⭕️ معاونت راهبردی ریاست جمهوری برگزار می‌کند:

🍀 همایش وفاق ملی

فراخوان گفت‌وگوی ملی دربارهٔ وفاق ملی

با:
🔸 سخنرانی رئیس جمهور، دکتر مسعود پزشکیان

🔸 گفت‌وگو با معاون راهبردیِ رئیس جمهور، دکتر محمدجواد ظریف

🔸ده پنلِ گفت‌وگوی مسأله‌محورِ صاحب‌نظران
و پاسخ به پرسش‌های حاضران

🔸 حضور تعدادی از اعضای کابینه و مدیران برای شنیدن


🔹 زمان: ۲۰ دی‌ماه ۱۴۰۳
از ساعت ۷:۳۰ الی ۱۹

🔹 مکان: سالن‌های همایش کتابخانهٔ ملی ایران

🔹 برای اطلاع از جزئیات و ثبت نام رایگان در همایش به سایت دبیرخانهٔ وفاق ملی مراجعه کنید:
vefaghemelli.ir


🆔 https://www.tg-me.com/css_govir
🆔 instagram.com/css.ir
🆔 https://eitaa.com/psvpresident

👆🏼 جزئیات برنامهٔ گفت‌وگوی ملی دربارهٔ وفاق ملی

🔹 میزبان: معاونت راهبردی ریاست جمهوری

🔹 زمان: ۲۰ دی‌ماه ۱۴۰۳
از ساعت ۷:۳۰ الی ۱۹

🔹 مکان: سالن‌های همایش کتابخانهٔ ملی ایران

با:
🔸 سخنرانی رئیس جمهور، دکتر مسعود پزشکیان

🔸 گفت‌وگو با معاون راهبردیِ رئیس جمهور، دکتر محمدجواد ظریف

🔸ده پنلِ گفت‌وگوی مسأله‌محورِ صاحب‌نظران
و پاسخ به پرسش‌های حاضران

🔸 حضور تعدادی از اعضای کابینه و مدیران برای شنیدن


🔹 برای ثبت نام رایگان در همایش به سایت دبیرخانهٔ وفاق ملی مراجعه کنید:
vefaghemelli.ir

@css_govir

🔹تحلیل راهبردی وفاق ملی

سخنان دکتر محمدمهدی مجاهدی، پژوهشگر علوم سیاسی و عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، در پنلِ مفهوم‌سنجیِ وفاق ملی در همایش گفتگوی ملی دربارهٔ وفاق ملی

🔻وفاق ملی به‌مثابه‌ی برنامه‌ای سیاسی-اجتماعی، راه‌حل چه شبکه‌ای از مسائل راهبردی است؟

🔸صورت وضعیت مسائل راهبردی ما مجموعه‌ای از مسأله‌های انباشته و به‌تعویق‌افتاده را در بر می‌گیرد.

🔸از منظر تحلیل نیروها و پیکرشناسی قدرت، سه گسل واگرا یک‌دیگر را تشدید می‌کنند. از یک سو، تشکل‌نیافتگی جامعه را ناتوان و گرفتار انواع واگرایی‌ها کرده است. از دیگر سو، پیوندهای درونی ائتلاف حاکم نیز ضعیف شده و حکومت را به عرصه‌ی کشمکش میان منافع متعارض و تعارض منافع تبدیل کرده است. همگرایی میان جامعه و ائتلاف حاکم نیز به سبب کاهش بازنمایی و فقدان نمایندگی جامعه درون حکومت سست شده است.

🔸از منظر تحلیل ساخت دولت، چهار پایه‌ی برسازنده‌ی دولت به‌تدریج فرسوده شده‌اند. به تعبیر دیگر، وجه عمومی دولت، وجه خصوصی دولت، وجه اجبار دولت، و وجه مشروعیت دولت کم‌کارکرد یا کژکارکرد شده‌اند.

🔸از منظر تحلیل راهبرد امنیت ملی، برخی از چهار رکن این راهبرد کمابیش آسیب دیده‌اند؛ محور مقاومت، نگاه به شرق، صنایع موشکی، و بالاخره، پافشاری بر صنعت صلح‌آمیز هسته و دانش فنی آن (دست‌کم به عنوان ابزار مذاکراتی) شاخص‌های امنیت ملی را تا آینده‌ی رؤیت‌پذیر دیگر مانند گذشته افزایش نمی‌دهند.

🔸در نتیجه، پیچیدگی و درشتی و درهم‌تنیدگی مسائل راهبردی کشور از قدرت هاضمه‌ی حل‌مسأله‌ای کشور فراتر رفته است.

🔸ناظر بر چنین تصویری از شبکه‌ی ‌مسأله‌های راهبردی کشور، تنها راه حل راهبردی ما اقدام گریزناپذیر، فوری و ضرور برای افزایش ظرفیت و توان و توانش حل‌مسأله‌ای کشور در ترازهای گوناگون است.

🔸وفاق ملی در این صورت‌بندی تنها راه باقی‌مانده برای ایجاد شرایط امکان حل‌مسأله‌های راهبردی کشور است.

🔸وفاق ملی همان برنامه‌ سیاسی-اجتماعی راهبردی‌ای است که با هم‌افزا کردن تعارضات هم‌فرسا میان نیروهای واگرا و با هم‌گرا کردن نیروهای درون جامعه و درون حکومت و با پیوند زدن میان حکومت و جامعه شرط امکان حل مسأله‌های ایران را در تراز راهبردی فراهم می‌آورد.

🆔 https://www.tg-me.com/css_govir
🆔 instagram.com/css.ir
🆔 https://eitaa.com/psvpresident

به یاد نیکوی فریدون شهبازیان (۱۳۲۱-۱۴۰۳)

@mmojahedi

#گلهای_شجریان (۶۰)

گل‌های تازه ۷۷ - پر کن پیاله را - دستگاه ماهور

خواننده: محمدرضا #شجریان
ویولن: حبیب‌الله #بدیعی
آهنگ‌ساز و تنظیم‌کننده: فریدون #شهبازیان

گوینده: آذر پژوهش
غزل آواز: فریدون مشیری


⚡️پرکن پیاله را
کاین آب آتشین
دیری است ره به حال خرابم نمی‌برد…


دانلود و پخش آنلاین از سایت خصوصی:
Khosousi.com/?p=27898


🔗 Site • Instagram • Youtube • Twitter

اپلیکیشن خصوصی:
Android - IOS
کانال موسیقی #خصوصی
🎶 @Khosousi 🎶

~ برخی بواسطه نقش آمریکا و بی‌تفاوتی سهمگین اکثریت جامعه‌اش نسبت به نسل‌کشی در فلسطین از آنچه در لس‌آنجلس می‌گذرد احساس رضایت می‌کنند یا آن را «کارما» یا همان «چوب خدا» می‌دانند. روشن است که این صورت‌بندی تا چه حد شبه‌مذهبی و از حیث عقلانی ناموجه است. از نظر سیاسی هم با اندیشه مخربی روبروییم چون در نهایت راه حل فاجعه کنونی را در فاجعه‌ای تازه می‌جوید: نوعی اندیشه آخرالزمانی. این نوع اندیشه نا-سیاسی البته درباره مسایل داخل ایران نیز پرکاربرد است: افراد آسیب دیدن حامیان حکومت و خانواده‌هایشان توسط قدرتی قوی‌تر را به حساب کارمای عمل آنان دانسته و از آن ابراز رضایت می‌کنند. ما در واقع در همه این موارد با نوعی عمل واکنشی و استیصال نسبت به نظمی ستمکارانه روبروییم.

اینگونه مواجهات اما راوی موضوع دیگری نیز هست. آمریکایی‌ها چه مسوولیتی نسبت به رفتارها و سیاست‌های دولت خود نسبت به فجایعی که ساخته است، دارند؟ آیا اگر اندیشه کارمایی و شبه‌مذهبی ما نسبت به آنچه در لس‌آنجلس می‌گذرد، باطل است، شهروند آمریکایی نیز می‌تواند این رابطه را به کلی منتفی بداند؟ نکته این است که هرچند ارتباط منطقی بین غزه و لس‌آنجلس وجود ندارد، اما رابطه اخلاقی و سیاسی این دو تخریب به وضوح می‌تواند برای شهروندان آمریکا سخن بگوید.

شهروند مدرن و مسؤول آمریکایی با دیدن بی‌خانمانی ساکنان لس‌آنجلس، تخریب و آتش‌سوزی خانه‌اش اگر به یاد غزه و نقش محوری دولت و مالیاتش در تولید نسل‌کشی نیفتد قطعاً دچار ضعف اخلاقی و سیاسی شده است. اگر برای دیگران و ما مسوولیت اخلاقی، هم‌دردی با آسیب‌دیدگان لس‌آنجلس است، همین مسؤولیت برای شهروند آمریکایی اگر نتواند کثافت دستگاه حکمرانی آمریکا را به خاطر بیاورد، هیچ چیز دیگری نمی‌تواند.

نقش دولت آمریکا در نسل‌کشی اخیر قابل اغماض نیست. آمریکا به عنوان اصلی‌ترین پشتوانه سیاسی، نظامی و بین‌المللی اسراییل در کشتار اخیر، هر شهروند آمریکایی را مورد خطاب قرار می‌دهد. او اگر با فاجعه‌ای که تجربه می‌کند، فاجعه‌ای که ساخته است را به یاد نیاورد چگونه می‌تواند خود را «انسان» -آنهم شهروند مدرن- بنامد. این هشدار را لایب‌نیتس پس از زلزله بزرگ لیسبون (١٧۵۵) پیش کشید. پس از آن واقعه‌ی طبیعی لایب‌نیتس خطاب به کلیسا و مسیحیان پرسید: آیا این کشتار شما را به یاد نقش‌تان در فجایع بشری نمی‌اندازد؟

آتش‌سوزی لس‌آنجلس اگر نتواند از نقش آمریکا در کشتار و ستم بکاهد، تنها یک فاجعه طبیعی باقی خواهد ماند، بدون هیچ دستاوردی برای آن جامعه.
@AminBozorgiyan

🔹 نسخه‌ی صوتی گفت‌وگو با عبدالکریم سروش در باب مسأله‌ی فلسفی دعا (یک ساعت و چهل‌وسه دقیقه، سی‌وپنج مگ). @YMirdamadi #معرفی‌اثر

مسئله ایران توسعه است!

اما با سیاستگذاری نمی‌تونیم به توسعه برسیم. مشکل ما بزرگتر از سیاستگذاریه. با یک بازی قدرت رانتی در کشورمون مواجه هستیم که هر تلاشی برای سیاستگذاری رو به انحراف می‌کشونه.
برای حل مسئله توسعه ایران، نیازمند استراتژی مقابله با بازیگران اون بازی هستیم. یعنی بجای سیاستگذاری، باید به اصلاح توازن قوا بنفع مردم فکر کنیم.

ماه پیش، چندین جلسه نشستم و با دکتر مهدی ناجی در مورد مسئله توسعه ایران صحبت کردیم. برای فهم بهتر این مسئله، هم در مورد تجربه دنیا صحبت کردیم، و هم به صورت‌بندی صفحه بازی قدرت در امروز کشورمون پرداختیم. در اون بحث، به یک صورت‌بندی از بازی قدرتی که بین ذینفعان مختلف ساختار قدرت شکل گرفته رسیدیم. با این مقدمات، به سوال «چه باید کرد» پرداختیم. در نهایت، بحث‌مون به چند ایده ایجابی و انضمامی رسید.

تصمیم گرفتیم این بحث رو در قالب چند اپیزود، در پادکست سکه منتشر کنیم. حتما با پادکست سکه آشنا هستید. کانال تلگرامی‌شون: @Sekke_Podcast

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

پادکست سکه اولین اپیزود این مصاحبه صوتی رو در یوتوب منتشر کرده:
https://youtu.be/ndKJnsOwCQY

بر مبنای ویرایش‌های اولیه تصمیم داشتیم این بحث رو در قالب سه اپیزود منتشر کنیم. ولی بعد که در تدوین و ویرایش جلوتر رفتیم، احساس کردیم با ویرایش چهار اپیزودی، به بحث کاملتری می‌رسیم.

اگه عضو کانال یوتوب پادکست سکه بشید و زنگوله کانال رو بزنید، به محض اینکه اپیزودهای بعدی بحث‌مون منتشر بشه، خبردار خواهید شد.

حتما نقد و سوالات‌تون رو تو یوتوب کامنت کنید. دوستان پادکست سکه اینها رو تجمیع خواهند کرد، تا انشاالله یک اپیزود حول نقد و سوالات‌تون ضبط کنیم.

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

اگه در استفاده از یوتوب محدودیتی دارید، می‌تونید این مباحثه رو در کست‌باکس هم گوش بدهید: https://castbox.fm/va/2394025

🔴مردی با نقاب خنده
مرد لبخند را غم برد. غم غربت
مرگ خودخواسته ابراهیم نبوی تلخ است. خیلی تلخ.
اینکه آدم قاتل خودش بشود هیچگاه قابل تحسین نیست اما تلخی رنجبار مرگ را دوچندان می‌کند.
ابراهیم نبوی فصلی تازه در طنز مطبوعاتی کشور باز کرد. چه در گل آقا و چه در روزنامه‌های دوم خرداد.
در سال‌های دوم خرداد خیلی‌ها با قرارها و آرای ستمبار سعید مرتضوی به ناحق راهی زندان شدند. نبوی هم یکی از آنها بود.
چندی گذشت و مثل خیلی‌های دیگر برای آنکه در امان بماند راهی خارج شد ولی هیچوقت خارجی نشد.
در سال‌های اخیر بارها قصد برگشت کرد. ولی نشد. نگذاشتند.
همیشه ایرانی و ایراندوست ماند و کلام و قلمش را علیه ایران و سلامت و امنیت نچرخاند. اما نگذاشتند بیاید.
عرصه غربت را لابد چنان تنگ دید که ....

فرق طنزنویسان با دیگر نویسندگان این است که کسی انتظار ندارد نویسندگان جدی شاد باشند اما از طنزنویس کسی توقع ندارد غمگین باشد.
مرد لبخنده را غم برد.
کاش باز هم استقامت می‌کردی آقای نبوی.
https://www.tg-me.com/kambiznouroozi

🔹ویدئوی کامل به زبان انگلیسی از گفتگوی دکتر محمدجواد ظریف معاون راهبردی رییس جمهور با فرید زکریا در پنل «گفتگوی ویژه درباره ایران» اجلاس داووس

🆔 https://www.tg-me.com/css_govir
🆔 instagram.com/css.ir
🆔 https://eitaa.com/psvpresident
🆔https://www.aparat.com/P.S.VPresident
🆔https://youtube.com/@p.s.vpresident

✔️خیزش حوزه سنتی؟🔻
(در حاشیه درگذشت سیدحسن افتخارزاده)

🔸رضا تاران

🔹۱. صدور پیام‌های تسلیت به مناسبت درگذشت سیدحسن افتخارزاده از سوی حضرات آیات: جعفر سبحانی، علی کریمی جهرمی، سیدصادق شیرازی، یدالله دوزدوزانی، سیدجعفر سیدان، سیدمحمدجواد علوی بروجردی، محمد سند بحرانی و سیدمحمد حسینی زنجانی را نه در جهت گسترش انجمن حجتیه بلکه باید در جهت گسترش و تقویت اندیشه «حوزه سنتی» تحلیل کرد.

🔹۲. دال مرکزی اندیشه «حوزه سنتی» حفظ و اولویت «تشیع» در دوره غیبت است؛ در دوره غیبت امام (عج) شیعیان سوار بر قایقی کوچک در اقیانوس بزرگ و پرتلاطم و پرخطر هستند؛ اولویت در این دوره حفظ و بقاء تشیع و شیعیان است. حوزه علمیه به عنوان کانون حفظ فرهنگ شیعی باید راه امام صادق (ع) و امام باقر (ع) را در پیش گیرد و از درگیری‌ها پرهیز کند که اقلیت در درگیری‌ها پیروز نخواهد بود. به باور آنها حفظ نظامات اجتماعی(زندگی و معیشت مردم نباید آسیب ببیند) در درون و حفظ کیان اسلامی و جلوگیری از تجاوز فرهنگی و نظامی اولویت حاکمان است. با توجه به غیبت امام، علما و مراجع تقلید مسولیتی در انجام همه فرامین اسلامی ندارند و به قدر مقدور باید اکتفا کنند. قدر مقدور نه اجرای خط به خط شریعت اسلامی بلکه حفظ هویت شیعی است(غدیر، عاشورا و زمینه‌سازی برای ظهور امام دوازدهم)، حفظ تشیع نه بر پایه زور بلکه باید مبتنی بر تبلیغ، کار فرهنگی و تربیت اخلاقی باشد؛ آمادگی برای ظهور نیز چنین معنایی دارد.

🔹۳. به نظر می‌رسد این قرائت از اسلام تا اواخر دهه سی شمسی نگرش قالب علمای شیعی بوده است، با شکل‌گیری اسلام سیاسی در دهه چهل و پنجاه و پیروزی انقلاب ۵۷ اسلام سیاسی با داشتن ذیل اجتماعی و با استفاده از قدرت سیاسی، حوزه سنتی را به حاشیه راند. بسیاری از علمای معتقد به اسلام سیاسی مناصب سیاسی را بر تدریس و تربیت شاگرد ترجیح دادند. در غیاب نمایندگان اسلام سیاسی در حوزه علمیه قم مهم‌ترین کرسی‌ها تدریس فقه و اصول چهار دهه در دست حضرات آیات وحید خراسانی و میرزا جواد تبریزی و... بود، نمایندگان اسلام سیاسی تا به خود آمدند متوجه شدند بسیاری از اساتید سطوح و خارج حوزه علمیه تربیت شده اساتید حوزه علمیه سنتی هستند و طلبه‌های جوان‌تر هر قدر به دانش خود اضافه می‌کنند و با تحولات اجتماعی مواجه می‌شوند از اسلام سیاسی فاصله می‌گیرند. فروپاشی رژیم بعث در عراق و عملکرد آیت الله سیستانی نیز موجب تقویت سنتی‌ها در حوزه علمیه شد چه آنکه تجربه‌ای از عدم دخالت مستقیم علما در سیاست را مشاهده کردند.

🔹۴. در دوره جمهوری اسلامی دو جریان اصلی از سنتی‌ها قابل مشاهده است؛ بخش از سنتی‌هایی که تداوم خط تاریخی این جریان است و با اهل سنت غیریت‌سازی می‌کنند و مساله‌های جهان جدید مورد توجه آنها نیست، گروه دوم که از دهه هشتاد رشد کرده‌اند مساله‌های کلامی یا شبهات جهان جدید را نیز مطالعه می‌کنند و خود را موظف می‌دانند در مقابل کلام جدید از تشیع دفاع کنند. حوزه سنتی در درون خود طیف‌های مختلفی دارد و نمی‌توان همه آنها را طیف واحدی در نظر گرفت؛ از کسانی که برای پیشبرد برنامه‌های خود از منابع جمهوری اسلامی استفاده می‌کنند تا کسانی که ساکت هستند و برخی هم نظام جمهوری اسلامی را مشروع نمی‌دانند و گاه انتقادی مطرح می‌کنند.

🔹۵. حامیان حوزه سنتی درباره امر سیاسی در دهه ۶۰ و ۷۰ همواره ساکت بوده‌اند. از سال ۸۴ و با موضع‌گیری برخی دولتمردان علیه روحانیت و مشاهده تحولات ۸۸، ۹۶، ۹۸ و ۱۴۰۱ و شعارها و اقدامات علیه روحانیت و حوزه‌های علمیه و اوضاع نابسامان اقتصادی کشور، نمایندگان حوزه سنتی را به این نتیجه رساند که اسلام سیاسی در عمل کارآمد نبوده است و موجب بدبینی مردم به مراجع تقلید و حوزه‌های علمیه شده است، و تداوم چنین رویکردی می‌تواند تشیع را با خطر مواجه کند، به همین جهت باید این پیام را به مردم منتقل کرد که مرجعیت و حوزه‌های علمیه موید نظام سیاسی نیستند. در حوزه نظر نیز برخی معتقدند سیاست امری تخصصی است و باید به اهلش سپرده شود و مراجع تقلید و روحانیت فقط زمانی باید دخالت کنند که کیان اسلامی به خطر بیفتند یا منفعت بزرگی از شیعیان ضایع شود.

🔹۶. مرور یافته‌های موج چهارم پیمایش ملی ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان نشان می‌دهد علی‌رغم گرایش بسیاری از مردم به جدایی نهاد دین از نهاد سیاست، علاقه و حضور مردم در عزاداری عاشورا در دهه ۷۰ و اواخر دهه ۹۰ تغییری نکرده است و شاید این یافته نشان‌دهنده همراهی بخش مهمی از جامعه با نگرش حوزه سنتی باشد همچنان که قوت گرفتن فعالیت‌های هیات‌های مذهبی در مقابل فعالیت‌های بسیج نیز بتواند چنین نگاهی را تقویت کند، چه آنکه حوزه سنتی بر حفظ و تقویت هویت شیعی بجای اجرای شریعت اسلامی تاکید دارد و در دوره غیبت ادعایی درباره اداره سیاست و اقتصاد و بهداشت و ... ندارد.

@namehayehawzavi

فسوسا محمد فسرده به غار
دریغا نبارد شراب آبشار

ندانسته، چه شوکرانی به جام می‌کنند آن دم که به هوای روشنی و رهایی‌، تلخ‌کامان دردمند، ملول از کژروی‌های ارباب دین و قدرت، پنجره‌های آسمان را بسته می‌خواهند. گویی تیرگی افق امروز جوامع مسلمان‌نشین را پیامد پیام روشن و رهایی‌بخش آن والاپیامدار می‌دانند، و نمی‌دانند درست از همین رهگذار، ناخواسته، دارند مراد دل سیاه تباهکاران بت‌تراشی را برمی‌آورند که یگانه راز بقا و ارتقاشان و تنها راه تداوم سیاهکاری و ستمگری‌شان درست همین است که مردم ایشان را وارثان سلسله‌ای بشمارند که سرور و سالارش آن والاپیامدار بود، و گفتار و کردار و رفتار اینان را دنباله‌ی رفتار و کردار و گفتار او بدانند. تنها به همین شعبده توانسته‌اند و باز شاید ‌بتوانند زنجیره‌ی خفقان‌آور سیاه‌کاری و ستمگری‌شان را در چشم مردم، سلسله‌ی موی دوست بنمایانند و آن را حلقه‌حلقه بر حلق و حنجر و دست و پای خلق بنشانند و تازه بر سر خدا هم منت هم بگذارند که مردم را قربةالی‌الله به بند عبودیت حق کشیده‌اند.
والاپیامدار را نه به عزلت‌گزینی در غار، که به بعثتی دوباره میان اغیار باید فراخواند تا تیره و تبار بت‌های غار و قبیله را به تبر ابراهیم و ذوالفقار علی بسپارد و پنجره‌های تارگرفته و غباربار روشنی و رهایی را به بارش شراب تابشی، روشن و مست و بی‌قرار، بگشاید.

فسوسا محمد فسرده به غار
دریغا نبارد شراب آبشار

محمدمهدی مجاهدی
۱۹ بهمن‌ماه ۱۴۰۲

@mmojahedi