⭐️گرچه کارل راجرز به عنوان بنیانگذار درمان #درمانجو_مدار شهرت دارد اما نظریه شخصیت #انسانگرایی را به وجود آورد که از تجربیات وی به عنوان درمانگر ناشی شد

@oidipous
🔤🔤🔤🔤🔤🔤🔤🔤🔤
⭐️
لینک کارزار ⭐️ https://www.karzar.net/80936

⭐️برخلاف فروید که عمدتا نظریه پرداز و در درجه دوم درمانگر بود، راجرز درمانگر ماهر،اما نظریه پردازی بی میل بود❗️

💢او بیشتر مایل بود به افراد کمک کند
و تمایل چندانی نداشت که بفهمد چرا آن ها به شیوه ی خاص خودشان رفتار می کنند.

@oidipous
لینک کارزار:⭐️
https://www.karzar.net/80936

💢راجرز با وجود مشکلات اولیه خود در زمینه روابط میان فردی، طرفدار پیشگام این عقیده شد که رابطه میان فردی بین دو فرد،عنصر قدرت مندی است که رشد روانی را در هر دو تقویت می کند.
⭐️
@oidipous

لینک کارزار ما:⭐️
https://www.karzar.net/80936

#گرایش_تکوینی

💢راجرز معتقد بود که در تمام ماده ها، ارگانیک و غیر ارگانیک، گرایشی به سمت تکامل یافتن از شکل ساده به شکل پیچیده وجود دارد.

💢در کل جهان فرایندی آفریننده به جای فراینده متلاشی کننده جریان دارد.

💢راجرز این فرایند را #گرایش_تکوینی نامید.

@oidipous
⭐️
لینک کارزار ما⭐️
https://www.karzar.net/80936

💢راجرز برای توضیح گرایش تکوینی به نمونه های متعددی در طبیعت اشاره کرد‌

⭐️برای مثال:

⭐️کهکشان های پیچیده ستارگان، از توده ی نه چندان سازمان یافته تشکیل می شوند.

⭐️کریستال هایی مانند دانه ی برف، از بخار بدون شکل ایجاد می شوند.

⭐️همچنین هشیاری انسان، از ناهشیاری ابتدایی به آگاهی بسیار سازمان یافته تکامل می یابد.

@oidipous⭐️

🔠#لینک_کارزار
🔠 https://www.karzar.net/80936

⭐️برای درک بهتر مثال سوم پیشنهاد میکنم این کتاب رو مطالعه کنید

@oidipous ⭐️

#گرایش_شکوفا_شدن

💢گرایش پیش روی به سمت کمال و تحقق بخشیدن به استعداد ها در درون تمام انسان ها( و حیوانات و گیاهان دیگر) است.

💢این گرایش تنها انگیزه ای است که انسان ها از آن برخوردار هستند.


@oidipous  ⭐️

🔠#لینک_کارزار
🔠 https://www.karzar.net/80936

⭐️اگه خوب ریز بشیم تو عمق مسئله
ظاهرا گرایش تکوینی راجرز برگرفته از مفهوم اِروس از (امپدوکلس و فروید) و همچنین مفهوم اراده از آرتور شوپنهاوره!
البته اراده شوپنهاوری در وجود خود دو قطب متضاد دارد و به همین علت آن را اراده ای کور در کل جهان هستی نام نهاد.

⭐️بخش اول

از دید فروید مفهوم خودشیفتگی در واقع بخشی از سیر تحول روانی کودک است به گونه ای که در یک بازه ی زمانی خاص یعنی به طور ویژه در ۶ ماهه ی اول، حالت خودمحوری نوباوه او را در مسیر Primary narcissism(خودشیفتگی نخستین) سوق می دهد.
به بیان دقیق تر لیبیدو بر شی(ابژه) که هم کودک و مادر را شامل می شود سرمایه گذاری روانی می کند.
به تعبیر ژان پیاژه کودک در این مرحله در وضعیت بدون شی قرار داشته و تمایزی میان خود و مادر یا مراقب اولیه نمی بیند.
از سوی دیگر مارگارت ماهلر نیز اینگونه عدم تمایز یافتگی را اوتیسم بهنجار می نامد.
به اعتقاد ماهلر کودک در این دوره پستان مادر را جستجو می کند که به زعم من فعل جست و جو کردن در مغایرت کامل با وضعیتی است که ژاک لکان آن را به بطری کلَین تشبیه می کند.
اگر جستجو کردن را امری ارادی در نظر بگیریم در این صورت شاید بتوان گفت کودک نوعی تمایز بین خود و شی قائل است و این میتواند با در خودماندگی و تمایز نایافتگی در تناقض کامل قرار گیرد.
با اینحال از نگاه لکان تقاطعی میان بدن نوباوه و مادر وجود دارد که ادراک کودک را به شدت در معرض تحریف قرار می دهد.
به زعم وی پستان مادر ادامه ی دهان کودک است و بالعکس! پس تعجبی ندارد که نوباوه هیچگونه درکی از محیط پیرامون خویش نداشته باشد.
حالت دوم به وضعیت فقدان شی بسیار نزدیکتر است.
حال اگر از چشم انداز لکان به مفهوم خودشیفتگی بپردازیم وی خودشیفتگی را حاصل از شعف کودک از اولین برخوردش با تصویر خویش در آینه که میتواند استعاره ای از مادر باشد تعریف می کند.
در ساحت خیال یا آینه درست به همان شکل که نارسیس برای اولین بار با تصویر خویش در برکه مواجهه گردید کودکِ درمانده نیز که خود را تا قبل از این به دلیل رانه های مختلف در آلت تناسلی ،مقعد و دهان ، تکه تکه می دید به یکباره با واکنش های محبت آمیز مادر و اطرافیان مواجهه شده و خودی یکپارچه را سامان می دهد.

⭐️ادامه دارد

#آرش_طالب_وند
۱۴۰۱/۱/۲۴

⭐️بخش دوم

ایگویی که نوفرویدین ها در صدد تقویت آن بودند برای لکان در حکم مرضی بود که میبایست قبل از متورم شدن بدان حمله برد. در این بین کارل راجرز نیز نظری مشابه داشته و مکانیسم های دفاعی ایگو را چیزی جز عامل ایجاد اختلالات روانی نمی دید.
بنابر اعتقاد ژاک لکان ساختار ایگو نه تنها واقعیت آدمی را عیان نمی سازد بلکه در نقش سراب یا توهمی است که ذات واقعی آدمی را در حجاب نگه میدارد.
ساز و کاری که اگر چه دروغین است با اینحال نوباوه را از تصور تکه تکه بودن به احساس انسجام یا ایگوبودگی هدایت می کند.

با گذشت زمان کودک به وجود مادر به عنوان موجودی مجزا پی برده و اضطراب او شدت می یابد پس از مدتی ایگوی وی و تصور یکپارچگی حاصل از آن جایگزین دورانِ آرامشِ فاقد شی می شود.
اما کودک به مثابه قماربازی که تمام‌برگ هایش رو شده است همواره در معرض رویداد هایی از جنس تروما خواهد بود.
اولا پوسته ی تخم مرغ ترک برداشته و
دوما ایگوی کودک که متاثر از شی و درنتیجه ساحت خیال می باشد در صورت دلبستگی نایمن ،در معرض فروپاشی قرار خواهد گرفت
گویی ترومایی از پیش موجود که همانا ذات ناپایدار من نفسانی است همواره فرد را به از هم گسیختگی تهدید می کند و از همین این روست که ایگو به عنوان آخرین شانس خود دست به دامن فرافکنی هذیانی(Delusional projection)که یکی از دفاع های خودشیفته وار است می شود.
شاید این ادعا که می گوید پارانویا آن روی دیگر خودشیفتگی است سخنی به دور از واقعیت نباشد.
#پایان
آرش طالب وند
۱۴۰۱/۱/۲۴