🔹🔹🔹🔶به نام خدا🔶🔹🔹🔹
🔰إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَومٍ حَتّىٰ يُغَيِّروا ما بِأَنفُسِهِم
خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملّتی) را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خود دارند تغییر دهند!
⭕️نهضت آزادی ایران در نظر دارد دوره فشرده ای مشتمل بر 10 جلسه با عنوان :
( تاریخچه احزاب سیاسی از سال ۱۳۲۰ تا۱۳۵۷ )
با ارائه آقای دکتر غفار فرزدی عضو ارشد شورای مرکزی نهضت آزادی ایران را از نیمه دوم آذر ماه ۱۴۰۴ برگزار کند.
ترتیب برگزاری جلسات به صورت زیر خواهد بود:
1️⃣یک جلسه مروری بر اوضاع و شرایط شهریور سال 1320
2️⃣سه جلسه مروری بر تاریخچه احزاب ، نیروها وجریان‌های کمونیستی
3️⃣سه جلسه مروری بر تاریخچه احزاب و نیروهای ملی
4️⃣سه جلسه مروری بر تاریخچه روشنفکران دینی
جلسات روزهای شنبه از ساعت ۲۰ و سی تا ۲۲ و سی در فضای گوگل میت برگزار می‌شود .
🛑این دوره برای تمام اندیشمندانی که دغدغه دمکراسی و توسعه سیاسی دارند و این گذار را بدون رجوع به پیشینه تاریخی کشور ممکن نمی‌دانند مفید است و به ویژه به دانشجویان رشته تاریخ و علوم سیاسی نگاه راهبردی خواهد داد.
🔰علاقمندان می‌توانند با ارسال درخواست خود تا ۱۰ آذر ماه به ایمیل [email protected] و یا در تلگرام با آیدی @Nehzatazadiran ثبت نام نمایند.
🕊 کمیته آموزش نهضت آزادی ایران
🔰إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَومٍ حَتّىٰ يُغَيِّروا ما بِأَنفُسِهِم
خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملّتی) را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خود دارند تغییر دهند!
⭕️نهضت آزادی ایران در نظر دارد دوره فشرده ای مشتمل بر 10 جلسه با عنوان :
( تاریخچه احزاب سیاسی از سال ۱۳۲۰ تا۱۳۵۷ )
با ارائه آقای دکتر غفار فرزدی عضو ارشد شورای مرکزی نهضت آزادی ایران را از نیمه دوم آذر ماه ۱۴۰۴ برگزار کند.
ترتیب برگزاری جلسات به صورت زیر خواهد بود:
1️⃣یک جلسه مروری بر اوضاع و شرایط شهریور سال 1320
2️⃣سه جلسه مروری بر تاریخچه احزاب ، نیروها وجریان‌های کمونیستی
3️⃣سه جلسه مروری بر تاریخچه احزاب و نیروهای ملی
4️⃣سه جلسه مروری بر تاریخچه روشنفکران دینی
جلسات روزهای شنبه از ساعت ۲۰ و سی تا ۲۲ و سی در فضای گوگل میت برگزار می‌شود .
🛑این دوره برای تمام اندیشمندانی که دغدغه دمکراسی و توسعه سیاسی دارند و این گذار را بدون رجوع به پیشینه تاریخی کشور ممکن نمی‌دانند مفید است و به ویژه به دانشجویان رشته تاریخ و علوم سیاسی نگاه راهبردی خواهد داد.
🔰علاقمندان می‌توانند با ارسال درخواست خود تا ۱۰ آذر ماه به ایمیل [email protected] و یا در تلگرام با آیدی @Nehzatazadiran ثبت نام نمایند.
🕊 کمیته آموزش نهضت آزادی ایران
👍22❤3👎3
🔸 ضرورت اصلاح ساختاری و بازگشت به مردم در راستای تأمین امنیت ملی
🔹بیانیه نهضت آزادی ایران
🔹شماره: ٢٧۶۵
@Nehzatazadiiran
تجربه‌ی تاریخی چهار دهه‌ی گذشته نشان داده است که مردم ایران، در تمام بزنگاه‌های اساسی، از جنگ هشت‌ساله تا بحران‌های منطقه‌ای از جمله جنگ دوازده‌روزه، وفادارانه به دور پرچم ایران گرد آمده‌اند و از استقلال، تمامیت ارضی و امنیت ملی ایران دفاع کرده‌اند.
حاکمیت اما برخلاف وظایف و تعهدات مصرح در قانون اساسی، کمتر بر پایه‌ی اعتماد به مردم و در جهت بهبود معیشت، آزادی و کرامت آنان گام برداشته است.
اکنون در پی فعال‌سازی مکانیسم ماشه و ورود حاکمیت به مرحله‌ای خطیر از روابط بین‌الملل، نیاز به بازنگری ژرف و عقلانی در بنیان‌های سیاست‌گذاری بیش از پیش احساس می‌شود.
حاکمیت در آستانه‌ی انتخابی سرنوشت‌ساز قرار دارد. از یک سو، انتظار می‌رود با اصلاحات ساختاری در عرصه‌ی حکمرانی، بازگشت صادقانه به مردم و بازسازی اعتماد عمومی، مسیر توسعه‌ی پایدار و مشروعیت سیاسی را بازگشاید، و از سوی دیگر، مشابه سال‌های قبل، این نگرانی وجود دارد که با اتخاذ سیاست‌های فرساینده، در چرخه‌ی انزوا و انباشت بحران‌ها باقی بماند.
پایه هر اصلاح پایدار، لاجرم سامان‌دادن به ساختار قدرت و تغییرات نهادی در جهت دموکراسی‌سازی است. باید تأکید کرد که سیاست خارجی درست و کارامد در تامین مقتدرانه و عزت‌مندانه منافع ملی، نتیجه ساختار داخلی منطبق با این انتظار است. بدون اصلاحات بنیادین در نظام تصمیم‌گیری و پاسخگویی داخلی، سیاست خارجی نمی‌تواند عقلانی، منسجم و کارآمد باشد.
سیاستی که پیامدش انزوای بین‌المللی، تحریم و جنگ باشد نه نشانه‌ی اقتدار، بلکه حاصل خطای محاسباتی و بی‌اعتنایی به منافع ملی است. چنین رویکردی غالباً خواست اقلیتی پر سروصدا در داخل است که از تداوم تنش و انسداد سیاسی سود می‌برند و همزمان نیز تأمین‌کننده‌ی منافع اپوزیسیون وابسته در خارج از کشور و کشورهای متخاصمی همچون اسرائیل است.
همه اینها بقای خود را در استمرار بحران داخلی و بین‌المللی ایران می‌جویند. سیاست خارجی آینده‌ی ایران باید بر مبنای استراتژی موازنه‌ی منفی و بیطرفی مثبت دکتر مصدق، بر استقلال تصمیم‌گیری و تقدم منافع ملی بر هر نوع وابستگی ایدئولوژیک یا جناحی، رعایت و ترویج حقوق بشر و صلح در عرصه جهانی استوار باشد.
ایران نه باید در مدار شرق مستحیل شود و نه در دام نگاه ابزاری غرب گرفتار آید. عرصه‌ی بین‌الملل، میدان رقابت ملت‌ها برای تأمین منافع خویش است و حاکمیت باید با عقلانیت راهبردی، دیپلماسی فعال و اعتماد به ظرفیت‌های انسانی خود در آن نقش‌آفرینی کند تا بتواند آرامش عمومی باثبات و مستمر، که از الزامات تردیدناپذیر توسعه کشور است، را ایجاد نماید.
بازخوانی انتقادی تجربه‌های تاریخی روابط با قدرت‌های جهانی، از جمله روسیه، اجتناب از تعمیق وابستگی‌های جدید و بهره‌گیری از ظرفیت ایرانیان خارج از کشور، از ارکان سیاست خارجی متوازن و عزتمند است.
نهضت آزادی ایران تأکید می‌کند که بازگشت به مردم، تقویت نهادهای مدنی، نهادینه‌سازی آزادی و تأمین امنیت فعالیت سیاسی و اجتماعی شهروندان، که گام نخست آن آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی و محصورین است نه فقط یک ضرورت اخلاقی بلکه راهبردی برای بقا و توسعه و پیشرفت ایران است.
ایران آینده، مشخصا بر سه پایه استوار می‌شود: مردم، قانون و اصلاحات مداوم متکی بر نهادهای مدنی.
نهضت آزادی ایران به حاکمان و دولتمردان حاضردر صحنه قدرت و رقابت هشدار می‌دهد که سقوط مستمر و شتابان شاخص‌ها و شرایط اقتصادی، سیاسی و فرهنگی، جامعه را به مرز فروپاشی و هرج و مرج و ناامنی خطرناکی رسانده است. وخامت این شرایط بارها گفته شده و آن قدر عیان است که حاجتی به بیان بیشتر ندارد.
گویی برای اصلاح و تغییرات اساسی نیاز به زبانی فراتر از زبان نصیحت و تذکر بوده و برای تاثیرگذاری نیاز به فریادی رعد‌آسا و تکان‌دهنده است! از‌این‌رو حاکمان و صاحبان قدرت را مخاطب قرار داده، توجه آنان را به خطرات غیرقابل پیش بینی، تهدیدات کنونی و علل آنها جلب می‌کنیم تا با درک عمیق‌تر علل و پی‌آمدهای بحران‌های کنونی، تلاش خود را بر رفع یا ریشه‌کن کردن علل اصلی بحران وبن‌بست‌ها متمرکزسازند.
نگاهی با دل و دیده عبرت به بحران‌ها و بن‌بست‌ها، ریشه و علت را ساختار سیاسی و سیاست‌های ناکارآمد و زیان‌بار دانسته و ضرورت تغییر و اصلاح فوری آنها را آشکار می‌سازد.
شایسته است که حاکمیت و رقبای قدرت‌مدار آن بجای قربانی کردن خود و ملت در رقابت‌های مخرب و قدرت‌محورانه و ادامه سیاست‌های گذشته و جاری، به نجات و احیای خود و ملت از طریق رفع موانع وفاق و آشتی و همبستگی ملی برای تقویت ملت و جامعه مدنی در راه تحقق حقوق اساسی مردم بپردازند.
نهضت آزادی ایران
١٣ آبان ١۴٠۴
@Nehzatazadiiran
🔹بیانیه نهضت آزادی ایران
🔹شماره: ٢٧۶۵
@Nehzatazadiiran
تجربه‌ی تاریخی چهار دهه‌ی گذشته نشان داده است که مردم ایران، در تمام بزنگاه‌های اساسی، از جنگ هشت‌ساله تا بحران‌های منطقه‌ای از جمله جنگ دوازده‌روزه، وفادارانه به دور پرچم ایران گرد آمده‌اند و از استقلال، تمامیت ارضی و امنیت ملی ایران دفاع کرده‌اند.
حاکمیت اما برخلاف وظایف و تعهدات مصرح در قانون اساسی، کمتر بر پایه‌ی اعتماد به مردم و در جهت بهبود معیشت، آزادی و کرامت آنان گام برداشته است.
اکنون در پی فعال‌سازی مکانیسم ماشه و ورود حاکمیت به مرحله‌ای خطیر از روابط بین‌الملل، نیاز به بازنگری ژرف و عقلانی در بنیان‌های سیاست‌گذاری بیش از پیش احساس می‌شود.
حاکمیت در آستانه‌ی انتخابی سرنوشت‌ساز قرار دارد. از یک سو، انتظار می‌رود با اصلاحات ساختاری در عرصه‌ی حکمرانی، بازگشت صادقانه به مردم و بازسازی اعتماد عمومی، مسیر توسعه‌ی پایدار و مشروعیت سیاسی را بازگشاید، و از سوی دیگر، مشابه سال‌های قبل، این نگرانی وجود دارد که با اتخاذ سیاست‌های فرساینده، در چرخه‌ی انزوا و انباشت بحران‌ها باقی بماند.
پایه هر اصلاح پایدار، لاجرم سامان‌دادن به ساختار قدرت و تغییرات نهادی در جهت دموکراسی‌سازی است. باید تأکید کرد که سیاست خارجی درست و کارامد در تامین مقتدرانه و عزت‌مندانه منافع ملی، نتیجه ساختار داخلی منطبق با این انتظار است. بدون اصلاحات بنیادین در نظام تصمیم‌گیری و پاسخگویی داخلی، سیاست خارجی نمی‌تواند عقلانی، منسجم و کارآمد باشد.
سیاستی که پیامدش انزوای بین‌المللی، تحریم و جنگ باشد نه نشانه‌ی اقتدار، بلکه حاصل خطای محاسباتی و بی‌اعتنایی به منافع ملی است. چنین رویکردی غالباً خواست اقلیتی پر سروصدا در داخل است که از تداوم تنش و انسداد سیاسی سود می‌برند و همزمان نیز تأمین‌کننده‌ی منافع اپوزیسیون وابسته در خارج از کشور و کشورهای متخاصمی همچون اسرائیل است.
همه اینها بقای خود را در استمرار بحران داخلی و بین‌المللی ایران می‌جویند. سیاست خارجی آینده‌ی ایران باید بر مبنای استراتژی موازنه‌ی منفی و بیطرفی مثبت دکتر مصدق، بر استقلال تصمیم‌گیری و تقدم منافع ملی بر هر نوع وابستگی ایدئولوژیک یا جناحی، رعایت و ترویج حقوق بشر و صلح در عرصه جهانی استوار باشد.
ایران نه باید در مدار شرق مستحیل شود و نه در دام نگاه ابزاری غرب گرفتار آید. عرصه‌ی بین‌الملل، میدان رقابت ملت‌ها برای تأمین منافع خویش است و حاکمیت باید با عقلانیت راهبردی، دیپلماسی فعال و اعتماد به ظرفیت‌های انسانی خود در آن نقش‌آفرینی کند تا بتواند آرامش عمومی باثبات و مستمر، که از الزامات تردیدناپذیر توسعه کشور است، را ایجاد نماید.
بازخوانی انتقادی تجربه‌های تاریخی روابط با قدرت‌های جهانی، از جمله روسیه، اجتناب از تعمیق وابستگی‌های جدید و بهره‌گیری از ظرفیت ایرانیان خارج از کشور، از ارکان سیاست خارجی متوازن و عزتمند است.
نهضت آزادی ایران تأکید می‌کند که بازگشت به مردم، تقویت نهادهای مدنی، نهادینه‌سازی آزادی و تأمین امنیت فعالیت سیاسی و اجتماعی شهروندان، که گام نخست آن آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی و محصورین است نه فقط یک ضرورت اخلاقی بلکه راهبردی برای بقا و توسعه و پیشرفت ایران است.
ایران آینده، مشخصا بر سه پایه استوار می‌شود: مردم، قانون و اصلاحات مداوم متکی بر نهادهای مدنی.
نهضت آزادی ایران به حاکمان و دولتمردان حاضردر صحنه قدرت و رقابت هشدار می‌دهد که سقوط مستمر و شتابان شاخص‌ها و شرایط اقتصادی، سیاسی و فرهنگی، جامعه را به مرز فروپاشی و هرج و مرج و ناامنی خطرناکی رسانده است. وخامت این شرایط بارها گفته شده و آن قدر عیان است که حاجتی به بیان بیشتر ندارد.
گویی برای اصلاح و تغییرات اساسی نیاز به زبانی فراتر از زبان نصیحت و تذکر بوده و برای تاثیرگذاری نیاز به فریادی رعد‌آسا و تکان‌دهنده است! از‌این‌رو حاکمان و صاحبان قدرت را مخاطب قرار داده، توجه آنان را به خطرات غیرقابل پیش بینی، تهدیدات کنونی و علل آنها جلب می‌کنیم تا با درک عمیق‌تر علل و پی‌آمدهای بحران‌های کنونی، تلاش خود را بر رفع یا ریشه‌کن کردن علل اصلی بحران وبن‌بست‌ها متمرکزسازند.
نگاهی با دل و دیده عبرت به بحران‌ها و بن‌بست‌ها، ریشه و علت را ساختار سیاسی و سیاست‌های ناکارآمد و زیان‌بار دانسته و ضرورت تغییر و اصلاح فوری آنها را آشکار می‌سازد.
شایسته است که حاکمیت و رقبای قدرت‌مدار آن بجای قربانی کردن خود و ملت در رقابت‌های مخرب و قدرت‌محورانه و ادامه سیاست‌های گذشته و جاری، به نجات و احیای خود و ملت از طریق رفع موانع وفاق و آشتی و همبستگی ملی برای تقویت ملت و جامعه مدنی در راه تحقق حقوق اساسی مردم بپردازند.
نهضت آزادی ایران
١٣ آبان ١۴٠۴
@Nehzatazadiiran
👍29❤4👎2
🔸امام سه نفر را راهی کرد که بازرگان را مجاب کنند استعفایش را پس بگیرد.
🔹گفتگوی انتخاب با ابوالفضل بازرگان
@Nehzatazadiiran
📌 در این گفت‌وگو با ابوالفضل بازرگان، یار نزدیک مهندس بازرگان و رئیس دفتر نخست وزیر، به روایت پشت‌پرده استعفای دولت موقت پس از اشغال سفارت آمریکا، دیدار بازرگان با برژینسکی، ماجرای اف۱۶ ها می پردازد. او از جزئیات نقش دو روحانی مهم و قطب‌زاده در ماجرای استعفای بازرگان سخن می‌گوید.
@Nehzatazadiiran
📎ویدیوی این مصاحبه را در لینک زیر مشاهده فرمایید:
https://youtu.be/NqoM4PEyuas?si=1GrOL4hvPJZd4r0R
🔹گفتگوی انتخاب با ابوالفضل بازرگان
@Nehzatazadiiran
📌 در این گفت‌وگو با ابوالفضل بازرگان، یار نزدیک مهندس بازرگان و رئیس دفتر نخست وزیر، به روایت پشت‌پرده استعفای دولت موقت پس از اشغال سفارت آمریکا، دیدار بازرگان با برژینسکی، ماجرای اف۱۶ ها می پردازد. او از جزئیات نقش دو روحانی مهم و قطب‌زاده در ماجرای استعفای بازرگان سخن می‌گوید.
@Nehzatazadiiran
📎ویدیوی این مصاحبه را در لینک زیر مشاهده فرمایید:
https://youtu.be/NqoM4PEyuas?si=1GrOL4hvPJZd4r0R
YouTube
ناگفته‌های معتمد مهندس بازرگان از استعفای او پس از اشغال سفارت آمریکا | نقش دو روحانی مهم و قطب‌زاده
در این گفت‌وگو با ابوالفضل بازرگان، یار نزدیک مهندس بازرگان و رئیس دفتر نخست وزیر، به روایت پشت‌پرده استعفای دولت موقت پس از اشغال سفارت آمریکا، دیدار بازرگان با برژینسکی، ماجرای اف۱۶ ها می پردازد. او از جزئیات نقش دو روحانی مهم و قطب‌زاده در در ماجرای استعفای…
❤24👎3
🔸 اشغال سفارت آمريكا و گروگانگيری
🔹 مهندس مهدی بازرگان
🔹 ۱۲ اسفندماه ۱۳۶۱
🔹 انقلاب ایران در دو حرکت
🔹 مجموعه آثار: ( ۲۳ )
@Nehzatazadiiran
📌از ويژگی‌های اين انقلاب و رهبری آن و از علل پيروزی آن، مقام اول دادن به طرد استبداد و طاغوت بود. مبارزه با استيلای خارجی، به شهادت شعارهای راهپيمايیها و محتوای اعلاميهها و مصاحبهها، جنبه‌ی كاملاً دفاعی داشت و فقط به پشتيبانی آمريكا از شاه و به‌سرسپردگی شاه به آمريكا اعتراض می‌شد.
📌 ولی بعد از پيروزی گام فراتری برداشته شده شعار و ادعای درافتادن با تمامی بيگانگان و نابودی امپرياليسم و پنجه در پنجه‌ی آمريكا انداختن در سطح جهانی، در برنامه‌ی انقلاب وارد گرديد؛ چيزی كه در مكتب ماركس، در سياست خارجی شوروی و در مرام احزاب كمونيست بينالملل، مقام شماره يك را دارد و امر حياتی مماتی برای آنها محسوب می‌گردد.
📌 برای آنها حضور امپرياليسم آمريكا و بقای قدرت و نفوذ آن از نظر ايدئولوژی و عمل منافات ذاتی و استراتژیك با هستی و حيثيت خودشان داشته امپرياليسم و آمريكا تزی است كه بايد با آنتی‌تز انقلاب نابود گردد.
📌 ورود آشكار يا ضمنی افكار و اهداف چپ و نفوذ سريع و وسيع ماركسيسم در گروه‌های مذهبی و مكتبی همراه با منطق و فرهنگ خاص خودشان بود و سوار برلسان لهجه‌ی سنتی استادان انقلاب. يعنی تندی و تلخی با استفاده از توهين و تهمت، برای ايجاد تنفر و تفرقه، صد و هشتاد درجه در جهت خلاف وحدت و صميميت حركت اول، و البته ناسازگار با معيارهای اخلاق اسلامی.
📌 محوطه‌ی سفارت و موضوع گروگانگيری، مركز و مقصد تجمعها و راهپيمايیهای جنجالی خصمانهای شده بود كه مجاهدين خلق و تودهایها پيشگام و دامن‌زن اوليه‌ی آن بودند.
📌 دولتيان با احساس نگرانی از تبعات سياسی و اقتصادی و نظامی امر، خواهان حلّ آبرومندانه‌ی مسئله بودند، در صورتی كه امام و خط امامی‌ها با اعتقاد و اعلام اينكه «كارتر- يا آمريكا- هيچ غلطی نمی‌تواند بكند»، پافشاری در بهرهبرداری حداكثر داشتند.
📌 به‌طور كلی تظاهرات و شعارها و تبليغات بعد از گروگانگيری چيزی بيش از دفاع در برابر حمله يا مقابله به مثل با عمل در حال انجام بود و حالت احيای خشم و خاطرات گذشته و يكنوع مبارزه‌طلبی و تحريك خصم برای حمله را داشت.
📌 تأثير خارجی و تكان‌های بينالمللی كه گروگانگيری دانشجويان خط امام در آمريكا و اروپا و در نقاط ديگر جهان به‌وجود آورده و ۴۴۴ روز به‌طول انجاميد، فوقالعاده گران و گسترده بود.
📌 در مرحله‌ی اول، آمريكايی‌ها به‌شدت در دنيا بیآبرو و در ميان خودشان عصبانی و زخم‌خورده شده منتهای خفت و خسارت نصيب كارتر، رئيس جمهورشان گشت.
📌 در عوض، همدردی ملت و اصرارشان به خلاصی و خشونت، سبب وحدت و نزديكی به‌دولت توأم با پذيرش دستگاه منفور شده C.I.A گرديده مجدداً افكار عمومی آمريكا- كه بعد از جنگ‌های ويتنام به‌طرف انسانيت و آزادی رفته بود- گرايش به‌خودخواهی و جهان‌خواری پيدا كرد.
📌 دولت‌های غربی و شرقی اروپا و حتی عربی مسلمان و آفريقايی و آسيايی غير مسلمان و اكثريت ملت‌های آگاه شده آنان، نسبت به عمل ايران- كه زيرپا گذاشتن سادهترين روابط ديپلماسی و تعهدات بينالمللی بود- معترض و ناراحت گرديده يك جوّ انزجار يا استعجاب و ابهام عليه انقلاب اسلامی ايران، خصوصاً در آمريكای شمالی و اروپای آزاد، به‌وجود آمد.
📌محمد حسنين هيكل، روزنامهنگار معروف و معتبر مصری طرفدار انقلابِ گذشته‌ی نفتِ ما و انقلاب اسلامی ايران، سه هفته بعد از گروگانگيری به تهران آمده بنا به دعوت دانشجويان خط امام كه مايل به شنيدن قضاوت او در كار خود بودند، به ديدارشان در محل سفارت می‌رود و سپس مذاكرات مفصل با امام داشته است.
📌 هيكل عمل دانشجويان را با آگاهی قديمی خود نسبت به روحيه و رفتارهای آمريكايی‌ها، تأييد نكرده آن‌را اقدام خطرناك و مخالف توسعه و توفيق انقلاب میبيند و يك حركت قهقرايی وصف مي‌كند؛ مي‌گويد، انقلاب ايران در آغاز يك نهضت انسان‌گرایانه‌ی جهانی (اومانيست) بود، حالت اسلامی پيدا كرد، محدود به انقلاب اسلامی ايران شد و سرانجام به‌يك انقلاب ساده‌ی شيعی منتهی گرديد. به دانشجويان می‌گويد، شما با اقدام اخيرتان خود را از جهان انسان‌ها جدا و در چهار ديواری كشورتان محبوس ساختيد؛ میبينيد كه دنيا چگونه با شما رفتار می‌كند و عملتان را عليه شما به‌كار می‌برد. توجيه دانشجويان در اين پيش‌گيری و تصور آنان را نيز كه آمريكا در انبارهای سفارتخانه تدارك آذوقه برای تكرار كودتای شبيه به ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ را می‌ديده است نمیپذيرد
@Nehzatazadiiran
📎متن کامل یادداشت را در لینک زیر مطالعه فرمایید:
https://telegra.ph/NAI-10-31-6
🔹 مهندس مهدی بازرگان
🔹 ۱۲ اسفندماه ۱۳۶۱
🔹 انقلاب ایران در دو حرکت
🔹 مجموعه آثار: ( ۲۳ )
@Nehzatazadiiran
📌از ويژگی‌های اين انقلاب و رهبری آن و از علل پيروزی آن، مقام اول دادن به طرد استبداد و طاغوت بود. مبارزه با استيلای خارجی، به شهادت شعارهای راهپيمايیها و محتوای اعلاميهها و مصاحبهها، جنبه‌ی كاملاً دفاعی داشت و فقط به پشتيبانی آمريكا از شاه و به‌سرسپردگی شاه به آمريكا اعتراض می‌شد.
📌 ولی بعد از پيروزی گام فراتری برداشته شده شعار و ادعای درافتادن با تمامی بيگانگان و نابودی امپرياليسم و پنجه در پنجه‌ی آمريكا انداختن در سطح جهانی، در برنامه‌ی انقلاب وارد گرديد؛ چيزی كه در مكتب ماركس، در سياست خارجی شوروی و در مرام احزاب كمونيست بينالملل، مقام شماره يك را دارد و امر حياتی مماتی برای آنها محسوب می‌گردد.
📌 برای آنها حضور امپرياليسم آمريكا و بقای قدرت و نفوذ آن از نظر ايدئولوژی و عمل منافات ذاتی و استراتژیك با هستی و حيثيت خودشان داشته امپرياليسم و آمريكا تزی است كه بايد با آنتی‌تز انقلاب نابود گردد.
📌 ورود آشكار يا ضمنی افكار و اهداف چپ و نفوذ سريع و وسيع ماركسيسم در گروه‌های مذهبی و مكتبی همراه با منطق و فرهنگ خاص خودشان بود و سوار برلسان لهجه‌ی سنتی استادان انقلاب. يعنی تندی و تلخی با استفاده از توهين و تهمت، برای ايجاد تنفر و تفرقه، صد و هشتاد درجه در جهت خلاف وحدت و صميميت حركت اول، و البته ناسازگار با معيارهای اخلاق اسلامی.
📌 محوطه‌ی سفارت و موضوع گروگانگيری، مركز و مقصد تجمعها و راهپيمايیهای جنجالی خصمانهای شده بود كه مجاهدين خلق و تودهایها پيشگام و دامن‌زن اوليه‌ی آن بودند.
📌 دولتيان با احساس نگرانی از تبعات سياسی و اقتصادی و نظامی امر، خواهان حلّ آبرومندانه‌ی مسئله بودند، در صورتی كه امام و خط امامی‌ها با اعتقاد و اعلام اينكه «كارتر- يا آمريكا- هيچ غلطی نمی‌تواند بكند»، پافشاری در بهرهبرداری حداكثر داشتند.
📌 به‌طور كلی تظاهرات و شعارها و تبليغات بعد از گروگانگيری چيزی بيش از دفاع در برابر حمله يا مقابله به مثل با عمل در حال انجام بود و حالت احيای خشم و خاطرات گذشته و يكنوع مبارزه‌طلبی و تحريك خصم برای حمله را داشت.
📌 تأثير خارجی و تكان‌های بينالمللی كه گروگانگيری دانشجويان خط امام در آمريكا و اروپا و در نقاط ديگر جهان به‌وجود آورده و ۴۴۴ روز به‌طول انجاميد، فوقالعاده گران و گسترده بود.
📌 در مرحله‌ی اول، آمريكايی‌ها به‌شدت در دنيا بیآبرو و در ميان خودشان عصبانی و زخم‌خورده شده منتهای خفت و خسارت نصيب كارتر، رئيس جمهورشان گشت.
📌 در عوض، همدردی ملت و اصرارشان به خلاصی و خشونت، سبب وحدت و نزديكی به‌دولت توأم با پذيرش دستگاه منفور شده C.I.A گرديده مجدداً افكار عمومی آمريكا- كه بعد از جنگ‌های ويتنام به‌طرف انسانيت و آزادی رفته بود- گرايش به‌خودخواهی و جهان‌خواری پيدا كرد.
📌 دولت‌های غربی و شرقی اروپا و حتی عربی مسلمان و آفريقايی و آسيايی غير مسلمان و اكثريت ملت‌های آگاه شده آنان، نسبت به عمل ايران- كه زيرپا گذاشتن سادهترين روابط ديپلماسی و تعهدات بينالمللی بود- معترض و ناراحت گرديده يك جوّ انزجار يا استعجاب و ابهام عليه انقلاب اسلامی ايران، خصوصاً در آمريكای شمالی و اروپای آزاد، به‌وجود آمد.
📌محمد حسنين هيكل، روزنامهنگار معروف و معتبر مصری طرفدار انقلابِ گذشته‌ی نفتِ ما و انقلاب اسلامی ايران، سه هفته بعد از گروگانگيری به تهران آمده بنا به دعوت دانشجويان خط امام كه مايل به شنيدن قضاوت او در كار خود بودند، به ديدارشان در محل سفارت می‌رود و سپس مذاكرات مفصل با امام داشته است.
📌 هيكل عمل دانشجويان را با آگاهی قديمی خود نسبت به روحيه و رفتارهای آمريكايی‌ها، تأييد نكرده آن‌را اقدام خطرناك و مخالف توسعه و توفيق انقلاب میبيند و يك حركت قهقرايی وصف مي‌كند؛ مي‌گويد، انقلاب ايران در آغاز يك نهضت انسان‌گرایانه‌ی جهانی (اومانيست) بود، حالت اسلامی پيدا كرد، محدود به انقلاب اسلامی ايران شد و سرانجام به‌يك انقلاب ساده‌ی شيعی منتهی گرديد. به دانشجويان می‌گويد، شما با اقدام اخيرتان خود را از جهان انسان‌ها جدا و در چهار ديواری كشورتان محبوس ساختيد؛ میبينيد كه دنيا چگونه با شما رفتار می‌كند و عملتان را عليه شما به‌كار می‌برد. توجيه دانشجويان در اين پيش‌گيری و تصور آنان را نيز كه آمريكا در انبارهای سفارتخانه تدارك آذوقه برای تكرار كودتای شبيه به ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ را می‌ديده است نمیپذيرد
@Nehzatazadiiran
📎متن کامل یادداشت را در لینک زیر مطالعه فرمایید:
https://telegra.ph/NAI-10-31-6
Telegraph
اشغال سفارت آمريكا و گروگانگيری
به‌دنبال شعارهای ضدسرمايهداری و فريادهای عليه استثمار و زمين‌داری آنچه قهراً مي‌بايستی عرضه گردد و در صفوف مقدم انقلاب قرارگيرد شعارهای ضد استعماری و نابودی امپرياليسم بود و به موازات آنها تخطئه و طرد ناسيوناليسم و ليبراليسم و دموكراسی، حتی در مفهوم علاقه…
👍9👎3❤2
🔸 مداخله نهادهای حکومتی برای تاثیرگذاری بر احزاب و جبهه‌ها، مخل اهداف «انتخابات تناسبی» است
🔸 نقض حقوق بشر و بی‌توجهی به کشتار انسان‌ها همچون وقایعی که در سودان اتفاق افتاده است، باید مورد توجه قرار گیرد و تقبیح شود
🔹 گزارش روابط عمومی نهضت آزادی ایران از جلسه یازدهم آبان ماه ١۴٠۴
@Nehzatazadiiran
پیام تسلیت به دکتر تاجزاده
📌 در آخرین جلسه دفتر سیاسی نهضت آزادی ایران، اعضا و مشاوران دفتر به بررسی مهم‌ترین رویدادهای کشور پرداختند و پیرامون برنامه‌های نهضت گفتگو کردند. در ابتدای جلسه، اعضا ضمن اشاره به مرخصی آقای تاجزاده، ابراز امیدواری کردند که حاکمیت امکان آزادی بلاشرط ایشان را فراهم کند. واکنشی که جامعه در قالب نهادهای مدنی و فعالین سیاسی - فرهنگی به موضوع درگذشت برادر آقای دکتر تاجزاده نشان داد، قابل تامل است و نشانه‌های روشنی در خود دارد. مقرر شد ضمن شرکت اعضا در مراسم ختم، پیام تسلیتی برای ایشان تهیه و از طرف نهضت آزادی ارسال شود.
بررسی قانون جدید انتخابات تناسبی
📌 تغییراتی که در نحوه برگزاری انتخابات آینده شورای شهر تهران روی داده، موضوع دیگری بود که مورد توجه و گفتگوی شرکت‌کنندگان جلسه دفتر سیاسی قرار گرفت. «در انتخابات به شیوه تناسبی»، هر نامزد می‌تواند به طور منفرد یا به عنوان عضوی از یک فهرست انتخاباتی در رقابت‌ها حاضر شود، به صورتی که تنها در یک لیست و مشروط به رضایت و تایید رسمی سایر اعضای لیست فعالیت کند. آرای هر نامزد عضو فهرست انتخاباتی شامل آرایی است که هم به صورت منفرد و هم از طریق فهرست انتخاباتی اخذ می‌گردد. به نظر می‌رسد در این شیوه، احتمال رای آوردن افراد به صورت انفرادی و خارج از فهرست‌ها بسیار پائین خواهد بود.
📌 حُسن شیوه تناسبی می‌تواند این باشد که احزاب و نهادهای مدنی مرجعیت بیشتری نسبت به گذشته می‌یابند و با توجه به اِشرافی که بر سابقه اعضای‌شان از نظر پاکدستی، دانش فنی و توانایی مدیریتی در دوران همکاری با او بدست آورده‌اند، دقت بیشتری در تهیه لیست خواهند داشت. در این شیوه همه گروه‌ها، چه اقلیت و چه اکثریت، به نسبت وزن و پایگاه اجتماعی خود می‌توانند صاحب کرسی باشند. اما مشکلی که گریبانگیر این شیوه انتخابات تناسبی و فهرستی است، تلاش نهادهای حکومتی برای مداخله در شکل‌گیری احزاب و جبهه‌های سیاسی از طریق ممانعت از حضور اشخاص در مرکزیت گروه‌ها و ایجاد موانع متعدد برای تایید کنگره یا رسمیت یافتن احزاب و جبهه‌ها است. بنابراین اگر احزاب و گروه‌های سیاسی امکان فعالیت آزادانه نداشته باشند، فهرست‌های انتخاباتی نیز نمی‌توانند به معنای واقعی مردم را نمایندگی کنند. اصل بیست و ششم قانون اساسی، فعالیت احزاب، جمعیتها، انجمنهای سیاسی و صنفی را تنها به شرط عدم نقض استقلال، آزادی، وحدت ملی و موازین اسلامی به رسمیت شناخته و به صورت دقیق اعلام نموده هیچكس را نمیتوان از شرکت در آنها منع كرد.
کشتار در سودان: یک فاجعه انسانی
📌 در ادامه اعضای دفتر سیاسی به موضوع کشتار و فاجعه انسانی در سودان اشاره و سکوت جامعه جهانی در این خصوص را تقبیح کردند. مانند مورد غزه، نقض حقوق بشر در هر کجای دنیا باید مورد توجه تمام کنشگران مدنی و سیاسی قرار گیرد و در این خصوص مسئولیت نهادها و افرادی که توانایی و قدرت اثرگذاری بیشتری دارند از سایرین بیشتر است. لازم به ذکر است که روابط ابوظبی با برخی کشورهای منطقه به منظور حفظ تجارت طلا و حمایت نظامیان در پشت این وقایع است و کسب و کار قاچاق این فلز گران‌بها موتور محرک فاجعه انسانی در سودان و سومالی بوده است. هدف اصلی امارات، سیطره بر منابع طلای سودان، گسترش نفوذ نظامی در شاخ آفریقا و تثبیت سلطه در مسیر دریای سرخ ارزیابی می‌شود؛ اقدامی که به گفته دیوان کیفری بین‌المللی، با جنایات جنگی در دارفور پیوند مستقیم دارد.
انتخابات عراق: تصویری از آینده منطقه
📌 موضوع انتخابات عراق و اثرات آن بر ایران و منطقه نیز مورد گفتگو و تبادل نظر اعضای دفتر سیاسی قرار گرفت. حکومت عراق از نوع پارلمانی است که در آن قوه مجریه در اختیار نخست‌وزیری قرار دارد که توسط نمایندگان ائتلاف اکثریت مجلس برای یک دوره چهار ساله انتخاب می‌شود. مطابق قانون اساسی، رئیس جمهور عراق از میان کردها و نخست‌وزیر از میان شیعیان برگزیده می‌شوند.
به باور صاحب‌نظران، برای نخستین بار طی بیست سال اخیر، در حالی عراق وارد مرحله انتخابات می‌شود که برتری ژئوپلتیک سیاسی منطقه تغییر کرده و عراقِ پس از انتخابات، تصویری جدید از تحولات بیشتر و بزرگتری در منطقه به نمایش خواهد گذاشت.
@Nehzatazadiiran
🔸 نقض حقوق بشر و بی‌توجهی به کشتار انسان‌ها همچون وقایعی که در سودان اتفاق افتاده است، باید مورد توجه قرار گیرد و تقبیح شود
🔹 گزارش روابط عمومی نهضت آزادی ایران از جلسه یازدهم آبان ماه ١۴٠۴
@Nehzatazadiiran
پیام تسلیت به دکتر تاجزاده
📌 در آخرین جلسه دفتر سیاسی نهضت آزادی ایران، اعضا و مشاوران دفتر به بررسی مهم‌ترین رویدادهای کشور پرداختند و پیرامون برنامه‌های نهضت گفتگو کردند. در ابتدای جلسه، اعضا ضمن اشاره به مرخصی آقای تاجزاده، ابراز امیدواری کردند که حاکمیت امکان آزادی بلاشرط ایشان را فراهم کند. واکنشی که جامعه در قالب نهادهای مدنی و فعالین سیاسی - فرهنگی به موضوع درگذشت برادر آقای دکتر تاجزاده نشان داد، قابل تامل است و نشانه‌های روشنی در خود دارد. مقرر شد ضمن شرکت اعضا در مراسم ختم، پیام تسلیتی برای ایشان تهیه و از طرف نهضت آزادی ارسال شود.
بررسی قانون جدید انتخابات تناسبی
📌 تغییراتی که در نحوه برگزاری انتخابات آینده شورای شهر تهران روی داده، موضوع دیگری بود که مورد توجه و گفتگوی شرکت‌کنندگان جلسه دفتر سیاسی قرار گرفت. «در انتخابات به شیوه تناسبی»، هر نامزد می‌تواند به طور منفرد یا به عنوان عضوی از یک فهرست انتخاباتی در رقابت‌ها حاضر شود، به صورتی که تنها در یک لیست و مشروط به رضایت و تایید رسمی سایر اعضای لیست فعالیت کند. آرای هر نامزد عضو فهرست انتخاباتی شامل آرایی است که هم به صورت منفرد و هم از طریق فهرست انتخاباتی اخذ می‌گردد. به نظر می‌رسد در این شیوه، احتمال رای آوردن افراد به صورت انفرادی و خارج از فهرست‌ها بسیار پائین خواهد بود.
📌 حُسن شیوه تناسبی می‌تواند این باشد که احزاب و نهادهای مدنی مرجعیت بیشتری نسبت به گذشته می‌یابند و با توجه به اِشرافی که بر سابقه اعضای‌شان از نظر پاکدستی، دانش فنی و توانایی مدیریتی در دوران همکاری با او بدست آورده‌اند، دقت بیشتری در تهیه لیست خواهند داشت. در این شیوه همه گروه‌ها، چه اقلیت و چه اکثریت، به نسبت وزن و پایگاه اجتماعی خود می‌توانند صاحب کرسی باشند. اما مشکلی که گریبانگیر این شیوه انتخابات تناسبی و فهرستی است، تلاش نهادهای حکومتی برای مداخله در شکل‌گیری احزاب و جبهه‌های سیاسی از طریق ممانعت از حضور اشخاص در مرکزیت گروه‌ها و ایجاد موانع متعدد برای تایید کنگره یا رسمیت یافتن احزاب و جبهه‌ها است. بنابراین اگر احزاب و گروه‌های سیاسی امکان فعالیت آزادانه نداشته باشند، فهرست‌های انتخاباتی نیز نمی‌توانند به معنای واقعی مردم را نمایندگی کنند. اصل بیست و ششم قانون اساسی، فعالیت احزاب، جمعیتها، انجمنهای سیاسی و صنفی را تنها به شرط عدم نقض استقلال، آزادی، وحدت ملی و موازین اسلامی به رسمیت شناخته و به صورت دقیق اعلام نموده هیچكس را نمیتوان از شرکت در آنها منع كرد.
کشتار در سودان: یک فاجعه انسانی
📌 در ادامه اعضای دفتر سیاسی به موضوع کشتار و فاجعه انسانی در سودان اشاره و سکوت جامعه جهانی در این خصوص را تقبیح کردند. مانند مورد غزه، نقض حقوق بشر در هر کجای دنیا باید مورد توجه تمام کنشگران مدنی و سیاسی قرار گیرد و در این خصوص مسئولیت نهادها و افرادی که توانایی و قدرت اثرگذاری بیشتری دارند از سایرین بیشتر است. لازم به ذکر است که روابط ابوظبی با برخی کشورهای منطقه به منظور حفظ تجارت طلا و حمایت نظامیان در پشت این وقایع است و کسب و کار قاچاق این فلز گران‌بها موتور محرک فاجعه انسانی در سودان و سومالی بوده است. هدف اصلی امارات، سیطره بر منابع طلای سودان، گسترش نفوذ نظامی در شاخ آفریقا و تثبیت سلطه در مسیر دریای سرخ ارزیابی می‌شود؛ اقدامی که به گفته دیوان کیفری بین‌المللی، با جنایات جنگی در دارفور پیوند مستقیم دارد.
انتخابات عراق: تصویری از آینده منطقه
📌 موضوع انتخابات عراق و اثرات آن بر ایران و منطقه نیز مورد گفتگو و تبادل نظر اعضای دفتر سیاسی قرار گرفت. حکومت عراق از نوع پارلمانی است که در آن قوه مجریه در اختیار نخست‌وزیری قرار دارد که توسط نمایندگان ائتلاف اکثریت مجلس برای یک دوره چهار ساله انتخاب می‌شود. مطابق قانون اساسی، رئیس جمهور عراق از میان کردها و نخست‌وزیر از میان شیعیان برگزیده می‌شوند.
به باور صاحب‌نظران، برای نخستین بار طی بیست سال اخیر، در حالی عراق وارد مرحله انتخابات می‌شود که برتری ژئوپلتیک سیاسی منطقه تغییر کرده و عراقِ پس از انتخابات، تصویری جدید از تحولات بیشتر و بزرگتری در منطقه به نمایش خواهد گذاشت.
@Nehzatazadiiran
👍15❤4👎4
🔸محکومیت محمدحسن داودی معلم بازنشسته و عضو نهضت آزادی ایران به سه سال و چهار ماه حبس
@Nehzatazadiiran
محمد حسن داودی معلم بازنشسته و از اعضای پیشین شورای هماهنگی در دادگاه کیفری ۲ و دادگاه انقلاب شهرستان میاندوآب استان آذربایجان غربی به اتهام آنچه «عضویت در گروهک منحله نهضت آزادی» و «تبلیغ علیه نظام» بر شمرده شده، مجموعاً به سه سال و چهار ماه حبس تعزیری محکوم شد.
به موجب این اتهامات که با استناد به گزارش اداره اطلاعات و فعالیت‌های مجازی آقای داودی در صفحه شخصی اینستاگرامی‌اش وارد شده، او به ۳۲ ماه و ۱۶ روز حبس بابت عضویت در نهضت آزادی ایران و ۷ ماه و ۱۶ روز حبس بابت تبلیغ علیه نظام محکوم شده که فقط مجازات اشد اجرا می‌شود.
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران ضمن حمایت کامل از معلم بازنشسته آقای محمد حسن داودی، اعلام می کند که زندان و سرکوب هرگز از پیگیری مطالبات قانونی نخواهد کاست.
این شورا همچنین خواهان مختومه شدن پرونده های فعالان صنفی و مدنی و آزادی بی قید و شرط معلمان زندانی است.
@Nehzatazadiiran
@Nehzatazadiiran
محمد حسن داودی معلم بازنشسته و از اعضای پیشین شورای هماهنگی در دادگاه کیفری ۲ و دادگاه انقلاب شهرستان میاندوآب استان آذربایجان غربی به اتهام آنچه «عضویت در گروهک منحله نهضت آزادی» و «تبلیغ علیه نظام» بر شمرده شده، مجموعاً به سه سال و چهار ماه حبس تعزیری محکوم شد.
به موجب این اتهامات که با استناد به گزارش اداره اطلاعات و فعالیت‌های مجازی آقای داودی در صفحه شخصی اینستاگرامی‌اش وارد شده، او به ۳۲ ماه و ۱۶ روز حبس بابت عضویت در نهضت آزادی ایران و ۷ ماه و ۱۶ روز حبس بابت تبلیغ علیه نظام محکوم شده که فقط مجازات اشد اجرا می‌شود.
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران ضمن حمایت کامل از معلم بازنشسته آقای محمد حسن داودی، اعلام می کند که زندان و سرکوب هرگز از پیگیری مطالبات قانونی نخواهد کاست.
این شورا همچنین خواهان مختومه شدن پرونده های فعالان صنفی و مدنی و آزادی بی قید و شرط معلمان زندانی است.
@Nehzatazadiiran
❤31👍3👎1
❤26👎3
🔸منتشر شده در توئیتر محمد توسلی
@Nehxzatazadiiran
استقبال و مشارکت گسترده شخصیت‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی در مراسم تشییع و ترحیم شادروان محمد تاجزاده، برادر زندانی سیاسی آزاده #مصطفی_تاجزاده و همچنین بیانیه‌های تسلیت اشخاص و احزاب و گروه‌های مختلف، ضمن اینکه بیانگر تقدیر از مواضع راهبردی و ایستادگی او در شرایط سنگین دوران طولانی زندان است، پیام برجسته و مشخصی برای حاکمیت دارد: مواضع شفاف او در نقد عملکرد رهبری، مطالبه مشترک عموم جامعه ایران به‌ویژه روشنفکران و فعالان سیاسی است.
راه حل تحقق این مطالبه ملی، اصلاح ساختار قانون اساسی و «جدایی نهاد دین از حکومت» و تأمین #آزادی و #حاکمیت_ملت مطابق اصل 56 قانون اساسی است.
@Nehxzatazadiiran
استقبال و مشارکت گسترده شخصیت‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی در مراسم تشییع و ترحیم شادروان محمد تاجزاده، برادر زندانی سیاسی آزاده #مصطفی_تاجزاده و همچنین بیانیه‌های تسلیت اشخاص و احزاب و گروه‌های مختلف، ضمن اینکه بیانگر تقدیر از مواضع راهبردی و ایستادگی او در شرایط سنگین دوران طولانی زندان است، پیام برجسته و مشخصی برای حاکمیت دارد: مواضع شفاف او در نقد عملکرد رهبری، مطالبه مشترک عموم جامعه ایران به‌ویژه روشنفکران و فعالان سیاسی است.
راه حل تحقق این مطالبه ملی، اصلاح ساختار قانون اساسی و «جدایی نهاد دین از حکومت» و تأمین #آزادی و #حاکمیت_ملت مطابق اصل 56 قانون اساسی است.
❤30👍9👎3
🔸پزشک واعظ!
🔹علی ملک پور
@Nehzatazadiiran
من به ندرت سراغ برنامه‌های صدا و سیما می‌روم، اما دیشب تصادفا در شبکه خبر سخنرانی آقای دکتر پزشکیان را دیدم که اهالی مخابرات را در یک همایش ملی موعظه می‌کرد با مضمون‌هایی شبیه اینها:
- ما انسانیم و انسان تا بی‌نهایت تواناست.
- خدا روح خود را در ما دمیده و ما همه خلیفه های خداوند در روی زمین هستیم
- ما اگر متحد شویم می‌توانیم کارهای بزرگ بکنیم و ایران را آباد کنیم
- هر فردی اگر عاقل باشد باید از حرف حق پیروی کند!
گمان نکنم چنین وعظ و خطابه‌هایی شبه اخلاقی در نزد روسای جمهور ممالک دیگر مرسوم باشد، آن هم مکرر در مکرر و اینک ملال‌انگیز و کسالت آور.
اما به راستی چرا رییس جمهور ما میل شدید به واعظ‌مآبی دارد و دایم در کار نصیحت یا انتقاد حتی از دولت و نظام است؟ گویی که او نماینده جناح اپوزسیون حکومت است.
دلیل وعظ‌گرایی و نصیحت‌گری مکرر و عامدانه رییس جمهور یکی الگوی رفتار و شخصیت اوست که معمولا به تبلیغ آموزه‌های دینی تمایل دارد و در تبلیغات انتخاباتی خود به ویژه به کتاب نهج‌البلاعه زیاد استناد می‌کرد.
دلیل دوم و البته مهم تر این است که در جمهوری اسلامی تحلیل روشن و شفاف و کاربردی که وظیفه و از مهارت‌های دولتمردان تلقی می‌شود، کار آسانی نیست و مورد استقبال محافل رسمی و جناح‌های محافظه کار قرار نمی‌گیرد.
صعوبت پرداختن به ریشه مسایل و چالش‌ها و تنوع ابربحران‌های دم‌افزون موجب می‌شود که سیاست‌مداران نظام به کنش کم‌ریسک‌تری متمایل شوند که همانا یکی از ایمن‌تربن آنها وعظ و خطابه های ولو تکراری است که بیشتر مضمون‌های آنها را باید در قالب "روانشناسی زرد" طبقه‌بندی کرد.
این روزها سخنرانی شخصیت‌های سیاسی در ایران را باید در شمار کارهای سخت و زیان‌آور تلقی کرد. اوضاع چنان است که انتقاد صریح و ریشه‌ای از دولت و نظام ممکن است به بخشی از توطئه دشمنان! برای درهم شکستن انسجام ملی در شرایط جنگی و شبه جنگی فعلی محسوب شود و گوینده را به دردسر اندازد.
توسل به اخلاق و وعط و پند و اندرز عین ایمنی و تدبیر است. دعوت به اتحاد و انقیاد و انتظار گل‌واژه های امروز در عرصه سیاست‌ورزی رسمی ایران است.
همین دیروز شاهد بودیم که روزنامه هم میهن بدلیل گزارش یک پرونده جنایی خصوصی توقیف شد و معلوم نیست آخر و عاقبت آن جریده خوشنام به کجا انجامد.
سخنرانی آقای پزشکیان در جمع کارکنان شرکت مخابرات ایران تقریبا هیچ پیام و مضمون مهم و راهبردی از نوعی که از یک رییس دولت انتظار می‌رود نداشت. احتیاط مضاعف او و گشتن به دنبال کلمات و تعابیر در لحن و بیان او در زبان بدن هویدا بود.
چه کسی می‌تواند به ریشه‌یابی و طبقه بندی چالش ها اقدام کند، از مردان نظام کس را زهره نباشد که ریسک کند و بگوید کدام سیاست‌ها و کدام دیدگاههای آمیخته به توهم و آزمون و خطا و سوء مدیربت‌های مزمن موجب انباشت این همه بحران و تعارض در همه عرصه‌ها شده و فساد و ناکارآمدی‌های بی‌سابقه را موجب شده است؟
در چنین شرایطی است که رییس دولت نیز عنان احتیاط از کف نمی‌دهد و به سراغ همان نصایح و مواعظ بهداشتی و عافیت‌جویانه می‌رود و البته کثیری از مسئولان و مقامات خرد و کلان هم به همین شیوه در سپهر سیاست ایران روزگار می‌گذرانند تا چه ثبول افتد و چه در نظر آید.
این شیوه سیاست‌ورزی نخبگان حاکم را به واعظان حرفه‌ای تبدیل کرده است و البته رییس جمهور هم در کسوت یک "پزشک واعظ" به ایفای نقش می‌پردازد. ولی آنچه شهروندان انتظار دارند بیان واقعیت ها و تحلیل درست و کاربردی چالش‌ها و چاره اندیشی بحران‌هاست، همان‌ها که آقای پزشکیان در رقابت‌های انتخاباتی ریاست جمهوری وعده تحقق آنها را داد و البته تاکنون موفق به اجرای اغلب آنها هم نشد.
اگر بخواهم توصیه‌ای در این خصوص داشته باشم آن ترک عادت بی‌‌برکت وعظ است و تجویز سکوت است، زیرا هیچ سخنی ناخوشایندتر از پند و اندرز به مخاطبان و شهروندان نیست؛ زمانی که انتظار خلاقیت و خدمتی راهگشا دارند و قدم و قلمی و درمی نمی‌یابند.
هزار حکمت در سکوت و پوزش خواهی است ولی فضیلتی در گفتارها نیست وقتی به قدر نیم کردار بن‌بست نمی‌گشاید و راه نمی‌نماید.
@Nehzatazadiiran
🔹علی ملک پور
@Nehzatazadiiran
من به ندرت سراغ برنامه‌های صدا و سیما می‌روم، اما دیشب تصادفا در شبکه خبر سخنرانی آقای دکتر پزشکیان را دیدم که اهالی مخابرات را در یک همایش ملی موعظه می‌کرد با مضمون‌هایی شبیه اینها:
- ما انسانیم و انسان تا بی‌نهایت تواناست.
- خدا روح خود را در ما دمیده و ما همه خلیفه های خداوند در روی زمین هستیم
- ما اگر متحد شویم می‌توانیم کارهای بزرگ بکنیم و ایران را آباد کنیم
- هر فردی اگر عاقل باشد باید از حرف حق پیروی کند!
گمان نکنم چنین وعظ و خطابه‌هایی شبه اخلاقی در نزد روسای جمهور ممالک دیگر مرسوم باشد، آن هم مکرر در مکرر و اینک ملال‌انگیز و کسالت آور.
اما به راستی چرا رییس جمهور ما میل شدید به واعظ‌مآبی دارد و دایم در کار نصیحت یا انتقاد حتی از دولت و نظام است؟ گویی که او نماینده جناح اپوزسیون حکومت است.
دلیل وعظ‌گرایی و نصیحت‌گری مکرر و عامدانه رییس جمهور یکی الگوی رفتار و شخصیت اوست که معمولا به تبلیغ آموزه‌های دینی تمایل دارد و در تبلیغات انتخاباتی خود به ویژه به کتاب نهج‌البلاعه زیاد استناد می‌کرد.
دلیل دوم و البته مهم تر این است که در جمهوری اسلامی تحلیل روشن و شفاف و کاربردی که وظیفه و از مهارت‌های دولتمردان تلقی می‌شود، کار آسانی نیست و مورد استقبال محافل رسمی و جناح‌های محافظه کار قرار نمی‌گیرد.
صعوبت پرداختن به ریشه مسایل و چالش‌ها و تنوع ابربحران‌های دم‌افزون موجب می‌شود که سیاست‌مداران نظام به کنش کم‌ریسک‌تری متمایل شوند که همانا یکی از ایمن‌تربن آنها وعظ و خطابه های ولو تکراری است که بیشتر مضمون‌های آنها را باید در قالب "روانشناسی زرد" طبقه‌بندی کرد.
این روزها سخنرانی شخصیت‌های سیاسی در ایران را باید در شمار کارهای سخت و زیان‌آور تلقی کرد. اوضاع چنان است که انتقاد صریح و ریشه‌ای از دولت و نظام ممکن است به بخشی از توطئه دشمنان! برای درهم شکستن انسجام ملی در شرایط جنگی و شبه جنگی فعلی محسوب شود و گوینده را به دردسر اندازد.
توسل به اخلاق و وعط و پند و اندرز عین ایمنی و تدبیر است. دعوت به اتحاد و انقیاد و انتظار گل‌واژه های امروز در عرصه سیاست‌ورزی رسمی ایران است.
همین دیروز شاهد بودیم که روزنامه هم میهن بدلیل گزارش یک پرونده جنایی خصوصی توقیف شد و معلوم نیست آخر و عاقبت آن جریده خوشنام به کجا انجامد.
سخنرانی آقای پزشکیان در جمع کارکنان شرکت مخابرات ایران تقریبا هیچ پیام و مضمون مهم و راهبردی از نوعی که از یک رییس دولت انتظار می‌رود نداشت. احتیاط مضاعف او و گشتن به دنبال کلمات و تعابیر در لحن و بیان او در زبان بدن هویدا بود.
چه کسی می‌تواند به ریشه‌یابی و طبقه بندی چالش ها اقدام کند، از مردان نظام کس را زهره نباشد که ریسک کند و بگوید کدام سیاست‌ها و کدام دیدگاههای آمیخته به توهم و آزمون و خطا و سوء مدیربت‌های مزمن موجب انباشت این همه بحران و تعارض در همه عرصه‌ها شده و فساد و ناکارآمدی‌های بی‌سابقه را موجب شده است؟
در چنین شرایطی است که رییس دولت نیز عنان احتیاط از کف نمی‌دهد و به سراغ همان نصایح و مواعظ بهداشتی و عافیت‌جویانه می‌رود و البته کثیری از مسئولان و مقامات خرد و کلان هم به همین شیوه در سپهر سیاست ایران روزگار می‌گذرانند تا چه ثبول افتد و چه در نظر آید.
این شیوه سیاست‌ورزی نخبگان حاکم را به واعظان حرفه‌ای تبدیل کرده است و البته رییس جمهور هم در کسوت یک "پزشک واعظ" به ایفای نقش می‌پردازد. ولی آنچه شهروندان انتظار دارند بیان واقعیت ها و تحلیل درست و کاربردی چالش‌ها و چاره اندیشی بحران‌هاست، همان‌ها که آقای پزشکیان در رقابت‌های انتخاباتی ریاست جمهوری وعده تحقق آنها را داد و البته تاکنون موفق به اجرای اغلب آنها هم نشد.
اگر بخواهم توصیه‌ای در این خصوص داشته باشم آن ترک عادت بی‌‌برکت وعظ است و تجویز سکوت است، زیرا هیچ سخنی ناخوشایندتر از پند و اندرز به مخاطبان و شهروندان نیست؛ زمانی که انتظار خلاقیت و خدمتی راهگشا دارند و قدم و قلمی و درمی نمی‌یابند.
هزار حکمت در سکوت و پوزش خواهی است ولی فضیلتی در گفتارها نیست وقتی به قدر نیم کردار بن‌بست نمی‌گشاید و راه نمی‌نماید.
@Nehzatazadiiran
❤21👍10
🔸فیلترینگ؛ آینه بحران تصمیم‌گیری در ساختار حکمرانی ایران
🔹علی رضا معینی
@Nehzatazadiiran
وقتی دولتی نمی‌تواند درباره‌ی مسئله‌ای به‌ظاهر فنی مانند رفع فیلترینگ تصمیم بگیرد، دیگر سخن از «سیاست‌گذاری ارتباطات» در میان نیست؛ بلکه ما با بحران عمیق‌تری روبه‌روییم: بحران تصمیم، بحران اراده، و در نهایت بحران مشروعیت. موضوع فیلترینگ، در واقع آیینه‌ای است که تصویر بی‌پرده‌ی ناتوانی ساختار سیاسی در تصمیم‌سازی و مسئولیت‌پذیری را بازتاب می‌دهد.
۱. فیلترینگ؛ نشانه‌ای از فرسودگی اراده سیاسی
فیلترینگ فقط مسدود کردن چند پلتفرم نیست، بلکه آزمونی برای اراده‌ی تصمیم‌گیری است. ناتوانی در حل این مسئله به ما می‌گوید که دولت، حتی در سطح اجرایی‌ترین بخش‌های خود، فاقد سازوکار هماهنگ تصمیم‌سازی است.
این وضعیت نشانه‌ای است از فرسودگی راهبردی در نهاد دولت: جایی که ساختارهای امنیتی، اقتصادی و فرهنگی به جای همکاری، یکدیگر را خنثی می‌کنند. نتیجه، تعلیق در تصمیم‌گیری است — و تعلیق، در سیاست، بدترین نوع شکست است.
۲. وفاقِ بی‌تصمیم؛ بحران فلسفه‌ی حکمرانی در ایران
دولت کنونی شعار وفاق و همدلی سر داد، اما در عمل، وفاق را به معنای تعلیق در تصمیم فهم کرد. در اندیشه‌ی سیاسی، وفاق زمانی ارزش دارد که از درون تضاد و گفت‌وگو زاده شود، نه از ترس تصمیم‌گیری.
ماکیاولی در شهریار (فلورانس، لا فورنا، ۱۵۳۲، فصل ۱۷) هشدار می‌دهد که حاکم باید میان محبوب‌بودن و مؤثر بودن، جانب تأثیر را بگیرد. اما سیاست‌مدار ایرانی، در اغلب موارد، میان رضایت همگان و مسئولیت تصمیم، هیچ‌کدام را نمی‌گیرد — فقط سکوت می‌کند.
این همان لحظه‌ای است که فلسفه‌ی حکمرانی از «عمل» به «احتیاط» سقوط می‌کند.
۳. صندلی قدرت و مفهوم هزینه‌ی فرصت در سیاست
در علم اقتصاد، هزینه‌ی فرصت (Opportunity Cost) به معنای ارزش از دست‌رفته‌ی بهترین گزینه‌ی ممکن است. در حکمرانی، هر صندلی قدرت نیز چنین است: اگر تصمیم‌گیرنده‌ای در جایگاه خود نمی‌تواند تصمیم بگیرد، اشغال آن جایگاه به معنای از بین بردن فرصت تصمیم برای دیگری است.
ریچارد تیلر و کاس سانستین در کتاب Nudge (Yale University Press, 2008, pp. 5–7) نشان می‌دهند که سیاست‌گذاران اغلب دچار «سوگیری وضعیت موجود» می‌شوند؛ یعنی ترجیح می‌دهند هیچ تغییری ایجاد نکنند تا خطا نکنند. اما در سیاست، بی‌عملی خود
بزرگ‌ترین خطاست.
۴. درماندگی آموخته‌شده در سطح قدرت
مارتین سلیگمن در نظریه‌ی درماندگی آموخته‌شده (Learned Helplessness, Annual Review of Medicine, 1972, pp. 407–412) می‌گوید وقتی فرد بارها در تصمیم‌گیری ناکام می‌ماند، به تدریج به ناتوانی خو می‌گیرد.
در سیاست ایران، این پدیده به‌وضوح دیده می‌شود.
تصمیم‌گیران آن‌قدر از بالا و پایین با محدودیت، فشار و مقاومت روبه‌رو شده‌اند که ناتوانی را به یک «عادت حکمرانی» تبدیل کرده‌اند. آنان از تصمیم نمی‌ترسند؛ بلکه از واکنش سیستم به تصمیم می‌ترسند. این، خطرناک‌ترین نقطه‌ی سقوط است: وقتی قدرت، خودش را از درون می‌ترساند.
۵. شکاف میان تصمیم و جامعه؛ از بی‌اعتمادی تا بحران مشروعیت
یورگن هابرماس در بحران مشروعیت (Beacon Press, 1975, pp. 36–39) توضیح می‌دهد که مشروعیت سیاسی زمانی فرو می‌پاشد که تصمیم‌های نظام با انتظارات جامعه فاصله بگیرد.
در ایران، این شکاف در موضوع فیلترینگ به‌خوبی دیده می‌شود: جوانان با VPN زندگی می‌کنند، کسب‌وکارهای دیجیتال در سایه کار می‌کنند، و دولت وانمود می‌کند که این وضعیت «قابل مدیریت» است.
اما هیچ جامعه‌ای نمی‌تواند بر پایه‌ی تظاهر به کنترل اداره شود. کنترلِ ظاهری، مقدمه‌ی بی‌اعتمادی واقعی است — و بی‌اعتمادی، مرگ تدریجی مشروعیت است.
۶. صداقت سیاسی؛ شجاعت گفتن «نمی‌توانم»
در اخلاق سیاسی، از سقراط تا وبر، فضیلت اصلی در قدرت، نه ادعای توانایی بلکه صداقت در ناتوانی است.
ماکس وبر در سیاست به مثابه حرفه (برلین: Duncker & Humblot، ۱۹۱۹، ص ۷۷) می‌نویسد که سیاست‌مدار باید حس مسئولیت را بالاتر از میل به بقا بگذارد.
اگر رئیس‌جمهور نمی‌تواند تصمیم بگیرد، صادقانه گفتن «نمی‌توانم» احترام‌برانگیزتر از ادامه‌ی نقش‌آفرینی در سکوت است. زیرا جامعه‌ای که رهبرانش از گفتن حقیقت نمی‌ترسند، هنوز امید
بازسازی دارد.
۷. نتیجه‌گیری: سیاست به مثابه تصمیم، نه تعلیق
بحران فیلترینگ فقط بحران اینترنت نیست؛ بحران مفهوم دولت است.
قدرت، اگر در خدمت تصمیم نباشد، به ضد خود بدل می‌شود. جامعه‌ای که به تصمیم‌گریزی خو کند، دیر یا زود در تصمیم دیگران درباره‌اش گرفتار می‌شود.
اگر رئیس‌جمهور نمی‌تواند تصمیم بگیرد، باید جای خود را به کسی بدهد که می‌تواند. زیرا همان‌طور که افلاطون در جمهور (پنگوئن کلاسیکس، ۲۰۰۷، کتاب هفتم، صص ۲۴۵–۲۴۷) می‌گوید: «اگر خردمندان از حکومت کناره گیرند، نادانان فرمان خواهند راند.»
@Nehzatazadiiran
🔹علی رضا معینی
@Nehzatazadiiran
وقتی دولتی نمی‌تواند درباره‌ی مسئله‌ای به‌ظاهر فنی مانند رفع فیلترینگ تصمیم بگیرد، دیگر سخن از «سیاست‌گذاری ارتباطات» در میان نیست؛ بلکه ما با بحران عمیق‌تری روبه‌روییم: بحران تصمیم، بحران اراده، و در نهایت بحران مشروعیت. موضوع فیلترینگ، در واقع آیینه‌ای است که تصویر بی‌پرده‌ی ناتوانی ساختار سیاسی در تصمیم‌سازی و مسئولیت‌پذیری را بازتاب می‌دهد.
۱. فیلترینگ؛ نشانه‌ای از فرسودگی اراده سیاسی
فیلترینگ فقط مسدود کردن چند پلتفرم نیست، بلکه آزمونی برای اراده‌ی تصمیم‌گیری است. ناتوانی در حل این مسئله به ما می‌گوید که دولت، حتی در سطح اجرایی‌ترین بخش‌های خود، فاقد سازوکار هماهنگ تصمیم‌سازی است.
این وضعیت نشانه‌ای است از فرسودگی راهبردی در نهاد دولت: جایی که ساختارهای امنیتی، اقتصادی و فرهنگی به جای همکاری، یکدیگر را خنثی می‌کنند. نتیجه، تعلیق در تصمیم‌گیری است — و تعلیق، در سیاست، بدترین نوع شکست است.
۲. وفاقِ بی‌تصمیم؛ بحران فلسفه‌ی حکمرانی در ایران
دولت کنونی شعار وفاق و همدلی سر داد، اما در عمل، وفاق را به معنای تعلیق در تصمیم فهم کرد. در اندیشه‌ی سیاسی، وفاق زمانی ارزش دارد که از درون تضاد و گفت‌وگو زاده شود، نه از ترس تصمیم‌گیری.
ماکیاولی در شهریار (فلورانس، لا فورنا، ۱۵۳۲، فصل ۱۷) هشدار می‌دهد که حاکم باید میان محبوب‌بودن و مؤثر بودن، جانب تأثیر را بگیرد. اما سیاست‌مدار ایرانی، در اغلب موارد، میان رضایت همگان و مسئولیت تصمیم، هیچ‌کدام را نمی‌گیرد — فقط سکوت می‌کند.
این همان لحظه‌ای است که فلسفه‌ی حکمرانی از «عمل» به «احتیاط» سقوط می‌کند.
۳. صندلی قدرت و مفهوم هزینه‌ی فرصت در سیاست
در علم اقتصاد، هزینه‌ی فرصت (Opportunity Cost) به معنای ارزش از دست‌رفته‌ی بهترین گزینه‌ی ممکن است. در حکمرانی، هر صندلی قدرت نیز چنین است: اگر تصمیم‌گیرنده‌ای در جایگاه خود نمی‌تواند تصمیم بگیرد، اشغال آن جایگاه به معنای از بین بردن فرصت تصمیم برای دیگری است.
ریچارد تیلر و کاس سانستین در کتاب Nudge (Yale University Press, 2008, pp. 5–7) نشان می‌دهند که سیاست‌گذاران اغلب دچار «سوگیری وضعیت موجود» می‌شوند؛ یعنی ترجیح می‌دهند هیچ تغییری ایجاد نکنند تا خطا نکنند. اما در سیاست، بی‌عملی خود
بزرگ‌ترین خطاست.
۴. درماندگی آموخته‌شده در سطح قدرت
مارتین سلیگمن در نظریه‌ی درماندگی آموخته‌شده (Learned Helplessness, Annual Review of Medicine, 1972, pp. 407–412) می‌گوید وقتی فرد بارها در تصمیم‌گیری ناکام می‌ماند، به تدریج به ناتوانی خو می‌گیرد.
در سیاست ایران، این پدیده به‌وضوح دیده می‌شود.
تصمیم‌گیران آن‌قدر از بالا و پایین با محدودیت، فشار و مقاومت روبه‌رو شده‌اند که ناتوانی را به یک «عادت حکمرانی» تبدیل کرده‌اند. آنان از تصمیم نمی‌ترسند؛ بلکه از واکنش سیستم به تصمیم می‌ترسند. این، خطرناک‌ترین نقطه‌ی سقوط است: وقتی قدرت، خودش را از درون می‌ترساند.
۵. شکاف میان تصمیم و جامعه؛ از بی‌اعتمادی تا بحران مشروعیت
یورگن هابرماس در بحران مشروعیت (Beacon Press, 1975, pp. 36–39) توضیح می‌دهد که مشروعیت سیاسی زمانی فرو می‌پاشد که تصمیم‌های نظام با انتظارات جامعه فاصله بگیرد.
در ایران، این شکاف در موضوع فیلترینگ به‌خوبی دیده می‌شود: جوانان با VPN زندگی می‌کنند، کسب‌وکارهای دیجیتال در سایه کار می‌کنند، و دولت وانمود می‌کند که این وضعیت «قابل مدیریت» است.
اما هیچ جامعه‌ای نمی‌تواند بر پایه‌ی تظاهر به کنترل اداره شود. کنترلِ ظاهری، مقدمه‌ی بی‌اعتمادی واقعی است — و بی‌اعتمادی، مرگ تدریجی مشروعیت است.
۶. صداقت سیاسی؛ شجاعت گفتن «نمی‌توانم»
در اخلاق سیاسی، از سقراط تا وبر، فضیلت اصلی در قدرت، نه ادعای توانایی بلکه صداقت در ناتوانی است.
ماکس وبر در سیاست به مثابه حرفه (برلین: Duncker & Humblot، ۱۹۱۹، ص ۷۷) می‌نویسد که سیاست‌مدار باید حس مسئولیت را بالاتر از میل به بقا بگذارد.
اگر رئیس‌جمهور نمی‌تواند تصمیم بگیرد، صادقانه گفتن «نمی‌توانم» احترام‌برانگیزتر از ادامه‌ی نقش‌آفرینی در سکوت است. زیرا جامعه‌ای که رهبرانش از گفتن حقیقت نمی‌ترسند، هنوز امید
بازسازی دارد.
۷. نتیجه‌گیری: سیاست به مثابه تصمیم، نه تعلیق
بحران فیلترینگ فقط بحران اینترنت نیست؛ بحران مفهوم دولت است.
قدرت، اگر در خدمت تصمیم نباشد، به ضد خود بدل می‌شود. جامعه‌ای که به تصمیم‌گریزی خو کند، دیر یا زود در تصمیم دیگران درباره‌اش گرفتار می‌شود.
اگر رئیس‌جمهور نمی‌تواند تصمیم بگیرد، باید جای خود را به کسی بدهد که می‌تواند. زیرا همان‌طور که افلاطون در جمهور (پنگوئن کلاسیکس، ۲۰۰۷، کتاب هفتم، صص ۲۴۵–۲۴۷) می‌گوید: «اگر خردمندان از حکومت کناره گیرند، نادانان فرمان خواهند راند.»
@Nehzatazadiiran
❤7👍3👎1
🔸گزارش وضعیت اضطراری الفاشر؛ دارفور شمالی
🔹صندوق جمعیت سازمان ملل متحد (UNFPA)
@Nehzatazadiiran
📌صندوق جمعیت سازمان ملل متحد (UNFPA) آژانس تخصصی سازمان ملل در حوزه سلامت جنسی و باروری، و پیشگیری از خشونت مبتنی بر جنسیت است.
📌در بحران سودان، ماموریت UNFPA حفظ جان زنان و دختران و تضمین دسترسی آنان به مراقبت‌های حیاتی سلامت باروری و خدمات حمایت روانی و اجتماعی است.
📌وضعیت کلی
پس از بیش از ۵۴۰ روز محاصره، نیروهای پشتیبانی سریع (RSF) وارد شهر الفاشر در دارفور شمالی شدند.
📌این تحول، منجر به درگیری‌های شدید، نابودی زیرساخت‌های حیاتی، و بروز فاجعه انسانی گسترده شده است.
📌آخرین بیمارستان زایمان فعال در شهر مورد حمله مستقیم قرار گرفته و تماس با کادر پزشکی به‌طور کامل قطع شده است.
📌گزارش‌های متعددی از اعدام‌های صحرایی، خشونت جنسی، و نقض‌های جدی حقوق بشر دریافت شده است.
📌بیش از ۶٢٠٠ زن باردار در داخل شهر، بدون هیچ‌گونه دسترسی به مراقبت‌های پزشکی یا کمک انسانی در میان تیراندازی و بمباران گیر افتاده‌اند.
📌بر اساس داده‌های دولت سودان و سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM/DTM)، در فاصله‌ی ۲۶ تا ۲۸ اکتبر ۲۰۲۵، حدود ۳۳٬۴۸۵ نفراز شهر و مناطق اطراف آواره شده‌اند.
📌برآورد کلی نشان می‌دهد که حدود ۲۶۰٬۰۰۰ نفر از جمعیت منطقه تحت تأثیر مستقیم درگیری‌ها هستند؛ از این میان ۶۲٬۴۰۰ زن در سن باروری هستند.
📌اقدامات در حوزه خشونت مبتنی بر جنسیت (GBV)
صندوق جمعیت سازمان ملل
و شرکای محلی آن برای
حمایت از زنان و دختران در برابر خطرات فزاینده خشونت، شبکه‌ای از خدمات حمایتی ایجاد کرده‌اند:
چند فضای امن زنان و دختران (WGSS) Women and Girls Safe Space در حال فعالیت است.
📌این مراکز خدمات حمایت روانی-اجتماعی (PSS)، مدیریت پرونده بازماندگان خشونت جنسی، و فعالیت‌های پیشگیرانه ارائه می‌دهند.
📌استقرار تیم‌های متشکل از کارکنان اجتماعی، مدیران پرونده، و متخصصان حمایت روانی در اردوگاه تاویلا.
📌شبکه حفاظت جامعه‌ای شامل ۲۰ زن آموزش‌دیده در حمایت روانی اولیه و کمک به شناسایی و ارجاع موارد خشونت.
📌۲٬۲۰۰ کیت کرامت (Dignity Kits) در دارفور جنوبی آماده توزیع است تا به زنان و دختران در شرایط بحرانی تحویل شود.
📌کیت کرامت بسته‌ای از لوازم بهداشتی و ضروری برای حفظ سلامت، پاکیزگی و کرامت زنان و دختران در شرایط اضطراری است.
📌چشم‌انداز و نیاز فوری
شرایط انسانی در الفاشر در حال فروپاشی است و زنان و کودکان بیشترین آسیب را متحمل می‌شوند.
📌نهاد سازمان ملل هشدار می‌دهد که بدون دسترسی فوری بشر دوستانه و منابع مالی کافی، جان هزاران زن باردار، مادر و نوزاد در خطر است.
📌برنامه بشردوستانه UNFPA برای سال ۲۰۲۵ نیاز به ۱۴۵٫۷ میلیون دلار دارد، اما تاکنون تنها ۳۳٪ از آن تأمین شده و ۹۸٫۳ میلیون دلار کمبود وجود دارد.
📌ادامه فعالیت‌ها، از جمله ارسال اقلام حیاتی، مشروط به باز شدن مسیرهای انسانی و تامین بودجه اضطراری است.
@Nehzatazadiiran
📎منبع گزارش فوق را در لینک زیر مشاهده فرمایید:
https://www.unfpa.org/resources/flash-update-situation-el-fasher-sudan-october-28-2025
🔹صندوق جمعیت سازمان ملل متحد (UNFPA)
@Nehzatazadiiran
📌صندوق جمعیت سازمان ملل متحد (UNFPA) آژانس تخصصی سازمان ملل در حوزه سلامت جنسی و باروری، و پیشگیری از خشونت مبتنی بر جنسیت است.
📌در بحران سودان، ماموریت UNFPA حفظ جان زنان و دختران و تضمین دسترسی آنان به مراقبت‌های حیاتی سلامت باروری و خدمات حمایت روانی و اجتماعی است.
📌وضعیت کلی
پس از بیش از ۵۴۰ روز محاصره، نیروهای پشتیبانی سریع (RSF) وارد شهر الفاشر در دارفور شمالی شدند.
📌این تحول، منجر به درگیری‌های شدید، نابودی زیرساخت‌های حیاتی، و بروز فاجعه انسانی گسترده شده است.
📌آخرین بیمارستان زایمان فعال در شهر مورد حمله مستقیم قرار گرفته و تماس با کادر پزشکی به‌طور کامل قطع شده است.
📌گزارش‌های متعددی از اعدام‌های صحرایی، خشونت جنسی، و نقض‌های جدی حقوق بشر دریافت شده است.
📌بیش از ۶٢٠٠ زن باردار در داخل شهر، بدون هیچ‌گونه دسترسی به مراقبت‌های پزشکی یا کمک انسانی در میان تیراندازی و بمباران گیر افتاده‌اند.
📌بر اساس داده‌های دولت سودان و سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM/DTM)، در فاصله‌ی ۲۶ تا ۲۸ اکتبر ۲۰۲۵، حدود ۳۳٬۴۸۵ نفراز شهر و مناطق اطراف آواره شده‌اند.
📌برآورد کلی نشان می‌دهد که حدود ۲۶۰٬۰۰۰ نفر از جمعیت منطقه تحت تأثیر مستقیم درگیری‌ها هستند؛ از این میان ۶۲٬۴۰۰ زن در سن باروری هستند.
📌اقدامات در حوزه خشونت مبتنی بر جنسیت (GBV)
صندوق جمعیت سازمان ملل
و شرکای محلی آن برای
حمایت از زنان و دختران در برابر خطرات فزاینده خشونت، شبکه‌ای از خدمات حمایتی ایجاد کرده‌اند:
چند فضای امن زنان و دختران (WGSS) Women and Girls Safe Space در حال فعالیت است.
📌این مراکز خدمات حمایت روانی-اجتماعی (PSS)، مدیریت پرونده بازماندگان خشونت جنسی، و فعالیت‌های پیشگیرانه ارائه می‌دهند.
📌استقرار تیم‌های متشکل از کارکنان اجتماعی، مدیران پرونده، و متخصصان حمایت روانی در اردوگاه تاویلا.
📌شبکه حفاظت جامعه‌ای شامل ۲۰ زن آموزش‌دیده در حمایت روانی اولیه و کمک به شناسایی و ارجاع موارد خشونت.
📌۲٬۲۰۰ کیت کرامت (Dignity Kits) در دارفور جنوبی آماده توزیع است تا به زنان و دختران در شرایط بحرانی تحویل شود.
📌کیت کرامت بسته‌ای از لوازم بهداشتی و ضروری برای حفظ سلامت، پاکیزگی و کرامت زنان و دختران در شرایط اضطراری است.
📌چشم‌انداز و نیاز فوری
شرایط انسانی در الفاشر در حال فروپاشی است و زنان و کودکان بیشترین آسیب را متحمل می‌شوند.
📌نهاد سازمان ملل هشدار می‌دهد که بدون دسترسی فوری بشر دوستانه و منابع مالی کافی، جان هزاران زن باردار، مادر و نوزاد در خطر است.
📌برنامه بشردوستانه UNFPA برای سال ۲۰۲۵ نیاز به ۱۴۵٫۷ میلیون دلار دارد، اما تاکنون تنها ۳۳٪ از آن تأمین شده و ۹۸٫۳ میلیون دلار کمبود وجود دارد.
📌ادامه فعالیت‌ها، از جمله ارسال اقلام حیاتی، مشروط به باز شدن مسیرهای انسانی و تامین بودجه اضطراری است.
@Nehzatazadiiran
📎منبع گزارش فوق را در لینک زیر مشاهده فرمایید:
https://www.unfpa.org/resources/flash-update-situation-el-fasher-sudan-october-28-2025
United Nations Population Fund
Flash Update on the Situation in El Fasher, Sudan (October 28, 2025)
After more than 540 days of siege, the Rapid Support Forces (RSF) entered El Fasher, triggering a catastrophic humanitarian situation marked by widespread atrocities, the collapse of the last functioning maternity hospital, and the loss of
👍7
🔸بزرگ‌ترین موزه جهان برای مصر، آه و حسرت برای ایران!
🔹حمیدرضا حسینی
@Nehzatazadiiran
روز شنبه، ۱۰ آبان‌ماه ۱۴۰۴ بزرگ‌ترین موزه جهان که به معرفی آثار یک تمدن (مصر باستان) اختصاص دارد، با حضور هیأت‌های بلندپایه حدود هشتاد کشور در مصر افتتاح شد. مانند همیشه، ایرانیان باید چنین خبرهایی را با آه و افسوس دنبال کنند و این افسوس وقتی بیشتر می‌شود که در نظر بگیریم مصر نه یک کشور ثروتمند و پیشرفته، بلکه کشوری فقیر با جمعیت زیاد و منابع درآمدی کم است و بخشی از هزینه ۱.۲ میلیارد دلاری ساخت این موزه را نیز از طریق وام‌های آژانس همکاری بین‌المللی ژاپن تأمین کرده است.
ساخت موزه بزرگ مصر در سال ۲۰۰۲ / ۱۳۸۱ آغاز شد و قرار بود که در سال ۲۰۱۲ به پایان برسد اما به علت تنگناهای شدید اقتصادی، تنش‌های سیاسی داخلی از جمله کودتای سال ۲۰۱۳ و همه‌گیری کوید-۱۹ ممکن نشد.
با وجود این، دولت مصر هم‌چنان کار ساخت موزه را به آرامی پیش برد و در نهایت با تأخیری سیزده ساله به انجام رساند. اکنون، دولت مصر امیدوار است که این موزه با جذب پنج میلیون بازدیدکننده در سال، از جمله هزاران گردشگر خارجی، درآمدهای قابل توجهی را به ارمغان بیاورد و از آن فراتر، اعتبار فرهنگی این کشور در جهان را بیش از پیش ارتقا دهد.
در ایران نیز، یک سال پس از اعلام طرح ساخت موزه بزرگ مصر، یعنی در سال ۱۳۸۲ دولت ایران طرحی را تصویب کرد که برپایه آن، تمام ساختمان‌های محوطه موسوم به میدان مشق، برای توسعه موزه ملی ایران در اختیار این نهاد قرار می‌گرفت.
اجرای این طرح به بزرگی و پیچیدگی ساخت موزه بزرگ مصر نبود؛ زیرا اولا بخشی از موزه‌های موجود در میدان مشق (مانند موزه ملک و موزه ارتباطات) به همان شکل حفظ می‌شدند؛ ثانیا نیاز به ساخت و سازهای گسترده نبود؛ ثالثا آثار موجود در موزه ملی ایران به تعداد و ابعاد عظیم آثار موزه مصر نبود و در نتیجه، نمایش آنها چالش‌های به‌مراتب کمتری داشت.
از این گذشته، برخلاف دولت مصر که برای فراهم کردن منابع مالی ابرپروژه موزه بزرگ مصر در مضیقه بود، درآمدهای نفتی ایران از همان سال‌ها رو به افزایش گذاشت و میزان فروش نفت در فاصله سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲ به رقم بی‌سابقه ۶۱۸ میلیارد دلار رسید.
از سال ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۰ نیز حدود ۳۵۰ میلیارد دلار دیگر نفت فروخته شد. بنابراین، عملا هیچ تنگنای مالی برای اجرای طرحی که بودجه‌ای بسیار کمتر از بودجه ساخت موزه بزرگ مصر لازم داشت، وجود نداشت.
برخلاف عزم راسخ دولت مصر، دولت‌هایی که در ایران آمدند و رفتند، اهمیت و اولویتی برای اجرای طرح توسعه موزه ملی قائل نشدند. هرچند انتظار می‌رفت که خود موزه ملی و در سطحی بالاتر، وزارت میراث فرهنگی پی‌گیر طرح توسعه باشند، اما مدیران این دو نهاد ترجیح دادند بیشترین زمان و توان خود را به برگزاری نمایش آثار موزه‌های ایران در کشورهای خارجی اختصاص دهند و نامش را دیپلماسی فرهنگی بگذارند.
دستاورد این نوع دیپلماسی، از آن‌جا معلوم می‌شود که فقط در یک فقره، دولت چین درست در زمان برگزاری نمایشگاه «شکوه ایران باستان» در آن کشور، از ادعاهای امارات متحده عربی درباره جزایر سه‌گانه رسما حمایت کرد تا نشان دهد که اولویتش در روابط خارجی، نه دیرینگی و شکوه تاریخ و تمدن کشورها و حتی سابقه طولانی ارتباطات دوجانبه، بلکه مصالح اقتصادی و سیاسی است.
بدین ترتیب، دو طرحی که با اختلافی یک ساله در ایران و مصر آغاز شدند، دو فرجام کاملا متفاوت یافتند. اکنون، مصر صاحب یکی از بزرگ‌ترین، جذاب‌ترین و پیشرفته‌ترین موزه‌های جهان است و طرح توسعه موزه موزه ملی ایران در همان جایی است که ۲۲ سال پیش بود: روی کاغذ! سهم مصری‌ها غرور و افتخار ملی است و سهم ما ایرانیان، حسرت بی‌پایان.
@Nehzatazadiiran
🔹حمیدرضا حسینی
@Nehzatazadiiran
روز شنبه، ۱۰ آبان‌ماه ۱۴۰۴ بزرگ‌ترین موزه جهان که به معرفی آثار یک تمدن (مصر باستان) اختصاص دارد، با حضور هیأت‌های بلندپایه حدود هشتاد کشور در مصر افتتاح شد. مانند همیشه، ایرانیان باید چنین خبرهایی را با آه و افسوس دنبال کنند و این افسوس وقتی بیشتر می‌شود که در نظر بگیریم مصر نه یک کشور ثروتمند و پیشرفته، بلکه کشوری فقیر با جمعیت زیاد و منابع درآمدی کم است و بخشی از هزینه ۱.۲ میلیارد دلاری ساخت این موزه را نیز از طریق وام‌های آژانس همکاری بین‌المللی ژاپن تأمین کرده است.
ساخت موزه بزرگ مصر در سال ۲۰۰۲ / ۱۳۸۱ آغاز شد و قرار بود که در سال ۲۰۱۲ به پایان برسد اما به علت تنگناهای شدید اقتصادی، تنش‌های سیاسی داخلی از جمله کودتای سال ۲۰۱۳ و همه‌گیری کوید-۱۹ ممکن نشد.
با وجود این، دولت مصر هم‌چنان کار ساخت موزه را به آرامی پیش برد و در نهایت با تأخیری سیزده ساله به انجام رساند. اکنون، دولت مصر امیدوار است که این موزه با جذب پنج میلیون بازدیدکننده در سال، از جمله هزاران گردشگر خارجی، درآمدهای قابل توجهی را به ارمغان بیاورد و از آن فراتر، اعتبار فرهنگی این کشور در جهان را بیش از پیش ارتقا دهد.
در ایران نیز، یک سال پس از اعلام طرح ساخت موزه بزرگ مصر، یعنی در سال ۱۳۸۲ دولت ایران طرحی را تصویب کرد که برپایه آن، تمام ساختمان‌های محوطه موسوم به میدان مشق، برای توسعه موزه ملی ایران در اختیار این نهاد قرار می‌گرفت.
اجرای این طرح به بزرگی و پیچیدگی ساخت موزه بزرگ مصر نبود؛ زیرا اولا بخشی از موزه‌های موجود در میدان مشق (مانند موزه ملک و موزه ارتباطات) به همان شکل حفظ می‌شدند؛ ثانیا نیاز به ساخت و سازهای گسترده نبود؛ ثالثا آثار موجود در موزه ملی ایران به تعداد و ابعاد عظیم آثار موزه مصر نبود و در نتیجه، نمایش آنها چالش‌های به‌مراتب کمتری داشت.
از این گذشته، برخلاف دولت مصر که برای فراهم کردن منابع مالی ابرپروژه موزه بزرگ مصر در مضیقه بود، درآمدهای نفتی ایران از همان سال‌ها رو به افزایش گذاشت و میزان فروش نفت در فاصله سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲ به رقم بی‌سابقه ۶۱۸ میلیارد دلار رسید.
از سال ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۰ نیز حدود ۳۵۰ میلیارد دلار دیگر نفت فروخته شد. بنابراین، عملا هیچ تنگنای مالی برای اجرای طرحی که بودجه‌ای بسیار کمتر از بودجه ساخت موزه بزرگ مصر لازم داشت، وجود نداشت.
برخلاف عزم راسخ دولت مصر، دولت‌هایی که در ایران آمدند و رفتند، اهمیت و اولویتی برای اجرای طرح توسعه موزه ملی قائل نشدند. هرچند انتظار می‌رفت که خود موزه ملی و در سطحی بالاتر، وزارت میراث فرهنگی پی‌گیر طرح توسعه باشند، اما مدیران این دو نهاد ترجیح دادند بیشترین زمان و توان خود را به برگزاری نمایش آثار موزه‌های ایران در کشورهای خارجی اختصاص دهند و نامش را دیپلماسی فرهنگی بگذارند.
دستاورد این نوع دیپلماسی، از آن‌جا معلوم می‌شود که فقط در یک فقره، دولت چین درست در زمان برگزاری نمایشگاه «شکوه ایران باستان» در آن کشور، از ادعاهای امارات متحده عربی درباره جزایر سه‌گانه رسما حمایت کرد تا نشان دهد که اولویتش در روابط خارجی، نه دیرینگی و شکوه تاریخ و تمدن کشورها و حتی سابقه طولانی ارتباطات دوجانبه، بلکه مصالح اقتصادی و سیاسی است.
بدین ترتیب، دو طرحی که با اختلافی یک ساله در ایران و مصر آغاز شدند، دو فرجام کاملا متفاوت یافتند. اکنون، مصر صاحب یکی از بزرگ‌ترین، جذاب‌ترین و پیشرفته‌ترین موزه‌های جهان است و طرح توسعه موزه موزه ملی ایران در همان جایی است که ۲۲ سال پیش بود: روی کاغذ! سهم مصری‌ها غرور و افتخار ملی است و سهم ما ایرانیان، حسرت بی‌پایان.
@Nehzatazadiiran
❤11👍1