✅پيام يك خانواده محترم و نيازمند
👇👇👇
عارضم محضر مبارک شما حقیر در منزلی 50 متری قدیمی ساکن هستم
جناب آقای خسروی زحمت کشیده و تشریف آوردند منزل ما از نزدیک مشاهده فرمودند
لذا کولر آبی بسیار قدیمی مدل 3500 حدود 20 سال کار کرده و بشدت فرسوده شده هوای قم بسیار گرم و طاقت فرسا شده
متأسفانه کولر آبی بدنش پوسیده شده و دستم خالی و اوضاع اقتصادی خوبی ندارم
بخدا قسم صادقانه عرض میکنم محضرتون
لذا از شما خواهش دارم در حد وسع و توان مبلغی رو کمک و محبت و مساعدت و بزرگواری بفرمائید ممنون میشم خدا خیرتون بده ان شا الله
تندرست و مستدام باشید
حضرتعالی همیشه به حقیر لطف و محبت و بزرگواری داشتید 🌷🌷🌹🌹🌺🌺
👇👇👇
عارضم محضر مبارک شما حقیر در منزلی 50 متری قدیمی ساکن هستم
جناب آقای خسروی زحمت کشیده و تشریف آوردند منزل ما از نزدیک مشاهده فرمودند
لذا کولر آبی بسیار قدیمی مدل 3500 حدود 20 سال کار کرده و بشدت فرسوده شده هوای قم بسیار گرم و طاقت فرسا شده
متأسفانه کولر آبی بدنش پوسیده شده و دستم خالی و اوضاع اقتصادی خوبی ندارم
بخدا قسم صادقانه عرض میکنم محضرتون
لذا از شما خواهش دارم در حد وسع و توان مبلغی رو کمک و محبت و مساعدت و بزرگواری بفرمائید ممنون میشم خدا خیرتون بده ان شا الله
تندرست و مستدام باشید
حضرتعالی همیشه به حقیر لطف و محبت و بزرگواری داشتید 🌷🌷🌹🌹🌺🌺
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
(خدا بامن است ) را همراه با برجسته ترین اساتید و نخبگان حوزه ادبیات از دکتر بهاء الدین خرمشاهی گرفته تا ساعد باقری و سید مهدی شجاعی در مقام چهره های ثابت سی برنامه و دهها استاد صاحب نام دیگر به عنوان میهمان برای افطار سال ۱۳۹۳ ساختم که البته در تب و تاب آن سالهای ماه عسل دیده نشد .......
امّا این بخش از مناجات های دل گداز ولی گزنده سید مهدی شجاعی را درشب های قدر اگر چه با ریسک و تغافل به آنتن سپردم امّا باقیات ، صالحات ایشان و سایر عوامل میدانم
درآستانه عرفه بد نیست باذکر فاتحه ای برای مرحومه دختر خانم نوجوان و فقیده جناب شجاعی این قطعه را با تامل گوش بفرمایید . من هم التماس دعا دارم
امیر قمیشی
امّا این بخش از مناجات های دل گداز ولی گزنده سید مهدی شجاعی را درشب های قدر اگر چه با ریسک و تغافل به آنتن سپردم امّا باقیات ، صالحات ایشان و سایر عوامل میدانم
درآستانه عرفه بد نیست باذکر فاتحه ای برای مرحومه دختر خانم نوجوان و فقیده جناب شجاعی این قطعه را با تامل گوش بفرمایید . من هم التماس دعا دارم
امیر قمیشی
📌عبدالکريم سروش:
🔹شرم بر کسانی باد که این روزها به عنوان ایرانی از تجاوز و تهاجم به وطن ابراز خوشحالی و شادمانی می‌کنند.
🔹اشرار جنایتکار امروز کمر به حذف ایران بسته‌اند اما می‌بینیم گروهی مزدورصفت که به ظاهر ایرانی‌اند اما در باطن اسراییلی‌اند و بیگانه‌پرست شده‌اند! دشمن بزرگ مردم ایران را تشویق می‌کنند.
🔹تجاوز، جنایت و نسل‌کشی اسراییل در ایران را محکوم می‌کنیم.
🔹رئیس‌جمهور آمریکا ریاکارانه تزویر می‌کند و از قصابان غزه حمایت می‌کند.
🔹شرم بر کسانی باد که این روزها به عنوان ایرانی از تجاوز و تهاجم به وطن ابراز خوشحالی و شادمانی می‌کنند.
🔹اشرار جنایتکار امروز کمر به حذف ایران بسته‌اند اما می‌بینیم گروهی مزدورصفت که به ظاهر ایرانی‌اند اما در باطن اسراییلی‌اند و بیگانه‌پرست شده‌اند! دشمن بزرگ مردم ایران را تشویق می‌کنند.
🔹تجاوز، جنایت و نسل‌کشی اسراییل در ایران را محکوم می‌کنیم.
🔹رئیس‌جمهور آمریکا ریاکارانه تزویر می‌کند و از قصابان غزه حمایت می‌کند.
ایرانی و تجزیه‌طلبی؟؟؟
کوه غیرت و هم ذات پنداری مردم شمال کشور...
همه کنار هم هستیم.
مردم شمال با اسکان رایگان به استقبال مردم تهران رفتند
در زمان جنگ ایران و عراق ، مردم گیلان به مردم تبریز اسکان رایگان دادند.
مردم مازندران به مردم تهران جا و مکان دادند.
مردم یزد و کرمان و سیستان و خراسان، پذیرای کُردها و اعراب و بختیاری‌های غرب و جنوب کشور شدند.
کوه غیرت و هم ذات پنداری مردم شمال کشور...
همه کنار هم هستیم.
مردم شمال با اسکان رایگان به استقبال مردم تهران رفتند
در زمان جنگ ایران و عراق ، مردم گیلان به مردم تبریز اسکان رایگان دادند.
مردم مازندران به مردم تهران جا و مکان دادند.
مردم یزد و کرمان و سیستان و خراسان، پذیرای کُردها و اعراب و بختیاری‌های غرب و جنوب کشور شدند.
🔸مورد عجیب شاهزاده بی‌وطن
🔹سهند ایرانمهر
@Nehzatazadiiran
در دنیایی که شاهزادگان تبعیدی اغلب با حسرت به سرزمین مادری می‌نگرند و نام کشورشان را با بغض بر زبان می‌آورند، رضا پهلوی پدیده‌ای نادر است. شاهزاده‌ای که وقتی مجری بی‌بی‌سی از او می‌پرسد: «آیا واقعاً می‌گویید بمباران کشورت از سوی اسرائیل و کشتار غیرنظامیان، چیز مثبتی است؟» نه برمی‌آشوبد، نه انکار می‌کند، نه حتی لحظه‌ای مکث می‌کند برای اندوه. چیزی در لحنش هست که انگار دارد درباره حذف یک حکومت حرف می‌زند، نه درباره کشته‌شدن زنان و کودکانی در تهران.
برای لحظه‌ای تاریخ را به عقب برگردانیم. قرن بیستم، مملو از شاهزادگان تبعیدی است؛ از ادوارد هشتم که به دلیل نزدیکی‌اش با نازی‌ها کناره‌گیری کرد، گرفته تا سیمئون دوم بلغارستان، که پس از سقوط کمونیسم به کشورش بازگشت و نخست‌وزیر شد. اما در هیچ‌کدام از این موارد، نمی‌بینید که شاهزاده‌ای برای بازگشت خود، خواهان یا حتی مدافع حمله نظامی به کشورش باشد. چرا؟ چون چیزی عمیق‌تر از سیاست در میان است: حس تعلق، غرور ملی، و اخلاق سلطنت.
حتی محمدرضا پهلوی، که پس از سقوط حکومتش طبیعتا با جمهوری اسلامی خصومت داشت، هرگز از مداخله نظامی قدرت خارجی دفاع نکرد. او هرگز نگفت: «بگذار آمریکا تهران را بمباران کند تا من برگردم.» نه. در بدترین شرایط هم، با وجود ضعف‌هایش، تعلقی پنهان در واژه‌هایش بود که می‌گفت: «این خاک، خانه من است. حتی اگر دیگر بر آن سلطنت نکنم.» چون فهمیده بود اگر قرار است کسی سلطنت کند، باید اول وطن را خانه بداند و بدان تعلقی داشته باشد، نه آنکه آن را ظرف یا ابزار بازی قدرت بداند.
امروز اما شاهد پدیده‌ای هستیم که کمتر سابقه دارد: شاهزاده‌ای که در پاسخ به تهدید صریح مقامات اسراییل به ویژه یسراییل کاتس وزیر دفاع اسرائیل مبنی بر اینکه «ساکنان تهران هزینه سنگینی خواهند داد»، نه محکوم می‌کند، نه اعتراض. حتی یک جمله هم نمی‌گوید که «غیرنظامیان خط قرمزند». این دیگر یک موضع سیاسی نیست؛ این شکاف اخلاقی است.
در تاریخ اروپا، شاهزاده‌ای که هم‌صدا با دشمن متجاوز به ملت خودش شود، محکوم به طرد تاریخی است. ادوارد هشتم همین را تجربه کرد. در فرانسه، لوئی شانزدهم وقتی با ارتش‌های بیگانه نامه‌نگاری کرد تا تاج و تختش را بازستاند، مردمش او را به پای گیوتین کشاندند، نه صرفاً به دلیل سقوط سلطنت، بلکه به‌خاطر خیانت به کشور. مردم گفتند: او دیگر از ما نیست و حالا در سخنان رضا پهلوی، انگار ایران فقط یک نام جغرافیایی است، نه وطن یا حتی خانه پدری.
در سیاست، همه‌چیز قابل بحث است: نوع حکومت، قانون اساسی، حتی آینده نهاد سلطنت. اما در اخلاق، برخی خطوط قرمز وجود دارد که اگر از آن عبور کنید، دیگر بازگشتی در کار نیست. یکی از این خطوط، بمباران شهروندان کشور خود توسط قدرت خارجی است. رضا پهلوی از این خط گذشته. و وقتی از آن بگذری، دیگر نمی‌توانی به ادعای پادشاهی بازگردی، چون دیگر چیزی از «ملک» برایت نمانده است.
سخن آخر اینکه به اصطلاح شاهزاده‌ای که به خون مردم خودش بی‌اعتناست، وارث هیچ سرزمینی نیست. او اصولا سرزمینی ندارد به عبارت دیگر : «بی‌وطن» است. تاریخ بی‌تردید و بی‌اعتنا به غوغاییان مجازی خواهد نوشت که او می‌خواست وارث تاج و تخت باشد. اما تاریخ از او چهره‌ای می‌سازد که به جای «شاهِ بی‌تاج»، به «شاهزاده‌ای بی‌وطن» بدل شد.
@Nehzatazadiiran
🔹سهند ایرانمهر
@Nehzatazadiiran
در دنیایی که شاهزادگان تبعیدی اغلب با حسرت به سرزمین مادری می‌نگرند و نام کشورشان را با بغض بر زبان می‌آورند، رضا پهلوی پدیده‌ای نادر است. شاهزاده‌ای که وقتی مجری بی‌بی‌سی از او می‌پرسد: «آیا واقعاً می‌گویید بمباران کشورت از سوی اسرائیل و کشتار غیرنظامیان، چیز مثبتی است؟» نه برمی‌آشوبد، نه انکار می‌کند، نه حتی لحظه‌ای مکث می‌کند برای اندوه. چیزی در لحنش هست که انگار دارد درباره حذف یک حکومت حرف می‌زند، نه درباره کشته‌شدن زنان و کودکانی در تهران.
برای لحظه‌ای تاریخ را به عقب برگردانیم. قرن بیستم، مملو از شاهزادگان تبعیدی است؛ از ادوارد هشتم که به دلیل نزدیکی‌اش با نازی‌ها کناره‌گیری کرد، گرفته تا سیمئون دوم بلغارستان، که پس از سقوط کمونیسم به کشورش بازگشت و نخست‌وزیر شد. اما در هیچ‌کدام از این موارد، نمی‌بینید که شاهزاده‌ای برای بازگشت خود، خواهان یا حتی مدافع حمله نظامی به کشورش باشد. چرا؟ چون چیزی عمیق‌تر از سیاست در میان است: حس تعلق، غرور ملی، و اخلاق سلطنت.
حتی محمدرضا پهلوی، که پس از سقوط حکومتش طبیعتا با جمهوری اسلامی خصومت داشت، هرگز از مداخله نظامی قدرت خارجی دفاع نکرد. او هرگز نگفت: «بگذار آمریکا تهران را بمباران کند تا من برگردم.» نه. در بدترین شرایط هم، با وجود ضعف‌هایش، تعلقی پنهان در واژه‌هایش بود که می‌گفت: «این خاک، خانه من است. حتی اگر دیگر بر آن سلطنت نکنم.» چون فهمیده بود اگر قرار است کسی سلطنت کند، باید اول وطن را خانه بداند و بدان تعلقی داشته باشد، نه آنکه آن را ظرف یا ابزار بازی قدرت بداند.
امروز اما شاهد پدیده‌ای هستیم که کمتر سابقه دارد: شاهزاده‌ای که در پاسخ به تهدید صریح مقامات اسراییل به ویژه یسراییل کاتس وزیر دفاع اسرائیل مبنی بر اینکه «ساکنان تهران هزینه سنگینی خواهند داد»، نه محکوم می‌کند، نه اعتراض. حتی یک جمله هم نمی‌گوید که «غیرنظامیان خط قرمزند». این دیگر یک موضع سیاسی نیست؛ این شکاف اخلاقی است.
در تاریخ اروپا، شاهزاده‌ای که هم‌صدا با دشمن متجاوز به ملت خودش شود، محکوم به طرد تاریخی است. ادوارد هشتم همین را تجربه کرد. در فرانسه، لوئی شانزدهم وقتی با ارتش‌های بیگانه نامه‌نگاری کرد تا تاج و تختش را بازستاند، مردمش او را به پای گیوتین کشاندند، نه صرفاً به دلیل سقوط سلطنت، بلکه به‌خاطر خیانت به کشور. مردم گفتند: او دیگر از ما نیست و حالا در سخنان رضا پهلوی، انگار ایران فقط یک نام جغرافیایی است، نه وطن یا حتی خانه پدری.
در سیاست، همه‌چیز قابل بحث است: نوع حکومت، قانون اساسی، حتی آینده نهاد سلطنت. اما در اخلاق، برخی خطوط قرمز وجود دارد که اگر از آن عبور کنید، دیگر بازگشتی در کار نیست. یکی از این خطوط، بمباران شهروندان کشور خود توسط قدرت خارجی است. رضا پهلوی از این خط گذشته. و وقتی از آن بگذری، دیگر نمی‌توانی به ادعای پادشاهی بازگردی، چون دیگر چیزی از «ملک» برایت نمانده است.
سخن آخر اینکه به اصطلاح شاهزاده‌ای که به خون مردم خودش بی‌اعتناست، وارث هیچ سرزمینی نیست. او اصولا سرزمینی ندارد به عبارت دیگر : «بی‌وطن» است. تاریخ بی‌تردید و بی‌اعتنا به غوغاییان مجازی خواهد نوشت که او می‌خواست وارث تاج و تخت باشد. اما تاریخ از او چهره‌ای می‌سازد که به جای «شاهِ بی‌تاج»، به «شاهزاده‌ای بی‌وطن» بدل شد.
@Nehzatazadiiran