ڕۆژباش وڵات / Rôjbaş Welat
🗓 ئەوڕۆ یەکشەممە
▪️15 پووشپەڕی 2725ی کوردی
▪️15 تیر 1404 هه تاوی
▪️06 July 2025
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
🗓 ئەوڕۆ یەکشەممە
▪️15 پووشپەڕی 2725ی کوردی
▪️15 تیر 1404 هه تاوی
▪️06 July 2025
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
مونا بختیاری، فرزند ناهید شیرپیشه و منوچهر بختیاری،با انتشار پیامی در صفحه اینستاگرام خود از مرخصی دو هفته‌ای مادرش خبر داد. او در این پیام ابراز امیدواری کرد که این مرخصی «این بار به آزادی منتهی شود»
مونا بختیاری نوشت: «به امید اینکه اینبار مرخصیشان به آزادی بینجامد».
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
مونا بختیاری نوشت: «به امید اینکه اینبار مرخصیشان به آزادی بینجامد».
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
لە شاری سلێمانی پلاتفۆرمی یەکێتی نەتەوەیی ژنانی کورد بەڕێوەچوو
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
دختران قربانی در دیشموک؛ زیبا پذیره، تازه‌ترین نام در فهرست خودکشی‌های خاموش
بنا به گزارش‌های شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، زیبا پذیره، دختر دانش‌آموز کلاس دوازدهم از دیشموک در استان کهگیلویه و بویراحمد دو روز پیش با تفنگ شکاری به زندگی خود پایان داد.
دلیل خودکشی زیبا پذیره چه بود؟ همان چیزی که بارها شنیده‌ایم و دیده‌ایم: اجبار به ازدواج، فشار خانواده، و نبود هیچ امیدی برای رهایی.
اما قاتل واقعی زیبا نه صرفاً خانواده‌اش بود، نه تفنگی که ماشه‌اش را کشید. قاتل اصلی، نظامی‌ست که این شرایط را ساخته و نگاه داشته است: جمهوری اسلامی ایران.
زیبا در سکوت جانباخت، چون نظام آموزشی‌ای که باید حامی‌اش می‌بود، تبدیل شده به بازوی شستشوی مغزی، نه تربیت و حمایت. وزارت آموزش و پرورش جمهوری اسلامی، حتی در برابر آمارهای فاجعه‌بار خودکشی نوجوانان در مناطقی مثل دیشموک، نه تنها کاری نکرده، که حتی اعتراف به بحران هم نمی‌کند.
اگر یک دختر نوجوان به‌خاطر مخالفت با ازدواج اجباری دست به خودکشی می‌زند،
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
بنا به گزارش‌های شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، زیبا پذیره، دختر دانش‌آموز کلاس دوازدهم از دیشموک در استان کهگیلویه و بویراحمد دو روز پیش با تفنگ شکاری به زندگی خود پایان داد.
دلیل خودکشی زیبا پذیره چه بود؟ همان چیزی که بارها شنیده‌ایم و دیده‌ایم: اجبار به ازدواج، فشار خانواده، و نبود هیچ امیدی برای رهایی.
اما قاتل واقعی زیبا نه صرفاً خانواده‌اش بود، نه تفنگی که ماشه‌اش را کشید. قاتل اصلی، نظامی‌ست که این شرایط را ساخته و نگاه داشته است: جمهوری اسلامی ایران.
زیبا در سکوت جانباخت، چون نظام آموزشی‌ای که باید حامی‌اش می‌بود، تبدیل شده به بازوی شستشوی مغزی، نه تربیت و حمایت. وزارت آموزش و پرورش جمهوری اسلامی، حتی در برابر آمارهای فاجعه‌بار خودکشی نوجوانان در مناطقی مثل دیشموک، نه تنها کاری نکرده، که حتی اعتراف به بحران هم نمی‌کند.
اگر یک دختر نوجوان به‌خاطر مخالفت با ازدواج اجباری دست به خودکشی می‌زند،
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
ڕۆژباش وڵات / Rôjbaş Welat
🗓 ئەوڕۆ دووشەممە
▪️16 پووشپەڕی 2725ی کوردی
▪️16 تیر 1404 هه تاوی
▪️07 July 2025
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
🗓 ئەوڕۆ دووشەممە
▪️16 پووشپەڕی 2725ی کوردی
▪️16 تیر 1404 هه تاوی
▪️07 July 2025
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
مادر زنده‌یاد سیاوش محمودی: با من از صبر نگو، صدای پسرم را فریاد می‌زنم
لیلی مهدوی، مادر دادخواه جاویدنام سیاوش محمودی، با انتشار ویدیویی دردناک از فرزند جان‌باخته‌اش در اینستاگرام، بار دیگر فریادی از دل یک مادر داغدار را به تصویر کشید؛ فریادی علیه فراموشی، علیه سکوت.
او در این نوشته، سیاوش را نوجوانی تنها با «دستانی خالی و دلی لبریز از آرمان» توصیف کرده که در شانزده‌سالگی، بدون آن‌که فرصتی برای زندگی و رویا داشته باشد، جانش را پای شرافت و وطن گذاشت. لیلی مهدوی در روایتی تلخ، از لحظه‌ای می‌نویسد که پیکر خون‌آلود پسرش را بر تختی سرد تحویل گرفت، با چشمانی که هنوز مادر را می‌جُستند.
او خطاب به جامعه نوشته است: «سکوت نکن… این فریادِ خون است». او تأکید کرده که با صدای سیاوش، با بغضی که در استخوان مانده، خواهد نوشت و خواهد گفت.
در پایان این پیام پر از اندوه و ایستادگی، مادر سیاوش محمودی می‌نویسد:
«خونِ او، سند آزادی است… تو بگو، چگونه سکوت کنم؟»
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
لیلی مهدوی، مادر دادخواه جاویدنام سیاوش محمودی، با انتشار ویدیویی دردناک از فرزند جان‌باخته‌اش در اینستاگرام، بار دیگر فریادی از دل یک مادر داغدار را به تصویر کشید؛ فریادی علیه فراموشی، علیه سکوت.
او در این نوشته، سیاوش را نوجوانی تنها با «دستانی خالی و دلی لبریز از آرمان» توصیف کرده که در شانزده‌سالگی، بدون آن‌که فرصتی برای زندگی و رویا داشته باشد، جانش را پای شرافت و وطن گذاشت. لیلی مهدوی در روایتی تلخ، از لحظه‌ای می‌نویسد که پیکر خون‌آلود پسرش را بر تختی سرد تحویل گرفت، با چشمانی که هنوز مادر را می‌جُستند.
او خطاب به جامعه نوشته است: «سکوت نکن… این فریادِ خون است». او تأکید کرده که با صدای سیاوش، با بغضی که در استخوان مانده، خواهد نوشت و خواهد گفت.
در پایان این پیام پر از اندوه و ایستادگی، مادر سیاوش محمودی می‌نویسد:
«خونِ او، سند آزادی است… تو بگو، چگونه سکوت کنم؟»
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
🔻محکومیت سرکوب زنان بلوچ، اخراج پناه‌جویان افغانستانی و بازداشت‌های گسترده در کوردستان از سوی کژار.
جامعه زنان آزاد شرق کوردستان (کژار) در بیانیه‌ای، هجوم نیروهای امنیتی به زنان روستای «گونیچ» در بلوچستان، موج اخراج پناه‌جویان افغانستانی، افزایش اعدام‌ها و بازداشت‌های گسترده در کوردستان را «چهره‌ی واقعی و فاشیستی جمهوری اسلامی» خواند که پس از آتش‌بس با اسرائیل، با سرکوب داخلی در پی پوشاندن شکست‌های خود برآمده است.
در این بیانیه آمده است: «ماهیت جمهوری اسلامی، زن‌ستیز و مردسالار است؛ رژیمی که با دامن‌زدن به تفرقه و اعمال خشونت سیستماتیک، نفس را از رگه‌های حیات می‌ستاند و از مقاومت زنان در هراس است.»
کژار تأکید کرده است که سرکوب زنان، به‌ویژه در مناطق حاشیه‌ای مانند بلوچستان و کوردستان، واکنشی به حضور گسترده آنان در انقلاب «ژن، ژیان، ئازادی» است. این بیانیه می‌افزاید: «زنان مظلوم نیستند، آنان به نماد مقاومت در برابر نسل‌کشی سیستماتیک رژیم بدل شده‌اند.»
کژار، تبعات سیاست‌های رژیم ایران را در قالب گسترش جنگ، مهاجرت، فقر، و قتل‌های ناموسی برشمرده و تنها راه مقابله با آن را «مقاومت سازمان‌یافته و همبستگی میان زنان سراسر ایران و منطقه» دانسته است.
در پایان، جامعه زنان آزاد شرق کوردستان ضمن محکوم‌کردن حملات سیستماتیک علیه زنان بلوچ و اخراج مهاجران افغانستانی، تأکید می‌کند: «مسئله آزادی زنان، فراملیتی است. دیروز زنان بلوچ در گونیچ هدف قرار گرفتند؛ نگذاریم جمهوری اسلامی فردای خونینی دیگر بیافریند.»
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
جامعه زنان آزاد شرق کوردستان (کژار) در بیانیه‌ای، هجوم نیروهای امنیتی به زنان روستای «گونیچ» در بلوچستان، موج اخراج پناه‌جویان افغانستانی، افزایش اعدام‌ها و بازداشت‌های گسترده در کوردستان را «چهره‌ی واقعی و فاشیستی جمهوری اسلامی» خواند که پس از آتش‌بس با اسرائیل، با سرکوب داخلی در پی پوشاندن شکست‌های خود برآمده است.
در این بیانیه آمده است: «ماهیت جمهوری اسلامی، زن‌ستیز و مردسالار است؛ رژیمی که با دامن‌زدن به تفرقه و اعمال خشونت سیستماتیک، نفس را از رگه‌های حیات می‌ستاند و از مقاومت زنان در هراس است.»
کژار تأکید کرده است که سرکوب زنان، به‌ویژه در مناطق حاشیه‌ای مانند بلوچستان و کوردستان، واکنشی به حضور گسترده آنان در انقلاب «ژن، ژیان، ئازادی» است. این بیانیه می‌افزاید: «زنان مظلوم نیستند، آنان به نماد مقاومت در برابر نسل‌کشی سیستماتیک رژیم بدل شده‌اند.»
کژار، تبعات سیاست‌های رژیم ایران را در قالب گسترش جنگ، مهاجرت، فقر، و قتل‌های ناموسی برشمرده و تنها راه مقابله با آن را «مقاومت سازمان‌یافته و همبستگی میان زنان سراسر ایران و منطقه» دانسته است.
در پایان، جامعه زنان آزاد شرق کوردستان ضمن محکوم‌کردن حملات سیستماتیک علیه زنان بلوچ و اخراج مهاجران افغانستانی، تأکید می‌کند: «مسئله آزادی زنان، فراملیتی است. دیروز زنان بلوچ در گونیچ هدف قرار گرفتند؛ نگذاریم جمهوری اسلامی فردای خونینی دیگر بیافریند.»
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
ڕۆژباش وڵات / Rôjbaş Welat
🗓 ئەوڕۆ سێشەممە
▪️17 پووشپەڕی 2725ی کوردی
▪️17 تیر 1404 هه تاوی
▪️08 July 2025
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
🗓 ئەوڕۆ سێشەممە
▪️17 پووشپەڕی 2725ی کوردی
▪️17 تیر 1404 هه تاوی
▪️08 July 2025
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
وضعیت بلاتکلیف مریم دلباری ادامه دارد
با گذشت نزدیک به دو ماه از زمان بازداشت مریم_دلباری، رئیس پیشین حوزه هنری آبادان، وی کماکان به صورت بلاتکلیف در زندان عادل آباد شیراز به‌سر میبرد.
یک منبع مطلع نزدیک به خانواده خانم دلباری ضمن تایید این خبر گفت: “وی در تاریخ ۱۷ اردیبهشت ماه توسط ماموران امنیتی بازداشت شد و به یکی از کلانتری‌های شیراز منتقل شد. این شهروند پس از دستگیری به بازداشتگاه پلاک ۱۰۰ منتقل شده و اتهام تبلیغ علیه نظام برای وی مطرح شده است. نهایتا مریم دلباری پس از دو روز بازجویی در این بازداشتگاه به زندان عادل آباد شیراز منتقل شده است.”
سه‌شنبه ۱۷ تیرماه ۱۴۰۴
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
با گذشت نزدیک به دو ماه از زمان بازداشت مریم_دلباری، رئیس پیشین حوزه هنری آبادان، وی کماکان به صورت بلاتکلیف در زندان عادل آباد شیراز به‌سر میبرد.
یک منبع مطلع نزدیک به خانواده خانم دلباری ضمن تایید این خبر گفت: “وی در تاریخ ۱۷ اردیبهشت ماه توسط ماموران امنیتی بازداشت شد و به یکی از کلانتری‌های شیراز منتقل شد. این شهروند پس از دستگیری به بازداشتگاه پلاک ۱۰۰ منتقل شده و اتهام تبلیغ علیه نظام برای وی مطرح شده است. نهایتا مریم دلباری پس از دو روز بازجویی در این بازداشتگاه به زندان عادل آباد شیراز منتقل شده است.”
سه‌شنبه ۱۷ تیرماه ۱۴۰۴
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
لوا صمیمی، شهروند بهائی در ساری بازداشت شد
لوا_صمیمی، شهروند بهائی ساکن جویبار و همسر نویان حجازی، ساعاتی پیش بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد. بازداشت خانم صمیمی توسط نیروهای امنیتی و در مقابل بازداشتگاه کچوئی ساری صورت گرفته است.
یکی از نزدیکان این شهروند بهائی ضمن تایید این خبر گفت: «پیشتر به خانم صمیمی اعلام شده بود که برای ملاقات با همسرش به بازداشتگاه کچوئی ساری مراجعه کند. او پس از مراجعه به این بازداشتگاه توسط ماموران امنیتی در مقابل این بازداشتگاه بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد.»
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
لوا_صمیمی، شهروند بهائی ساکن جویبار و همسر نویان حجازی، ساعاتی پیش بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد. بازداشت خانم صمیمی توسط نیروهای امنیتی و در مقابل بازداشتگاه کچوئی ساری صورت گرفته است.
یکی از نزدیکان این شهروند بهائی ضمن تایید این خبر گفت: «پیشتر به خانم صمیمی اعلام شده بود که برای ملاقات با همسرش به بازداشتگاه کچوئی ساری مراجعه کند. او پس از مراجعه به این بازداشتگاه توسط ماموران امنیتی در مقابل این بازداشتگاه بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد.»
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در هفته هفتاد و ششم در ۴۷ زندان مختلف ادامه دارد
«مرعوب نشویم و از حق حیات هموطنانمان دفاع کنیم»
نخست بر خود لازم می‌دانیم در آستانه سالگرد قیام دانشجویان در تیرماه ۱۳۷۸، یاد جان‌باختگان آن را گرامی بداریم؛ قیامی که هر چند به‌طرز وحشیانه‌ای سرکوب شد، اما مقدمه‌ای برای اعتراضاتی شد که در سال‌های بعد، در ۱۳۸۸، ۱۳۹۶، ۱۳۹۸ و ۱۴۰۱ ادامه یافت و تا رسیدن به آزادی و اعاده حق تعیین سرنوشت از سوی مردم، همچنان ادامه خواهد داشت.
اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نگرانی عمیق و خشم فزاینده خود را نسبت به موج تازه اعدام‌ها و تشدید سرکوب‌های امنیتی در سراسر کشور اعلام می‌کنند. از ابتدای تیرماه تاکنون، دست‌کم ۲۴ تن در ایران اعدام شده‌اند و آمار اعدام‌ها از آغاز سال ۱۴۰۴ تاکنون به ۴۲۸ مورد رسیده است. این ارقام هولناک، تنها نمایانگر بخشی از نقض فاحش و سیستماتیک حقوق بشر در ایران است.
علاوه بر موج جدید اعدام‌ها، در این هفته شاهد موارد بیشتری از سرکوب و خشونت مرگبار علیه مردم بوده‌ایم؛ از جمله قتل دو جوان در همدان توسط سرکوبگران حکومتی و حمله مسلحانه به زنان در روستای گونیچ از توابع خاش که به جان‌باختن دو زن از اهالی منجر شد. این نمونه‌ای بارز از ماهیت زن‌ستیزانه این حکومت و هراسش از اعتراضات مردمی و تلاش برای ارعاب جامعه است.
در همین راستا، خانم مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، در تاریخ ۱۳ تیر ۱۴۰۴ نسبت به سوءاستفاده حکومت ایران از درگیری‌های منطقه‌ای برای سرکوب اقلیت‌های ملی و مذهبی و مخالفان سیاسی هشدار جدی داد و بر لزوم حفاظت از حقوق بنیادین تمامی شهروندان بر اساس قوانین بین‌المللی تأکید کرد. وی حکومت ایران را به تداوم سرکوب سیستماتیک متهم نمود.
اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، همچنین صدور حکم اعدام برای ۵ زندانی سیاسی کورد، رزگار بیگ‌زاده‌بابامیری، پژمان سلطانی، سوران قاسمی، کاوه صالحی و تیفور سلیمی‌بابامیری، که در خیزش ۱۴۰۱ دستگیر شده‌اند، را قویاً محکوم می‌کنند. این احکام غیرانسانی و به‌دور از دادرسی منصفانه است و این پنج تن مجموعاً به ۱۲ بار اعدام محکوم شده‌اند!
این کارزار، جامعه بین‌المللی، نهادهای حقوق بشری و مردم آگاه و آزادی‌خواه را فرا می‌خواند که نسبت به سرنوشت زندانیان دوتابعیتی، همچون احمدرضا جلالی که در شب بمباران زندان اوین به‌طرز غیرانسانی توسط نهادهای سرکوبگر امنیتی ربوده شده و پس از سال‌ها رنج زندان، اکنون در معرض اجرای حکم قرون وسطایی اعدام قرار دارد، بی‌تفاوت نباشند و تحت تأثیر ارعاب حکومت قرار نگیرند و در دفاع از «حق حیات» شهروندان و زندانیان محکوم به اعدام، تمام‌قد بایستند.
این کارزار همچنین از همه نهادها و فعالان حقوق بشری می‌خواهد که فشارهای خود را برای شفاف‌سازی وضعیت زندانیان افزایش دهند و خواستار بازدید از زندان‌ها و گفت‌وگو با زندانیان سیاسی شوند و اجازه ندهند صدای این زندانیان در زندان‌ها خاموش شود. افشاگری زندانیان سیاسی تبعیدی به زندان‌های تهران بزرگ و قرچک، تنها گوشه کوچکی از وضعیت غیرانسانی حاکم بر زندان‌های کشور است. وقتی زندان‌های پایتخت چنین است معلوم است که چه جنایاتی در سایر زندان‌ها به خصوص در مورد زندانیان عادی و گمنام رخ می‌دهد.
ما خواستار لغو فوری تمامی احکام اعدام در ایران هستیم و باور داریم مردم ایران، همگام با دیگر ملت‌های تحت ستم، این مسیر مقاومت و ایستادگی را تا پیروزی و رهایی ادامه خواهند داد.
زندانیان در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، روز سه‌شنبه ۱۷ تیر ۱۴۰۴، در هفته هفتاد و ششم، در ۴۷ زندان زیر در اعتصاب غذا می‌باشند:
زندان قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان فردیس کرج، زندان تهران بزرگ، زندان قرچک، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اهر، زندان اراک، زندان خرم‌آباد، زندان یاسوج، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، زندان نظام شیراز، زندان عادل‌آباد شیراز (بند زنان و مردان)، زندان فیروزآباد فارس، زندان زاهدان (بند زنان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بهبهان، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان مشهد، زندان گنبدکاووس، زندان قائمشهر، زندان رشت (بند مردان و زنان)، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان ازبرم لاهیجان، زندان دیزل‌آباد کرمانشاه، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب، زندان مهاباد، زندان بوکان، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان سنندج و زندان کامیاران.
سه‌شنبه ۱۷ تیر ۱۴۰۴
هفته هفتاد و ششم
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel
«مرعوب نشویم و از حق حیات هموطنانمان دفاع کنیم»
نخست بر خود لازم می‌دانیم در آستانه سالگرد قیام دانشجویان در تیرماه ۱۳۷۸، یاد جان‌باختگان آن را گرامی بداریم؛ قیامی که هر چند به‌طرز وحشیانه‌ای سرکوب شد، اما مقدمه‌ای برای اعتراضاتی شد که در سال‌های بعد، در ۱۳۸۸، ۱۳۹۶، ۱۳۹۸ و ۱۴۰۱ ادامه یافت و تا رسیدن به آزادی و اعاده حق تعیین سرنوشت از سوی مردم، همچنان ادامه خواهد داشت.
اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نگرانی عمیق و خشم فزاینده خود را نسبت به موج تازه اعدام‌ها و تشدید سرکوب‌های امنیتی در سراسر کشور اعلام می‌کنند. از ابتدای تیرماه تاکنون، دست‌کم ۲۴ تن در ایران اعدام شده‌اند و آمار اعدام‌ها از آغاز سال ۱۴۰۴ تاکنون به ۴۲۸ مورد رسیده است. این ارقام هولناک، تنها نمایانگر بخشی از نقض فاحش و سیستماتیک حقوق بشر در ایران است.
علاوه بر موج جدید اعدام‌ها، در این هفته شاهد موارد بیشتری از سرکوب و خشونت مرگبار علیه مردم بوده‌ایم؛ از جمله قتل دو جوان در همدان توسط سرکوبگران حکومتی و حمله مسلحانه به زنان در روستای گونیچ از توابع خاش که به جان‌باختن دو زن از اهالی منجر شد. این نمونه‌ای بارز از ماهیت زن‌ستیزانه این حکومت و هراسش از اعتراضات مردمی و تلاش برای ارعاب جامعه است.
در همین راستا، خانم مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، در تاریخ ۱۳ تیر ۱۴۰۴ نسبت به سوءاستفاده حکومت ایران از درگیری‌های منطقه‌ای برای سرکوب اقلیت‌های ملی و مذهبی و مخالفان سیاسی هشدار جدی داد و بر لزوم حفاظت از حقوق بنیادین تمامی شهروندان بر اساس قوانین بین‌المللی تأکید کرد. وی حکومت ایران را به تداوم سرکوب سیستماتیک متهم نمود.
اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، همچنین صدور حکم اعدام برای ۵ زندانی سیاسی کورد، رزگار بیگ‌زاده‌بابامیری، پژمان سلطانی، سوران قاسمی، کاوه صالحی و تیفور سلیمی‌بابامیری، که در خیزش ۱۴۰۱ دستگیر شده‌اند، را قویاً محکوم می‌کنند. این احکام غیرانسانی و به‌دور از دادرسی منصفانه است و این پنج تن مجموعاً به ۱۲ بار اعدام محکوم شده‌اند!
این کارزار، جامعه بین‌المللی، نهادهای حقوق بشری و مردم آگاه و آزادی‌خواه را فرا می‌خواند که نسبت به سرنوشت زندانیان دوتابعیتی، همچون احمدرضا جلالی که در شب بمباران زندان اوین به‌طرز غیرانسانی توسط نهادهای سرکوبگر امنیتی ربوده شده و پس از سال‌ها رنج زندان، اکنون در معرض اجرای حکم قرون وسطایی اعدام قرار دارد، بی‌تفاوت نباشند و تحت تأثیر ارعاب حکومت قرار نگیرند و در دفاع از «حق حیات» شهروندان و زندانیان محکوم به اعدام، تمام‌قد بایستند.
این کارزار همچنین از همه نهادها و فعالان حقوق بشری می‌خواهد که فشارهای خود را برای شفاف‌سازی وضعیت زندانیان افزایش دهند و خواستار بازدید از زندان‌ها و گفت‌وگو با زندانیان سیاسی شوند و اجازه ندهند صدای این زندانیان در زندان‌ها خاموش شود. افشاگری زندانیان سیاسی تبعیدی به زندان‌های تهران بزرگ و قرچک، تنها گوشه کوچکی از وضعیت غیرانسانی حاکم بر زندان‌های کشور است. وقتی زندان‌های پایتخت چنین است معلوم است که چه جنایاتی در سایر زندان‌ها به خصوص در مورد زندانیان عادی و گمنام رخ می‌دهد.
ما خواستار لغو فوری تمامی احکام اعدام در ایران هستیم و باور داریم مردم ایران، همگام با دیگر ملت‌های تحت ستم، این مسیر مقاومت و ایستادگی را تا پیروزی و رهایی ادامه خواهند داد.
زندانیان در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، روز سه‌شنبه ۱۷ تیر ۱۴۰۴، در هفته هفتاد و ششم، در ۴۷ زندان زیر در اعتصاب غذا می‌باشند:
زندان قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان فردیس کرج، زندان تهران بزرگ، زندان قرچک، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اهر، زندان اراک، زندان خرم‌آباد، زندان یاسوج، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، زندان نظام شیراز، زندان عادل‌آباد شیراز (بند زنان و مردان)، زندان فیروزآباد فارس، زندان زاهدان (بند زنان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بهبهان، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان مشهد، زندان گنبدکاووس، زندان قائمشهر، زندان رشت (بند مردان و زنان)، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان ازبرم لاهیجان، زندان دیزل‌آباد کرمانشاه، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب، زندان مهاباد، زندان بوکان، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان سنندج و زندان کامیاران.
سه‌شنبه ۱۷ تیر ۱۴۰۴
هفته هفتاد و ششم
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
#جامعەی_زنان_آزاد_شرق_کوردستان
🆔 @KjarOfficialChannel