اگه ازم بپرسی؛ قشنگ‌ترین راه محبت کردن چیه؟! می‌گم بغل کردن.

و اگه بپرسی چرا!؟ می‌گم؛
1- بغل ساده‌ترین راه واسه ارسال پیغام دوست داشتنه و احساس دوست داشتنی بودن، شدیدا روی بهزیستی آدم‌ها اثر می‌گذاره و زندگی رو به چشم آدم ارزشمندتر می‌کنه…

2- لمس محبت‌آمیز « از گرفتن دستش بگیر تا در آغوش کشیدن » خیلی ربطی به جنس و سن و فرهنگ و نژاد هم نداره. یه نیاز جهان شمول و یه روش بی‌صدا واسه گفتن اینه که "تو برام مهمی!". پس از آدم‌های مهم زندگیت دریغش نکن...

3_ بغل حتی روی تصویر بدنی و رضایت از بدن یه آدم هم اثر داره.
بررسی کردن دیدن؛ خانم‌هایی که از سمت شریک عاطفی‌شون خیلی بغل میشن، هم از خودشون راضی‌ترن و هم از رابطه‌شون. پس واسه بدست آوردن دلش، دنبال کارهای عجیب غریب و کادوهای لاکچری نباش، راه و بیراه در آغوشش بگیر...

4- لمس محبت‌آمیز یک داروی ضد استرس بی‌عوارضه!
وقتی یکی از عزیزانت در تنش یا اضطرابه، خیلی نیازی به "توصیه و نصیحت و استرس نداشته نباش!" نیست. بشین کنارش دستش رو بگیر، هورمون‌ها کار خودشون رو می‌کنن

۵- چرا اینقدر روی بغل تاکید داریم!، چون برای سلامت جسمانی هم ضروریه.
در آغوش کشیدن منبع مهمی برای کاهش سطح کورتیزوله و همین ماجرا با عملکرد بهتر سیستم ایمنی بدن مرتبطه و خروجی خودش رو در کاهش ابتلا به انواع بیماری‌ها نشون میده. می‌خوای کمتر مریض شی!، از معجزه آغوش غافل نشو.

۶- حجم زیادی از شواهد میگن،
در آغوش کشیدن برای سلامت قلب و عروق هم خیلی مهمه و فشار خون رو میاره پایین.

۷- جالبه بدونید:
بغل یه مسیر خیلی ساده برای کاهش انواع ترس‌ها و افزایش عزت‌نفس هم هست. واسه تقویت عزت‌نفس بچه‌ها، زیاد بغل‌شون کنید و بچسبونیدشون به قلب‌تون.

و دست انتها؛ بغل شاید زخم آدمو نتونه خوب کنه، ولی حال آدمو می‌تونه خوب کنه.
بررسی کردن دیدن در آغوش کشیدن با کاهش درد همراهه. موقع درد کشیدن اطرافیانت اگر کاری از دست بر نیومد، بغلش کن. خیلی جوابه.

شاید بپرسی؛ چه تعداد بغل در روز لازمه!
#ویرجینیا_ستیر خانواده درمانگر معروف می‌گه؛ ما برای زنده ماندن به چهار آغوش، برای مراقبت و محافظت از هم به هشت آغوش و برای رشد به دوازده آغوش در روز نیازمندیم...

خلاصه که:
"بغل کن مرا چنان تنگ که هیچ‌کس نفهمد
زخم روی تن من بود یا تو"...

بدتر از بلاتکلیفی، اون تکلیفیه که مشخصه اما دلت باهاش نیست.

نمی‌دونم دقیقا شروعش از کِی و کجا بود ولی از یه جایی به بعد هر شب غمگین بودم.

#شاهرخ‌مسکوب می‌گه:
«صبح‌ها دلم نمی‌خواهد از خواب بیدار شوم، توانایی روبرو شدن با زندگی را ندارم.»
باید بگم آقای مسکوب منم هر روز همینطور، منم همینطور..

یه‌چیزی که بعد مردن آدمایی که دوستشون داریم پیش میاد، اینه که به جای «دیگه نیست» تبدیل میشن به «همیشه هست». قبلا شما راحت تو کافه می‌نشستی یا تو ‌مهمونی می‌رقصیدی، عمرا فکر مثلا باباتم نمی‌کردی، یا اگه زنگ می‌زد شاید جوابشم نمی‌دادی. ولی وقتی رفت، تو کافه هست، تو مهمونی هست، همه‌جا هست.

امشب دلم می‌خواد تا فردا می بنوشم من.‌..
ㅤㅤㅤㅤ◁❚❚▷ㅤㅤㅤㅤㅤ

در حسرتِ خواب میانِ شانه‌هایت...

ولی اوضاع که بهتر شد،
دنبال آدم جدید نریم! بمونیم جبران کنیم،
واسه اونایی که تو سختی کنارمون بودن...

یه دختر می‌تونه فوبیای تاریکی داشته باشه اما همچنان وقتی که قهر کرده خودشو توی اتاق تاریک حبس کنه،
اون می‌تونه غم‌های توی دلشو با کشیدن فرچه‌ی نازک لاک روی ناخونش نابود کنه!
اون قابلیت این رو داره که کل شب رو گریه کنه و صبح طوری بخنده که انگار تا حالا رنگ غصه رو ندیده...
دخترها می‌تونن تا گلو غرق کسی باشن اما آمادگی ترک کردن و ترک شدن رو داشته باشن.
اونا می‌تونن همه‌چیز رو بدونن و طوری توی صورتتون لبخند بزنن که فکر کنید بی‌خبرترین موجود دنیاست...
"این همه قدرت توام با ظرافت فقط از یک دختر برمیاد "

آدمایی که به صدای قلبشون گوش میدن و جسارت به خرج میدن...
خیلی جذابن!

کار از کار داره می‌گذره، تکست بده بهم
انقدر معطل نکن.

‏ذکرِ روز جمعه باشد این بخش از نامه #غلامحسین‌‌ساعدی به طاهره:
«آدم نمی‌تواند تحمل کند، بالأخره باید داشت، انسانی را باید داشت که غم انسان را دریابد»

از مخاطبام پرسیدم...
چه رفتاری از تراپیستت دیدی که دیگه پیشش نرفتی؟!

نوشته بود:
ورود مستقیم به تصمیماتم داشت، مدام می‌گفت این کارو بکن، اون کارو نکن
+تراپیست نباید جای تو تصمیم بگیره

من کاملا حس بدبخت بودن داشتم بعد یهو بهم گفت تو واقعا زندگی خوبی داری و داری عشق و حال می‌کنی
+تراپیست نباید دردهای شما رو بی‌ارزش بدونه

می‌گفت...
همكار تراپيستم، تراپيست همسرم بود و از من حرف می‌كشيد و به همكارش می‌گفت، اونم به همسرم. يه بار همسرم يه چيزى از كودكيم گفت برگام ريخت گفت تراپيستم گفته. همونجا قطع همكارى كردم
+واقعیت اینه تا جای ممکن سعی کنید از تراپیست آشنا پرهیز کنید، این رفتار بسیار غیر‌حرفه‌ایه

مدام به ساعتش نگاه می‌کرد، می‌دونی همین خیلی حس نا‌امنی به مراجع میده

می‌خواست به بهونه درمان لمس و بغلم کنه
+تراپیست حق نداره به هیچ عنوان شما رو تاچ یا بغل کنه

همیشه نوبتم می‌ذاشت آخرین نفر
اونم چرا، چون که فهمیده بود تا یه جاهایی هم مسیریم تا من برسونمش و تا اینجای قضیه مشکلی ندارم حقیقتا مشکل اصلی من از اونجای شروع می‌شد که تو مسیر می‌گفت مثلا صبر کن ببینم فلان میوه رو کیلو چند میده

+حقیقتا دیگه برگی برام نموند

من خیلی وقته از رفتن آدما تعجب نمی‌کنم...!
مطمئنم اونی که اومد یه روزم از همون راه برمی‌گرده و میره...
تنها کسی که نباید از خودم دور بشه خودمم...!
خودم اگه از این جسم بذارم و برم کارم تمومه...!
پس سعی می‌کنم تو زندگیم از رفتن خودم بترسم، تا از رفتن دیگران...!

در وطنی غم‌زده،
دوست داشتن شما زنده نگهم می‌دارد.

دخترا یه قانون دارن به اسم «اگه به من اهمیت ندی نشونت میدم اهمیت ندادن ینی چی»
و باور کنید یا نه، ما بازیکنای بهتری هستیم.