دلم سفر میخواهد
با حالی که خوش باشد
لب هایی که بخندد
دلی که آرام باشد
شب
موسیقی
تو
و جاده ای که هیچ پایانی نداشته باشد

‌

دچار شدم، بی آنکه بدانم
عاشق شدم، بی آنکه بخواهم
من کجا، عشق کجا!
چشم های تو اصرار داشت

‌

دلم خوش است به بودنت
همينجا زير سقف همين شهر
تنها چند خيابان و كوچه و خانه فاصله داريم
دلم خوش است كه هستي
همينجا
كنار تپش هاي بيقرار دلم ...
‌
‌

‌
منم آن مست
و پریشان نگاهت،
که دلم
تو
و احساس تـو را
می خواهد...

‌

بوسه ای کوچک بده از گوشه لبهای خود
دکترم گفته عسل درمان ضعفت میکند ..

‌

در وادی عشق و احساس
دلم تو را می خواهد
هر شب رو به آسمان
نغمه ی نبودنت را
با ماه نجوا می کنم
به دور دست بودنت می نگرم
آن دورها که تپش های قلبی
قلبم را می لرزاند ...!

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

‌‌
چه آرامشی در من است
وقتی با منی
و چه آشوبیده ام
بی تو!
دور نشو
مرا از من نگیر
من حوالی تو بودن را
دوست دارم ...

‌

دستم را که میگیری …
نبض دلتنگی
به شماره می افتد!
نگاهم که می کنی …
غصه ها فراموشم می کنند

‌

تو همان جان منی
نشانی قلبت را هرگز از یاد نبرده ام
فرسنگ ها هم که دور باشی
هوایت که به سرم بزند
می نشانمت کنار رویا هایم
دست های دلواپسم را
قفل می کنم به بودنت..
"تو"
همان جان منی
که گاهی می رسی به لبهایم...
‌

پشتِ هر سکوتم؛
"دوست داشتنیست"
که نمیدانی...!
نه جنسش را،
نه رنگش را،
فقط من میدانم
و دلی که تا ابد
برایِ تــوست ...
‌
‌