▪️
🎥 تقوای تصویر
«هر چیز که نو نشود، کهنه می‌شود»
. . . . . . .
ناصر تقوایی، ناخدای سینمای نوگرای ایران، هم‌واره در نُوِی و تازگی زیست، و در زیست نوگرایانه‌ی خود بر سر پیمان و پیمانه‌های کار سینمایی ماند. چنان که توانست با روزهای خاموشی خود، یک شات بلند از نادیدنی‌های تصویر را به چشم بیننده آورد، گویا و ماندگار. کار او را می‌توان با سرنوشت داستانی فرهاد سنجید که تیشه به دست در بیستون با کندن سنگ و صخره، صدای خود را در شعر و داستان ــ در رویا و تاریخ به جای نهاد. تقوایی نیز با کندن ـ دل کندن از آفرینش تصویر ـ دره‌ای تهی در کارنامه‌ی سینمایی خود پدید آورد که هر سپیده‌دم، خورشید خاوری به آن سر می‌زند.
هر آن‌چه نو نشود، به کهنگی می‌گراید.
● در پویه‌ی زبان فارسی
گزیده‌ی یادداشت‌ها در فرهنگ، زبان و ادبیات
https://www.tg-me.com/OnPersianLanguage/
🎥 تقوای تصویر
«هر چیز که نو نشود، کهنه می‌شود»
. . . . . . .
ناصر تقوایی، ناخدای سینمای نوگرای ایران، هم‌واره در نُوِی و تازگی زیست، و در زیست نوگرایانه‌ی خود بر سر پیمان و پیمانه‌های کار سینمایی ماند. چنان که توانست با روزهای خاموشی خود، یک شات بلند از نادیدنی‌های تصویر را به چشم بیننده آورد، گویا و ماندگار. کار او را می‌توان با سرنوشت داستانی فرهاد سنجید که تیشه به دست در بیستون با کندن سنگ و صخره، صدای خود را در شعر و داستان ــ در رویا و تاریخ به جای نهاد. تقوایی نیز با کندن ـ دل کندن از آفرینش تصویر ـ دره‌ای تهی در کارنامه‌ی سینمایی خود پدید آورد که هر سپیده‌دم، خورشید خاوری به آن سر می‌زند.
هر آن‌چه نو نشود، به کهنگی می‌گراید.
● در پویه‌ی زبان فارسی
گزیده‌ی یادداشت‌ها در فرهنگ، زبان و ادبیات
https://www.tg-me.com/OnPersianLanguage/