‌
‌You have lived ten years, 30 years, or 80 years. What have you done with your life? Don't say, 'I'm going to fulfil next life. There is only the present, the beauty of the present, the richness of the present. You have had this life; this extraordinary thing called life, in which there is sorrow, pleasure, fear, guilt, all the tortures, the loneliness, and the despair and beauty of life. You have had it, and what have you done with it? Do consider it. It is very important to ask and to answer it, not to the speaker but yourself.

When you ask it, don't go to bed with sorrow because you have done nothing. You have done absolutely nothing. A life was given to you, the most precious thing in the world, and what have you done? Distorted it, tortured it, torn it to pieces, divided it, brought about violence, destruction, hatred, without love, without compassion, without passion.

So when you ask that question - and I hope you are asking seriously - what you have done with your life, inevitably, if you are at all sensitive, you will have tears in your eyes. But the tears are because you are thinking of the past, what you might have done. They are tears of self-pity. So don't have tears; for the question is asked and the answer lies only in the present, not in tomorrow or the past. Which means, what are you doing now with the life that has been given now, not tomorrow?

Jiddu Krishnamurti
From Bombay 1969, Talk 3

شما ده سال، ۳۰ سال یا ۸۰ سال زندگی کرده‌ای. با زندگی‌ات چکار کرده‌ای؟

نگو "من زندگی بعدی را زندگی خواهم کرد." فقط زمان حال وجود دارد، زیبایی حال، غنای حال. تو این زندگی را داشته‌ای. این چیز خارق‌العاده به نام زندگی که در آن غم و لذت و ترس و گناه و همهٔ شکنجه‌ها و تنهایی و ناامیدی و زیبایی زندگی هست. شما آن را داشته‌ای و با آن چه کرده‌ای؟ این سوال را در نظر بگیر.

بسیار مهم است که این سوال را بپرسی و به آن پاسخ دهی. نه به گوینده، بلکه به خودت.

پس از پرسیدن این سوال از خودت، با اندوه به رختخواب نرو. چرا که در زندگی‌ات کاری نکرده‌ای. شما مطلقاً هیچ کاری نکرده‌ای. یک جانی به تو داده شد، گرانبهاترین چیز دنیا، و چه کرده‌ای؟ از حالت طبیعی‌اش خارجش کرده‌ای، شکنجه‌اش کرده‌ای، تکه‌تکه‌اش کرده‌ای، پاره‌پاره‌اش کرده‌ای. با خشونت، با ویرانی، با نفرت، بدون عشق، بدون شفقت، بدون شور و شوق با آن رفتار کرده‌ای.

پس وقتی این سوال را از خودت می‌پرسی - و امیدوارم جدی بپرسی - که با زندگی‌ات چه کرده‌ای، به ناچار، اگر اصلاً حساس باشی، اشک در چشمانت جاری می‌شود.

اما اشک‌ها به این دلیل است که تو به گذشته فکر می‌کنی، آنچه ممکن است انجام داده باشی. آنها اشک ترحم به خود هستند. پس اشک نداشته باش؛ چرا که سؤال مطرح شده است و پاسخ فقط در زمان حال نهفته است، نه در فردا یا در گذشته. که به این معناست که الآن با زندگی‌ای که الآن به تو داده شده، نه فردا، چه می‌کنی؟

جیدو کریشنامورتی
بمبئی 1969، گفتگوی سوم

@Krishnamurti

‌‌
What do you mean by happiness? Some say happiness consists in getting what you want. You want a car, and you get it, and you are happy. I want a sari or clothes; I want to go to Europe and if I can, I am happy. I want to be the greatest politician, and if I get it, I am happy; if I cannot get it, I am unhappy. So, what you call happiness is getting what you want, achievement or success, becoming noble, getting anything that you want. As long as you want something and you can get it, you feel perfectly happy; you are not frustrated, but if you cannot get what you want, then unhappiness begins.
What is happiness and is happiness something of which you are conscious? The moment you are conscious that you are happy, that you have much, is that happiness? The moment you are conscious that you are happy, it is not happiness, is it? So you cannot go after happiness. The moment you are conscious that you are humble, you are not humble. So happiness is not a thing to be pursued; it comes. But if you seek it, it will evade you.

Krishnamurti at Rajghat 1952, Talk 10

منظور شما از خوشبختی چیست؟ برخی می‌گویند خوشبختی در حصول چیزی است که می‌خواهید. شما یک ماشین می‌خواهید و آن را بدست می‌آورید و خوشحال هستید. من ساری یا لباس می‌خواهم. می‌خواهم به اروپا بروم و اگر بتوانم، خوشحالم. من می‌خواهم بزرگترین سیاستمدار باشم و اگر آن را بدست بیاورم، خوشحالم. اگر نتوانم آن را حصول کنم، ناراضی هستم.

بنابراین، آنچه شما آن را خوشبختی می‌نامید، رسیدن به آنچه می‌خواهید، دستاورد یا موفقیت، نجیب شدن، به دست آوردن هر چیزی است که می‌خواهید.

تا زمانی که چیزی را می‌خواهید و می‌توانید آن را بدست آورید، کاملاً احساس خوشبختی می‌کنید. شما ناامید نیستید.

اما اگر نتوانید به آنچه می‌خواهید برسید، آنگاه ناراحتی شروع می‌شود.

خوشبختی چیست و آیا شادمانی چیزی است که شما از آن آگاه هستید؟ لحظه‌ای که شما آگاه هستید که خوشحال هستید، که چیزهای زیادی دارید، آیا این خوشبختی است؟ لحظه‌ای که حواس‌تان به خوشبختی است، خوشبختی نیست، درست است؟

پس نمی‌توانید به دنبال خوشبختی بروید. لحظه‌ای که آگاه باشید که فروتن هستید، فروتن نیستید. پس خوشبختی چیزی نیست که باید دنبالش رفت. می‌آید. اما اگر به دنبال آن باشید، از شما اجتناب می‌کند.

جیدو کریشنامورتی

@Krishnamurti