🔸نقش و نقد نهضت(طی ۶۴ سال فعالیت)

🔹سخنرانی مجید شیعه علی در بزرگداشت شصت و چهارمین سالگرد تاسیس نهضت آزادی ایران

🔹کلاب هاوس گفتگوهای ملی
٢۶ اردیبهشت ١۴٠۴

@Nehzatazadiiran


📌نگاه نهضت آزادی ایران به اصلاحات جامعه‌محور، مبتنی بر این ایده است که تقویت سازمان‌های درون جامعه، منجر به تقویت جامعه و ایجاد توازن با حکومت می‌شود.

📌نهضت آزادی ایران، با بیش از شش دهه حیات سیاسی و عبور از دو رهبر بزرگ، نشان داده که بر پایه ساختارهای نهادینه و روابط دموکراتیک اداره می‌شود.

📌نهضت آزادی به‌مثابه یک چنار ریشه‌دار در دل جامعه، با وجود فشارها و مرارت‌ها، همچنان پابرجاست و می‌تواند الگویی باشد برای تبدیل روابط شخصی به روابط نهادی در سازمان‌های سیاسی پایدار.

@Nehzatazadiiran

🔸«جوانان! بیدار باشید. آزادی را با دست خود بسازید، نه با التماس از دیگران.»

🔸«آزادی، موهبتی الهی است؛ هیچکس حق سلب آن را ندارد.»

@Nehzatazadiiran

‍ 🔸‍ شما مصدق داشتید، با او چه کردید؟*

🔹 به مناسبت درگذشت حسن کامشاد، مترجم و پژوهشگر ادبیات فارسی

@Nehzatazadiiran

شاگرد هندي من آقای سینک مسن تر از سایر دانشجویان و بسیار مؤدب و با محبت بود. از خانواده ای اشرافی بود و با نهرو، نخست وزیر وقت هند، خویشاوندی داشت و چون قرار بود در تهران خدمت کند، بیش از دیگران درباره زندگی و مردم ایران پرس وجو می کرد. روزی دعوت نامه ای برای من آورد، دعوت به ضیافتی به افتخار جواهر لعل نهرو نخست وزیر هند. خبر آمدن نهرو به کیمبریج و سخنرانی آتی او در کانون دانشجویان را در روزنامه ها خوانده بودم. مجلس ضیافتی برای ملاقات استادان دانشگاه و بزرگان شهر با نهرو ترتیب داده شده بود. دعوت من البته مرهون إعمال نفوذ سینک بود.

کانون دانشجویان در آکسفورد و کیمبریج اهمیت ویژه ای دارد، نشست های هفتگی آنها محل برخورد عقاید و پرورش شخصیت هاست. بسیاری از رجال نامی بریتانیا ابتدا در عرصهٔ این کارزار ابراز وجود و هنرنمایی کرده اند. نهرو خود در کیمبریج درس خوانده بود و این نخستین دیدارش از این شهر پس از دوران دانشجویی اش بود.

نخست وزیر در میان استقبال گرم و کف زدن های بی پایان حاضران پشت تریبون قرار گرفت. سکوت مطلق بر سالن حکم فرما شد اما سخنران سر به گریبان فروبرده، بی حرکت خاموش ایستاده بود، لب از لب بر نمی داشت. دقیقه ای چند گذشت. گویی زبان او بند آمده یا حافظه اش را از دست داده بود. ناگهان سر برداشت، نگاهی به گوشه و کنار تالار انداخت و قاه قاه خندید. گفت پیش از آنکه به سخن اصلی ام بپردازم، داستانی برایتان بگویم.

چهل و چند سال پیش، دانشجوی این دانشگاه بودم. هند هنوز مستعمره انگلستان بود. غروب هر پنج شنبه از کالج ترینیتی در همین نزدیکی، قدم زنان می آمدم و در آن گوشه (با دست نشان داد) جایی می گرفتم. سخنرانی ها، بحث ها، بگومگوهای این نشست های هفتگی برایم جذاب و در ضمن بسیار هیبت انگیز بود، چه بسیار چیزها در اینجا شنیدم که به نظرم درست نیامد اما هرگز جرأت نکردم کلمه ای بر زبان آورم و حالا ناخودآگاه هیبت این مکان دوباره مرا گرفت، لحظه ای به قالب همان دانشجوی کم روی مستعمراتی درآمدم،فراموشم شد اکنون کی ام...و در میان هلهله و کف زدن های ممتد حاضران، نهرو نطق رسمی اش را درباره صلح، همزیستی مسالمت آمیز و روابط بین المللی ایراد کرد.

در مجلس ضیافت پس از سخنرانی، سینک مرا به او معرفی کرد. سخن از اوضاع ایران بعد از کودتای بیست و هشت مرداد پیش آمد. خواستم خودشیرینی کنم، گفتم "اگر ما هم در ایران شخصیتی چون شما می داشتیم..." مهلتم نداد جمله ام را تمام کنم. با تغیّر گفت «شما مصدق داشتید! با او چه کردید؟»

سرخ شدم، شرمگین سر به زیر انداختم. این مهم ترین برخورد من با یک شخصیت جهانی بود.


*حدیث نفس، حسن کامشاد، جلد اول، ص ۱۵۶-۱۵۵، نشر نی ۱۳۹۱ [کامشاد امروز و در صد سالگی در لندن درگذشت. او فارغ التحصیل رشته حقوق از دانشگاه تهران و دارای درجه ی دکتری در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه کمبریج بود. از او آثار زیادی اعم از تالیف و ترجمه بر جای مانده است. تاریخ تحلیلی درگذشت او را به جامعه ی ادبی و فرهنگی ایران تسلیت می گوید.]

@Nehzatazadiiran

🔸پیام آیت الله محمدعلی ایازی به مناسبت شصت و چهارمین سالروز تاسیس نهضت آزادی ایران

@Nehzatazadiiran

‍ بسم الله الرحمن الرحیم

  « قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى» ( سبأ / ۴۶)

بگو: من شما را فقط به یک حقیقت اندرز می دهم و آن اینکه دو دو و یک یک برای خدا قیام کنید،


جناب دکتر بنی اسدی
دبیرکل محترم نهضت آزادی ایران

با سلام و احترام
فرارسیدن شصت و چهارمین سالگرد پایه گذاری این نهاد ماندگار را به شما شادباش گفته و نام بلند بنیانگذاران فقید این راه پرچالش را با مِهر و سپاس گرامی میداریم.

کارنامه درخشان نهضت آزادی در پاسداری از کرامت انسانی، استقلال میهن، پیوند دینِ مداراجو با مردمسالاری، و عشق به این سرزمین، همواره مایه افتخار تاریخ معاصر ایران بوده است. 

میراث جاودانِ پیشگامانی چون آیت الله طالقانی، مهندس مهدی بازرگان، دکتر یدالله سحابی و دکتر ابراهیم یزدی، که پرچمدارانِ روشنفکریِ دینی، آزادی خواهی و عدالتخواهی بودند، همچون چراغی فراروی نسلهای کنونی و آینده این مرز و بوم میدرخشد. پایداری نهضت آزادی در شش دهه گذشته، با وجود سنگ اندازیها و محدودیتهای فراروی کنشگری مدنی، گواهِ عزمی ستودنی برای زنده نگاهداشتن آرمانهای مردم محور و اصلاحات ساختاری است. 

امید است در پرتو تلاشهای جمعی، نقش نهادهای مدنی و احزاب در شکل دهی به آینده کشور پررنگتر شده و ایرانِ فردا با همبستگی ملی و حکومتی پاسخگو و قانونمند، به قله های پیشرفت و عدالت دست یابد.

برای تمامی اعضای این نهاد ارزشمند، به ویژه دبیرکل ارجمند نهضت آزادی، توفیق روزافزون و سربلندی آرزو میکنیم. 

مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم
سید محمدعلی ایازی
دوم خرداد ١۴٠۴

@Nehzatazadiiran

🔸مادام كه جامعه با حاکمیت همراه نشود، مشكلات عظيم اقتصادى حل نمى شود

🔹سخنرانی محسن آرمين نايب اول رئيس جبهه اصلاحات ايران در همايش سراسرى اصلاح طلبان در سالروز دوم خرداد.

@Nehzatazadiiran

📌کشور عزیز ما ایران طی سال‌های اخیر در معرض گسترده ترین ناترازی‌ها در عرصه‌های مختلف اقتصادی از جمله آب،‌ برق، گاز، انرژی،‌ محیط زیست، سرمایه گذاری، تولید و نیز عمیق‌ترین تنش‌ها‌ و بحران‌ها در عرصه سیاست داخلی، و سنگین‌ترین لطمات در عرصه سیاست خارجی قرار گرفته است . یکی از مهمترین پیامدهای این تحولات استهلاک و کاهش شدید سرمایه اجتماعی به مثابه تنها سرمایه نظام پس از انقلاب بوده است.

📌امروز توسعه برای کشور یک انتخاب نیست، بلکه یک ضرورت و ضامن تداوم حیات ایران است. همگامی و همپوشانی بقا و توسعه در شرایط کنونی جایی برای تکرار اشتباهات و خطاهای گذشته باقی نگذاشته است. در چنین شرایطی اصلاح طلبان براساس وظیفه ملی و میهنی خود بدون آن که اسیر گذشته شوند و به بی مهری‌ها و محنت‌هایی بیندیشند که در گذشته متحمل شده‌اند،‌ باید به راه‌های برون رفت از این بحران بیندیشند و پیشنهادهای سازنده خود را ارائه دهند.

📌با کمال تأسف معضلات بر هم انباشته چنان انبوه و عظیم است که توان و ظرفیت دولت، حتی مجموعه حاکمیت برای حل آن‌ها کافی نیست. فائق آمدن بر این مشکلات بدون برخورداری از سرمایه اجتماعی، اعتماد و وفاق ملی، مشارکت جامعه و بسیج ظرفیت‌های اجتماعی به نتیجه نخواهد رسید. مادام که جامعه نسبت به اراده، کارآمدی و توانمندی حاکمیت بر اصلاح اعتماد نکند و در نتیجه با حاکمیت همراه نشود، دولت و حاکمیت حتی قادر به حل مشکل آلودگی هوا هم نخواهد بود چه برسد به حل مشکلات عظیم اقتصادی، آب و برق و محیط زیست.

📌اگر شرایط کنونی کشور، حاکمیت را به ضرورت مذاكره و توافق با اصلی‌ترین دشمنانش قانع ساخته است، به طریق اولی و پیش از آن باید همین تجدید نظر را در داخل کشور و در قبال مردم پیگيرى کند. اولین گام‌ها در این تجدید نظر می‌تواند با اقداماتی کم هزینه اما بسیار پربازده در جلب اعتماد عمومی همراه باشد تا با افزایش ضریب انسجام و همبستگی اجتماعی زمینه برای اصلاحات اساسی‌تر‌ فراهم شود. از جمله اين اقدامات عبارتند از:
۱- رفع حصر و آزادی زندانیان سیاسی
۲- به رسمیت شناختن مطالبات اقشار مختلف
۳- مبارزه با فساد
۴- پایان دادن به مناسبات حامی پرور
۵- خودداری از تحمیل رنج بی دلیل برمردم
۶- ضرورت توجه به پنجره جمعیتی و فرصت اندک باقیمانده
۷- ضرورت داشتن پیوست‌ اقتصادی و توسعه‌ای

📌در حال حاضر اصلاح طلبان تنها نیروی تحول‌خواه، مستقل و دارای نهاد و تشکیلات سراسری در کشور به شمار می‌روند. هوشمندی و بلوغ سیاسی ایجاب می‌کند قدر این سرمایه بزرگ را بدانیم و با فراتر رفتن از مسایل فرعی و اختلافات درون جبهه‌ای که از ما بهتران سعی در مدیریت و دامن زدن به آن دارند، ‌از منظر منافع و مصالح ملی، تقویت سازمانی و انسجام گفتمانی را کانون اهتمامات خود قرار دهیم.

📌یافتن راه باریک اصلاحات از میان غوغای براندازی و خود براندازیِ موجود و قانع کردن جامعه مستأصل،‌ معترض و ناامید به درستی، کاری بس دشوار و  رسالتی بس سنگین است. در شرایط کنونی رویکرد جامعه محور،‌ تأکید بر تقویت سازمانی و تشکیلاتی، پیگیری مطالبات جامعه از دولت بر مبنای اصل اتحاد و انتقاد و تلاش برای اصلاح ساختارها و شیوه حکمرانی، اصلی ‌ترین شاخص‌های گفتمانی اصلاح طلبانه است.

@Nehzatazadiiran

📎متن کامل سخنرانی را در لینک زیر مطالعه فرمایید:
https://telegra.ph/NAI-05-24-5

🔸«جوانان بدانند: آزادی هدیه نیست، با مبارزه آگاهانه به دست می آید. نهضت پرچمدار این آرمان است.»

@Nehzatazadiiran

🔸منتشر شده در توئیتر محمد توسلی

@Nehzatazadiiran

#جعفر_پناهی⁩ که همواره با نگاه راهبردی انسان‌محور و متمرکز بر منافع ملی در عرصه هنری موفق و پیشگام بوده امروز در جامعه متکثر و ملتهب ایران توصیه می‌کند اختلافات را کنار بگذاریم و حول مطالبات مشترک ملی ⁧ #آزادی⁩، ⁧#دموکراسی⁩، عدالت و برابری و حفظ تمامیت ارضی کشور در کنار هم قرار گیریم.

‏شایسته است دریافت جایزه «نخل طلایی» به ایشان و جامعه هنری ایران تبریک گفته شود و از ایستادگی و سخنان شجاعانه جعفر پناهی که در راستای منافع ملی است، تقدیر بعمل آید.

🔸‍ اهمیت دوم خرداد در چیست؟!

🔹 مجید شیعه‌علی

🔹منبع: صدای نوین خراسان

@Nehzatazadiiran

دموکراسی در طول تاریخ معاصر و هر چه به پیش آمده مفهوم گسترده‌تر و عمیق‌تری شده است. اما آن‌چنان که شومپیتر تشخیص می‌دهد محور اساسی آن رقابت است. هر چند متفکران پس از او بر وجود آزادی، سلامت، انصاف و … در انتخابات دموکراتیک تاکید کردند و برخی بر ضرورت تقویت جامعه مدنی و گفت‌وگو درون جامعه مدنی برای پاگرفتن دموکراسی تاکید کرده‌اند اما به دو جهت محوریت رقابت برای دموکراسی همچنان برجسته است. نخست، تقدم تاریخی آن است. انتخابات‌ها پیش از آنکه آزاد و منصفانه و سالم و با حق رای همگانی شوند رقابتی بودند و به مرور همین رقابت جناح‌های مختلف داخل حکومت‌ها بود که سایر مولفه‌ها را نیز به وجود آورد. مولفه‌هایی مانند انصاف و سلامت، برای قابل اتکا بودن نتایج رقابت اهمیت داشتند و ایجاد شدند و در صحنه رقابت بود که جناح‌های موجود به دنبال بسیج گروه‌های اجتماعی مختلف رفتند و این تلاش به آزادی و حق رای همگانی در انتخابات منجر شد. دوم، از جهت اهمیت آن است. هر چند حق تعیین سرنوشت یک حق اساسی شهروندان است و محور اساسی دموکراسی است. اما آن‌چه حکمرانی‌های دموکراتیک تا پیش از نیمه دوم قرن بیستم را مولدتر، پویاتر و موفق‌تر از سایر انواع حکمرانی می‌ساخت رقابت بود. چرا که تا پیش از جنگ جهانی اول، نه حق رای عمومی و نه حقوق شهروندی به صورت جامع در دموکراسی‌ها تضمین نشده بود و در دهه‌های پیش از آن رقابت منحصر به گروه‌های سیاسی داخل حکومتی بود. در واقع، رقابت به خودی خود منجر به خلاقیت سیاسی و مولد بودن می‌شود و کارآمدی سیاسی را افزایش داده و در نتیجه بحران‌های جوامع و حکومت‌ها را تا حدی مرتفع می‌سازد.

انتخابات دموکراتیک زمانی معنا می‌دهد که استمرار داشته و نهادینه شده باشد. نمی‌توان برگزاری یک انتخابات آزاد، سالم، منصفانه، رقابتی و با حق رای عمومی در یک کشور را در صورت تکرار نشدن (انتخابات‌های بعدی یا وجود نداشته باشد یا با شرایطی متقاوت برگزار گردد) تجربه دموکراسی نامید. از این انتخابات دموکراتیک محدود حداکثر باید با عنوان لحظه دموکراتیک می‌توان یاد کرد. رقابتی بودن انتخابات هم چنین است. در صورتی می‌توان از رقابتی بودن انتخابات سخن گفت که این رقابت در دوره‌های متوالی تکرار شود و جناح‌ها یا احزاب مشارکت‌کننده شانه به شانه هم به بازی ادامه دهند. این خود نیازمند وجود جناح‌ها یا احزاب و سطحی از بقا برای آن‌ها است.

هر چند مطالبه انتخابات آزاد و رقابتی در طول تاریخ معاصر ما وجود داشته، اما حوادث و شرایط مانع از برگزاری چنین انتخاباتی در کشورها ما شده. ما نیز لحظات دموکراتیکی مانند انتخابات‌های بازه زمانی ۵۸ تا ۶۰ را تجربه کرده‌ایم. اما انتخابا‌ت‌هایی که بخش عمده‌ای از ایرانیان دارای حق رای باشند و برای یک بازه قابل توجه دست‌کم دو جناح سیاسی در آن به صورت نسبتا مستمر با هم رقابت کنند و با وجود افزایش خشونت و درگیری‌ها هیچ‌کدام دیگری را نتواند به کلی حذف کند پدیده‌ای نوظهور است. تا پیش از دوم خرداد ۱۳۷۶ هیچ زمان انتخابات صحنه رقابتی باثبات که اکثریت جامعه ایرانی در آن حق رای داشته باشند نبود. در مدت کوتاه و پر التهاب مشروطه یا در بازه پر نوسان ۱۳۲۰ تا ۱۳۳۲ اثری از ثبات سیاسی و حق رای اکثریت جامعه و رقابت پایدار جناح‌های با ثبات دیده نمی‌شود. از سوی دیگر، رقابت انتخاباتی محدود در این بازه‌ها بیشتر حاصل ضعف حاکمیت است تا قوت جامعه. به محض آنکه جناحی فرصتی برای ایجاد هژمونی می‌یابد به سرعت و آسانی می‌تواند بساط رقابت را جمع کند. این در حالی است که حاکمیت اقتدارگرا پس از ۷۶ تا امروز بارها تلاش کرده بساط رقابت انتخاباتی را جمع کند اما ناتوان بوده. پس از برگزاری انتخابات غیررقابتی ۱۴۰۰، تصور می‌شد برای مدت‌ها روی انتخابات، رقابتی نخواهند بود ولی در نخستین دوره، رقابت به انتخابات بازگشت. و اکنون پس از گذر از نوسانات گوناگون صحنه سیاسی چنین به نظر می‌رسد که انتخابات رقابتی در ایران نهادینه شده است.

انتخابات رقابتی در حکومت اقتدارگرا الزاما نمی‌تواند منجر به دموکراسی‌سازی شود اما شانس دموکراسی‌سازی را افزایش می‌دهد. علاوه بر دموکراسی‌سازی، جامعه می‌تواند از طریق انتخابات رقابتی مطالبات خود را بهتر پیگیری کند و جامعه مدنی را بیشتر تقویت کند. رقابت انتخاباتی برای حاکمیت نیز فرصت‌های متنوعی برای حل بحران و پیشگیری از وقوع آن می‌دهد. انتخابات رقابتی به حاکمیت اقتدارگرا فرصت مدیریت مطالبات جامعه، ایجاد شکاف بین مخالفان، گردش نیروها درون قدرت، تنظیم رانت‌های حکومتی و‌ مناصب و … را می‌دهد. دوم خرداد بیش از آنکه به جهت بر آمدن دولت اصلاحات دارای اهمیت باشد به خاطر رقابتی شدن انتخابات در ایران دارای اهمیت است.

@Nehzatazadiiran

🔸«آزادی را قفس شکنان می آورند، نه سازشکاران.»

🔸«ملتی که آزادی نخواهد، محکوم به زوال است.»

@Nehzatazadiiran

🔸پاسخ دبیرکل نهضت آزادی ایران به پیام تبریک آیت الله سید محمدعلی ایازی

@nehzatazadiiran

بسمه تعالی

آیت‌الله سید محمدعلی ایازی
مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم

با عرض سلام و تحیت

پیام دل‌گرم کننده شادباش جنابعالی به‌مناسبت شصت و چهارمین سالگرد تاسیس نهضت آزادی ایران، در دورانی که خود و اعضایش مورد بی‌مهری، محدودیت و محرومیت قرار گرفته‌اند، نه‌تنها نشانه صفا، صمیمیت و اعتماد جنابعالی، بلکه حاکی از شناخت، شجاعت، آزادی‌خواهی وحق‌طلبی آن برادر ارجمند بوده و موجب تشکر و قدردانی این‌جانب و اعضای نهضت آزادی ایران است.

امیدوارم با ادامه همفکری و هم‌سویی برای اصلاحات و تحولات جامعه محور، با همکاری هر چه بیشتر اعضای گرانقدر آن مجمع روشن‌گر گام‌های بلندی در جهت وفاق ملی و حاکمیت ملت برداشته شود.

محمدحسین بنی اسدی
نهضت آزادی ایران
۶ خرداد١۴٠۴

@Nehzatazadiiran

🔸تن‌دادن به نظام دیکتاتوری یا سودای بازگشت به آن نشانه‌ی عدم بلوغ جمعی و سیاسی یک ملت است

🔹بهروز مرادی- جامعه شناس و پژوهشگر اجتماعی

@Nehzatazadiiran

بلوغ جمعی و سیاسی یک ملت را ازجمله می‌توان از میزان آزادگی و استواری اعضای جامعه‌اش در پاسداشت حق و رعایت حقوق جمعی، رهایی از پیوستگی به زورگویان و فاسدان و دیکتاتورها و مهار و کنترل و مدیریت خود در راستای رعایت حق دیگران و پاسداشت عدالت اجتماعی و اعتقاد به آزادی و دموکراسی شناخت.

متعاقب آن؛ تمایل اعضای یک ملت برای بازگشت به نظام دیکتاتوری سلطنتی فاسد، نشان از عدم بلوغ جمعی و سیاسی آن ملت و ضعف حافظه‌ی تاریخی و زندانی ظواهر زندگی بودن و عدم مطالعه‌ی تاریخ و عدم عبرت‌گیری از وقایع کلان تاریخی از سوی آنان دارد.

آن بخش از ملتی که رؤیای بازگشت به نظام دیکتاتوری پادشاهی منسوخ را دارد، در دنیای مطلق‌انگاری و دیکتاتورخواهی و ارباب‌جویی و رشدنایافتگی خود اسیر است و افق سیاسی جامعه را تاریک می‌سازد.

تن‌دادن به نظام دیکتاتوری یا سودای بازگشت به آن نشانه‌ی عدم بلوغ جمعی و سیاسی یک ملت است، هرچند به تکبر و توهم، فخار گذشته‌ی موهوم خود باشد و حس خودبرتربینی‌اش مانع از آن باشد که از سایر ملت‌ها بتواند بیاموزد.

اعتقاد به هر نوعی از نظام دیکته به معنی بازماندن در نظام ارباب رعیتی و پای‌بندی به ساختار قبیله‌ای زیست جمعی است. در جامعه‌ای همچون ایران که همواره از ساختاری قومی برخوردار بوده، دیکته‌ی بزرگترها در زندگی کوچکترها امری رایج و حتی پذیرفته‌شده بوده است.

در یک نظام قبیله‌ای، اعضای کوچکتر قبیله و به طبع آن اعضای کوچکتر خانواده را دارای حق انتخاب همسر و سبک زندگی مستقل نمی‌دانند و در چنین نظامی؛ بویژه والدین حق خود می‌دانسته‌اند که مسیر زندگی فرزندان خود را تعیین و سبک زندگی مورد نظر خود را به آنها دیکته و تحمیل کنند.

کوچکترها که از سوی بزرگترها عناصری نابالغ دیده می‌شوند، گاه به‌خاطر اعتقاد به اصالت مفاد دیکته، گاه به‌خاطرِ حفظ منافع و جایگاه خود در نظام دیکتاتوری و گاه نیز به‌خاطرِ ضعف شخصیت و نیاز به مِهر و رابطه با بزرگترها و ترس از طردشدن از سوی قبیله و خانواده چنین دیکته‌ای را می‌پذیرند و پذیرش دیکته به معنی تداوم نظام دیکتاتوری قبیله‌ای و خانوادگی و ادامه‌ی رابطه‌ی درون‌گروهی و درون‌خانوادگی دیکته‌بنیان بوده است، آنچنان که تلاش افراد شجاع دگراندیش برای کسب و حفظ استقلال در حوزه‌ی سبک زندگی، به معنی طرد چنین افراد مستقل از قبیله و خانواده بود و هست.

افراد ترقی‌خواهِ دارای بینش مستقل که حقوقی می‌اندیشند و نه خانوادگی، و انسانی می‌زیند و نه قبیله‌ای، چنانچه از شجاعت وجودی کافی برای دفاع از سبک زندگی متفاوت خود برخوردار باشند، هم راه خویش را آزادانه برمی‌گزینند و هم نظام دیکتاتوری سطح خُرد و میانه را به چالش می‌کشند. درغیراینصورت آنان محکوم به زیستن طبق معیارهای سنتی دیگرانِ پیشین و کمک به تداوم نقض حقوق خود و سایرین و پایندگی نظام دیکتاتوری سطح کلان در جامعه می‌باشند.

دیکته در سطح خُرد و میانی درچنین جامعه‌ای عامل ایجاد و دیرپابودن نظام دیکتاتوری در سطح کلان جامعه بوده است.

تغییر در آن ساختار سیاسیِ دیکته‌کننده که اعضای جامعه را ضعیف و صغیر و ناتوان و نادان‌تر از آنی می‌بیند که دارای قدرت تشخیص و انتخاب باشند، بدون تغییر در نظام باورها و تفکر اعضای دیکته‌کننده‌ی جامعه‌ در سطح خرد و میانی امکان‌پذیر نمی‌باشد.

این بدین‌معنی است که یک نظام دیکتاتوری تا زمانی که اعضای جامعه در خانواده و مدرسه و اداره و سایر اجزای ساختاری جامعه چارچوب حقوقی دیگران را زیرپا می‌نهند و نام این دیکتاتوری زورگویانه (استبدادی) یا عاطفی خود را "صلاح و خیر دیگران" می‌نهند، پابرجا و دیرپا خواهد بود و گذار از چنین نظام سیاسی دیکتاتوری بدون تغییر در نظام باورداشت‌ها و رفتارهای اعضای جامعه و به چالش‌کشیدنِ خرده‌دیکتاتورها و باورهای نهادینه‌شده‌ی تاریخی غیرممکن می‌نماید.

@Nehzatazadiiran

🔸«اگر آزادی نباشد، پیشرفت و عدالت هم نیست. این را تاریخ به ما آموخته است.»

@Nehzatazadiiran

🔸پاسخ دبیرکل نهضت آزادی ایران به پیام تبریک دبیرکل حزب اتحاد ملت ایران

@Nehzatazadiiran

خانم دکتر آذر منصوری
دبیرکل محترم حزب اتحاد ملت ایران

با عرض سلام و تحیت

پیام تبریک سرکار‌عالی به اعضای نهضت آزادی ایران به‌مناسبت شصت و چهارمین سالگرد تاسیس نهضت آزادی که در آن نام و یاد مؤسسان بزرگوار و اندیشمند آن را گرامی داشته و استمرار راهشان را خواستار شده‌اید، موجب تشکر و قدردانی اعضای نهصت آزادی گردید.

امیدواریم با پشتیبانی آن حزب جوان و فراگیر، توفیق جلب همکاری و نیل به وفاق بین احزاب ملی برای اصلاحات جامعه محور، بویژه آزادی و حاکمیت ملت فراهم آید.

محمدحسین بنی‌اسدی
نهضت آزادی ایرآن
٧ خرداد١۴٠۴

@Nehzatazadiiran

🔸توسعه نیافتگی چرایی، چگونگی و راه های برون رفت

🔹محمد رضا یوسفی

🔹کمیته آموزش نهضت آزادی ایران- جلسه هفتم

@Nehzatazadiiran

▫️مهم ترین مباحث جلسه هفتم:

📌قانون اساسی و ساختار دوگانه

📌نزاع نهادهای انتصابی و انتخابی

📌نگاه ایدئولوژیک

📌نتایج ترکیبی

▫️تاریخ برگزاری: شنبه ٣٠ فروردین ١۴٠۴

@Nehzatazadiiran

🔸«مبارزه برای آزادی، یک انتخاب نیست، یک وظیفه انسانی است.»

🔸«نسل جوان باید بداند: آزادی مثل هوا ضروری است، نباید از ترس، آن را نخواست.»

@Nehzatazadiiran

🔸 منافع ملی ما ايجاب می‌کند روابط ايران و آمريکا بهبود يابد. 

🔹 مجموعه آثار دکتر ابراهیم یزدی، جلد نهم

🔹منبع: کانال رسمی دکتر ابراهیم یزدی

@Drebrahimyazdi

📌 سياست خارجی هر کشوری ادامه سياست‌های کلان ملی و دارای ابعاد متنوع سياسی، اقتصادی، فرهنگی و نظامی است. بنابراين در طرح و تنظيم سياست‌خارجی نه يک نهاد بلکه نهادهای مختلف هم وجود دارند که خود را صاحب‌نظر در روابط بين‌الملل می‌دانند يا منافعی اعم از سياسی و اقتصادی دارند که دخالت در تنظيم استراتژی سياست‌خارجی را حق خود می‌دانند. بنابراين استراتژی سياست خارجی کشور تنها بر عهده رييس‌جمهوری نيست.

📌 سياست خارجی نمی‌تواند بر اساس پيش فرض‌های مطلق‌گرايانه، خواه ايدئولوژيک، دينی يا سياسی تنظيم شود. سياست خارجی علی‌الاصول و علی‌الاطلاق بر محور منافع و مصالح ملی تنظيم می‌شود. بخشی از استراتژی سياست خارجی را برنامه‌های کلان ملی تعريف می‌کند. براساس اين معيارها، ادامه سياست کنونی ميان ايران و آمريکا، بيش از آمريکا به ضرر منافع ملی کشورمان می‌باشد.

📌 ما بارها در مصاحبه‌ها و تحليل‌های گذشته خود تأکيد داشته‌ايم که منافع ملی ايران ايجاب می‌کند روابط ايران و آمريکا بهبود پيدا کند و اين که دولت ايران مذاکره رسمی وعلنی با نمايندگان رسمی دولت آمريکا را برای حل اختلافات بپذيرد و آن را اعلام نمايد و اعضای ايرانی مذاکره‌کننده و موضوعات و ميزان پيشرفت در مذاکرات به اطلاع عموم برساند.

📌 در ميان مقام‌های مسوول کشور و فعالان سياسی، اجماع نظر درباره ضرورت بهبود روابط ايران و آمريکا وجود دارد، اما شايد مشکل در اين باشد که هر گروه و جناحی، سعی می‌کند امتياز گشودن اين گره کور تاريخی را منحصراً به نام خود ثبت نمايد. 

📌 بهبود روابط ايران و آمريکا، و حتی برقراری روابط ديپلماتيک، به معنا يا معادل با صرف نظر کردن از منافع ملی نيست.

@Drebrahimyazdi

📎متن کامل یادداشت را در لینک زیر مطالعه فرمایید:

https://telegra.ph/Dr-Yazdi-05-20-3

🔸 پیش‌نویس قانون اساسی اول، ضامن حق حاکمیت ملّی

🔹 عطا ضمیری

@Nehzatazadiiran

📌 دفاع بازرگان از اصل حاکمیت ملّی نه یک موضع شخصی یا تاکتیکی، بلکه ادامه منطقی راه مصدق و نهضت ملّی ایران بود. او در جریان بررسی پیش‌نویس قانون اساسی در شورای انقلاب، به صراحت اعلام کرد با هر طرحی که اصل حاکمیت ملّی را مخدوش کند مخالفت خواهد کرد.

📌 پیش‌نویس دولت موقت، برخلاف نسخه نهایی قانون اساسی، صراحتاً قدرت را از آن ملت می‌دانست و نه «خدا»، و منشأ قوای سه‌گانه را اراده ملت معرفی می‌کرد. این رویکرد، وفادارانه‌ترین قرائت از انقلاب بهمن ۵۷ و اهداف جمهوریت‌خواهانه مردم بود.

📌 دکترین حقوقی و سیاسی دولت موقت، صورت‌بندی مدرن و ملی‌شده‌ای از تجربه دولت ملی مصدق بود. بازسازی نهادی کشور با تکیه بر اراده ملت، قانون اساسی مدنی، و حقوق برابر مردم، دغدغه مرکزی بازرگان و یارانش بود؛ نه سلطه یک ایدئولوژی خاص یا حذف تنوعات اجتماعی.

📌 استعفای دولت موقت نه نشانه شکست آن، بلکه اعتراض صریح به روند تحمیل قانون اساسی ولایت فقیه بود. بازرگان هنگام استعفا نیز تأکید کرد که این متن نهایی، به تغییراتی بنیادین نیاز دارد و امیدوار است مردم و نخبگان کشور این مسیر را تصحیح کنند.

@Nehzatazadiiran

📎 متن کامل یادداشت را در لینک زیر مطالعه فرمایید:
https://telegra.ph/NAI-05-25-3