وقتی
از
میان
درد
رشد
نکنی،
درد
رشد
خواهد
کرد

یه چیزی خیلی قشنگی خوندم اونم این بود که :
اگر خواستید ببینید یکی رو واقعا برای خودش دوسش دارید یانه
به این فکر کنید به چه دلیلی دوسش دارید...
مثلا برای قدش ؟! هیکلش ! ظاهرش ! پولش !
بعدش باید ببینی اگر اینا رو ازش بگیرن بازم دوسش داری؟
اگر جوابت اره بود
بدون که اون عشقت واقعا واقعی هست

من وقتی یکی رو دوست دارم ، حس میکنم بچمه. حس میکنم‌ همیشه باید مراقبش باشم ، همیشه براش چیزایی که دوست داره رو بخرم ، غذای مورد علاقشو درست کنم ، همه‌ جا پشتش باشم ، حواسم باشه کسی بهش چیزی نگه ، ناراحتش نکنه. هروقت کم آورد شونه بشم براش ، هروقت زمین خورد و زخمی شد چسب باشم براش ، هروقت اون کم آورد من هلش بدم جلو ، هروقت غصه داشت دلقک بشم براش ، همیشه اولویتم اونه ، اون خوشحال باشه ، اون حالش خوب باشه ، اون بهترین ‌چیزارو داشته باشه ، اون میشه تموم زندگی من. من اگه یکی رو دوست داشته باشم میتونم عاشق‌ ترین آدم روی زمین بشم براش.

👌؟

بلاخره این روزا میگذره و میره ، یا مثلا میشه گفت این شور و شوق یا حس و حالی که داریم بلاخره تموم میشه و میفهميم كه هر شب تاریکی كه تو زندگيمون اومد ، گذشت ، اين حجم از علاقه ای كه توی سينه مون داره بی قراری ميكنه ، يه روز اروم ميشه ، ميفهميم كه اين همه دست و پا زدن و اين همه قصه سازی فقط واسه عذاب دادن خودمون بود ، اين همه ترس از دست دادن هم تموم ميشه و ميفهميم که هر كسی مناسبمون باشه ميمونه و هر كسی نباشه هر چقدر هم خوب باشه حذف ميشه ‌، همه چی ميگذره و تموم ميشه ، بعد ميفهميم چيزي كه ما رو نگه داشته بود ، همون یک جمله " يک درصد ممكنه بشه " بود ‌، چون هم اونقدر اون یک بزرگ بود كه بهش درصد بدن و هم اون "بشه" اونقدر شيرين بود كه آدم براش ادامه بده ، چيزی كه ما رو وصل كرده بود به اين زندگي ، نه عشق و علاقه بود ، نه ترس بود ، نه پول بود ، اميد بود كه ما رو نگه داشته بود ‌، اميد بود.

و من جهانی دارم ب نام چشمات.