‏دوستی توییت کرده بود اپ رو نصب کرده و منتظر بوده بابت پیام فیشینگی که در تلگرام دریافت کرده بهش هشدار بده.
‌
۱- اپلیکیشن به پیام‌های تلگرام دسترسی نداره و نمی‌تونه اون‌ها رو بررسی کنه.
۲- الان حدود ۱۵ دقیقه بعد از این توییت، اطلاعات این کلاهبرداری اضافه شده و به افراد جدیدی که روی لینک داخل این پیام کلیک کنند، هشدار می‌ده.
‌
اینجا می‌تونیم یک نمونه از عملکرد اپ روی‌فیشینگ‌های روز رو ببینیم.
‌
بهترین کار در چنین مواردی، ثبت گزارشه نه منتظر نشستن👌🏼
گزارش سریع‌تر باعث می‌شه افراد جدیدی که پیام رو دریافت می‌کنند، بابت این موضوع هشدار بگیرند.
دلیل آپدیت اتوماتیک دیتابیس در بکگراند هم همین به روز بودن و شناسایی لحظه‌ای موارد جدیده 👌
‌
در موارد مشابه، علاوه بر سایت، اپلیکیشنی که در مرحله بعد کاربر رو مجبور به نصبش می‌کنند هم به لیست هشدار اضافه می‌شه.
‌
موارد جدیدی که بهش برمی‌خوری رو از طریق سایت و اپ گزارش کن. اینطوری تاثیرش بیشتره. مطمئن باش 😊
‌
🖥 @MiladNouriChannel

سوال پرتکرار بعدی در مورد این نوتیفیکیشن دائمی اپلیکیشن (تصویر اول) بود که بابت اون دسترسی نوتیفیکیشن گرفته می‌شه.
‌
اپلیکیشن‌ مطمئن باش دو نوع عملکرد دستی و خودکار داره. عملکرد دستی شامل اسکن دستی اپ‌ها و بررسی دستی لینک داخل برنامه و... است. عملکرد خودکار مربوط به زمانیه که شما برنامه رو بستید اما به صورت خودکار هنگام نصب اپلیکیشن، اطلاعات اون رو در دیتابیس آفلاین داخل خود برنامه چک می‌کنه که اگر اطلاعاتی در موردش وجود داشت به کاربر هشدار بده.
برای چنین عملکرد خودکاری، یک سرویس باید در پیش‌زمینه فعال باشه که در برنامه‌نویسی اندروید بهش (Foreground Service) گفته می‌شه.
‌
حالا در نظر بگیرید در گذشته اپلیکیشن‌های زیادی ممکن بود بدون اینکه شما متوجه باشید برای کارهای مختلف در گوشی شما یک سرویس در پیش‌زمینه اجرا می‌کردند. این سرویس باعث مصرف منابع و باتری و... هم می‌شد.
مثل زمانی که یک آهنگ یا پادکست گوش می‌دید اما اپلیکیشن موزیک‌پلیر یا پادکست رو بستید.
‌
در راستای حفاضت بیشتر از کاربر، خود اندروید در نسخه‌های جدیدتر، برنامه‌نویس رو مجبور کرده برای اجرای یک سرویس در پیش‌زمینه یک نوتیفیکیشن به کاربر نمایش بده تا کاربر متوجه باشه یک سرویس در پیش‌زمینه توسط این برنامه در حال اجراست.
‌
اندروید این اقدام و اجبار رو برای این گذاشته که هیچ اپلیکیشنی بدون اطلاع کاربر یواشکی سرویس پیش‌زمینه فعال نداشته باشه.
‌
حتی موقع برنامه نویسی وقتی بخوای برای اجرای سرویس از دستوی startForeground استفاده کنی، مجبوری یک نوتیفیکیشن به این دستور ارسال کنید. (طبق تصویر دوم):

startForeground(FOREGROUND_NOTIFICATION_ID, serviceNotification)

طبق تصویر سوم که از مستندات رسمی توسعه‌دهندگان اندروید به آدرس زیر است (لینک برای ایران تحریم است و باید با وی‌پی‌ان باز کنید):
https://developer.android.com/develop/background-work/services/fgs
نوشته شده:

Foreground services show a status bar notification, to make users aware that your app is performing a task in the foreground and is consuming system resources.

‌
که ترجمه دقیقش اینه:

سرویس‌های پیش‌زمینه یک اعلان در نوار وضعیت نشان می‌دهند تا کاربران را از اینکه برنامه شما در حال انجام یک کار در پیش‌زمینه است و منابع سیستم را مصرف می‌کند، آگاه کنند.

‌
در خط‌های بعدیش هم دقیقا مثال اپلیکیشن موزیک‌پلیر رو نوشته:

A music player app that plays music in a foreground service. The notification might show the current song being played.

‌‌
حالا این نوتیفیکیشن‌ها نوع (Type)های مختلف دارند. مثلا موزیک‌پلیرها و اپ‌های پادکست از نوع FOREGROUND_SERVICE_TYPE_MEDIA_PLAYBACK (پخش رسانه) استفاده می‌کنند که باعث می‌شه در اندرویدهای جدیدتر به شکل یک مربع دیده بشه. نوع تماس و مکان و... هم داره که باعث می‌شه شکل ظاهری‌شون تغییر کنه.
‌
حالا اپلیکیشن‌ها برای اینکه این نوتیفیکیشن خیلی بلااستفاده نباشه، روی اون برخی اطلاعات یا دکمه‌های کاربردی رو می‌ذارن.
‌
من هم فعلا در نسخه اول نوشته "در حال محافظت توسط مطمئن باش" رو نوشتم که کاربر متوجه بشه سرویس برنامه در حال اجراست. و دقایقی بعد تغییر می‌کنه و وضعیت سپرهای فعال رو نمایش می‌ده تا به هر دلیلی سپری غیرفعال شد کاربر متوجه بشه.
در نظر دارم در نسخه‌های بعدی این نوتیفیکیشن رو کاربردی‌تر کنیم و در تنظیمات کاربر انتخاب کنه همین متن باشه یا به جاش تاریخ شمسی نمایش داده بشه یا دکمه اسکن برنامه‌ها و...
‌
خلاصه موضوع اینکه نمایش این نوتیفیکیشن از سمت اندروید اجباری‌ست و از نظر فنی راهی برای مخفی شدن آن نیست. چنانچه دسترسی نوتیفیکیشن برنامه برای این موضوع غیرفعال شود، سرویس خودکار برنامه از کار خواهد افتاد.
‌‌
برای اینکه این نوتیفیکیشن اجباری کمتر باعث مزاحمت باشد، من اهمیت اون رو کمترین حد ممکن قرار دادم تا نوتیفیکیشن‌های مهم‌تر بالاتر بیاد. اون رو سایلنت کردم و...
‌
تنها راه این است منتظر بمانید در نسخه‌های بعد از این فضا استفاده بهتری شود و برای محتوای آن به مرور تنظیمات بیشتری اضافه کنم. وگرنه طبق مستندات فنی اندروید، غیرفعال کردن آن ممکن نیست. 👀
‌
🖥 @MiladNouriChannel

دوستی در پاسخ به پست بالا در مورد لزوم اجرای سرویس در پیش‌زمینه نوشته بودند:
‌

برای تشخیص و بررسی نصب اپ‌های گوشی میتونین برودکست رسیورش رو بذارین بعد اگه لازم شد اون بیاد سرویس یا اکتیویتی مربوطه رو بیاره بالا

‌
ازشون اجازه گرفتم پاسخ‌شون رو بذارم اینجا و توضیح بدم. شاید برای دیگر دوستان برنامه‌نویس هم مفید بود.
‌
‌‌منظور اینه که هنگامی که خود برنامه مطمئن باش بسته ست، برای تشخیص نصب اپ جدید و... به جای اجرای سرویس از broadcast receivers های زیر استفاده کنیم:

android.intent.action.PACKAGE_INSTALL
android.intent.action.PACKAGE_ADDED

‌
ما در اندروید یک سری broadcast receivers یا گیرنده پیام داریم و موقع ساخت برنامه می‌تونیم تعریف در فایل manifest پروژه تعریف‌شون کنیم.
مثلا شما یک broadcast receivers از نوع

ACTION_BOOT_COMPLETED

در اپلیکیشن تعریف می‌کنید. وقتی بوت گوشی کامل شد، اپلیکیشن شما متوجه می‌شه.
یا یک گیرنده پیام (broadcast receivers) تعریف می‌کنید وقتی اس‌ام‌اس جدید اومد اپ شما مطلع بشه.
یا من خیلی سال پیش یک تقویم ساده درست کردم که عدد روز رو بالای گوشی نشون می‌داد (اینجا هست هنوز).
روی این اپ از broadcast receivers های مربوط به تغییر تاریخ یا ساعت گوشی استفاده کردم. که اگر کسی رفت توی تنظیمات گوشی تاریخ و ساعتش رو تغییر داد، من هم اون عدد بالا که روز شمسی بود رو تغییر در لحظه.
‌
طبق مستندات رسمی توسعه‌دهندگان اندروید در اینجا (قسمت Android 8.0) و اینجا (قسمت Broadcast Limitations)، و همانطور که در تصویر سوم و چهارم اومده:

Beginning with Android 8.0 (API level 26), the system imposes additional restrictions on manifest-declared receivers.

‌
یعنی از اندروید ۸ به بعد، سیستم محدودیت‌های بیشتری روی رسیورهایی که در فایل مانیفست تعریف شده‌اند اعمال می‌کند.
در تصویر بعدی هم دقیقا ACTION_PACKAGE_REPLACED رو مثال زده.
‌
اندروید به این نتیجه رسیده وقتی اپ‌های زیادی از این گیرنده‌های پیام ثبت می‌کنند، مصرف منابع بالا می‌ره و باعث ایجاد تجربه ناخوشایند در اندروید ۷ شده و از اندروید ۸ به بعد مجدودیت‌های بیشتری روی این گیرنده‌های پیام اعمال کرده. صرفا یک‌سری ها رو از این محدودیت‌ها مستثنی کرده که اینجا مستنداتش در دسترسه.
‌
پس گیرنده‌های پیام برای اینکه اپ ما متوجه بشه یک اپلیکیشن جدید نصب شده یا یک پیامک جدید اومده (اگر اپ ما اپ پیش‌فرض SMS نباشد)، از اندروید ۸ به بعد شامل محدودیت شده و دیگه صرفا با تعریف در فایل مانیفست پروژه فعال نمی‌شوند و باید در کد به صورت داینامیک تعریف و ثبت شوند.
‌
در واقع Broadcast Receiver داینامیک (نه داخل مانیفست) تنها راهیه که توی اندروید ۸ به بعد برای دریافت پیامک برای اپ‌هایی که پیش‌فرض SMS نیستند باقی مونده.
‌
حالا گیرنده (رسیور) داینامیک فقط وقتی کار می‌کنه که اپ در حال اجرا باشه (foreground یا حداقل در حافظه).

یعنی اگه کاربر اپ رو نبسته باشه یا اپ توسط سیستم بسته (Kill) نشده باشه، پیام (Broadcast) به گیرنده می‌رسه. ولی اگر اپ کامل بسته شده باشه، نه! نمی‌رسه.
حالا راه حل چیه؟ یک سرویس که به صورت foreground اجرا بشه.
‌
لازمه اجرای سرویس پیش‌زمینه (foreground) نمایش اجباری یک نوتیفیکیشن به کاربره که در پست قبلی مفصل در موردش نوشتم 👀
‌‌

همیشه به دوستام می‌گم برنامه‌نویسی اندروید نصفش کد و داکیومنته. نصفش تجربه و سازگاری و تست کردن روی نسخه‌های مختلف اندروید و سازنده‌های مختلف گوشی.

‌
این وسط رفتم دیدم هنوز اون تقویم قدیمی که از ۱۳۹۶ آپدیت نشده +۵۰.۰۰۰ نصب داره.

‌‌چقدر سخته اصطلاحات رو هی فارسی بنویسی تو پرانتز هم انگلیسی شو بنویسی که هم بحث تخصصی باشه هم به صورت غیر تخصصی هم خوانا باشه 🙂

#آموزش_برنامه‌نویسی_اندروید_با_میلاد_مثلا 🤷‍♂️
‌
🖥 @MiladNouriChannel