آقای خراطیان! شما این سالها در نوشته‌ها و اظهار نظرهایتان خود را حامی سیاست واقعی و منطق واقعی قدرت معرفی کرده‌اید. از این منظر از شما چند سوال می‌پرسم:
یک- ادعای بنده این است که ازادفکری پیوست رسانه‌ای پروژه سیاسی خاصی است که ان را «تسهیل گذار به پساجمهوری اسلامی» باید نامید. پروژه ای که از درون بخشی از دیپ استیت امنیتی ایران مهندسی شده. پروژه‌ای که طراحان ان چه بسا گمان میکنند دارای عقلانیت سیاسی است و می‌تواند مانع از فروپاشی تمام عیار در دوره گذار شود. ازادفکری در این یکسال به بهانه «ازادی گفتگو» امکان تخیل فضای پساجمهوری اسلامی را برای بسیاری از جمله حامیان نظام عادیسازی کرد. حالا دیگر تصور فروپاشی، استحاله، تغییر چارچوب یا حتی براندازی امری تابو یا خط قرمز نیست. بلکه امری قابل گفتگو و مباحثه و دوستانه است.
مباحثه و گفتگو در شرایط عادی امکان همزیستی جوامع متکثر را بیشتر می‌کند و کسی مخالفش نیست. اما شمایی که دم از منطق رئال پالیتیک میزنید و فرزند یک نظامی هستید به من می‌گویید در میانه جنگ (جنگی که از هفت اکتبر ایران خواسته یا ناخواسته در آن درگیر بود) چه جای کنار زدن تابو‌ها و خط قرمزها و ایجاد ابهام بین خط دوست و دشمن است؟
دو- آیا گفتگو با افرادی مثل امیر طاهری (که رسما برای موسسه جان بولتون کار می‌کرده)، آرش عزیزی (مقاله‌نویس روزنامه اسراییلی هاآرتص که می‌نویسد: «خامنه‌ای ذلیل در سوراخ موش قایم شده)، نیره توحیدی (که می‌گوید این جنگ اسراییل با ایران نیست بلکه با مقامات جمهوری اسلامی است) بدون حتی اشاره به مواضع سابق این افراد و تطهیر چهره‌شان کنشی رسانه‌ای و با انتخاب یک رسانه مقیم تهران است؟
سه- اینکه زیاده‌روی آزاد باعث اختلاف بین جناح‌های یک نهاد امنیتی شده تناقضی با این دارد که کلیت این پروژه از ابتدا مورد حمایت یک جناح دیگر و با چراغ سبز آن بوده؟
چهار- از کی تا به حال روسای جمهور ایران برای گفتگو با خبرنگاران خارجی نیازمند تسهیلگری یک رسانه در ایران بوده‌اند؟ آیا این چهل و هفت سال که روسای جمهور ایران به امریکای‌ها مصاحبه داده اند اسم نایاک و دلال‌های دیگر در مقام تسهیل‌گر مطرح شده؟ به شعور من و مخاطبان توهین نکنید و اعتبار خودتان را زیر سوال نبرید. تاکر کارلسون مثل هر فرد رسانه‌ای دیگر در دسترس است و برای گفتگو با مقامات ایرانی از همان سال گذشته اعلام امادگی صد در صد کرده‌بود. مگر پزشکیان مدیر رسانه‌ای ندارد؟ چه نیازی به وسط انداختن آزادفکری بود؟
پنج- می‌گویید از مصاحبه پزشکیان با کارلسون دفاع می‌کنید. بگویید چگونه از مصاحبه کسی که حتی به تجاوز رسمی امریکا به خاک ایران و بمباران ایران باصد و هشتاد هزار کیلو بمب و از نقش رسمی ترامپ در جنگ دوازده روزه اسراییل سخن نمی‌گوید دفاع می‌کنید؟ این چه نسبتی با سیاست واقعی دارد؟ آیا این آشنایی سابق بر تحلیل و شناخت‌تان سایه نیفکنده؟ کدام برای شما مهمتر است: امنیت ایران یا رفاقت شخصی؟