این چند روز به اندازه هزار سال روح و روانمو فرسود
ولی در عوض بهم یاد داد قدر وقتو زندگیو بیشتر بدونم
فهمیدم چقد خانواده ام رو دوست تر دارم
و چقدر امید به زندگی دارم و دیگه هیچ وقت نمیگم میخوام بمیرم نه جدی میخوام زندگی کنم و کلی تجربه جدید داشته باشم
ولی در عوض بهم یاد داد قدر وقتو زندگیو بیشتر بدونم
فهمیدم چقد خانواده ام رو دوست تر دارم
و چقدر امید به زندگی دارم و دیگه هیچ وقت نمیگم میخوام بمیرم نه جدی میخوام زندگی کنم و کلی تجربه جدید داشته باشم
خبر خوب اینکه:
هنوز زنده‌ایم و هنوز می‌توان به قدر تمام ثانیه‌های باقیمانده، به خیلی چیزها امید داشت.
خبر بد اینکه؛ اینی که در اضطراب محض گذشته و می‌گذرد، جوانی ما بود و بازگشتی نخواهد داشت.
خبر خوب اینکه، می‌بینیم و می‌شنویم و هوایی برای نفس کشیدن داریم هنوز.
خبر بد اینکه، این طبیعت چهارفصل و این هوا، می‌شد خیلی زلال‌تر و خیلی ناب‌تر از این باشد.
خبر خوب اینکه؛ ما دوستان و عزیزانی داریم که به قدر هزار جهان و هزار کهکشان ارزش دارند و حضورشان، کیفیت زیست ما را افزایش می‌دهد.
خبر بد اینکه؛ هیچ کاری، مطلقا هیچ کاری برای برداشتن بار سنگین مشکلات این‌روزها از شانه‌ی نازنین عزیزانمان از ما ساخته نیست.
چه دردناک است تماشای اندوه و اضطراب این مردم، مردمی که لیاقتشان بهترین‌های جهان بود و سهمشان، کمترین‌ها شد. مردمی که بیشتر از هرکسی شایسته‌ی دلخوشی‌ها و لبخند بودند.
#نرگس_صرافیان_طوفان
هنوز زنده‌ایم و هنوز می‌توان به قدر تمام ثانیه‌های باقیمانده، به خیلی چیزها امید داشت.
خبر بد اینکه؛ اینی که در اضطراب محض گذشته و می‌گذرد، جوانی ما بود و بازگشتی نخواهد داشت.
خبر خوب اینکه، می‌بینیم و می‌شنویم و هوایی برای نفس کشیدن داریم هنوز.
خبر بد اینکه، این طبیعت چهارفصل و این هوا، می‌شد خیلی زلال‌تر و خیلی ناب‌تر از این باشد.
خبر خوب اینکه؛ ما دوستان و عزیزانی داریم که به قدر هزار جهان و هزار کهکشان ارزش دارند و حضورشان، کیفیت زیست ما را افزایش می‌دهد.
خبر بد اینکه؛ هیچ کاری، مطلقا هیچ کاری برای برداشتن بار سنگین مشکلات این‌روزها از شانه‌ی نازنین عزیزانمان از ما ساخته نیست.
چه دردناک است تماشای اندوه و اضطراب این مردم، مردمی که لیاقتشان بهترین‌های جهان بود و سهمشان، کمترین‌ها شد. مردمی که بیشتر از هرکسی شایسته‌ی دلخوشی‌ها و لبخند بودند.
#نرگس_صرافیان_طوفان
نمی‌خوایم برگردیم به گذشته،
می‌خوایم آینده‌ای بسازیم
که بچه‌هامون، وقتی قصه‌مونو شنیدن،
با افتخار بگن:
اونا همونایی بودن که تسلیم نشدن.
ما نسل ساختن‌ایم، نه سوختن.
و این قصه،
هنوز اولشه… 🇮🇷✨
@Official_cheshmhayash
می‌خوایم آینده‌ای بسازیم
که بچه‌هامون، وقتی قصه‌مونو شنیدن،
با افتخار بگن:
اونا همونایی بودن که تسلیم نشدن.
ما نسل ساختن‌ایم، نه سوختن.
و این قصه،
هنوز اولشه… 🇮🇷✨
@Official_cheshmhayash
آتش‌بس اعلام کرده‌اند، ولی ما هنوز التیام نیافته‌ایم و هنوز هم پر از بلاتکلیفی و اندوهیم. هنوز هم درست نمی‌خوابیم و درست نمی‌خندیم و درست بازنگشته‌ایم به زندگی و هنوز هم با هر صدای کوچکی دلمان می‌لرزد و هنوز هم نمی‌توانیم به یقین ادای آدم‌های بی‌تفاوت و به پذیرش رسیده و به جریانِ عادیِ زندگی بازگشته را در بیاوریم. آدمی‌زاد هرچقدر هم که چیزی برای از دست دادن نداشته‌باشد، هرچقدر هم که وسط امواج بلاتکلیفی و اضطراب دست و پا زده‌باشد، "جنگ" وضعیتی فراتر از نگرانی‌های روزمره است و نمی‌توان انکار کرد که بشر در شرایط تهدیدی که نه در ایجاد آن نقشی داشته و نه برای پایان دادنش می‌تواند کاری بکند، احساس ناتوانی می‌کند و سردرگم و مضطرب و خشمگین و بلاتکلیف می‌شود و جنس این اضطراب و خشم، با تمام احساسات انسانیِ زیسته‌ی او فرق دارد!
ما از این جنگ زخم عمیقی برداشته‌ایم که قابل مشاهده نیست، اما تا همیشه باما خواهدبود و روی تمام ابعاد زیست ما تاثیر خواهد گذاشت. که دیگر نمی‌توانیم روی هیچ چیزِ جهان حساب کنیم و دیگر نمی‌توانیم درست دل ببندیم و درست دل خوش کنیم و هرچه تلاش می‌کنیم نمی‌توانیم امیدوار شویم به صلحِ از گورِ سیاست برخاسته و اعتماد کنیم به سیاستی که در آن نقشی نداریم اما قربانیان آنیم.
آتش‌بس اعلام کرده‌اند ولی جنگ در درون همه‌ی ما هنوز ادامه دارد و همه‌ی ما درگیر بحران‌ِ دردناکِ پس از حادثه‌ایم و همه‌ی ما عمیقا رنجیده‌ایم و به دنبال معنایی می‌گردیم که این چند روز، وسط این‌همه بی‌ثباتی و ناامنی و پیش‌بینی‌ناپذیر بودنِ شرایط، از دست داده‌ایم...
#نرگس_صرافیان_طوفان
ما از این جنگ زخم عمیقی برداشته‌ایم که قابل مشاهده نیست، اما تا همیشه باما خواهدبود و روی تمام ابعاد زیست ما تاثیر خواهد گذاشت. که دیگر نمی‌توانیم روی هیچ چیزِ جهان حساب کنیم و دیگر نمی‌توانیم درست دل ببندیم و درست دل خوش کنیم و هرچه تلاش می‌کنیم نمی‌توانیم امیدوار شویم به صلحِ از گورِ سیاست برخاسته و اعتماد کنیم به سیاستی که در آن نقشی نداریم اما قربانیان آنیم.
آتش‌بس اعلام کرده‌اند ولی جنگ در درون همه‌ی ما هنوز ادامه دارد و همه‌ی ما درگیر بحران‌ِ دردناکِ پس از حادثه‌ایم و همه‌ی ما عمیقا رنجیده‌ایم و به دنبال معنایی می‌گردیم که این چند روز، وسط این‌همه بی‌ثباتی و ناامنی و پیش‌بینی‌ناپذیر بودنِ شرایط، از دست داده‌ایم...
#نرگس_صرافیان_طوفان
باید پناه برد به عاشقانه‌های هم، آغوشِ هم، به هم، به دست‌ها و به شانه‌های هم...
دنیا همیشه همین است، صلح و جنگ!
جز عشق راه گریزی نبود و نیست!
جز عشق کار عزیزی نبود و نیست!
با عشق سر کنید...
#نرگس_صرافیان_طوفان
دنیا همیشه همین است، صلح و جنگ!
جز عشق راه گریزی نبود و نیست!
جز عشق کار عزیزی نبود و نیست!
با عشق سر کنید...
#نرگس_صرافیان_طوفان
وقتی از طوفان بیرون آمدی دیگر آنی نیستی که قدم به درون طوفان گذاشته...
@Official_cheshmhayash
@Official_cheshmhayash
من خودِ معجزه‌ام!
زنده‌ماندنم،
دوام آوردنم،
کم نیاوردنم!
من حتی می‌خندم، نه لبخند، قهقهه!
از این معجزه تر؟!!
@Official_cheshmhayash
زنده‌ماندنم،
دوام آوردنم،
کم نیاوردنم!
من حتی می‌خندم، نه لبخند، قهقهه!
از این معجزه تر؟!!
@Official_cheshmhayash
هیچ‌کس از جنگ برنمی‌گردد، حتی آن‌ها که زنده می‌مانند. جنگ فقط جان نمی‌گیرد، بخشی از روح را هم با خودش می‌برد؛ بی‌صدا، بی‌اثر، اما همیشگی. آن‌چه از میدان نبرد به خانه برمی‌گردد، آدمی‌ست با چشم‌هایی که دیگر نمی‌خندند و خواب‌هایی که دیگر نمی گذارند بخوابد.
@Official_cheshmhayash
@Official_cheshmhayash
محمود درویش چقدر خوب دلتنگی شرح داده؛ میگه:
«- هل معك أسلحة للقتل؟!
+ معي حنيني. يقتلني...»
- سلاحی برای کشتن به همراه داری؟
+ دلتنگی دارم. مرا می‌می‌کشد...
«- هل معك أسلحة للقتل؟!
+ معي حنيني. يقتلني...»
- سلاحی برای کشتن به همراه داری؟
+ دلتنگی دارم. مرا می‌می‌کشد...