باز نشر:
❇️ روابط عمومی شبکه کمک
@komaknetwork
👇
⭕ سخنان انتقادی دکتر رضا درمان، نسبت به جریان فعلی مدرسه‌سازی در میزگرد «مدرسه‌سازی و مدرسه‌یاری در ایران»:
🔷توسعۀ آموزش از ساخت مدرسه مهم‌تر است. وقتی بتوانیم، بسته به شرایط فرهنگی، نیازها و اقلیم، آموزش را در بسترهایی مثل کتابخانه، مسجد، حسینیه و ... داشته باشیم، چه اصراری بر ساختن مدرسه است؟
🔸 آنچه نیاز داریم بازتعریف لغت مدرسه است. ما باید مدرسه را یکبار دیگر تعریف کنیم و تکثر و فرهنگ‌ها را به رسمیت بشناسیم، ایران چیزی نیست جز دور هم آمدن فرهنگ‌ها و گویش‌های مختلف که این اتفاقاً از نقاط قوت ماست.
🔹برای بخش‌های نرم‌افزاری مدارس مثل معلم، محتوا، روش‌های آموزش یا حتی ظرفیت‌های سند تحول کار جدی نکرده‌ایم و دغدغه‌مان شده است تابلو و مُهر و متراژ مدارس. شاید درگیر سندروم بشقاب پُر شده‌ایم؛ یعنی آنقدر سرمان شلوغ است که نمی‌توانیم با رویکردی دیگر به مسئله نگاه کنیم. این گزارش را اینجا بخوانید.
https://kheiriran.ir/post-2079
📽️ فیلم بخش اول/ فیلم بخش دوم سخنان رضا درمان
https://www.aparat.com/v/lvgdny0

اظهار نظر WHO در مورد اعلامیه ایالات متحده برای عقب نشینی بیانیه 21 ژانویه 2025
سازمان بهداشت جهانی از اعلام تصمیم ایالات متحده آمریکا برای خروج از این سازمان متاسف است. سازمان جهانی بهداشت با پرداختن به علل ریشه ای بیماری ها، ساختن سیستم های بهداشتی قوی تر، و شناسایی، پیشگیری و پاسخ به شرایط اضطراری بهداشتی، از جمله شیوع بیماری، اغلب در مکان های خطرناک، نقش مهمی در حفاظت از سلامت و امنیت مردم جهان از جمله آمریکایی ها ایفا می کند.
مشروح خبر در لینک زیر:
https://www.tg-me.com/KomakNetwork/1319
❇️ روابط عمومی شبکه کمک
@komaknetwork

📌اظهار نظر WHO در مورد اعلامیه ایالات متحده برای عقب نشینی بیانیه 21 ژانویه 2025

🔹سازمان بهداشت جهانی از اعلام تصمیم ایالات متحده آمریکا برای خروج از این سازمان متاسف است. سازمان جهانی بهداشت با پرداختن به علل ریشه ای بیماری ها، ساختن سیستم های بهداشتی قوی تر، و شناسایی، پیشگیری و پاسخ به شرایط اضطراری بهداشتی، از جمله شیوع بیماری، اغلب در مکان های خطرناک، نقش مهمی در حفاظت از سلامت و امنیت مردم جهان از جمله آمریکایی ها ایفا می کند.

https://www.tg-me.com/KomakNetwork/1318

ایالات متحده یکی از بنیانگذاران WHO در سال 1948 بود و از آن زمان تا کنون در کنار 193 کشور عضو دیگر، از جمله از طریق مشارکت فعال در مجمع جهانی بهداشت و هیئت اجرایی، در شکل‌دهی و اداره کار WHO مشارکت داشته است. برای بیش از هفت دهه، سازمان جهانی بهداشت و ایالات متحده جان های بی شماری را نجات داده اند و از آمریکایی ها و همه مردم در برابر تهدیدات بهداشتی محافظت کرده اند. ما با هم به آبله پایان دادیم و با هم فلج اطفال را به مرز ریشه کنی رساندیم. موسسات آمریکایی به عضویت در WHO کمک کرده و از آن سود برده اند.
با مشارکت ایالات متحده و سایر کشورهای عضو، WHO در طول 7 سال گذشته بزرگترین مجموعه اصلاحات را در تاریخ خود اجرا کرده است تا مسئولیت پذیری، مقرون به صرفه بودن و تأثیرگذاری ما را در کشورها تغییر دهد. این کار ادامه دارد. ما امیدواریم که ایالات متحده تجدید نظر کند و ما مشتاقانه منتظر مشارکت در گفتگوهای
سازنده برای حفظ مشارکت بین ایالات متحده و WHO به نفع سلامت و رفاه میلیون ها نفر در سراسر جهان هستیم.

❇️ روابط عمومی شبکه کمک
@komaknetwork

به طور کلی یک چیزهایی باید با هم جمع شود که بشود با آن زندگی شبیه انسان و شایسته آن در صلح و صفا را داشت. و بزرگترین مانع خرد و فردی برای اینکه ما صلح‌طلب باشیم خودخواهی است، فقدان همدلی است، عدم رعایت حقوق برای دیگران است.
در مدرسه می شود انسان‌ها را انسان‌دوست، حق‌گذار، حق طلب و هزاران ملکات فاضله دیگر را قدم به قدم آموزش داد.در سال‌هایی که بچه‌ها می‌توانند یاد بگیرند و یاد گرفته شده‌ها را درونی بکنند و یک بخشی از شخصیت خودشان بکنند.در مدرسه هایمان میتوانیم اگر برنامه آموزشی مناسب داشته باشیم به‌طور موثر جلوی گرایش به رفتارهای پر خطر را بگیریم.برای اینکه ما بتوانیم به بچه‌ها صلح را یاد بدهیم باید آنها را آگاه کنیم و پیوند میان انسان‌ها و خطر جنگ را بیشتر و بیشتر به آن‌ها گوشزد کنیم.به آنها اطلاع بدهیم که در جنگ چه اتفاق‌هایی می‌افتد.هرچه که بیشتر بتوانیم بدانیم که چه نمی‌خواهیم و چه می‌خواهیم، این‌ها را می‌توانیم در کنار هم به رشد دستاورد جامعه‌ی‌مدنی در جهت صلح و عدالت ببینیم و به آن امید داشته باشیم.

برگرفته از همایش صلح اجتماعی و جامعه مدنی ( ۱۸ دی ۱۴۰۳)

❇️ روابط عمومی شبکه کمک

🔹محمد درویش، کنشگر محیط زیست، پژوهشگر و کویرشناس:

من به عنوان یک متخصص محیط‌ زیست که  به شاخص‌های سرزمین شاد که از سال ۲۰۰۶ کشورها را بر اساس آن رتبه‌بندی می‌کند، باور دارم یکی از مولفه‌های خشونت‌پرهیزی و صلح خوبیِ حال محیط زیست است. جایی که حال محیط زیست خراب باشد حال مردم هم خوب نخواهد بود. نمی‌خواهم بگویم که اگر فقط محیط زیست حالش خوب باشد حتما ما صلح را در آغوش خواهیم کشید.
اما یقینا اگر محیط زیست حالش بد باشد حتما خشونت ترویج خواهد شد.
محیط زیست قابل ارزش‌گذاری نیست و ما تحت هیچ شرایطی و به هیچ قیمتی نباید بر سرش معامله بکنیم. و اگر که قرار است به صلح برسیم، اگر قرار است که به صلح اجتماعی برسیم حتماً باید شرایطی فراهم کنیم که کمیته تاب‌آوری که همه زیستمندان ایران برای تداوم حیات آن به آن نیاز دارند را تامین بکنیم. اگر این اتفاق بیفتد و ما در موردش هم قسم بشویم،‌ امیدواری‌های زیادی وجود دارد که بتوانیم مشکلات دیگری را هم حل بکنیم.

🔹برگرفته از همایش صلح اجتماعی و جامعه‌ی مدنی، دی‌ماه۱۴۰۳
@komaknetwork

🔺کمال اطهاری،پژوهشگر اقتصاد توسعه:

بدون توسعه،صلح ممکن نمیشود و‌ بدون صلح،توسعه.
صلح اجتماعی،حاصل صلح مدنی است و این با قراردادی اجتماعی درباره‌ی یک مدل توسعه و نقشه‌ی راهی به دست می‌آید که بهینه‌ساز منافع متکثر و گاه متضاد طبقات،اقشار و گروه‌های اقتصادی و اجتماعی ایران باشد.
تلاش برای تدوین و ارائه‌ی مدل و برنامه‌ی توسعه‌ی جایگزین به جامعه‌ی مدنی،
وظیفه‌ی مقدم روشنفکران و فعالان مدنی و سیاسی است. بدون داشتن یک برنامه‌ی حداقلی برای توسعه‌ی
اقتصادی و اجتماعی که با شناخت ضرورتهای تاریخی تدوین شده باشد، هیچگاه اراده‌ی جمعی مردم برای
دستیابی به تمدنی والاتر، وحدت، و صلح اجتماعی تحقق نخواهد یافت.
معنای تشکیل و تشکل حزبی و
انجمن‌های مدنی، نه انتشار مرام‌نامه‌ها و کارپایه‌های تکراری، بلکه پیوند دادنِ آگاهی منفرد اعضای جامعه‌ی
مدنی برای تعیین سرنوشت خود، با ارائه و توافق دموکراتیک درباره‌ی مدل معین توسعه یا نظامی است که
برآوردن خواسته‌ها و نیازهای گوناگون و گاه متضاد طبقات، اقشار و گروه‌های اقتصادی و اجتماعی و جغرافیایی
را بهینه‌سازی کرده باشد.

🔻برگرفته از همایش صلح اجتماعی و جامعه‌ی مدنی،دی‌ماه۱۴۰۳
@komaknetwork

علی شاکر، روزنامه‌نگار هوش مصنوعی:

آنومی و خشونت، دو پدیده‌ اجتماعی پیچیده‌اند که تحت تأثیر عوامل متعددی هستند. نقش رسانه‌ها و به‌ویژه شیوه‌ گسترش پیام در تشدید یا کنترل این پدیده‌ها بسیار کلیدی است. هرگاه یک خبر منفی در مقیاس وسیع رسانه‌ای شود، امکان بروز خشم و احساسات شدید وجود دارد و بستر برای گسترش آنومی نیز فراهم می‌‌شود. اما استفاده‌ هوشمندانه از ظرفیت‌های فناوری اطلاعات می‌تواند شدت چنین واکنش‌های احساسی و خشونت‌آمیزی را کاهش دهد. هوش مصنوعی با قابلیت‌های خود در پیش‌بینی رفتار جمعی، شخصی‌سازی محتوا و کنترل مداوم، می‌تواند به ابزاری برای مدیریت و کاهش آنومی تبدیل شود. امّا همین فناوری، چنانچه الگوریتم‌های آن عمداً برای برانگیختن خشم و افزایش درگیری طراحی شوند، می‌تواند موجب تشدید خشونت شود. بنابراین، هوش مصنوعی هم‌زمان یک فرصت و یک تهدید است: ابزاری که می‌تواند باعث ثبات اجتماعی و تنش‌زدایی شود یا ابزار سرکوب افکارعمومی در جوامع توتالیتر گردد.

فناوری هوش‌مصنوعی باید در بستر دموکراتیک و براساس خط‌مشی‌های شفاف به‌کارگرفته شود تا منجر به تقویت ارزش‌های اجتماعی و جلوگیری از تشدید خشونت شود.

@komaknetwork

فرحناز عطاریان، نویسنده و مترجم ادبیات کودک و نوجوان:

یکی از مهمترین مهارت‌ها که اتفاقا نسل جدید به آن نیاز مبرم دارد، تفکر نقاد است. ابزاری که او را در مقابل آسیب‌های دنیای دیجیتال مثل فیک‌نیوزها، تجاوز به حریم شخصی و هجمه‌ی تبلیغات مجهز می‌کند. و بحث آموزش تفکر نقاد کاملا اکتسابی است و یکی از مولفه‌های صلح و مدارا محسوب می‌شود.

ما علاوه بر "دیگری نسلی" دیگری‌های دیگری هم داریم. مثل اقلیت‌های مذهبی، قومی، زبانی، جسمی، فکری، کودکان معلول، بیمار، کودکان کار،کودکان مهاجر، بی‌خانمان که بسیار نادر در کتاب‌های مطالعات اجتماعی به آنها پرداخته شده است. شاید واقعا نمی‌شود از یک نهاد انتظار داشت تا این مقدار جهانش را گسترش دهد. اما نهادهای کودکی می توانند به کمک هم بیایند.هم در بخش شناخت مخاطب و هم در تولید محتوا. مثلا فهرست هایی موضوعی همچون صلح، کودکان با نیازهای ویژه، کودکان بیمار، ادبیات مهاجرت و می توانند به عنوان ابزارهای جدی به کمک آموزش رسمی بیایند.

🔹برگرفته از همایش صلح اجتماعی و جامعه‌ی مدنی، دی‌ماه۱۴۰۳

@komaknetwork

🔺لیلا شفاعی،وکیل پایه یک دادگستری:

شناسایی و اهمیت به ارزش‌های اخلاقی جامعه و منافع جمعی شهروندان در یک سیستم حقوقی پویا می تواند به تصویب و اجرای قوانین مورد قبول و قابل اجرا در جامعه منجر گردد. چنین قانونی باید بتواند حقوق شهروندی از جمله حقوق مدنی(برابری،آزادی و..)حقوق سیاسی،حقوق اجتماعی(عدالت)، حقوق فرهنگی، حقوق قضایی و… را تامین کند. و به موازنه ارزشها، انضباط و خیر عمومی،شادی، رفاه، کرامت، آزادی و حقوق بنیادین شهروندان و دیگر ارزش های انسانی منجر شود. در این میان قانون که آن را اجرا می کنند، می توانند مانع از بروز اختلافات و تنش ها و تقابل ها گردند. و چنانچه غیر این باشد و غیر این عمل کنند با ایجاد حس نابرابری،منجر به بی اعتمادی مردم نسبت به قانون و مجریان آن و در نتیجه بروز تنش ها و تقابل های اجتماعی در قبال اجرای آن خواهند شد.

حال با وجود نقص در قوانین و عدم دستیابی قوانین به اهداف مد نظر، و وضع قوانین زمینه ساز ارتکاب جرم دولتی و پیرو آن خلل در سیاست های  انتظامی که قطعا مسیر رسیدن به صلح اجتماعی را ناهموار می کند چه راهکارهایی برای جبران و یا کاستن این خلا پیشنهاد میگردد؟

در  اینجا بخوانید.

🔺آرمان ذاکری،جامعه‌شناس:

وقتی امکان گفتگو پیش نیاید، امکان صلح و همبستگی هم به سادگی پیش نخواهد آمد. جامعه‌ی ما جامعه‌ای است که در آن با حافظه‌های روایت نشده، تاریخ‌های ننوشته و احساس قربانی بودن در بخش‌های مهمی از آن مواجهیم، که گاه تبدیل به احساس نفرت می‌شود. و وقتی که تبدیل به احساس نفرت می‌شود در شرایط معینی این نفرت را بر سر گروه‌های معینی هوار می‌کند و سبب می‌شود چرخه خشونت متوقف نشود. و بلکه بازتولید شود.به همین دلیل هم این ضرورت وجود دارد که حافظه‌های زخمی و حافظه‌های خاموش روایت شوند، گفته بشوند، اعاده‌حیثیت شوند تا شرایط امکان گفتگو و بخشش شکل گیرد. بخشش با فراموشی ممکن نخواهد شد.
از گروه‌های مهمی از جامعه ایران در سال‌های اخیر که در معرض انواع تبعیض‌ها و نابرابری‌ها بوده‌اند، نمی‌توان انتظار داشت آنها با بقیه جامعه همبسته شوند.
توافق و تصمیمات گرفته میشوند آن‌هم میان قدرتمندان که این توافق مانند توافق میان بلوک‌های مختلف الیگارشی است. ما باید از مفهومی از صلح دفاع کنیم که پایه‌ و محورش جامعه است. جامعه یعنی مردمان عادی، گروه‌های سازمان یافته مثل معلمان، مثل کارگران، مثل پرستاران، بازنشسته‌ها و...

صلح پیشاجنگ

✍🏻مینو مرتاضی
منتشر شده در ویژه‌نامه شبکه کمک

در صلح پيشاجنگ، گفت‌وگو، اصلی‌ترين ابزار پيشبرد صلح و پرقدرت‌ترين مانع جهت جلوگيری از وقوع جنگ محسوب می‌شود.

رويكرد نوين صلح‌خواهی به دليل توجه و عنايت به گستره وسيعی كه در پرتو خوانش حقوق بشری از صلح ايجاد شده نه ‌تنها در ايجاد و حفظ روابط بهنجار ميان دولت‌ها اصرار دارد، بلکه صلح اجتماعی بر تكريم و تحكيم هنجار‌هايی همچون عدالت، آزادی و برابری‌های جنسيتی، قوميتی، نژادی و... در روابط بين انسانی و مردم با خودشان و بين مردم با دولت‌ها و به ايمنی در حوزه رفاه اجتماعی و اقتصادی هم توجه و تاكيد دارد. از اين رو هر كنشی كه در راستای مبارزه با فقر و بيكاری و بي‌سوادی و عقب‌ماندگی‌های سياسی، اجتماعی و اقتصادی انجام مي‌گيرد، در چارچوب كنش‌ها و فعاليت‌های صلح‌خواهانه دسته‌بندی می‌شود.

با اين توصيفات می‌توان ادعا کرد:

كنشگران مدنی از اصلی‌ترين كارگزاران صلح اجتماعی بسترساز امنيت و توسعه و صلح سياسی پايدار به شمار می‌روند.

یادداشت کامل را به قلم مینو مرتاضی از اینجا بخوانید.

@komaknetwork