احتمالا خیلیا دوست داشتید شاهنامه بخونید و بدونید داستان از چه قراره ولی به هر دلیلی نمی‌تونید

این عکس کل خلاصه و خط زمانی داستان‌های شاهنامه رو به زیبایی توضیح میده

📚 @PDFsCom

تو کتاب "هنر و زندگی پیکاسو" یه جمله‌ی بی‌نظیری بود؛ که باید بعنوان نصیحت برای تمام عمرمون بهش نگاه کنیم. میگه:

«وقتی برای دیگران لقمه بزرگتر از دهانشان باشی، آنها چاره ای ندارند
جز آنکه خُردت کنند، تا برایشان اندازه شوی!
پس مراقب معاشرت هایت باش..»

📚 @PDFsCom

راه خودت رو برو 🫶🏻❤️

📚 @PDFsCom

توی این شش ماهی که ماشین جدیدم رو خریدم حدود ۱۵ هزار کیلومتر باهاش رفتم و کلی شهرهای ایران رو گشتم.
امروز یکی از آشناها کیلومتر ماشین رو دید و با تعجب گفت «این همه با این ماشین راه رفتی؟ نمیگی از قیمت میفته؟ من ماشین مدل ۱۴۰۰ دارم کلا باهاش ۱۰ هزارتا رفتم و الان مثل پول نقده برام»
امروز با نوع جدیدی از فقر فکری آشنا شدم. اینکه انقد ذهنت فقیر باشه که بیای به جاهای نرفته، ذوق‌های نکرده و زیبایی‌های ندیده افتخار کنی، اینکه از یک ماشین سال‌ها مواظبت کنی برای خریدار بعدی. دنیا دو روزه، توی این دو روز از داشته‌ها لذت ببرید نه اینکه امانت‌دار مال خریدار بعدی باشید.

📚 @PDFsCom

قورباغه به کانگورو گفت: من و تو میتوانیم بپریم. پس اگر با هم ازدواج کنیم بچه مان می تواند از روی کوه ها یک فرسنگ بپرد، و ما می توانیم اسمش را «قورگورو» بگذاریم.
کانگورو گفت: "عزیزم" چه فکر جالبی! من با خوشحالی با تو ازدواج می کنم اما درباره ی قورگورو، بهتر است اسمش را بگذاریم «کانباغه».
هر دو بر سر «قورگورو» و «کانباغه» بحث کردند و بحث کردند.
آخرش قورباغه گفت: برای من نه «قورگورو» مهم است و نه «کانباغه». اصلا من دلم نمی خواهد با تو ازدواج کنم.
کانگورو گفت: بهتر.
قورباغه دیگر چیزی نگفت. کانگورو هم جست زد و رفت. آنها هیچ وقت ازدواج نکردند، بچه ای هم نداشتند که بتواند از کوه ها بجهد و تا یک فرسنگ بپرد. چه بد، چه حیف که نتوانستند فقط سر یک اسم توافق کنند.
این قصه ی زیبا از شل سیلور استاین مفهوم جالبی دارد.
«پتانسیل موجود برای دستاوردهای بزرگ، قربانی اختلاف نظرهای کوچک می شود.»

هر آدمی درون خود کوزه ای دارد که با عقاید، باورها و دانشی که از محیط اطرافش می گیرد پر می شود. این کوزه اگر روزی پر شود یاد گرفتنِ آدمی تمام می شود. نه که نتواند، دیگر نمی خواهد چیز بیشتری یاد بگیرد. پس تفکر را کنار می گذارد و با تعصب از کوزه ی باورهایش دفاع می کند و حتی برای آن می میرد اما آدم غیرمتعصب تا لحظه ی مرگ در حال پر کردن کوزه است و صدها بار محتوای آن را تغییر می دهد.
اگر شما مدتی ست که افکارتان تغییر نکرده، بدانید که این مدت فکر نکرده اید. آب هم اگر راکد بماند فاسد می شود!
آنچه ما را ویران می کند باورهای غلط و تعصباتی است که به خودمان اجازه ی دگربینی و دگرگونی آنها را نمی دهیم.

به قول نیچه: «باورهای غلط از حقایق خطرناک, ویران کننده ترند.»

📚 @PDFsCom

اتمام حجت از روز اول!

ژاپنی ها همان کلاس اول دبستان، با بچه هایشان اتمام حجت می کنند.
درس اول هم جغرافیاست ؛ نقشه ژاپن را می گذارند جلوی بچه ها و می گویند: این ژاپن کوچولوی ماست، ببینید! ژاپنِ ما نفت ندارد، معدن ندارد، زمینش محدود است و جمعیتش زیاد و...
و لیستِ «نداشته ها» را به بچه ها گوشزد می کنند، خیلی خودمانی بچه هایشان را می ترسانند...

نظام آموزشی ژاپن فهرست مشاغل مورد نیاز جامعه را از همان اول کار، به «بچه ها» گوشزد می کنند،
حتی حجم کتاب های درسی ژاپن یک سوم اروپاست، چون ژاپنی ها معتقدند «عمیق اندیشیدن» بهتر از «حجم کتاب هاست» است! حالا این را مقایسه کنید با کتاب های درسی و حتی رسانه های ما – که از همان اول مدام در گوش بچه ها می خوانند: «ای ایران ای مرز پر گهر، سنگِ کوهت پر از دُر و گوهر است» و...
در دبستان هم، اولین درس ما تاریخ است،
نه برای عبرت، بلکه برای شرح «افتخارات گذشته»، اگر نقشه جغرافیایی را هم بگذارند جلوی بچه ها، با غرور می گویند: «بچه ها ببینید!
ایران همه چیز دارد! نفت دارد، گاز دارد، جنگل دارد، دریا دارد و...»
نتیجه اش می شود احساس «داشتن» و «غنای کامل» و ایجاد ترکیبی از تنبلی اجتماعی و حتی طلبکاری، که به اشتباه به آن می گوییم غرور ملّی...
با این وصف کودکان و نوجوانان و مدیران و نسل جدید ما باید برای «چه چیزی» تلاش کنند؟
این می شود که بچه های ما فکر و ذکرشان، می شود دکتر شدن، مهندس شدن و خلبان شدن.
یعنی شغل های رویایی و به شدت مادی – که نفع و رفاهِ «شخص» در آن حرف اول و آخر را می زند، نه نیاز کشور...

📚 @PDFsCom

نامه ای از خدا...

ﻓﺮﺽ ﮐﻨﯿﺪ ﻣﻦ ﺍﺻﻼ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻡ!
ﺑﺮﻭﻳﺪ، ﻣﺜﻞ ﺁﺩﻡ ﺯﻧﺪﮔﻴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﻴﺪ،
ﺍﻳﻨﻘﺪﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺷﻌﺮ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﮑﻨﻴﺪ.
ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ میخواهید ﺳﺮ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﮐﻼﻩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ، ﭼﺮﺍ ﭘﺎی ﻣﻦ ﺭﺍ ﻭﺳﻂ ﻣﯽ ﮐﺸﻴﺪ؟
ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﭼﺮﺍ موسی ﺭﺍ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﺷﻨﺒﻪ ﺭﺍ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﮐﻨﺪ، عیسی ﺭﺍ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻳﮏﺷﻨﺒﻪ ﻭ به مسلمانها ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺟﻤﻌﻪ ﺭﺍ؟

ﭼﺮﺍ ﮐﺎﺭی ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﻮی ﺷﺮﺍﺑﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻠﻴﺴﺎ یعنی خانه خدا راحت ﺑﻨﻮﺷﺪ! ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺷﺮﺍﺏ، ﺷﻼﻕ ﺑﺨﻮﺭﺩ؟
ﭼﺮﺍ ﯾﮑﯽ ﭼﺎﺩﺭ ﺳﺮ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻫﯿﭻ ﻧﭙﻮﺷﺪ؟
ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺧﺪﺍئی که شما میگوئید ﺑﻮﺩﻡ، ﭼﺮﺍ باید بگذارم به اسم من ﮐﻠﻴﺪ ﺑﻬﺸﺖ بفرﻭﺷﻨﺪ؟!

ﻳﺎ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﻣﻦ ﺟﻬﻨﻢ کنند؟
ﺧﺪﺍیی ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﺪﺍیی ﮐﻪ ﻗﺴﻢ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﺟﻬﻨﻤﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﺎﻥ ﭘﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ!
ﺧﺪﺍیی ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺁنﭼﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺣﺮﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩ ، ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﻭﻋﺪﻩ ﻣﯽﺩﻫﺪ...!
ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ!
ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ايد!
اگر به دنبال من میگردید مرا در عشق، مهربانی، بخشش، آگاهی، گذشت، راستگوئی و انسانیت پیدا کنید
البته اگر... به دنبال من میگردید!

#الهی_قمشه‌ای

📚 @PDFsCom