🎵 پوشه شنیداری نشست علمی پرورش در طبیعت؛
چیستی، چرایی و چگونگی

🗓 سه‌شنبه 6 خرداد 1404

🏡سالن حافظ

💢خانه اندیشمندان علوم انسانی💢

🆔 @iranianhht

♦️♦️هنوز نمی‌خواهیم باور کنیم که راه را اشتباه رفتیم...

👈🏻 برای ورود به کانال " نوبانگ اندیشه " روی لینک زیر کلیک کنید:

@NobangAndisheh

«حرکت یعنی اکتشاف شخصی».
هر بار که کودک بدنش را حرکت می‌دهد درمی‌یابد که چه کاری از او ساخته است و چه مهارت‌های جسمی به دست آورده و آن‌ها را در چه راه‌های متفاوتی می‌تواند به کار بگیرد. این کشف، اعتماد به نفس را در او افزایش میدهد.
«حال سعی میکند که حرکت جدید و چالشی دیگر انجام دهد و به همین ترتیب چرخه اطمینان به خود اوج میگیرد» .

برگرفته از کتاب «طبیعت و کودک خردسال»
نوشته، رات ویلسون
ترجمه، عبدالحسین وهابزاده

نسل بعد بر چه اساسی بتونه؟!
علی دهباشی، نویسنده و سردبیر مجله بخارا، سال‌هاست بی‌وقفه در راه شناخت و زنده نگه‌داشتن میراث فرهنگی و ادبی ایران کوشیده.
او بر این باور است که توجه‌ به کودکی، نقطه آغاز پیوند ما با سرزمین است؛ پیوندی که اگر از همان آغاز به درستی شکل بگیرد، در تندباد حوادث نیز می‌تواند استوار بماند و پشتوانه‌ای برای فردای ایران باشد.

فیلم کامل این گفتگو را در کانال یوتیوبی روزنامه هفت صبح ببینید.
@DamounNatureSchool

♦️♦️ ما به تغییرات بسیار جدی‌ای در نظام آموزشی نیاز داریم....


👈🏻 برای ورود به کانال " نوبانگ اندیشه " روی لینک زیر کلیک کنید:

@NobangAndisheh

انجمن حمایت از حقوق کودکان به مناسبت روز جهانی محیط زیست برگزار می‌کند:

وبینار
«طبیعت؛ مدرسه من»

سخنران: استاد عبدالحسین وهاب‌زاده؛
ایده‌پرداز مدرسهٔ طبیعت
دبیر نشست: مژگان احمدیه؛ فعال حقوق کودکان

این نشست با هدف بررسی نقش طبیعت در رشد، یادگیری و تواناسازی کودک برای زندگی مطلوب و حفاظت از محیط زیست و آشنایی با مفهوم حق کودک و طبیعت به عنوان «حق مادرزاد» برگزار می گردد.

این نشست در بستر اسکای روم در تاریخ شنبه ۱۷ خرداد، ساعت ۱۷:۳۰ به نشانی زیر برگزار می‌گردد:

https://www.skyroom.online/ch/sprc/natureworldday

♦️♦️ فرزندانمان را به چه مسیری هدایت می‌کنیم، خلق کردن یا تبعیت کردن...

👈🏻 برای ورود به کانال " نوبانگ اندیشه " روی لینک زیر کلیک کنید:

@NobangAndisheh

آموزش ناخودآگاه: چگونه مدرسه، انسان را از درون بازنویسی می‌کند؟

✍ سیامک معظمی گودرزی

مدرسه را اغلب معبد دانایی خوانده‌اند، اما در واقعیت، بیشتر به کارخانه‌ای شباهت دارد که انسان را با نرمی و لبخند، برای هم‌شکلی آماده می‌کند. آنچه آموزش می‌نامیم، بیش از آن‌که انتقال معنا باشد، حذف حاشیه‌هاست—تربیت نه برای اندیشیدن، بلکه برای پذیرش. عقلانیت این نظام، عقلانیتی شفاف و خوش‌نیت نیست؛ بلکه فرموله‌شده و تکرارشونده است.

نظام آموزشی مدرن با ظاهری دموکراتیک و هدفمند، برنامه‌ای تنظیم می‌کند که در آن کودک، از همان نخستین سال‌ها، نه برای کشف جهان، بلکه برای زیستن در چارچوب آن تربیت شود. سؤال‌ها پیشاپیش تعریف شده‌اند، پاسخ‌ها از قبل موجودند و ارزیابی‌ها نه برای فهم، بلکه برای رتبه‌بندی است. کنجکاوی، آرام‌آرام به مهارت تست‌زنی فروکاسته می‌شود. خیال، به کاربرگ و اندیشه، به کلیدواژه.

آموزش، در این صورتبندی، پروژه‌ای برای حذف خویشتن است. کتاب‌های درسی، سطر به سطر، جهان را از پیچیدگی‌اش تهی می‌کنند. معلم، حافظ پروتکل است و دانش‌آموز، حافظه‌ای پویا که باید داده‌های مقرر را در زمانی مقرر، بازتولید کند. «تفکر انتقادی» که شعارش را می‌دهند، تنها تا آن‌جا مجاز است که ساختار مدرسه را به خطر نیندازد. آزادی بیان در کلاس درس، تا وقتی پذیرفتنی‌ست که نمره را تهدید نکند.

این عقلانیت آموزشی، خشونتی خاموش دارد. نه از سر اجبار، بلکه از دل مشارکت. والدین، معلمان، دانش‌آموزان، همگی در این سازوکار مشارکت دارند، بی‌آن‌که ضرورتاً بر آن مسلط باشند. ساختار، خودکار پیش می‌رود؛ همچون ماشینی دقیق که هدفش تربیت سربازانی‌ست با چهره‌ی کارمند، با ذهنی منظم و احساسی خاموش.

فارغ‌التحصیل نه انسانی پرورش‌یافته، که محصولی بسته‌بندی‌شده است؛ آماده‌ی مصرف، آماده‌ی استخدام، آماده‌ی حذف و این‌همه، در سکوت کلاس، در نظمی بی‌سروصدا و در دفترچه‌ی نمراتی که حقیقت را تنها در عدد می‌بیند، اتفاق می‌افتد.

https://www.tg-me.com/Andisheh_Moazzami

Their feet need feedback
Their brains need challenge
Their bodies need nature
So give them the freedom to have it

پاهایشان به بازخورد نیاز دارد...
مغزشان به چالش نیاز دارد...
بدنشان به طبیعت نیاز دارد...
پس به آنها آزادی بدهید تا آن را داشته باشند...

👈🏻 برای ورود به کانال " نوبانگ اندیشه " روی لینک زیر کلیک کنید:

@NobangAndisheh

حق تجربه طبیعت را به کودکانمان بازگردانیم...
کودکانمان هر روز نیاز به بودن در فضای طبیعی و بازی در آن دارند...

👈🏻 برای ورود به کانال " نوبانگ اندیشه " روی لینک زیر کلیک کنید:

@NobangAndisheh

کودکان؛ فراموش شدگانی در هجمه اخبار ناگوار
سعیده ابیانه
پژوهشگر مطالعات کودکان

این روزها همه ما از جنگ و ناامنی سخن می گوییم و اخبار ناگوار سیاسی و زیست محیطی داخل و خارجی را دنبال می‌کنیم و انتشار می‌دهیم. همه در حال ابراز ترس‌ها و اضطراب‌های خود و ارائهٔ تحلیل‌های مختلف در شبکه‌های اجتماعی یا روابط رو در روی انسانی هستیم.
ما با نگرانی از شرایط فعلی می‌کوشیم تا با پیشبینی‌ها و ارزیابی‌های خود راهکاری برای ایجاد زندگی بهتر در آینده بیابیم. این در حالیست که باید توجه داشت در همان لحظاتی که در حال گفتگو در مورد اخبار ناگوار هستیم یا به صدای گویندهٔ اخبار در رادیو و تلویزیون گوش می‌دهیم که حوادثی چون جنگ و احتمالاتش و بمب گذاری و ترور و تصمیمات مسئولین را شرح می‌دهد و یا در تاکسی و اتوبوس با راننده و مسافران در مورد گرانی و شرایط ناگوار اقتصادی بحث می‌کنیم کودکان ما در کنارمان شاهد این بحث‌ها هستند. ما اکثراً تصور می‌کنیم آن‌ها غرق در دنیای کودکی خود هستند و متوجه چنین مباحثی نمی‌شوند این در حالیست که کودکانمان صدای ما را می‌شنوند و ترس‌ها و اضطراب‌های ما را دریافت می‌کنند.
http://old.irannewspaper.ir/newspaper/item/532355/-کودکان-فراموش-شدگانی-در-هجمه-اخبار-ناگوار

در روزهایی که قلب‌ همه‌ ما سنگین است، فارغ از تفاوت‌ نگاه‌ها و باورها، در یک چیز همدل و همراهیم: ما از وقوع این جنگ و رنجی که بر مردممان تحمیل شده، عمیقاً متأسفیم.
امیدواریم ایران عزیزمان با سربلندی و آرامش از این حمله ناجوانمردانه عبور کند.
با همه‌ی تفاوت‌ها، کنار هم هستیم؛ این تنها راه عبور از این روزهای سخت است.