آخرین منبر؛ به روایت لُهوف

در میان هیاهوی پیش از عاشورا، داستان‌هایی گم شده‌اند که هر یک به تنهایی، یک حماسه‌اند. کتاب «لهوف»، شهادت قیس بن مسهر، سفیر امام حسین (علیه‌السلام) را این‌گونه شتابان و کوبنده روایت می‌کند:
وقتی قیس به نزدیکی کوفه رسید، حصین بن نمیر او را دستگیر کرد. قیس بی‌درنگ نامه امام را بیرون آورد و پاره کرد تا به دست دشمن نیفتد.
او را نزد ابن زیاد بردند.
ابن زیاد پرسید: «چرا نامه را پاره کردی؟»
قیس پاسخ داد: «برای اینکه تو ندانی در آن چه نوشته شده است.»
ابن زیاد خشمگین شد و فریاد زد: «به خدا قسم رهایت نمی‌کنم، مگر اینکه بالای منبر بروی و حسین و پدر و برادرش را لعن کنی. وگرنه، تو را قطعه قطعه می‌کنم.»
قیس با آرامش پاسخ داد: «نام‌ها را به تو نخواهم گفت، اما برای بالای منبر رفتن، مانعی نیست.»
قیس بالای منبر رفت. خدا را ستایش کرد، بر پیامبر و خاندانش درود فرستاد، و سپس...
بر حسین، پدرش و برادرش، رحمت فرستاد.
و آنگاه عبیدالله بن زیاد، پدرش و تمام ستمگران بنی‌امیه را لعنت کرد.
سپس فریاد زد:
«ای مردم! من فرستاده حسین به سوی شما هستم. او را در فلان نقطه گذاشته و به سوی شما آمده‌ام. دعوتش را اجابت کنید.»
خبر به ابن زیاد رسید. دستور داد تا او را از بالای همان منبر، از بام دارالاماره به پایین پرتاب کنند.
و چنین کردند.

#مقتل_لهوف
#تاسوعای_حسینی
#مجمع_اصفهان
#دانشگاه_اصفهان

___
📌@Majma_UI

«ما رَأَیْتُ إِلّا جَمیلًا»

شب غریبان، شبِ وداع با قیام نیست؛ شبِ ابلاغِ پیام است. شبی که سنگینیِ امانتِ «حقیقت» بر شانه‌ها حس می‌شود و جهاد، از ساحتِ «خون» به ساحتِ «کلام» هجرت می‌کند.
از این پس، کلمه، خود شمشیر است.
این، سرّ آن کاروانِ غریب است که در عینِ تنهاییِ ظاهری، تا ابد، هم‌نشینِ حقیقت شد.

به سوگِ آن غُروبِ غَریبِ موجبِ داغداریِ تاریخ می‌نشینیم.

#شام_غریبان
#عاشورای_حسینی
#مجمع_اصفهان
#دانشگاه_اصفهان
__
📌@Majma_UI