تیمسار خلبان لوتر یادگاری، از قهرمانان آسمان ایران زمین، چشم از جهان فروبست!

‎قهرمانی برآمده از جامعه آشوریان ایران زمین که خلبان بوئینگ ۷۰۷ سوخت‌رسان در عملیات هوایی اچ ۳ در ۱۵ فروردین ۱۳۶۰ بود؛ عملیاتی که به نابودی سه فروند هواپیماهای عراقی حمل و نقل آنتونوف ۱۲، یک فروند توپولف ۱۶، چهار فروند Mig۲۱، پنج فروند سوخو ۲۰/۲۲، هشت فروند Mig۲۳، دو فروند میراژ F۱ و چهار فروند بالگرد Mil Mi۸ انجامید و ۱۱ فروند هواپیمای دیگر از جمله دو فروند بمب‌افکن توپولف ۱۶ و سه فروند توپولف ۲۲ را غیر قابل تعمیر ساخت و بدین ترتیب، یکی از موفق‌ترین عملیات‌های تاریخ جنگ‌های هوایی نامیده شد.

‎خلبان لوتر یادگاری در کنار دسته‌ای از دلاوران ایرانی زمین، از جمله فرج‌الله براتپور (رهبر عملیات)، قهرمان جوانمرد، قاسم گلچین، محمدرضا آذرفر، ناصر کاظمی، ابراهیم پوردان، غلام‌عباس رضایی خسروی، محمدعلی اکبرپور سرابی، کاوه کوهپایه عراقی، سرگرد محمود خضرایی، اصغر باقری، منوچهر طوسی، محمدحسین نیکوکار، منوچهر روادگر، احمد سلیمانی، محمد عتیقه‌چی، علی کدخدایی، ابراهیم فخار، علی گنجی، کامران امیر اعتمادی، صابر عبدالرزاق، پرویز ورزندی، و صد البته محمود اسکندری، سپهسالار آسمان ایران، در این عملیات تاریخی شرکت کرد
تیمسار لوتر یادگاری،
بلند آسمان، جایگاهت...

@Iran_simorgh

شصت سال پیش در چنین روزهایی رؤیایی در تهران زاده شد. روزی که شاه فرمان تأسیس دانشگاهی را داد که قرار بود قلب تپنده‌ «ایران صنعتی» گردد؛ قلبی که دانشگاه صنعتی آریامهر نامیده شد و امروز آن را با نام شریف می‌شناسندش. پایه‌گذار و نخستین رئیسش، دکتر محمدعلی مجتهدی گیلانی بود. همو که پیش‌تر دبیرستان البرز را به یکی از بهترین مدارس خاورمیانه بدل کرده بود؛ مدیری با نگاهی فراتر از زمانه‌اش که سودای پرورش نسلی از مهندسان، متخصصان و پژوهشگران داشت تا ایران را به سوی صنعتی‌سازی، به ویژه در حوزه «صنایع سنگین» و «پژوهش‌های علمی و فنی»، راهبری کند. طراحی ساختمان «ابن سینا» را حسین امانت بر عهده داشت؛ همان معمار جوان ولی نابغه که برج آزادی (شهیاد) را نیز پی انداخته بود. در همان سال‌های نخست، دانشکده‌های برق، مکانیک، مهندسی شیمی و متالورژی آغاز به کار کردند و با گسترش دیگر دانشکده‌ها، نسلی از مهندسین جوان سربرآورد. پس از انقلاب اما نام «آریامهر» از سردر دانشگاه فرو افتاد و «شریف» بر آن نشست؛ نامی به یاد مجید شریف‌واقفی، از اعضای مسلمان سازمان مجاهدین خلق، که بدست همقطاران مارکسیستش کشته شده بود. روح دانشگاه اما باقی ماند: جست‌وجوگر و بلندپرواز. در دهه‌های بعد، دانشگاه شریف نماد نبوغ ایرانی خوانده شد. از دل آن نخبگانی برخاستند که در ناسا، گوگل و دانشگاه‌های برجسته جهانی نام ایران را زنده نگه داشتند؛ و بسیاری دیگر نیز ماندند تا در این مرز پر گهر، آینده کشور را بسازند. امروز، در شصتمین سالگرد آن رؤیا، دانشگاه صنعتی شریف تنها یک نهاد آموزشی نیست؛ بلکه بخشی از حافظه‌ی علمی، فرهنگی و مدنی ایران است؛ جایی میان خیال و واقعیت، میان رؤیا و تلاش. و برای ما که در میانه سال‌های ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۶ دانشجوی آن بودیم، شریف تنها یک دانشگاه نبود؛ خانه‌ای بود از جنس جوانی؛ ملغمه‌ای از اضطراب و سرخوشی؛ از بلندپروازی و ریسک‌پذیری. در اِبْنِس (ساختمان ابن‌سینا) و جکوز (پاتوق دانشجویان) خاطراتی ساختیم که هنوز، پس از سال‌ها، بوی جوانی می‌دهد و در گوشمان زنگ می‌زند. از آریامهر تا شریف، این دانشگاه، روایتی است از خودِ ایران: روایتی از تداوم در عین گسست! آهنگ دانشگاه صنعتی شریف (آریامهر) خواننده: سپهر آهنگساز: صدیقه شهینا سراینده: ابوالحسن ونده‌ور پی‌نوشت نگاره‌ها: 1. سر در پیشین 2. دکتر محمد علی مجتهدی 3. مجتهدی بهمراه نخستین دانش‌آموختگان دانشگاه 4. حسین امانت 5. دیدار محمدرضا دانش، رییس وقت، و دیگر اساتید دانشگاه با شاه 6. مجید شریف واقفی 8. اِبْنِس 9. جکوز 10. سر در کنونی⁩ #دانشگاه_شریف⁩


@Iran_simorgh

💠اندیشکده دیپلماسی ملل برگزار می‌کند:

🔹️نشست تخصصی "تجارت و کریدورها"

با حضور:
👤جناب آقای دکتر آرش رئیسی‌نژاد
-استاد مدعو دانشگاه هاروارد
_پژوهشگر مدرسه اقتصاد و علوم سیاسی لندن

🗓زمان برگزاری: یک‌شنبه ۱۸ آبان‌ماه ۱۴۰۴
🕧ساعت ۱۹.۳۰به وقت‌ تهران

🔻به صورت مجازی

🖋جهت کسب‌ اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام به شناسه @NDTIRI_ADMIN در پیام‌رسان‌های تلگرام، ایتا و بله مراجعه فرمایید.

•روابط عمومی اندیشکده دیپلماسی ملل
•Public Relations of Nations Diplomacy Think Tank
╭┅──•──┅╮
@NDT_IRI
╰┅──•──┅╯

«هارتلند» کجاست و چه نقشی در برآمدن و احیای امپراتوری روسیه داشت؟

دوره آمریکاشناسی با تدریس دکتر آرش رئیسی‌نژاد

✔️ مدرسه آنلاین سیمرغ

🆔 @simorghonlineschool

.
زلزله مزارشریف و سمنگان، دل شمال کشور همسایه را لرزاند؛ سرزمینی که پیوندی هزاران ‌ساله با ایران‌زمین دارد.

مزارشریف را آرامگاه زرتشت دانسته‌اند و تخت رستمِ سمنگان را نیایشگاه او؛ آن‌جا که رستم عاشق شد و سهراب زاده شد.

در دل این خاک، آتشکده‌ی نوبهار، بزرگ‌ترین پرستشگاه ایرانِ خاوری، جایگاه زرتشت و مرکز آیین او در بلخ بود; همچون مکه برای مسلمانان.

در همین آتشکده بود که زرتشت بهمراه «۷۲ تن» از یارانش بدست توربراتور تورانی کشته شد. هم از این رو بود که یسنا٬ قدیمی‌ترین بخش اوستا را ۷۲ بخش کردند و کُشتی (koshti) که کمربندی است که زرتشتیان در زمان سدره پوشی (مراسمی همچو جشن تکلیف مسلمانان و غسل تعمید مسیحیان) به کمر می‌بندند از ۷۲ رشته نخ درست شده و در ایران هخامنشی کاخ آپادانا در پارسه (تخت جمشید یا پرسپولیس را با ۷۲ ستون می‌سازند!

در اسطوره‌های ایرانی٬ سازنده آن را گاه کی‌قباد می‌دانند و گاه لهراسپ و گشتاسپ. در آن دوره٬ آتشکده نوبهار بلخ از مراکز مهم دینی بوده و برای زیارت بدانجا روی می‌آوردند. از همین رو بود که شاهنشاهان ساسانی این آتشکده را بزرگ داشته و با حریر سبز می‌پوشاندندش. به گفته مسعودی٬ بر سر در آتشکده نوبهار نوشته‌ای به پارسی نوشته شده بود که پادشاهان را سه صفت لازم است: عقل و صبر و مال.

برخی نیز آن را معبدی بودایی می‌دانند و بر آنند که واژه «نوبهار» از ویهارا‌ (vihara) سانسکریت به معنای صومعه می‌آید. عمدتا اما آن را آتشکده‌ای ساسانی که که پس از سقوط ایران ساسانی رفته رفته به معبدی بودایی بدل شد.

پرده‌دار این نیایشگاه را «برمک» (برگرفته از واژه سنسکریت پاراماکا प्रमुख یا “پیشوا”) می‌نامیدند و جد خالد بن برمک نیز پرده‌دار این نیایشگاه بود. گو اینکه برمکیان خود را از برمک بن فیروز، وزیر شیرویه پسر خسروپرویز، می‌دانستند.

تازیان مسلمان اما بدستور معاویه اموی آن را نابود کردند. ویرانگی این نیایشگاه ادامه داشت تا اینکه در زمان فضل برمکی به صورت مسجد جامع درآمد.

رادمان پسر ماهک (یعقوب لیث) صفاری بقایای این آتشکده را به بغداد فرستاد و در دوره‌ سامانیان به «مسجد نُه‌گنبد» دگرگون شد تا سرانجام چنگیزخان، بلخ و این نیایشگاه کهن را ویران کرد؛ به گونه‌ای که امروز تنها یکی از دروازه‌های شش‌گانه جنوبی این شهر آباد مانده است: دروازه‌ی نوبهار.

بعدها نیز آرامگه زرتشت، مزارِ [مردی] شریف، در نزدیکی این آتشکده را را «مزار علی (ع)» نامیدند تا از ویران شدن دوباره‌اش جلوگیری کنند!

زمین لرزید،
در زیر خاک بلخ و سمنگان،
آتش نوبهار هنوز می‌سوزد
و تهمینه هنوز می‌گرید …⁩

@Iran_simorgh