کودکان کار و خیابان 35381

110 views16:06

یاد غزاله چلابی، دختری از جنس کوه و مهربانی

امروز، ۲۹ مهر، روز کوهنورد نام دارد. چه خوب است که در این روز، یادی کنیم از غزاله چلابی؛ دختری که عاشق کوه بود و عاشق حیوانات.

غزاله همچون کوه استوار بود و آزاد.

در روز ۳۰ شهریور ۱۴۰۱، هنگامی که در خیابان مشغول فیلم‌برداری بود، ناگهان گلوله‌ای به سوی او شلیک شد و بر زمین افتاد. تلفنش هنوز در دستش بود و در حال ضبط تصویر مردمی که بهت‌زده و حیران بالای سر غزاله جمع شده بودند و فریاد می‌زدند:
«یکی رو کشتند!»

غزاله چلابی، ۳۳ ساله، فارغ‌التحصیل رشته‌ی امور بانکی و حسابدار یک شرکت خصوصی بود. او عاشق سفرهای هیچ‌هایکی و طبیعت‌گردی بود، همیشه رمان‌های تازه را دنبال می‌کرد، با همه مهربان بود و گوش شنوا برای حرف‌های آدم‌های اطرافش داشت.

غزاله از سگ‌های بیمار و گرسنه‌ی خیابانی حمایت می‌کرد و چند سالی بود که هر جمعه، ساعت چهار صبح، راهی یکی از کوه‌های اطراف آمل می‌شد. علم‌کوه، دماوند و بسیاری از قله‌های معروف ایران را فتح کرده بود. هر روز می‌دوید تا برای کوهنوردی آماده بماند.
او یکی از همان زن‌هایی بود که در سال‌های اخیر، هرجا که می‌توانست، روسری‌اش را برمی‌داشت.

پس از اصابت گلوله، غزاله پنج روز در کما بود. به گفته‌ی خاله‌اش، گلوله‌ی جنگی به پیشانی‌اش شلیک شده بود؛ پیشانی را سوراخ کرده و به حالت انفجار از سرش بیرون رفته بود، به‌طوری که پشت سرش به اندازه‌ی یک نارنگی سوراخ شده بود. پزشکان گفتند بصل‌النخاعش آسیب ندیده بود و به همین دلیل، با وجود مرگ مغزی، حرکات غیرارادی بدنش — مانند تپش قلب و عملکرد شش‌ها — ادامه داشت.

غزاله پیش‌تر دوبار کارت اهدای عضو پر کرده بود و می‌خواست در صورت مرگ مغزی، اعضای بدنش به دیگران اهدا شود. هنگامی که پزشکان اعلام کردند دیگر امیدی به زنده نگه‌داشتنش نیست، ۹ عضو بدن او سالم بود و می‌توانست به بیماران نیازمند پیوند زده شود.
اما نهادهای امنیتی اجازه‌ی این کار را ندادند.

غزاله چلابی، دختری که عاشق کوه و زندگی بود، امروز در یاد مردم ایران، نماد آزادی، انسانیت و استقامت است.

#غزاله_چلابی
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#ایستاده‌ایم_تا_پایان

124 views16:07