلید نیاز به هوش بسیار بالا دارد و در میان جانوران، باهوش‌ترینها مانند میمون و حتی در میان نژادهای سگ، باهوش‌ترها، قادر به این کارند و در بچه‌ها هم به وضوح آنان که خیلی سریع و راحت از بزرگترها تقلید می‌کنند، باهوش‌ترند و [احتمالاً] آیندهٔ بهتری دارند.

۲- هیچ خلقی (ملتی) تا الان بر اثر تقلید بر باد نرفته [است]. برعکس؛ ملت‌هایی که نتوانستند خود را با شرایط جدید هماهنگ کنند و از «بهترها» تقلید کنند، برباد رفتند.

در واقع آن ایدهٔ پشتِ تصویر بالا که اصطلاحاً به «تقلیدِ کورکورانه» معروف است، خلافِ بنیادهای تکاملی است. دستهٔ کورها نمی‌تواند چندان راه بپیماید که مبادا ناخودآگاه، پشتِ آنان، راه افتاده باشیم.

هرچه هست در همین داستانِ تجددِ ایرانی در دورهٔ معاصر، حرکت ما پشتِ دستهٔ کورها نیست و تجربهٔ آزمودهٔ کشورهای جهان به روشنی نشانگر آن است.

نکته چالشی که باعث بدفهمی و بعد سوءاستفادهٔ متعصبانِ سنت‌پرست می‌شود، این است که در تقلید، نباید متوقف شد. یعنی «تقلید» باید آغاز باشد نه پایان. ابتدا باید با «تقلید» شروع کرد و سپس به سوی «نوآوری» رفت. چنان‌که کودک با تقلید و مصرف شروع می‌کند تا بعداً به نوآوری و تولید می‌رسد. این الگو در خود جهانِ توسعه‌یافته هم به کار رفته و هنوز می‌رود. اما در جهان سوم از جمله ایران، همچنان رتوریکِ محکوم بودن تقلید، کار می‌کند!

بنابراین باید گفت:
خلق را تعصب‌شان بر باد می‌دهد، نه تقلیدشان.



@IranDel_Channel

💢

‌
🎥 «عشقِ ایران»

«عشقِ ایران» نه حدیثی است که پِنهان مانَد
داستانی است که بر هر سرِ بازاری هَست

✍️ حمید احمدی، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران با انتشار ویدئوی بالا، نوشت:

عشق به میهن، برآیندِ همهٔ عشق‌هاست. عشق به محبوب، عشق به خود، عشق به خانواده، عشق به طبیعت، عشق به آموزگار، عشق به هستی و عشق به همه‌چیز. همهٔ این‌ها به میهن پیوند خورده‌اند. ایران را که دوست نداشته باشیم همهٔ این عشق‌ها رنگ می‌بازند. ایران را که دوست داشته باشیم و برای شکوفایی‌اش تلاش کنیم، این عشق‌ها همه جلوه‌گری می‌کنند و شکوفا می‌شوند.


🔴 پی‌نوشت:
بیت بالا در غزلِ سعدی شیرازی، بصورتِ «عشقِ سعدی» آمده‌ست و بیت با تغییر، نوشته شده است.

@IranDel_Channel

💢

🎥 اندوه استاد میرجلال‌الدین کزازی از حالتِ ناگوارِ دریاچهٔ باشکوه، آیینی و ارزشمند چی‌چست (ارومیه)

دریاچهٔ ارومیه؛ چشم نیلی ایران



(فرانگاره از تارنمای مصطفی سلطانی‌نژاد)


@IranDel_Channel

💢