آهسته آهسته قبول می کنیم که
بعضی ها برای ما نیستن!
مهم نیست...
چقدر دوستشون داریم یا
براشون تلاش کردیم:)

زخمای خانوادگی از همه بدترن چون،
نگفتنش سنگینت میکنه
گفتنش سرافکنده‌ ات...

‏شما امکان نداره یه آدم دروغگو پیدا کنی که به کسی اعتماد کنه، یا آدم خیانت‌کاری که باور داشته باشه طرف مقابل بهش متعهده، اکثر آدمای مهربون هم نمیتونن تصور کنن کسی بتونه بهشون آسیب بزنه. می‌خوام بگم هر آدمی دنیا و آدماشو همونجور میبینه که خودش هست. زیاد درگیر رفتارای آدما نشید.

بعضی از آدمها آنقدر برایم عزیزند
که در شاهرگ احساسم می‌جوشند و
عمر و زندگی‌ام را مدام تمدید می‌کنند!
آن آدمهایی که حال خوب و بدم را درک می‌کنند
و می‌دانند که با کدام حرف و کلامی
قلب مرا لمس کنند!
خیلی خوب است که کسی
ریز جزئیات روح تو را بلد باشد
و برای لحظه لحظه‌ی دوست داشتن‌ات
نسخه‌های تازه‌تری از احساسش را رو کند!
خدا این آدمها را از زندگی‌ام کم نکند
و برای قلبم نگه دارد!

#نازیلا_زارع

انقدر حرص حرف و حدیث های پوچی که پشت سرتون میزنن رو نخورید به قول شیخ بهایی:

« آن کس که بدم گفت، بدی سیرت اوست؛ ‏
وان کس که مرا گفت نکو، خود نیکوست؛ ‏
حال متکلم از کلامش پیداست؛ ‏
از کوزه همان برون ترآود که در اوست. »

انگار قبل از اومدن و دیدن و شناختنت،
تو رو دوست داشتم و منتظرت بودم ،
انگار دستام خالی مونده بود تا با دستایِ تو پر بشن،
انگار تو همه خاله بازیهای بچگیام ،
دوست داشتم توکنارم باشی و اومدنت رو انتظار میکشیدم،
انگار تو لِیلِه بازی های بچگیم منتظر بودم به اخرین خونه برسم و در آغوش تو پناهنده بشم،
انگار تو جایی دیگه،
زمانی نامعلوم و جهانی دیگه دیده بودمت،
انگار همه اون چیزی بودی که من میخواستم و فقط باید صبر میکردم که میدیدمت،
انگار همه جهان خلاصه می‌شد توی چشمات،
انگار تهِ تموم رویاهام نشسته بودی و لبخند میزدی و برام دست تکون میدادی تا پیدات کنم،
عشقِ پنهان تو بودی،
اصلا همه چیز قبل از اومدنت شروع شده بود
عشق با تو شروع میشد و باهیچ چیز تموم نمیشد🌱

#فرگل_مشتاقی

گاهی رابطه های خراب شده قابل ترمیم نیستن, چون ترمیم کردنشون یعنی قبول کردن چیزی کمتر از لیاقتت, بی توجهی به نیازهات یا از دست دادن خودت برای کنار اومدن.
تلاش برای حفظ این رابطه ها میتونه خیانت به خودت باشه, بعضی رابطه‌ها رو حفظ کردن، یعنی از خودت فاصله گرفتن؛ و هیچ رابطه‌ای ارزش گم کردن خودت رو نداره...

یه روز توی روزمرگی‌هات، اتفاقی به خاطرت می‌آد که مدت زیادیه بهش فکر نکردی؛
انگار شبی ناگهانی روح تو رو ترک کرده و دیگه به یاد آورده نمی‌شه. گاهی به یادت می‌آد ولی دیگه اذیت‌کننده نیست.
بله دوستان، برای فراموشی کوشش نکنید. خودش اتفاق می‌افته.

هیچ چیز راحتم نمی‌کند.
نه دریا، نه آفتاب، نه درخت‌ها، نه آدم‌ها، نه فیلم‌ها، نه لباس‌هایی که تازه خریده‌ام.
نمی‌دانم چه کار کنم.
بروم و سرم را به درخت‌ها بکوبم،
داد بزنم، گریه کنم،نمی‌دانم.

‏- از نامه‌‌های ⁦ فروغ⁩⁦ فرخزاد به ابراهیم گلستان

هرروز صبح که از خواب بیدار میشم.
خودم رو جلوی آینه میبینم که به خودم میگم:
«تحسینت میکنم اما افتخار نه»

تحسینت میکنم هرروز صبح که از خواب بیدار میشی، کفشای آهنیتو میپوشی،
زمخت‌ترین نقاب و روی صورتت میزنی.
هربار میزننت زمین بلند میشی میخندی میگی اصلا هم درد نداشت.
وقتی برمیگردی خونه انگار تو یه خیابونِ طویل و بی انتها بدونِ سَکنه‌ای.
متروک، تاریک، سرد.
نوری نیست که مسیرتو پیدا کنی و باید کورمال کورمال بری تا خودت به خونه برسی.
جلوی آینه بایستی نقاب زمخت و قوی تو در بیاری و حالا با چهره مغموم و‌ رنج کشیده خودت رو به رو بشی.
کسی چه میدونه که تو امروز چندبار فروریختی،
چندبار خودت رو به نفهمیدن زدی،
چندبار مجبور به سکوت و صبر شدی،
چندبار لبخند زدی و رد شدی.
وَ آخرِ هر روز فقط خودتی که میفهمی چقدر ته کشیدی.

برایِ تک تکِ وقتایی که دَووم آوردی تحسینت میکنم اما افتخار نه🌱

#فرگل_مشتاقی

یه دیالوگی داره سریال "After Life" که میگه:
روزی میرسه که شما در حال خوردن آخرین وعده غذاتون هستین،
برای آخرین بار گل‌هاتون رو بو میکشید
عزیزی رو بغل می‌کنید و خبر ندارید که آخرین بار هست
به همین دلیل باید هر چیزی رو با ذوق و شوق انجام بدی
قدر سال‌های باقی مونده عمرت رو بدون!
چون تکرار نمیشن...

یک پدیده‌ای هست به اسم:
Revenge bedtime procrastination
که مطمئنم همه تجربه کردیم.
یعنی شب‌ها با این‌که نیاز به خواب داریم و خسته‌ایم، باز هم دیر می‌خوابیم. چون در طول روز، به دلیل کار و مشغله‌ی زیاد، وقت آزادی که برای خودمون باشه رو نداشتیم؛ پس خواب شب رو برای داشتنِ اون تایم آزاد، قربانی می‌کنیم...

انقدر بالا برو که دیگه کسی نتونه آرزوهاتو ازت بگیره؛
باید بهشون نشون بدی که از پس چه کارایی میتونی بربیای،
نشون بدی چی تو دستات داری،
نشون بدی قد و قوارت بزرگتر از تحقیر و‌ توهین و طعنه‌هاشونه.
نشون بدی که لایق نگاه ترحم امیز و تمسخرشون نیستی،
باید بهشون نشون بدی همونی هستی که برای خودت آرزو‌طلب نمی‌کنی بلکه آرزو می‌سازی.

همونی که با بهونه های رنگارنگ جا نمیزنی و خودتو نمیبازی،
درونت یک  قلب بزرگه که واسه رسیدن به خواسته هاش هرگز تسلیم سنگایی که جلوی پاش میندازن نمیشه!

پس ازت خواهش میکنم بلند شو،
خاک لباساتو بتکون،
زخماتو ببند و دوباره شروع کن.
یادت نره که یک جهان نگاهش به توئه ،
تا برای موفقیت‌هات تشویقت کنه و برای کم اوردن‌هات تحقیر.
یک جهان دورت ایستاده تا ببینه شونه‌هات تا کِی خم میشه که تیشه به ریشه‌ت بزنه،
بلند شو....سبز شو، جَوونه بزن🌱

#فرگل_مشتاقی

بوسیدن اگر شکل داشت
لابد لبانم مربعی کوچک بود
قاب شده در سینه‌ی سفیدت
که در هربار باز کردن‌اش
مشتی شعر
رج به رج تن‌ات را
به دریا متصل می‌کرد.

بهرنگ قاسمی

دی ماهی تولدت مبارک😍

زمستون از راه رسید و
دی‌ماهی های نازنین رواز توی آغوشش
گذاشت تو مسیر زندگی‌مون!
می‌دونید چرا؟
چون گرمای حضورشون، از سردی زمستون کم کنه!
که اجاق دلمون همیشه روشن باشه و
خوشی و امید تو قلبمون یخ نزنه!
آدم‌هایی که هر چقدر خسته و غمگین باشند
باز هم لبخند از روی لبشون کم نمیشه و
سنگ صبور درد و دل آدما میشن!
دی‌ماهی‌ها از اون آدمایی نیستن
که اگر نباشن با خودت بگی:«حتما حکمتی در نبودنش هست!»
در نبودشون میگی:«چه نعمتی از سر من و زندگیم کم شد!»
همینه که عشق از قلب اونا متولد میشه و به وقت عاشقی، از عمیق‌ترین نقطه احساسشون مایه می‌گذارن و
معشوق میشه تاج سر قلبشون!
ورود دی ماهیا به زندگیته که با خودت می‌گی:
«فلسفه آفرینش بعضی از آدمها چقدر زیباست!»
قدردان حضورش باشین و این شعر #عراقی رو توی گوششون زمزمه کنین:

"جرمم این دان که ز جان دوست‌ترت می‌دارم"

#نازیلا_زارع

طاهر قریشی اولین نگاه عاشقانه رو تو این اهنگ به قشنگیِ هرچه تمام تر توصیف میکنه.

بزرگترین رازدار زندگیت کیه؟
"قلبت"
بزرگترین تصمیم گیرنده زندگیت کیه؟
"مغزت"
بزرگترین  همراه زندگیت کیه؟
"پاهات"

میخوام بگم "قهرمان" زندگیت خودتی
فقط به خودت تکیه کن..🌱

یکی از قشنگ‌ترین لغات جهان «مامان»ـه!
مامان هست وقتی خسته‌ای،
مامان هست وقتی از عالم و آدم دلگیری،
مامان هست وقتی سرت روی شونه‌هاش سُر می‌خوره دیگه هیچ غمی دائمی نیست.
اما برای من همه‌ی روزهای دنیا،
روز مادر‌ هستش
یک کلمه‌ نیست، یک جهانه♥️

#فرگل_مشتاقی

زنان نيروی خارق‌العاده‌ای در تغيير احساسات خود دارند.
گاهی شبيه دختر بچه‌ای می‌شوند كه موهايشان را به دستان بافنده مادر می‌‌سپارند
و بی‌دليل و با شور و هيجان خوشحالی می‌کنند.
گاهی هم از پوسته‌ی دخترانه بيرون آمده
و همچون زنی ميانسال عاقل می‌شوند و تبصره‌های عشقی را رد می‌‌کنند.
غم‌هايشان را كه گريه كردند،
احساس سبكبالی می‌كنند و اينبار
موسيقی شادی را مهمان زنانگی‌شان می‌كنند.
زنان هميشه انقدر توانا و قوی بوده‌اند.
وقتی قانون‌های خشک مردانه‌ را که ، پررنگ‌ترین وجه جامعه‌اند به اجبار پذيرفتند.
هر كسی جسارت زن بودن ندارد.
به زنی توانا بودنتان افتخار كنيد كه
كار ساده‌ای نيست زن بودن!

#نازیلا_زارع