💖کافه شعر💖 101320

This media is not supported in your browser

256 views👑پرشین Cat👑, 18:28

شاهنامه فردوسی: آغازکتاب
#بخش_۱۲

۱۶۱_بدین نامه من دست بردم فَراز
به     نامِ    شهنشاهِ     گردن‌فَراز

۱۶۲_خداوندِ   تاج و   خداوندِ تخت
جهاندار و بیدار   و   پیروز‌بخت

۱۶۳_جهان‌ آفرین    تا جهان     آفرید
چُن او شهریاری   نیامد    پدید!

۱۶۴_چو خورشید بر گاه بنمود   تاج
زَمین شد بکَردارِ   تابنده‌   عاج،

۱۶۵_ابوالقاسم آن شاهِ پیروز‌بخت
نِهاد از برِ تاجِ خورشیدْ   تخت

۱۶۶_ز خاور    بیاراست   تا     باختر
پدید   آمد از   فرّ    او کانِ زر

۱۶۷_مرا اختر خفته    بیدار   گشت
به مغزاندر اندیشه بسیار گشت

۱۶۸_بدانست    کامد    زمانِ    سَخُن
کنون   نو    شود   روزْگارِ   کَهُن

۱۶۹_بر   اندیشه‌ی    شهریار     زَمین
بخفتم شبی، لب پر از   آفرین،

۱۷۰‌_چُنان دید روشن‌روانم به خواب
که رُخشنده‌ شمعی بر آمد از آب

۱۷۱_همه رویِ   گیتی شبِ    لاژْورد
از آن شمع گشتی چو یاقوتِ زرد

۱۷۲_در و دشت برسان   دیبا   شدی
یَکی تختِ پیروزه   پَیدا   شدی

۱۷۳_نشسته بر او شهریاری چو ماه
یکی تاج بر سر به    جایِ کلاه

۱۷۴_رده بر کَشیده سپاهش دو میل
به دستِ چپش هفتسد زَنده‌پیل

۱۷۵_یکی پاک‌دستور پیشش به پای
به داد و به دین، شاه را رهنِمای

۱۷۶_مرا خیره گشتی سر از فرِّ شاه
وُ زان زَنده‌پیلان و چندان سپاه

۱۷۷_چُن آن چهره‌یِ خسرَوْی دیدمی
از آن     نامداران      بپرسیدمی

۱۷۸_که "این چرخ و ماهست،گر تاج‌و گاه؟!
ستاره‌ست پیش‌ اندرش، گر سپاه؟!"

۱۷۹_مرا گفت"کین شاهِ روم‌ست و هند
ز قَنّوج تا   پیشِ   دریایِ    سِند

۱۸۰_که ایران و توران وُرا بنده‌اند
به رای و به   فرمان او زنده‌اند

۱۸۱_بیاراست رویِ   زَمین را به داد
بپـردخت از آن، تاج بر سر نِهاد

۱۸۲_جهاندار    محمودْ    شاهِ    بزرگ
بدآبِشخَور آردهمی میش و گرگ

۱۸۳_ز کَشمیر تا پیشِ دریایِ    چین
بر   او شهریاران   کنند    آفرین

۱۸۴- چو کودک لب از شیر مادر بشست
زِ گَهواره محمود گوید نَخست

۱۸۵-تو نیز آفرین کن که گوینده‌یی
بدو نامِ جاوید جوینده‌یی!

۱۸۶- نپیچد کسی سر ز فرمان اوی
نیارد گذشتن ز پیمان اوی"

۱۸۷-چو بیدار گشتم، بجَستم ز جای
چه مایه شبِ تیره بودم به پای

۱۸۸-بر آن شهریار آفرین خواندم
نبودم درم، جان بر افشاندم

۱۸۹-به دل گفتم: "این خواب را پاسخ ست
که آواز او بر جهان فرخ ست"

۱۹۰-بر آن‌ آفرین کو کند آفرین
بر آن بختِ بیدار و تاج و نگین

۱۹۱- ز فرّش جهان شد چو باغِ بهار
هوا پر ‌ ز ابر و زَمین پر نگار

۱۹۲- از ابر اندرآمد به هَنگام نم
جهان شد به کردار باغِ اِرم

۱۹۳- بدایران همه خوبی از داد اوست
کجا هست مردم، همه یاد اوست

۱۹۴-به بزم اندرون، آسْمان وفاست
به رزم اندرون، تیزچنگ اژدهاست

۱۹۵-به تن، زَنده پیل و به جان، جبرئیل
به دست، ابرِ بهمن، به دل، رودِ نیل

۱۹۶-سرِ بختِ بدخواه با خشم اوی
چو دینار شد خوار بر چَشم اوی

۱۹۷- نه گُندآوری گیرد از تاج و گنج
نه ‌ دل تیره دارد ز رزم و ز رنج

۱۹۸- هر آنکس که دارد ز پروردگان
از آزاد و از نیک‌دل بردگان،

۱۹۹-شهنشاه را سر بسر دوستار
به فرمانْش بسته کمر استوار

۲۰۰- شده هر یکی شاه بر کشوری
روان نامْشان بر همه مِنبری

۲۰۱- نَخستین برادرشْ، کهتر به سال
که در مردمی کس ندارد هَمال

۲۰۲-ز گیتی پرستنده یِ فرِّ نصر
زیَد شاد در سایه یِ پرِّ عصر!

۲۰۳-کسی کَش پدر ناصرِدین بود
پَیِ تختِ او تاجِ پروین بود

۲۰۴- وُ دیگر، دلاور سپهدارِ طوس
که در جنگ بر شیر دارد فُسوس

۲۰۵- ببخشد درم هر چه یابد ز دهر
همه آفرین جوید از دهرْ بهر

۲۰۶-به یزدان بود خلق را رهنِمای
سرِ شاه خواهد که باشد به جای

۲۰۷-جهان بی‌سر و تاجِ خسرو مباد!
چنین هم بماناد جاوید و شاد!

۲۰۸-همیشه تن آباد با تاج و تخت!
ز درد و غم آزاد و پیروزبخت!

۲۰۹-کنون باز گردم بد آغازِ کار
سوی نامورنامه یِ شهرْیار

#صبح_بخیر

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀

241 views👑پرشین Cat👑, edited 06:33