🔸دکتر یزدی؛ از دور از نزدیک!

🔹احمد زیدآبادی

🔹منبع: روزنامه هم میهن- ٨ شهریور١۴٠۴

@Nehzatazadiiran

📌در ابتدای پیروزی انقلاب زنده‌یاد دکتر ابراهیم یزدی چهرۀ رسانه‌ای برجسته‌ای داشت تا بدانجا که بسیاری او را طراح عموم برنامه‌های انقلابی به حساب می‌آوردند. با این حال، منش سیاسی مرحوم یزدی از همان ابتدا نیروهای اصطلاحاً چپ اعم از مارکسیست و مذهبی را علیه او بسیج کرد.

📌سابقۀ اقامت در آمریکا، پوشش کروات و لباس آراسته و نوع تلفظ برخی واژه‌های فارسی همگی بهانه‌ای شد تا دربارۀ مرحوم یزدی افسانه‌هایی ساخته و پرداخته شود. او به عنوان کسی معرفی می‌شد که گویی شخصیتی بی‌نهایت مرموز و زرنگ و پیچیده و چندلایه دارد و با تمام کاخ‌های ریاست‌جمهوری و نخست‌وزیری در آمریکا و اروپا در تماس دائم است و در کمال اشرافیت و رفاه زندگی می‌کند.

📌در فضای یک‌طرفۀ تبلیغاتی آن روزگار این نوع افسانه‌پردازی‌ها بر تودۀ سیاست‌زدۀ وقت، بی‌اثر نبود. طیفی از دانشجویان سیاسی که بنا به پارادایم چپگرای حاکم بر جهان آن روز، تنها دغدغه‌شان مبارزه با امپریالیسم و انواع بورژوازی‌های داخلی بود، این شکل تصویرسازی از مرحوم دکتر یزدی را هم باور کرده بودند و هم آن را بین دانش‌آموزان علاقه‌مند به فعالیت سیاسی ترویج می‌کردند.

📌واقعیت این است که دکتر یزدی چهره‌ای با ویژگی‌های دیگر شخصیت‌های ملی-مذهبی بود. البته بیش از آنان مسائل بین‌المللی را دنبال می‌کرد گرچه به نظر من تصویرش از نظام جهانی چندان کامل و دقیق نبود. در عین حال او مرزهای کار تشکیلاتی را بیش از همتایان خود رعایت می‌کرد. همین مرزها او را وامی‌داشت که سفرۀ دلش را پیش همگان باز نکند. همین خصیصۀ مثبت، او را در مظانِ اتهام زرنگی و «دور زدن» دیگران قرار می‌داد. در حقیقت نوعی سادگی تشکیلاتی در بین برخی از چهره‌های شاخص ملی- مذهبی رایج بود که دکتر یزدی می‌کوشید از آن فاصله بگیرد.

@Nehzatazadiiran

📎متن کامل یادداشت را در لینک زیر مطالعه فرمایید:
https://telegra.ph/NAI-09-02-5

🔸صلح و همبستگی ملی

🔹به مناسبت هشتمین سالگرد درگذشت دکتر ابراهیم یزدی

@Nehzatazadiiran

📌نهضت آزادی ایران به مناسبت هشتمین سالگرد درگذشت دکتر ابراهیم یزدی مراسم پاسداشت با عنوان صلح و همبستگی ملی در بستر کلاب‌هاوس برگزار می کند.

📌سخنرانان کلاب‌هاوس گفتگوی سیاسی؛ ایران، جهان و خاورمیانه:

▫️محمد توسلی
▫️مسعود بهنود
▫️علیرضا نامور حقیقی
▫️مصطفی دانشگر
▫️عبدالعلی بازرگان
▫️یوسف یزدی
▫️مهران ارژنگ
▫️رضا صدر

زمان: جمعه ١۴ شهریور ١۴٠۴
ساعت ٢١ تا ٢۴

@Nehzatazadiiran

🔸خروج از بن‌بست مذاکرات باید با حفظ عزت ملی و پرهیز از سیاست‌های ماجراجویانه و ایدئولوژیک صورت بگیرد

🔹گزارش جلسه دفتر سیاسی، مورخ نهم شهریور ماه ١۴٠۴

@Nehzatazadiiran

📌در آخرین جلسه دفتر سیاسی نهضت آزادی ایران ابتدا گزارش‌های ماهیانه شعب زیر مجموعه دفتر سیاسی ارائه شد و سپس دبیرکل نهضت با اشاره به اهمیت موضوع فعالیت شعبه تحقیقات سیاسی، بر استفاده سایر ارکان نهضت از تحقیقات این شعبه به منظور حصول به یکپارچگی سازمانی و بهره‌وری بیشتر تاکید کرد.

📌 سپس به موضوع توئیت اخیر دبیرکل سابق نهضت و توضیحی که از طرف نهضت آزادی درباره قطعنامه کنگره هفتم این حزب انتشار یافت، پرداخته شد و بر لزوم تبیین هر چه بیشتر حدود و ابعاد موضوع اصلاحات جامعه‌محور به عنوان راهبرد نهضت آزادی ایران برای گذار از شرایط فعلی، تاکید گردید.

📌دفتر سیاسی سپس به بررسی مراسم بزرگداشت دکتر یزدی با عنوان صلح و همبستگی ملی در کلاب‌هاوس گفتگوهای ملی پرداخت و یادآور شد که برنامه دوم کلاب‌هاوس برای بزرگداشت دکتر یزدی در اتاق گفتگوی سیاسی در تاریخ جمعه ١۴ شهریور ١۴٠۴ برگزار می‌شود.

📌 همچنین با یادآوری ١٩ شهریورماه، سالروز درگذشت آیت الله طالقانی، از بنیانگذاران نهضت آزادی ایران و از پیشگامان مبارزه با استبداد، تاکید شد که از این مناسبت برای آشنایی بیشتر جامعه با افکار آن بزرگمرد که زندان، تبعید، تنهایی و دشواری بسیاری را به جان خرید استفاده شود.

📌در ادامه دفتر سیاسی به موضوع مکانیزم ماشه و اثرات مستقیم و غیر مستقیم آن در شرایط اقتصادی و سیاسی کشور پرداخت و ابعاد متفاوت آن را به بحث و گفتگو گذاشت. خروج از بن بست موجود باید به نحوی صورت پذیرد که ضمن پرهیز از ماجراجویی‌های بین‌المللی و اهداف ایدئولوژیک، عزت و حیثیت ملی ایران حفظ شود.

📌موضوع حمایت از مواضع جبهه اصلاحات در راستای آشتی ملی نیز مورد گفتگو و تبادل نظر اعضا قرار گرفت.

@Nehzatazadiiran

🔸ابراهیم یزدی و انقلاب خشونت‌پرهیز، از اجرا تا امتناع!

🔹مجید شیعه‌علی

🔹منبع: وب سایت زیتون

🔹به مناسبت هشتمین سالگرد درگذشت دکتر ابراهیم یزدی

@Nehzatazadiiran

📌در دوران مدرن با گسترش جاده‌ها، ایجاد ارتباطات چاپی، رواج انجمن‌های خصوصی، ظهور سرمایه‌داری و گسترش دولت مدرن نوع منازعات نیز تغییر یافت. نخستین نشانه‌های این تغییرات را در تحولات اواخر قرن ۱۸ در انقلاب فرانسه و استقلال ایالات متحد می‌یابیم. در این دوران روش‌های منازعه در هر نزاع خاص نبود، بلکه یکسری روش‌ها در بین جوامع و در بازه‌های زمانی طولانی رواج داشت. به طور مثال در انقلاب‌های ۱۷۸۹، ۱۸۳۰ و ۱۸۴۸ فرانسه سنگربندی یک روش رایج انقلابیون بود که هر بار توسط نسل‌های بعد تقلید و تکرار می‌شد. این تقلیدها نه تنها زمان را طی می‌کرد بلکه بنابر اثر سرایت در جوامع مختلف نیز تقلید می‌شد. بنابر همین انتقال روش‌های نزاع، آن‌جا که جوامع می‌خواستند حاکمیت را تغییر دهند به سراغ انقلاب‌های خشونت‌آمیز می‌رفتند و تمام انقلاب‌های کلاسیک جهان با ریختن خون‌های بسیاری همراه بود. اما در نقطه‌ای از تاریخ این روش‌های غالب منازعات تغییر حاکمیت به آرامی از خشونت‌آمیز به خشونت‌پرهیز تغییر پیدا کرد.

📌تغییر روش انقلاب‌ها از خشونت‌آمیز به خشونت‌پرهیز مسیر بسیار تدریجی طی کرد. نقطه عطف این تحول بی‌شک گاندی است. او در نخستین تجربه زندانش کتاب ثورو را خوانده بود و تحت تاثیر آن قرار گرفته بود. همچنین آثار تولستوی را نیز مطالعه کرده و مکاتباتی در خصوص اخلاقیات و کنار گذاشتن خشونت در همه اشکال آن با او داشته است. و شیوه‌هایی از مبارزه با نام ساتیاگراها (نیروی حقیقت یا نیروی روح) را معرفی می‌کند. او ایده‌هایش را برای کسب حقوق هندی‌های افریقای جنوبی در ۱۹۰۷ آغاز کرد اما مشهورترین حرکت او در هند در جهت کسب استقلال و رفع استعمار بریتانیا با راهپیمایی نمک سال ۱۹۳۰ انجام گرفت که ده‌ها هزار هندی ۲۴۰ مایل را راهیپیمایی کردند. استقلال هند در ۱۹۴۷ یکی از بزرگترین پیروزی‌های انقلاب‌های خشونت‌پرهیز را رقم زد و آن را به عنوان یک ایده برجسته مطرح ساخت.

📌پس از آن، ایده خشونت‌پرهیزی در جنبش‌های بسیاری مورد توجه قرار گرفت، از جمله جنبش حقوق مدنی سیاهان در ایالات متحد در دهه ۱۹۶۰ که به رهبری مارتین لوتر کینگ به موفقیت رسید. اما یکی از برجسته‌ترین انقلاب‌های خشونت‌پرهیزی که برای نخستین تغییر یک دولت ملی و نه رفع یک استعمار خارجی را پیش برد انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷ بود. در این دوران نیز همچنان انقلاب‌های خشونت‌آمیز مانند تجربه چین و کوبا در افکار عمومی جهان برجسته بود. و حتی در داخل ایران نیز توجه جهانی بر روی این تجربیات بود. اما انقلاب ۵۷ بیش از آن‌که به سبک مائو و کاسترو رهبری شود به سبک گاندی هدایت شد. پس از این تجربه بود که در دهه‌های ۱۹۸۰و ۱۹۹۰ کارزارهای خشونت‌پرهیزی برای تغییر حکومت‌ها در فیلیپین، کره جنوبی، کشورهای بلوک شرق و امریکای لاتین رقم خورد و در گام بعد در ابتدای قرن بیست‌ویکم جهان شاهد انقلاب‌های رنگی بود.

📌چنان که مشخص است این ادبیات بسیار مفصل‌تر از گذشته شده است و تاثیر آن را در افزایش چشم‌گیر استفاده از ابزار کارزارهای خشونت‌پرهیز در دهه اخیر می‌توان مشاهده کرد. چنان که استفاده از کارزارهای خشونت‌پرهیز در دو دهه ابتدایی قرن بیست‌ویکم از کل تجربیات قرن بیستم بیشتر بوده است. و در ادبیات کشور ما نیز به آرامی استفاده از جنبش‌های اجتماعی، انقلاب‌های خشونت‌پرهیز و … برای گذار به دموکراسی برجسته شد. اما دکتر یزدی که خود در زمانه‌ای که انقلاب‌های خشونت‌پرهیز مورد اقبال نبود این ایده را اجرا کرد، در زمانه رواج این انقلابها به مخالف آن تبدیل می‌شود.او در مصاحبه‌ها و سخنرانی‌های مختلف اشاره می‌کند که انقلاب رنگی در ایران نه ممکن است و نه مطلوب چرا که شرایط امروز ایران شبیه شرایط کشورهای بلوک شرق در انتهای قرن بیستم و کشورهایی که در ابتدای قرن بیست‌ویکم انقلاب مخملی را تجربه کردند نیست. این تفاوت‌های ساختاری مورد نظر ایشان منجر شد به اینکه انقلاب خشونت‌پرهیز را ناممکن بداند. اما این تفاوت‌ها چیست؟


@Nehzatazadiiran

📎 متن کامل یادداشت را در لینک زیر مطالعه فرمایید:
https://telegra.ph/NAI-09-03-3

🔸 میراث دکتر ابراهیم یزدی؛ اصلاح‌طلبی جامعه‌محور و سیاست‌ورزی اخلاقی

🔹 مهدی محمودی

🔹به مناسبت هشتمین سالگرد درگذشت دکتر ابراهیم یزدی

@Nehzatazadiiran

📌 یزدی و نهضت آزادی، به‌رغم فشارها و ممنوعیت‌ها، همچنان به فعالیت سیاسی مسالمت‌آمیز ادامه دادند و در حافظه تاریخی ایران به‌عنوان نماد «اصلاح‌طلبی جامعه‌محور» ثبت شدند.

📌 او کوشید مدلی از اسلام ارائه دهد که بر مشروعیت مردمی و اخلاق سیاسی استوار باشد؛ مدلی که هم از سکولاریسم سخت‌گیر و هم از بنیادگرایی دینی فاصله می‌گرفت.

📌 در این نگاه، مشروعیت قدرت سیاسی تنها از رأی مردم ناشی می‌شود و سیاست‌مدار موظف است بر حق مخالفان سیاسی و مدارا با دگراندیشان تأکید کند.

📌 میراث یزدی، سیاست‌ورزی صادقانه، اصلاحات تدریجی و احترام به آزادی‌های بنیادین است؛ چراغی روشن برای نیروهای آزادی‌خواه و دموکراسی‌طلب امروز ایران.

@Nehzatazadiiran

📎 متن کامل یادداشت را در لینک زیر مطالعه فرمایید:
https://telegra.ph/NAI-09-03-4

🔸صلح و همبستگی ملی

🔹به مناسبت هشتمین سالگرد درگذشت دکتر ابراهیم یزدی

@Nehzatazadiiran

📌نهضت آزادی ایران به مناسبت هشتمین سالگرد درگذشت دکتر ابراهیم یزدی مراسم پاسداشت با عنوان صلح و همبستگی ملی در بستر کلاب‌هاوس برگزار می کند.

📌سخنرانان کلاب‌هاوس گفتگوی سیاسی؛ ایران، جهان و خاورمیانه:

▫️محمد توسلی
▫️مسعود بهنود
▫️علیرضا نامور حقیقی
▫️مصطفی دانشگر
▫️عبدالعلی بازرگان
▫️یوسف یزدی
▫️مهران ارژنگ
▫️رضا صدر

زمان: جمعه ١۴ شهریور ١۴٠۴
ساعت ٢١ تا ٢۴

@Nehzatazadiiran

📎لینک شرکت در کلاب هاوس:

https://www.clubhouse.com/invite/y32S7k3O5GGqVdDd4EQ7NXXLOW1lsvKLw99:H4AaalYAkjpmXBW1Yn2EQUsRGleFH8uPlnPK1Xr445Y

🔸منتشر شده در توئیتر محمد توسلی

@Nehzatazadiiran

عدم برگزاری کنسرت #همایون_شجریان در میدان #آزادی به رغم داشتن مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نمونه دیگری از نقض حقوق شهروندان برای بهره‌مندی از خدمات فرهنگی، اجتماعی است.

نهادهای مسوول باید در قبال این اتفاق به طور شفاف پاسخگو باشند و تلاش نمایند شرایط لازم برای برگزاری این رویداد فراهم شود. در غیر اینصورت برداشت مردم این خواهد بود که با وجود تغییر دولت،‌ همچنان عملا دولت سایه امور کشور را مدیریت می‌کند.

🔸 صدای انقلاب و وجدان انقلاب

🔹 حسن یوسفی اشکوری

🔹 یادنامه دکتر ابراهیم یزدی

🔹 وبسایت زیتون

🔹 ۷ شهریور ۱۳۹۶

🔹 بازنشر به مناسبت هشتمین سال درگذشت دکتر ابراهیم یزدی

@Drebrahimyazdi

📌 درگذشت دکتر ابراهیم یزدی هرچند غیر منتظره نبود (با اطلاعاتی که تقریبا روزمره داشتیم) اما واقعا دردناک و می‌توان گفت فاجعه بار بود.

📌 هر شخصیتی با هر موقعیت و منزلت و نقشی که دارد و یا می‌تواند داشته باشد، بالاخره روزی (دیر یا زود) از این جهان فانی به سرای باقی خواهد رفت (و یزدی نیز رفت و از رفتنش گریزی نبود) ولی واقعا برخی از شخصیت های «ملی» یا در زمانه‌ای می‌روند که «ملت» بیش از هر زمانی به او نیاز دارد و یا از این جهت فاجعه و «ضایعه مولمه» شمرده می شود که بی‌جانشین‌اند.

📌 در این دو روز مقالات و گزارش‌ها و تحلیل‌های متنوع مکتوب و مشفوه درباره زنده‌یاد دکتر ابراهیم یزدی خوانده و شنیده‌ام اما در این میان به گمانم مناسب‌ترین و در واقع درست‌ترین تعبیری که می‌تواند شخصیت و نقش یزدی (حداقل در چهل سال اخیر) را جامع‌تر نشان دهد، تعبیر گری سیک (مشاور امنیت ملی در چهار حکومت پیشین آمریکا و از دوستان قدیم یزدی) بود که اخیرا و پس از درگذشت یزدی در عین این که او را «صدای انقلاب» خواند، گفت: «یزدی وجدان انقلاب ایران بود».

📌 سخنان این سیاستمدار آمریکایی از این جهت مهم است که او از یک سو یزدی را به خوبی و از نزدیک می‌شناسد و از سوی دیگر احتمال حب و بغض و مسائل شخصی و یا جناحی و گروهی درباره او نمی‌رود.

📌 او در گفتگو با سایت «ایران وایر» در پاسخ به این سئوال که «شما ده ها سال ابراهیم یزدی را می شناختید. میراث او را چطور می بینید؟ عملکردش به عنوان دیپلمات و سیاستمدار از نظر شما چطور بود؟»، با این جمله « برای من بیش از هرچیز درست کاری‌اش جلب توجه می کرد . . .» آغاز می کند و با این جمله به پایان می برد: «. . . او از اول کار بود و وقتی انقلاب به بیراهه رفت، او شد وجدان انقلاب ».

📌 وی در جایی دیگر شرح روشن‌تری می دهد: «بعد از این که [ آقای ]خمینی رفت پاریس او هم رفت و به [ آقای ] خمینی پیوست. آنجا شد صدای انقلاب ایران و آن صدا از آزادی و دموکراسی و حقوق زن می گفت. او واقعا به این حرف‌ها باور داشت اما معلوم شد اشتباه فکر می‌کرده چرا که انقلاب به این چیزها ختم نشد و به ماشین کشتار بدل شد. یزدی علیه کشتار قضایی نزدیکان شاه اعتراض کرد».

📌 به گواهی آشنایان با تاریخ انقلاب و تحولات پر تلاطم چهل سال اخیر (که خودم را یکی از اینان می‌دانم ) یزدی با نمره بالایی در این آزمون نفسگیر کامیاب بوده است.

📌 درایت، شجاعت، استواری، مداومت او برای جبران خسارت‌های خواسته و ناخواسته عصر انقلاب و گذر آرام و بی خطر و یا کم خطر ایران به دوران آزادی و دموکراسی ایرانی ستودنی است و به عنوان یادگار بزرگ این مرد علم و دیانت و سیاست در حافظه ایران و ایرانی خواهد ماند.

📌 او سیاستمداری زیرک و ملی بود و به سیاست گام به گام و به روش مدنی مسالمت‌جو باور داشت و همواره به آن وفادار ماند.

📌  این جمله را بارها از او شنیده‌ایم که دموکراسی آموختنی است و باید آموخت و دموکراسی در کوله‌پشتی نظامیان آمریکایی یافت نمی‌شود.

@Drebrahimyazdi

متن کامل یادداشت را در لینک زیر مطالعه فرمایید:
https://telegra.ph/DrYazdi-08-24-4

🔸‍ نتایج کنکور، جلوەای از نابرابری اجتماعی

🔹صلاح الذین خدیو

@Nehzatazadiiran

بررسی نتایج کنکور امسال بر مبنای دهک های اقتصادی، عمق نابرابری آموزشی را نشان می دهد.

نمودار فوق بیانگر آنست که به ویژه در دو گروه آموزشی علوم تجربی و ریاضی، صاحیان درآمدهای بالا در دهک های ٩ و ١٠ اقتصادی، بیشترین رتبه های زیر ٣٠٠٠ را بدست آوردەاند.

این امر مبین آنست که اکثریت پرشکان، دندانپزشکان، داروسازان و مهندسان آینده از میان خانواده های متمول و مرفه برگزیده می شوند.
این تحول یک پیامد اساسی بالقوه ویرانگر را بدنبال دارد:
امکان پیشرفت و تحرک اجتماعی برای اقشار کم برخوردار از راه تحصیلات عالی کم تر از هر زمانی است و چه استعدادهای فراوانی زیر چرخ های ماشین غول پیکر بی عدالتی له می شوند.

از این منظر در ایران نیمەی دوم قرن بیست - دوران پهلوی دوم و دو دهەی ابتدایی پس از انقلاب - فرصت های بیشتر و برابرتری برای فرودستان اقتصادی وجود داشت.

چرا که با ترکیبی از استعداد و پشتکار می توانستید به موفقیت های تحصیلی و سپس فرصت های شغلی ممتاز و درآمدزا دست پیدا کنید.

اما در سه دهەی اخیر با فرادستی نوعی " نئولیبرالیسم اسلامی " بر یک ساختار اقتصادی فاسد و رانتیر، عملا این امکان از بخش مهمی از جمعیت سلب شده است.

درست است که در پنجاه سال طلایی موصوف، نابرابری عمودی وجود داشت و به آسانی با ضریب جینی قابل محاسبه بود.

اما نابرابری افقی به معنای بی عدالتی در دسترسی به خدمات آموزشی، درمانی، ورزشی و تفریحی و جداسازی فضاهای زندگی و سطوح نابرابر کیفیت زندگی هرگز به اندازەی امروز نبود.

نکتەی تلخ اینجاست که بی عدالتی پیشگفته به کنکور سراسری و دانشگاه های داخلی محدود نمی شود.

کسانی که موفق به کسب رتبه های پایین نشدەاند، می توانند به دانشگاه های کم اعتبار کشورهای دور و نزدیک رفته و پس از بازگشت به کشور با پرداخت مبلغی، مدرک تحصیلی شان را معادل سازی کنند.

این موارد جدا از سهمیەهای وحشتناک و مبتذلی است که در یک نظام رانتیر بر مبنای نوعی حامی پروری رها از منطق و نظارت توزیع می شود.

اینها گوشەای از کارنامەی درخشان تراکم نابرابری افقی و عمودی در جامعەی اسلامی است!

@Nehzatazadiiran

🔸امید یا هراس پس از آتش‌بس؟

🔹مجید شیعه‌علی

🔹منبع: ماهنامه خط صلح

@Nehzatazadiiran

📌در طول تاریخ دنیای مدرن، جنگ‌ها فضای جوامع و رابطه‌ی حاکمیت با جامعه را به‌طورکلی تغییر داده است. این تغییرات در بسیاری از موارد اثر چرخ‌دنده‌ای ایجاد کرده است. به این معنا که هم‌چون یک چرخ‌دنده که با چرخیدن و گیر انداختن اهرمی در خانه‌ی بعدی، بازگشتش به حالت پیشین دشوار است. جنگ‌ها پایان پیدا می‌کنند اما آثار آن‌ها و شرایطی که ساخته‌اند به شرایط پیشین بازنمی‌گردد.

📌شرایط جنگی می‌تواند پدیده‌هایی را ایجاد کند که تاثیراتی جدی در تخریب جامعه‌ی مدنی دارد. به‌طور معمول شرایط جنگی باعث می‌شود فضای کنش‌گری جامعه بسته‌تر شود و فرصت‌های کنش‌گری محدود شود. این فضای بسته و محدودیت‌های حاصل از فضای جنگی در بسیاری از موارد پس از پایان جنگ نیز ادامه می‌یابد. علاوه‌بر این‌ها به حکومت‌ها به‌خصوص حکومت‌های اقتدارگرا بهانه می‌دهد تا جامعه‌ی مدنی را تخریب کنند. هم‌چنین پژوهش‌های مختلف تاکید می‌کنند که جوامع با سطوح اقتصادی و تحصیلی بالاتر تمایل بیش‌تری به کنش‌گری مدنی دارند و بر همین اساس بحران اقتصادی حاصل از جنگ نیز می‌تواند منجر به کاهش تمایل به کنش‌گری داوطلبانه و تخریب بیش‌تر جامعه‌ی مدنی شود.

📌در شرایط امروز ایران نیز تمامی این موارد شواهدی دارد. بازداشت‌ تعداد زیادی از شهروندان در دوره‌ی جنگ دوازده‌روزه، محدودیت و قطع اینترنت در دوران جنگ و پس‌از آن، انتقال زندانیان سیاسی اوین با نقض حقوق و بی‌حرمتی به ایشان و غیره همه تاییدکننده‌ی ایجاد تهدیدات جدی برای جامعه‌ی مدنی ایران است.

📌اما از سوی دیگر جنگ می‌تواند تاثیراتی در جهت تقویت جامعه‌ی مدنی نیز داشته باشد. یکی از علل ایجاد نیمه‌ی پر لیوان آن‌جا است که چنان‌که چالز تیلی (Charles Tilly)، جامعه‌شناس برجسته‌ی آمریکایی مطرح می‌سازد، دولت‌ها در دوران جنگ نیاز به حمایت بیش‌تری از سوی جامعه دارند. این نیاز متنوع است. آن‌ها به مشروعیت بیش‌تر، تامین مالی بیش‌تر، نیروی داوطلب بیش‌تر و غیره از سوی جامعه احتیاج دارند و همین تامین نیاز منجر به دادن امتیازهای مختلف به جامعه می‌شود. چنان‌که گسترش حق رای زنان در اروپا بسیار تحت‌تاثیر جنگ‌های جهانی بود.

📌جنگ داخلی در ایالات متحده به دلایل دیگری آغاز شد اما چنان مسئله‌ی برده‌داری در طول آن برجسته شد که منجر به آزادی آفریقایی‌تباران ایالات متحده شد و حتی جنبش‌های حقوق شهروندی پس‌ از یک سده در ایالات متحده نیز در میانه‌ی جنگ ویتنام به موفقیت دست ‌یافتند.

@Nehzatazadiiran

📎متن کامل یادداشت را در لینک زیر مطالعه فرمایید:
https://telegra.ph/NAI-09-06

🔸 صلح و همبستگی ملی

🔹متن سخنرانی محمد توسلی در هشتمین سالگرد درگذشت دکتر ابراهیم یزدی در کلاب هاوس گفتگوی سیاسی؛ ایران، جهان و خاورمیانه- ١۴ شهریور١۴٠۴

@Nehzatazadiiran

📌 دکتر ابراهیم یزدی بیش از شصت سال در عرصه‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی حضور فعال داشت و تا پایان عمر در کنار مهندس بازرگان به وظیفه ایمانی و اجتماعی خود عمل کرد.

📌 تجربه همسر همراه و همدل او، سرکار خانم سرور طلیعه، نمونه‌ای آموزنده از پایداری و نقش خانواده در موفقیت‌های سیاسی و اجتماعی است.

📌 با توجه به بحران‌ها و شکاف عمیق دولت-ملت، تقویت همبستگی ملی حول مطالبات مشترک ملی ضرورتی انکارناپذیر است.

📌 محورهای وفاق ملی شامل حفظ تمامیت ارضی، آزادی و دموکراسی، جدایی نهاد دین از حکومت، عدالت، پذیرش تنوع، نهاد تنش‌زدایی با جهان و رواداری است.

@Nehzatazadiiran

📎 متن کامل یادداشت را در لینک زیر مطالعه فرمایید:
https://telegra.ph/NAI-09-07-3

🔸بحران آب، هشدار ۶۰ ساله

@Nehzatazadiiran

📌«براساس محاسباتی که انجام شده، جمعیت شهر تهران تا ۲۵ سال دیگر به بیش از ۸.۵ میلیون نفر می‌رسد، در مقابل این پیشبینی نکته‌ای هم وجود دارد، نفوس این شهر نباید از ۴ میلیون نفر تجاوز کند.» این عصاره گزارش موسسه مطالعات و تحقیقات گروه جامعه‌شناسی دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۵ است.

کارشناسان این گزارش با تمرکز بر پیامدهای رشد بی‌رویه پایتخت، راهکارهای توزیع متوازن فعالیت‌های اقتصادی در سطح کشور را تدوین کردند.

در این گزارش تاکید شده بود، سهم تهران از کل جمعیت شهری کشور از ۲۵ به ۲۷ درصد رسیده است. در بخش دیگری از این گزارش تاکید شده بود، ۳۸ درصد مهاجرت داخلی به تهران اختصاص دارد که عمدتاً از استان‌های تبریز، اراک، اردبیل، اصفهان و همدان صورت می‌گیرد. همچنین تمرکز بیش از ۴۰ درصد سرمایه‌گذاری‌های صنعتی بزرگ (بیش از ۱۰۰ نیروی کار) در تهران انجام می‌گیرد.

پژوهشگران این گزارش پیشنهادهای سیاستی برای کاهش تمرکز در تهران ارائه دادند. در این ویدئو بخش‌هایی از این گزارش را که حسین ایمانی جاجرمی، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه به اشتراک گذاشته، مرور کردیم.

@Nehzatazadiiran

🔸میراث طالقانی و مخاطرات ملی امروز ما

🔹در چهل و ششمین سالگرد درگذشت سید محمود طالقانی،

@Nehzatazadiiran

سخنرانان:

▫️دکتر محمد حسین رفیعی
▫️دکتر هاشم آقاجری

زمان: دوشنبه، ۱۷ شهریور
ساعت ۱۶:۳۰

مکان: کانون توحید، میدان توحید خیابان پرچم

@Nehzatazadiiran

🔸 بازگشت به قرآن و توسعه ملی در اندیشه طالقانی

🔹محمد توسلی

🔹بازنشر به مناسبت ۴۶ امین سالگرد درگذشت آیت الله طالقانی

@Nehzatazadiiran

📌طالقانی و بازرگان از همان شهریور ١٣٢٠ ریشه مشکلات اصلی و عقب ماندگی جامعه را در دو عامل «فرهنگ استبدادی» و «پیرایه ها و خرافات مذهبی» می دانستند و تلاش های فرهنگی – اجتماعی خودشان را در طول حیات خود در همین راستا برنامه ریزی و متمرکز کردند. این فرایند در آثار و اقدامات آنان کاملا مشهود است.

📌راهبرد «بازگشت به قرآن» برای برخورد با مشکل تاریخی «پیرایه ها و خرافات مذهبی» در جامعه ایران محور اصلی تلاش های فرهنگی و اجتماعی طالقانی را در طول حیاتشان تشکیل می‌دهد. طالقانی با شناختی که از مبانی تاریخی اسلام سنتی در حوزه و پیشگامان تاریخی آن در تاریخ دویست ساله ایران از جمله در انقلاب مشروطه چون شیخ فضل الله نوری دارد در عرصه های مختلف در طول چند دهه با بازگشت به محکمات قرآنی برای زدودن پیرایه ها و خرافات مذهبی از فرهنگ عمومی جامعه که موجب عقب ماندگی جامعه شده تلاش پیگیر و آگاهی بخش داشته اند.

📌برگزاری کلاس های منظم آموزش قرآن در مراکز مختلف به ویژه شب های جمعه در مسجد هدایت، همکاری و مشارکت در تشکیل نهادهای مدنی از جمله سخنرانی ها در این نهاد های مدنی بخشی از تلاش آگاهی بخش ایشان را در این راستا تشکیل می دهد.

📌طالقانی علاوه بر تدوین و انتشار دستاوردهای پژوهشی قرآنی خود در «پرتوی از قرآن»، برای نشان دادن ریشه های تاریخی پیرایه ها وخرافات مذهبی که در اعماق فرهنگ عمومی جامعه رسوخ کرده است در سال ١٣٣۴ دست به انتشار کتاب «تنبیه الامه و تنزیه المله» میرزای نائینی و اضافه کردن مقدمه و پاورقی های توضیحی و آگاهی بخش آن کردند و بطور ایجابی با زمینه های نگاه اسلام فقاهتی سنتی که خرافات را در جامعه گسترش داده برخورد می کند.

📌مواضع سیاسی طالقانی در طول چند دهه از جمله در بنیانگذاری نهضت آزادی ایران در سال ١٣۴٠ و حمایت از کار جمعی و ایستادگی در مقابل مستبدان و دیدگاه های اسلام سنتی منادی خرافات به ویژه در چند ماه حیات خود در رویدادهای بعد از پیروزی انقلاب، نگاه راهبردی طالقانی را در خصوص رفع موانع توسعه ملی  به تصویر می‌کشد. همان نگاهی که مهندس بازرگان و یاران ایشان در طول جهار دهه گذشته پیگیری و این فرایند آگاهی بخشی را تقویت کرده اند.

📌اگر پیشنیاز اجرای برنامه های توسعه ملی، رفع موانع اصلی توسعه در جامعه ایران بوده است و اگر مسائل فرهنگی جامعه ما چون زمینه های تاریخی خرافات مذهبی و فرهنگ استبدادی از موانع اصلی عقب ماندگی جامعه ما بوده است؛ طالقانی و بازرگان را می توان از پیشگامان تدارک برنامه های توسعه ملی و حرکت بسوی مدرنیته قلمداد کرد.

@Nehzatazadiiran

📎متن کامل مقاله را در لینک زیر مطالعه فرمایید:
https://telegra.ph/NAI-09-08-6

🔸خروج از NPT باعث تشدید عوارض مکانیزم ماشه و انزوای سیاسی ایران خواهد شد

🔹گزارش روابط عمومی نهضت آزادی ایران از جلسه دفتر سیاسی، مورخ ١۶ شهریورماه ١۴٠۴

@Nehzatazadiiran

📌 در جلسه دفتر سیاسی نهضت آزادی ایران، ابتدا به سالروز ۱۹ شهریور، سالگرد درگذشت آیت‌الله طالقانی، اشاره و بیان شد که مرحوم طالقانی در کنار مهندس بازرگان و دکتر سحابی نقش بزرگی در نهضت بازگشت به قرآن و اصلاح اندیشه دینی ایفا کرد و تا آخرین روزهای عمر پربرکت‌اش تلاش خود را به صورت عملی و نظری ادامه داد. آخرین سخنرانی ایشان در بهشت زهرا نیز گواه این موضوع است. همچنین اشاره شد طی سال‌های اخیر نهضت آزادی اقدامات زیادی به منظور نزدیکی هر چه بیشتر خانواده‌های این بزرگان با هدف پیگیری افکار بلند آنان انجام داده است. در ادامه اعضا دفتر سیاسی از کارگروه رسانه خواستند که به مناسبت این سالگرد تمرکز بیشتری بر شناساندن اهداف و عقاید آیت الله طالقانی داشته باشد و از این فرصت مغتنم بهره لازم را ببرد. مراسم بزرگداشت آیت الله طالقانی در اصفهان نیز در روز جمعه بیست و یکم شهریور در حسینیه سیدالشهدا(ع)، از ساعت ٩ تا ١١ برگزار می‌شود.

📌 دفتر سیاسی سپس به بررسی مراسم بزرگداشت دکتر یزدی که با عنوان صلح و همبستگی ملی در کلاب‌هاوس گفتگوی سیاسی ایران، در روز جمعه ١۴ شهریور١۴٠۴ برگزار شد، پرداخت و نقاط قوت و ضعف آنرا بررسی و تاکید کرد باتوجه به دیدگاه‌های مختلفی که پیرامون رویدادها و شخصیت‌های درگیر در انقلاب سال ۵۷ وجود دارد، برگزاری چنین گفتگوهایی می‌تواند به روشن‌تر شدن مسائل تاریخی به مثابه چراغی برای آینده کمک کند.

📌 در ادامه درباره طرح سه فوریتی مجلس برای خروج از NPT بحث و گفتگو صورت گرفت و تاکید شد که خروج از پیمان می‌تواند به تشدید اثرات مکانیزم ماشه منجر شود و مخاطراتی جدی برای کشور داشته باشد. در بدنه حاکمیت دو نگاه متفاوت نسبت به مذاکره و گفتگو با آمریکا وجود دارد. یک نگاه به درستی، حل مشکلات را بدون مذاکره و تنش‌زدایی از روابط خارجی ممکن و میسر نمی‌داند و نگاه دیگری که از مذاکره تابو ساخته و با منع گفتگو آن‌را تبدیل به خط قرمز سیاست خارجی کشور ساخته و نگاهی آخرالزمانی به موضوعات سیاسی دارد. در این بین نیروهای نفوذی نیز بر آتش افراط‌گری و تندروی می‌دمند و با این کار خطر فروپاشی و تجزیه را تشدید می‌کنند.

📌در پایان اعضای دفتر سیاسی پیرامون پیشنهادات مطرح شده برای خروج از بن‌بست اتمی از جمله تشکیل کنسرسیوم برای تولید اورانیوم غنی شده و ایجاد سندیکای مشترک اتمی با همسایگان به تبادل نظر پرداختند و بر استفاده از تمام ظرفیت‌های ملی و سیاست خارجی برای رسیدن به چنین راه‌حل‌هایی تاکید کردند.

@Nehzatazadiiran

🔸 طالقانی، زمان، عقلانیت

🔹به مناسبت چهل و ششمین سالگرد ارتحال آقاسید محمود طالقانی

@Nehzatazadiiran

سخنران: حجه الاسلام والمسلمین دکتر محمد تقی فاضل میبدی (استاد حوزه و دانشگاه | با عنوان طالقانی، زمان، عقلانیت

پخش زنده در اینستاگرام احیاگران پیام عاشورا ehyagaran_ashoura@

مکان: اصفهان- خ چهارباغ خواجو، خ شهدای خواجو، حسینه سید الشهدا (ع) (احسان)

زمان: جمعه ۲۱ شهریور ۱۴۰۴ | ساعت ۹ تا ۱۱

برگزار کنندگان و حامیان جمعی از استادان و دانش آموختگان دانشگاهها، هنرمندان، مبارزان و زندانیان سیاسی پیش از انقلاب ۵۷ رزمندگان و آزادگان و خانواده های شهدای جنگ ۸ ساله

🔸هرکس آزادی مردم را محدود کند، اسلام را نشناخته

🔹سخنرانی آیت‌الله طالقانی در ٣٠ تیر ١٣۵٨ ؛

@Nehzatazadiiran

📌در سی تیر ١٣۵٨ و مصادف با نخستین سالگرد قیام سی تیر ١٣٣١ بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، جبهۀ ملی تصمیم گرفت مراسم یادبودی را برگزار کند.

📌با توجه با اینکه در آستانه این مراسم، اختلاف‌ها بین گروه‌های سیاسی بالا گرفته بود و احتمال درگیری وجود داشت، برگزارکنندگان مراسم از آیت‌الله طالقانی برای سخنرانی دعوت کردند چرا که می‌دانستند او می‌تواند از بروز تنش جلوگیری کند. طالقانی در سخنرانی خود در این مراسم که در میدان بهارستان تهران برگزار شد، با آسیب‌شناسی نهضت‌های تحول‌خواهانه در تاریخ ایران، نسبت به خطر تفرقه برای آینده نهضت مردم ایران هشدار داد و همه را به وحدت فراخواند.

📌او در بخشی از این سخنرانی به آزادی اشاره و تاکید کرد اسلامی که سرچشمه آن قرآن و سنت پیامبر باشد هیچ آزادی را محدود نمی‌کند.

@Nehzatazadiiran

‍ 🔸طالقانی و تربیت رهایی‌بخش

🔹صادق کشاورزیان- پژوهشگر تعلیم و تربیت

🔹منبع: مجله چشم انداز ایران

@Nehzatazadiiran

آشنایی مختصری با تاریخ معاصر، ما را نسبت به دو طیف، دربرابر یکدیگر حساس می‌کند. گروه اول را با نمایندگی شیخ فضل‌الله نوری به‌خاطر می‌آوریم که دل‌مشغول غربی شدن و نفوذ برنامه درسی غربی (در آموزش درس‌هایی مانند شیمی و ریاضی!) در مدارس نوپا است؛ یعنی همان مدارسی که مکتب‌خانه‌های نمناک را منسوخ کردند و فرمی تازه برای تعلیم‌و‌تربیت پیش کشیدند و گروه دیگر که با نام‌های دیگری از مشروطه‌خواهان در خاطر ما زنده می‌شوند؛ کسانی چون آیت‌الله نایینی و آخوند خراسانی. دغدغه اجتماعی این گروه اخیر، و پیرو فکری‌شان آقای طالقانی، آزادی‌خواهی و استبدادستیزی بود.

این قضاوت ناصواب است که بخواهیم بدبینی شیخ فضل‌الله نوری به علم غربی را بی‌بنیاد تلقی کنیم و به همین میزان، نامنصفانه است که تحول‌خواهانی همچون نایینی، آخوند خراسانی و طالقانی را افرادی لاابالی بدانیم. هر دو طیف، فرزندان این سرزمین بودند که حق مسلم‌شان، آزادی بیان، گفت‌وشنود و فعالیت آزاد بوده است. البته خام‌اندیشی دیگر این است که تمام نیروهای اجتماعی و سلائق و علائق جامعه معاصر یا تحول‌خواهان را به این دو گروه تقلیل دهیم اما از آنجا که این دو، با داعیه‌ دینی، رو به یک قبله داشتند، و از سوی دیگر، هنوز این اصطکاک بین دو طیف در جامعه ما - دست‌کم در جامعه دینداران- کشمکشی پویا است، توجه به مسئله هر کدام از آنان پرسش و چالشی برای اندیشیدن است.

طالقانی، برآمده از جنبش مشروطه‌خواهی، در ردیف مربیان رهایی‌بخش، مسیری گفت‌وشنودی با افراد مختلف را طی می‌کرد و شاید این سعه صدر و تنوع دیدگاه بود که او را از بعضی از هم‌لباسان محافظه‌کارش جدا می‌کرد. او متعلق به یک طبقه یا منحصر در یک قالب ایدئولوژیگ نبود. با وجود تعلق به گروه دیندارانی چون نایینی و آخوند خراسانی، در حریم دوستی صادقانه‌اش، مجاهدین و فداییان و نواب صفوی‌ها و زندانبان‌های مأمور و معذور، در پناه و امان بودند.

سطح توقع، پسند و ذائقه ما از کثرت مشاهدات دردناک پایین آمده است. اگر از ایثار و «دوست داشتن» دیگران که یک خصلت پدرانه- و نیز مادرانه- است بگذریم، کمتر پیش می‌آید که یکی از «رجال» سیاسی را مقید به اخلاق گفت‌وشنود بشناسیم. خصلت «گفت‌وگودوستی» طالقانی، یادآور سخنی از پائولو فریره است که خود را مقید به گفت‌وگویی مدام با مسیح و مارکس می‌دانست. او نیز همچون پدر طالقانی، مورد تمسخر طعنه‌زنان قرار داشت؛ زیرا به هر حال، تکلیفش معلوم نبود؛ «یا با مسیح یا با مارکس»، «یا با ما یا بر ما»

اگر نیک بنگریم، دیالکتیکی تنش‌دار اما زنده‌ و سازنده است که سبب عریان شدن حقیقت‌های درهم‌پیچیده می‌شود. جاهلانی که زود به مقام دانایی رسیده‌اند، می‌پندارند که تمام حقیقت در یک طیف،از آن یک ردا و قبا است و با رد هر نظر مخالفی می‌توان به آن دست یافت. اما طالقانی با دیدن خود در آیینه دیگری، و با دیدن شرق در آیینه غرب و تاریکی‌های قرون وسطی بود که احیای دادگاه‌های تفتیش عقاید و سلطه یافتن گروهی - به وهم خود- ممتاز را پیش‌بینی می‌کرد و خیالش آشفته می‌شد. صدای او را در سال 57 بر مزار مصدقِ محصور به یاد آوریم: «باور کنید این مملکت برای همه شماست».

صدای آتشین آن کثرت‌گرای موحد و دردمند که آزادی را پادزهر استبداد می‌دانست، نوایی که بر خلاف بعضی از پیشوایان دینی، استبداد را شرک و مغایر با توحید می‌دانست اکنون در قبر ساده‌ای خاموش آرمیده است. شاید او تعبیر زنده این سخن مردمان است که گفته‌اند: آدمی چنان می‌میرد که زیسته است؛ مرگی بی‌تکلّف از پسِ زندگی‌ای سالم و ساده.

هر چند که جامعه ما در تلاطم و شاید گذار از قالب‌های مرسوم دینداری است و حوصله حرف‌های قدیمی و کالبدشکافی‌های دقیق را ندارد، هر چند در این جهان ستم‌آلود، فضای آموزش‌گری و کنش‌گری با قیدوبندهای تربیت - یا رام‌شدگی- مبتنی بر منطق بازار و نولیبرالیسم و نومحافظه‌کاری دینی بسته‌تر می‌شود، اما کنار زدن غبارها و ملاقات با چهره راستین طالقانی و اندیشه او، گشودن روزنی به رهایی و یافتن مسیری برای تربیت رهایی‌بخش است. با قاب اندیشه او، می‌توان از هسته سخت گفتمان دینی غالب که گوشش به کسی بدهکار نیست، با صدای بلند پرسش کرد؛

معنای توحید چیست و این جامعه، چقدر توحیدی است؟

@Nehzatazadiiran

🔸 خصال و صفات انقلابی طالقانی

🔹 طالقانی بشكست صحبت اهل طريق را

🔹 مهندس مهدی بازرگان

🔹 ۲۲ خرداد ۱۳۵۹

🔹 مجموعه آثار( ۲۲ )

@Nehzatazadiiran

📌 نقش طالقانى در انقلاب كه هم می‌شود گفت نقشى داشته و هم نداشته است. اگر انقلاب را به معناى زدن و بريدن و به هم ريختن و قهر و غضب و دشمنى و انتقام و انهدام بگيريم، نه؛ نقشى از اين بابت نداشته است.

📌 اما اگر انقلاب را به معناى صحيح كلمه و معناى قرآنی‌اش به مصداق اين آيه تلقي کنيم:

 📌 «إِنَّ اللهَ لاَ يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ»

📌 يعنى تغيير درونى، تغيير واقعى يا به‌اصطلاح مأنوس ايشان، تغيير نفسانى، ايشان خيلى نقش داشته و هنوز هم دارد.

📌 مرحوم طالقانى اين درك را داشت؛ اين درد را احساس كرده بود؛ و چون می‌خواست خدمت بكند؛ يعنى نيتش نيت خدمت بود، نيت مفيد بودن بود، بنابراين تصميم گرفت خود را از اين تشريفات و اين قيود و آداب و سنت‌ها رها كند. در عين روحانى بودن، در آن كسوت بودن، در آن قصد و نيت بودن، مع‌ذلك از آنها بريد.

📌 [طالقانی] بشكست صحبت اهل طريق را، يعنى انقلاب‌كرد؛ از آن صحبت و مصاحبت روی تافت و روش اهل طريقت و آن چيزهائى را كه صوفی‌ها و دراويش داشتند شكست.

📌 راه خدمتِ روحانيت، منبر بود؛ محراب بود و موعظه بود، مسئله بود، بسيار هم بجا بود؛ نمی‌خواهم بگويم بد چيزى بود؛ اما بشكست عهد صحبت اهل طريق را.

📌 می‌‏گفت: قم كه بودم در سال آخر خيلى ناراحت بودم، گفتم فايده‌اش چيست؟ اين آن چيزى نيست كه به درد بخورد. من بيايم تهران، يك مسجدى، امام جماعتش بشوم؛ منبرى هم بروم. اصلاً مسئله‌‏اى بگويم، موعظه‏‌اى بكنم. حس كرده بود اين فايده ندارد؛ يعنى درد اين نيست و مريض با اين نسخه دوا نمى‏شود.

📌 می‏گفت من از همانجا شكستم و تصميمم بر اين شد كه رو به قرآن بياورم و با قرآن كار كنم. اينها به‌قدر كافى، مسئله نجاست را، حيض و نفاس و نمی‌دانم، مكاسب را يا شنيده‌اند و يا می‌شنوند.

📌 تازه كسى كه بی‌دين شده، وقتى از اين حرف‌ها به او بزنى بی‌‏دين‏تر می‌‏شود. اين چيزها كه در رساله‏‌ها هست؛ بايد به‌اصل بيائيم و آن زمان طرح قرآن در حوزه علميه در بين علماء و علماى كلاسيك، به‌اصطلاح متشرع، پسنديده نبود و از قرآن صحبت كردن، تفسير قرآن و به اتكاى قرآن چيزى گفتن را خوشبين نبودند؛ بدنامى می‌آورد.

📌 ببينيد انقلاب اين است: «لاَ يَخَافُونَ لَوْمَةَ لآئِمٍ»

📌 ماده دوم به اصطلاح انقلاب درونى كه بشكست عهد صحبت اهل طريق را: برخلاف مرحوم پدرش، ايشان از علوم وافكار جديد استقبال می‌كرد. با آنكه خودش اين دروس را نخوانده بود، تعليم و تحصيلات متوسطه را هم به هيچ وجه نداشت، ولى نمی‌گفت نجس است، بزن كنار.

📌 وقتى صحبتى از علوم طبيعى، از فيزيك، از شيمى، از فلسفه، از افكار فلان فيلسوف خارجى می‌‏كرديم، نه تنها پس نمی‌‏زد، استقبال هم می‌‏كرد. با يك ولعى و با يك تشنگى می‌‏شنيد. حتى چون زبان فرانسه، انگليسى يا آلمانى هم نمی‌‏دانست، در زندان شروع كرد به زبان خواندن؛ آقاى ابوالفضل حكيمى هم به او درس انگليسى می‌داد.

📌 در سَبكِ تفسير قرآن مرحوم طالقانى، دو صفت بارز بود: يكى اين كه می‌گفت بايد ببينيم خود قرآن چه می‌گويد؛

📌 دومين خصلت و خصوصيت، سبك تفسيرى او اين بود كه آن قسمت‌هايى از آن را بيان و توجه می‌‏كرد كه مورد حاجت روز و مورد ابتلا باشد.

📌 نه اينكه تفسير را عوض می‌كرد، به‌هيچ‌وجه؛ ولى از اين داروخانه دارويى را در مى‌آورد كه به درد مريض بخورد، به درد حالاى مريض بخورد. اين بود كه تفسير ايشان جالب بود و با وجود تكرار، من خودم مثلاً در اين مدت صحبت با ايشان شايد بسيارى آيات و قسمت‌ها را چندين بار از ايشان شنيدم؛ براى من تكرار هم بود؛ ولى مع‌ذلك جالب بود، چرا؟

📌 براى اين كه اولاً سعى مى‏‌كرد از خودِ چشمه، آب را در بياورد، بعد هم آن مقدار آب و آن آبى را بدهد كه به درد تشنه مى‏خورد.

@Nehzatazadiiran

📎 متن کامل یادداشت را در لینک زیر مطالعه فرمایید:

https://telegra.ph/NAI-09-08-8