ما در جهانی زندگی می‌کنیم که انتظار دارد همیشه قوی باشیم—با لبخندهای مطمئن و پاسخ‌های قاطع.

اما واقعیت ساده‌تر است: انسان شکننده است، و این شکنندگی بخشی از زیبایی ماست.

گاهی بی‌دلیل غمگین می‌شویم. گاهی از موفقیت دیگران دلگیر می‌شویم، حتی اگر برایشان خوشحال باشیم. گاهی از کوره در می‌رویم، درست لحظه‌ای که قول داده بودیم خونسرد بمانیم.

این‌ها نقص نیستند، بلکه نشانه‌هایی‌اند که هنوز زنده‌ایم.
زندگی واقعی از جایی شروع می‌شود که این ضعف‌ها را پنهان نکنیم
بلکه آن‌ها را به‌عنوان بخشی از داستان خود بپذیریم.

چون فقط در صمیمیت با ناتوانی‌هایمان است که می‌توانیم واقعاً با خودمان و دیگران مهربان باشیم.

🖋️از خودم می‌پرسم: بهتر نبود من هم راهی را که دیگران رفته‌اند، بروم و بگذارم هرچه بر سرم آمدنی است، بیاید؟ و آن وقت به یاد آن یارویی می‌افتم که یک ساعت پیش پر از شور زندگی بود و اکنون مرده افتاده است. چقدر ظالمانه و بی‌معنی است! آدم بی‌اختیار از خود می‌پرسد: این زندگی چیست؟ چه معنی دارد؟ آیا راستی از آن منظوری هست یا بودن آن، فقط معلول یک اشتباه کور کورانه تقدیر است؟

برشی از «رمان لبه تیغ» اثر ویلیام سامرست موام
@Official_cheshmhayash

ما که چیزی برای از دست دادن نداریم!
می‌رویم روی بام و کنار پنجره به تماشای بارانِ موشک‌ها. ایستاده‌ایم پای پنجره‌‌ها و زوال تدریجی انسان را نگاه می‌کنیم. ایستاده‌ایم پای پنجره‌ها و زندگی برای ما همین‌قدر پوچ و بی‌ثبات شده. تمام جهان در نقاط امنشان‌اند و ما در خیابانیم و در جوار جنگی نوظهور، کار می‌کنیم و قدم می‌زنیم و حتی گاهی می‌خندیدم و دلتنگ می‌شویم و معاشرت می‌کنیم و عشق می‌ورزیم! دروغ چرا، نگرانیم و بی‌تاب، اما ما به این نگرانی و اضطراب‌های مداوم عادت کرده‌ایم! شبیه به موجودی که ذره ذره آب را برایش گرم کرده‌اند و حالا به جایی رسیده که داغ‌ترین حالت آب برایش عادی‌ست و در آب جوش نفس می‌کشد و زیست می‌کند و آنقدرها نمی‌سوزد! برای ما غصه‌های شبانه و هراس از این‌که فردا چه خواهدشد، عادی‌ست، طپش‌های نامنظم قلب عادی‌ست، بلاتکلیفی عادی‌ست و معلق بودن و امیدی به آینده نداشتن عادی‌ست!!!
با ما چه کرده‌اید؟ بااین مردم چه کرده‌اید و چه به روز این آب و خاک آوردید که به هولناک‌ترین فاجعه‌ی بشری تن داده‌اند و بالاتر از سیاهی‌شان رنگی نیست و هیچ‌جوره نمی‌توان قانعشان کرد که یک‌چیزی این وسط درست نیست و نمی‌توان از آتش و گلوله، چیزی به‌جز خاکستر و شرارت و ویرانی بیرون کشید! چه کرده‌اید بااین مردم که نبرد جان را به نبرد روان ترجیح داده‌اند...!

#نرگس_صرافیان_طوفان

«فاَللُّه خَیرً حافظاً و هُوَ اَرحمُ الرّاحمین»

خدا بهترین نگهبان
و او مهربان‌ترینِ مهربانان است 💚

@Official_cheshmhayash

دوستم داشته باش؛
دور از سرزمین خشم و سرکوب،
دور از شهرمان که از مرگ لبریز شده است

#نزار_قبانی
@Official_cheshmhayash

‏[مراقب خودت باش]

یعنی نمیر، یعنی دوستت دارم، یعنی دلم نمی‌خواد برات اتفاقی بیفته، یعنی دستم کوتاهه، یعنی کاشکی کاری از دستم برمیومد، یعنی حاضرم برای من اتفاقی بیفته اما برای تو نه...
@Official_cheshmhayash

چه کسی پیروز جنگ است؟ نمی‌دانم عزیزم،
نمی‌دانم چه کسی پیروز است
اما بی‌شک کسانی که جوانی را باخته‌اند، ماییم.

#کیمیا_رجبی
@Official_cheshmhayash

اگه بخوام یه شرح حال دقیق از اوضاع فعلی زندگیم بدم باید رجوع کنم به این نوشته‌ی محمد یغمایی که میگه:

«نشسته‌ام وسط زندگی...
صبور، غمگین، امیدوار،
خسته و ادامه‌دهنده و ادامه‌دهنده.»

در نهایت ادامه دادن تنها راه پیش پامونه🙂

@Official_cheshmhayash

وقتی بچه هستی برای این‌که پیرو جمع نباشی با این جمله به تو حمله می‌کنند «اگه همه از بالای پل بپرند پایین، تو هم باید بپری؟» ولی وقتی بزرگ می‌شوی ناگهان متفاوت بودن با دیگران جرم به حساب می‌آید و مردم می‌گویند «هی. همه دارن از روی پل می‌پرن پایین، تو چرا نمی‌پری؟»

#استیو_تولتز

فاصله ها اهمیتی ندارند اگر تو کیلومتر ها دورتر از من به صدای ضبط شده ام گوش کنی و من اینجا کیلومتر ها دور تر از تو عکست را بغل بگیرم پای دوست داشتن که در میان باشد تمام معادلات عشق عوض میشود و فاصله نزدیکترین مرز من و تو میشود ؛ راستی همین فاصله چه بوی خوبی میدهد از امشب!

دوستم داشته باش؛
دور از سرزمین خشم و سرکوب،
دور از شهرمان که از مرگ لبریز شده است

#نزار_قبانی
@Official_cheshmhayash

مرا هیچ از وطَن محبـ..ـوب تر نیست ❤️
ایرانِ من ..

@Official_cheshmhayash

همه جا حرف از جنگ بود
جز میان دو نفر
که در ابتدای دوست داشتنِ هم بودند
جز میانِ دو نفر
که سهم بیشتری از زندگی می‌خواستند!
خاورمیانه جای عجیبی‌‌ست
عشق هم بوی باروت می‌دهد!

#علی_سلطانی

«بازنگشتند؛
رودهایی که به دریا رفتند،
سربازانی که به جنگ
و یارانی که به دیارِ غریب.»

عباس کیارستمی.

نه وطن، آن وطنِ دیروز است،
نه من، آن منِ بی‌دردم.
هر دو، زخمی؛
هر دو بی‌پناه.

‌@Official_cheshmhayash

بی‌تفاوتی ‌نسبت به اخبار بد
از بی‌احساسی نیست، از فرسودگیه.
واکنش مغزیه که دیگه جایی برای دردِ تازه نداره...

‏خَراب آنکَس که آبادَت نَخواهد ...
@Official_cheshmhayash

«میگوید جنگ است
میگویم در دل تو یا در مملکت؟
می گوید هر دوتایش، مگر فرقی می کند؟
در کشورت که جنگ باشد، در دلت هم آتش می افتد
بدا به حال دل کسانی که، ناموسشان، وطن است»
@Official_cheshmhayash