‏اگر روزی بالاخره «سمفونی مردگان» رو خوندم، به خاطر همین چند جمله بوده: «نمی‌دانم آیا مادرش هم او را به اندازه‌ی من دوست داشت؟ آیا کسی می‌توانست بفهمد که دوست‌داشتن او چه لذتی دارد، و آدم را به چه ابدیتی نزدیک می‌کند؟»

📚 @PDFsCom

یک تلاش بزرگی کردم این چند سال.
خانه را تمیز نگه داشتم در هر شرایطی که بودم. شده با کمر دو تا شده
شده از مرد و بچه کمک گرفتم
شده کمک از بیرون آوردم

خلاصه نگذاشتم که سیال چسبنده روحم، آشفتگی خوابها یا تاریکی چراغ دلم، روی خانه اثر بگذارند.
مرتب به گلدان‌ها رسیدم و سبزیجات را از پلاستیک درآوردم و در ظرف‌های جدا در یخچال چیدم
و‌کوسنها را پف دادم و تختم را همیشه مرتب نگه داشتم و خاک را از رو و زیر اجسام زدودم
و غذای گرم روی میز گذاشتم. مرتب.

این شیوه مراقبت من بود از آدمهای خانه ام.
تمام وقتها که در دل و سرم طوفان بود (و هنوز هم هست گیرم نه هر ساعت)، مراقب محیط مألوف آنها بودم. مراقب اینکه آشوب من به عادات و نظم آنها حمله نکند.

روزی اگر کسی از من پرسید در روزگار بسیار سخت خودت، گواه عشق تو به این آدمها کو؟

من آدرس گلدان‌ها و یخچال و قابلمه روی گاز و زیر فرش را میدهم.

📚 @PDFsCom

‏کافکا یه کتاب داره به اسم محاکمه
داستان دستگیری و محاکمه آدمیه که تا آخرش نمیدونه جرمش چیه
میخواد بگه تو دنیا گناه نکردن دلیل بر مجازات نشدن نیست...

📚 @PDFsCom

‏آدمی را می‌توان شناخت: از کتاب‌هایی که می‌خواند و دوستانی که دارد و ستایش‌هایی که می‌کند و لباس‌هایش و سلیقه‌هایش و از داستان‌هایی که نقل می‌کند و ظاهر خانه‌اش. زيرا هيچ‌چيز بر روی زمین مستقل و مجرد نیست بلکه همه‌ی چیزها تا بی‌نهایت با هم پیوند و تاثیر دارند.

#رالف_والدو

📚 @PDFsCom

جملاتی از کتاب معجزه شکرگزاری – راندا برن

«هرچه بیشتر شکرگزاری کنی، چیزهای بیشتری برای شکرگزاری خواهی داشت.»

«قدردانی کلید گشایش درهای بسته‌ی زندگی است.»

«سپاسگزاری، فرکانس جذب فراوانی است.»

«وقتی از داشته‌هایت قدردانی می‌کنی، نعمت‌هایت چند برابر می‌شوند.»
«هر روز که با شکرگزاری شروع شود، روزی روشن‌تر خواهد بود.»

«شکرگزاری نه تنها معجزه می‌آفریند، بلکه نگاه تو را به جهان تغییر می‌دهد.»

«چیزی که بابتش قدردان باشی، در زندگی‌ات بیشتر خواهد شد.»
«سپاسگزاری، ذهن را از کمبود به فراوانی می‌برد.»

«در قدردانی، انرژی‌ای نهفته است که زندگی را دگرگون می‌کند.»

«هیچ چیز کوچک نیست برای اینکه بابتش شکرگزار نباشی.»
«شکرگزاری همان پلی است که از ترس به آرامش می‌رساند.»

«هر بار که قدردانی می‌کنی، جریانی تازه از نعمت وارد زندگی‌ات می‌شود.»

«شکرگزاری تو را از قید نگرانی آزاد می‌کند.»
«قدردانی، ذهن تو را از کمبود جدا می‌کند.»

«وقتی بابت چیزهای ساده خوشحال می‌شوی، زندگی‌ات رنگ تازه‌ای می‌گیرد.»
«با شکرگزاری، حتی سختی‌ها هم تبدیل به درس‌های ارزشمند می‌شوند.»

«سپاسگزاری، عشق را چند برابر می‌کند.»
«اگر شکرگزاری را تمرین کنی، امید هیچ‌گاه رهایت نمی‌کند.»

«هر سپاس، بذری است که روزی شکوفه خواهد داد.»
«معجزه زمانی آغاز می‌شود که بگویی: ممنون برای آنچه دارم.»

📥 دانلود فایل PDF

📚 @PDFsCom

‏کیمیاگر گفت: «قلب من از رنج می‌ترسد.»
«به او بگو که ترس از رنج بدتر از خود رنج است.»

#پائولو_کوئیلو

📚 @PDFsCom

• هیچوقت فکر نمی‌کردم یه کتاب بتونه انقد قشنگ و احساسی باشه تا وقتی که دزیره رو خوندم.

• هیچوقت فکر نمی‌کردم یه کتاب بتونه زندگیمو تغییر بده تا وقتی که کتابخانهٔ نیمه‌شب رو خوندم.

• هیچوقت فکر نمی‌کردم یه کتاب فانتزی بتونه انقد جذاب و خفن باشه تا وقتی که نارنینا رو خوندم.

• هیچوقت فکر نمی‌کردم یه کتاب بتونه تا این حد روی زندگیم تأثیر بذاره تا اینکه مغازه جادویی رو خوندم.

• هیچوقت فکر نمی‌کردم یه کتاب بتونه انقد منحصر به فرد و جالب باشه تا اینکه ۱۹۸۴ رو خوندم.

📚 @PDFsCom

هاروکی موراکامی حرف جالبی زده؛ میگه:

‏معمولا به آدم‌ها اجازه می‌دهم تا آنجا که ممکن است ناامیدم کنند تا لحظه حذف کردنشان هیچ شکی به دلم باقی نماند.

📚 @PDFsCom

- «کارهایی را انجام می‌دادم که از آن‌ها متنفر بودم. به مهمانی‌هایی می‌رفتم که واقعا نمی‌خواستم در آن‌ها شرکت کنم. افرادی را ملاقات می‌کردم که صحبت با آن‌ها بسیار سخت بود. هر لبخندی که می‌زدم، تقلبی بود.
و بعد، ذهنم منفجر شد. بعد متوجه شدم که بهتر است دیگران را ناامید و ناراحت کنم تا این که خودم را منفجر کنم.»

#مت_هیگ

📚 @PDFsCom

حال من بد نیست و یعنی هیچ جای بدنم درد نمی‌کند ولی اگر بخواهی حالم را عمیق تر جویا شوی باید به تو بگویم که به هیچ وجه از زندگی خوشم نمی‌آید. زندگی برایم بی معنی و غیر قابل تحمل شده. برعکس تو من حالم با خواندن کتاب‌های روانشناسی و غیره خوب نمی‌شود. من آدم احساساتی و دیوانه ای هستم و مثل تو نمی‌توانم به اعصابم مسلط باشم. دردهایم بزرگتر از آنچه هست در نظرم جلوه می‌کند و هیچوقت قدرت روبرو شدن با حقایق زندگی را ندارم. بارها آرزو کرده که مثل تو باشم اما گویی خداوند نمی‌خواهد که من روی خوشبختی را ببینم. اعتماد و ایمن به نفس در وجود من مرده. محیطی که در آن زندگی می‌کنم برای من کشنده و رنج آور است و پیوسته به ضعف و تزلزل روحیه‌ی من کمک می‌کند. همیشه فکر می‌کنم که فقط برای مردن خوب هستم. زیرا در خانه کسی برای من ارزشی قائل نیست و کسی نیست که شخصیتم را تقویت کند. هیچ کاری را نمی‌توانم با ایمان و اعتماد انجام بدهم. تزلزل و تردید مثل سایه ی شومی روی اعمال و افکار من سنگینی می‌کند و شخصیتم مثل یخی آب می‌شود. هیچ‌کس نیست که درد مرا بفهمد و به من کمک کند فقط مرا همان‌طور که هستم بشناسد. آه حالا می‌فهمم درد بیگانگی چه درد بزرگی است.

📝 از نامه های فروغ فرخزاد به همسرش پرویز

📚 @PDFsCom

کتاب "گاهی از نه شنیدن می‌ترسیم!" آلن دوباتن رو به تازگی تموم کردم.

+ یه جا صفحه ۸۰ کتاب به زیبایی نوشته بود؛

”آدم سالم نیازی به آزار دیگران ندارد. تا وقتی کسی از درون در عذاب نباشد، برای بی‌رحمی‌کردن در حق دیگران انگیزهٔ کافی ندارد“.

عمیقا تایید کردم.

صفحه ۵۳ نوشته بود؛
”اولین گناه کسانی که باعث شدند دچار حس شرمساری شویم کشف خطاهای‌مان نبود؛ فراموش‌کردن بدیِ خودشان بود و بعد، اینکه به خود جرئت دادند ما را به خاطر بدی‌مان سرزنش کنند“.

ناخواسته سر تکون دادم.

صفحه ۳۳ کتاب نوشته بود؛
”شاید زندگی با فرد نامناسب تقریباً تحمل‌پذیر به‌نظر برسد، ولی با گذشت زمان این فرد به سنگ‌ریزه‌ای در کفش شما تبدیل خواهد شد و این «خطای ناچیز» هیچ فرقی با گیرافتادن در وضعیتی «کاملاً وحشتناک» نخواهد داشت“.

عمیقا تصدیق کردم.

صفحه ۱۱ کتاب نوشته بود؛
”برای اینکه بتوانیم از خودمان در برابر دشمن بیرونی دفاع کنیم، ابتدا باید طرف خودمان باشیم“.

بارشی از حق بود.

صفحه ۵۶ کتاب نوشته بود؛
”وقتی غمگینیم، واقعاً به لباس یا مدل موی جدید نیاز نداریم؛ فقط نیاز داریم کسی از روی محبت به ما نگاه کند تا نگاه سخاوتمندانه‌اش ما را از آثار مخرب تنفرمان از خودمان نجات دهد“.

عمیق بود.

صفحه ۶ کتاب نوشته بود؛
”اگر به کسی که از خود متنفر است و در این وضع گیر افتاده بگویید «یه کم بخند» یا «خودت رو بیشتر دوست داشته باش» همان‌قدر ناراحت می‌شود که به یک انگلیسی‌زبان بگویید «بلغاری حرف بزن دیگه»“.

حقیقتی غیرقابل انکار…


صفحه ۴۸ کتاب نوشته بود؛
”ما زشت نیستیم؛ فقط از افرادی که می‌توانند زیبایی ما را تشخیص دهند دوریم“.

و یادم افتاد که؛ زیبایی در نگاه توست...

صفحه ۵ کتاب نوشته بود؛
”از خودمان متنفریم چون جایی در گذشته آن‌چنان‌که باید به ما محبت نشده است. در گذشته چیزی به گوش‌مان خورده («تو به‌دردنخوری»، «بی‌لیاقت»، «گم شو»...) و آن را باور کرده‌ایم“.

از خودمان متنفریم چون جایی در گذشته آن‌چنان که باید به ما محبت نشده است.

صفحه ۸ کتاب نوشته بود؛
مرگ چندان هم مسئله بزرگی نیست؛ صرفاً بازگشتی است ناگزیر به توده‌ای از ذرات که زندگی‌مان از آن‌ها آغاز شده بود، زندگی‌ای که در این پهنه نیستی، تنها وقفه‌ای کوتاه و بعید بوده است.

وقفه‌ای کوتاه!، چه تاامل‌برانگیز...

و در نهایت صفحه ۷۵ کتاب نوشته بود؛

”اگر کسی واقعاً دانا و معقول و پخته باشد، هیچ‌وقت نمی‌خواهد کس دیگری را از درون نابود کند. میل به آزارِ یک غریبه تنها نشان می‌دهد که چنین فردی سابقهٔ پرمشکلی دارد“.

📚 @PDFsCom

جملات منتخب کتاب مردان مریخی، زنان ونوسی – جان گری

روایت ساده و تأثیرگزار درباره تفاوت‌های روانی میان مردان و زنان در روابط عاشقانه

_مردان و زنان از سیارات متفاوتی آمده‌اند—ناهماهنگی روانی طبیعی است.

_مردان تمایل دارند مشکلات را حل کنند، زنان به شنیده‌شدن نیاز دارند.

_درک زبان تفاوت، بحران‌ها را کاهش می‌دهد.

_زنانه بودن، یعنی ارتباط حسی؛ مردانه بودن، یعنی سکوت توانمند.

_هر کدام نیازهای متفاوتی از عشق دارند.

_زن‌ها دوست دارند درک شوند، رابطه حل نشود.

_مردها به تأیید نیاز دارند، زن‌ها به هم‌دلی.
_تفاهم جنسیتی، راه به لطف و عشق است.

_عشق در اختلاف، نمایان می‌شود.
_درک تفاوت، درک می‌آفریند.

_بیان نیاز، نه انتقاد، کلید است.
_با زبان طرف مقابل صحبت کن، نه فقط زبان خودت.

_تفاوت‌ها نباید فاصله‌ساز باشند—بلکه مکمل‌اند.
_شادی مشترک، در پذیرفتن تفاوت است.

_ارتباط صحیح، شامل گوش دادن فعال است.
_درک، درک می‌آورد.

_عشق نیاز به سازگاری دارد.
_تفاوت‌ها، فرصتی برای هم‌شکوفایی‌اند.

_فهم روانی دیگران، پایه‌ی صلح میان زن و مرد است.

عشق، جایی‌ست که دو سیاره با هم زیستن را یاد می‌گیرند.

دانلود فایل PDF

📚 @PDFsCom

داستایفسکی چه قشنگ میگه:
"نمیدانم دارم روزهایم را می‌کُشم
یا روزهایم دارند مرا می‌کشند!
در هر صورت جنایتی در حال وقوع است."

📚 @PDFsCom