غزل زیبا از مولانا

ای همه سرگشتگان مهمان تو
آفتاب از آسمان پرسان تو

چشم بد از روی خوبت دور باد
ای هزاران جان فدای جان تو

چون فدا گردند جاویدان شوند
ز آنک اکسیر است جان را کان تو

گاو و بزغاله و بره گردون چرخ
باد ای ماه بتان قربان تو

ز آنک قربان‌ها همه باقی شوند
در هوای عید بی‌پایان تو

در سرای عصمت یزدان توی
بخت و دولت روز و شب دربان تو

ای خدا این باغ را سرسبز دار
در بهارستان بی‌نقصان تو

تا ملایک میوه از وی می‌کشند
می‌چرند از نخل و سیبستان تو

این شکرخانه همیشه باز باد
پرنبات و شکر پنهان تو

آب این جو ای خدا تیره مباد
تا به هر سو می‌رود ز احسان تو

این دعا را یا رب آمین هم تو کن
ای دعا آن تو آمین آن تو

چنگ و قانون جهان را تارهاست
ناله هر تار در فرمان تو

من بخفتم تو مرا انگیختی
تا چو گویم در خم چوگان تو

ور نه خاکی از کجا عشق از کجا
گر نبودی جذبه‌های جان تو

خاک خشکی مست شد تر می‌زند
آن توست این آن توست این آن تو

دی مرا پرسید لطفش کیستی
گفتم ای جان گربه در انبان تو

گفت ای گربه بشارت مر تو را
که تو را شیری کند سلطان تو

من خمش کردم توام نگذاشتی
همچو چنگم سخره افغان تو

چندان بگردم گرد دل کز گردش بسیار من
نی تن کشاند بار من نی جان کند پیکار من

چندان طواف کان کنم چندان مصاف جان کنم
تا بگسلد یک بارگی هم پود من هم تار من

گر تو لجوجی سخت سر من هم لجوجم ای پسر
سر می نهد هر شیر نر در صبر پاافشار من

تن چون نگردد گرد جان با مشعل چون آسمان
ای نقطه خوبی و کش در جان چون پرگار من

تا آب باشد پیشوا گردان بود این آسیا
تو بی‌خبر گویی که بس که آرد شد خروار من

او فارغ است از کار تو وز گندم و خروار تو
تا آب هست او می تپد چون چرخ در اسرار من

غلبیرم اندر دست او در دست می گرداندم
غلبیر کردن کار او غلبیر بودن کار من

نی صدق ماند و نی ریا نی آب ماند و نی گیا
وانگه بگفتم هین بیا ای یار گل رخسار من

ای جان جان مست من ای جسته دوش از دست من
مشکن ببین اشکست من خیز ای سپه سالار من

ای جان خوش رفتار من می پیچ پیش یار من
تا گویدت دلدار من ای جان و ای جاندار من

مثل کلابه‌ست این تنم حق می تند چون تن زنم
تا چه گولم می کند او زین کلابه و تار من

پنهان بود تار و کشش پیدا کلابه و گردشش
گوید کلابه کی بود بی‌جذبه این پیکار من

تن چون عصابه جان چو سر کان هست پیچان گرد سر
هر پیچ بر پیچ دگر توتوست چون دستار من

ای شمس تبریزی طری گاهی عصابه گه سری
ترسم که تو پیچی کنی در مغلطه دیدار من


#مولانا

🆔 @QaharAsi

شبی شاید رها کردم جهانِ چون سرابم را
کسی اینجا نمی‌فهمد من و حالِ خرابم را

اگر چه سخت بیزارم ازاین تقدیرِ سَرخورده
ولی می‌گیرم از دنیا همه حق و حسابم را

شدم مأیوس باظلمی که ازاطرافیان دیدم
همان‌هایی که می‌دیدند غَمِ پشتِ نقابم را

چرا سهم من از دنیا عذاب و دل شکستن شد؟!
کسی می‌داند آیا این سوالِ بی‌جوابم را؟!

میان عقل و احساسم همیشه دل موفق شد…
به شدّت می‌دهم دائم تقاصِ انتخابم را

هجوم واژه‌ها در ذهن و دستی بر قلم دارم
«که تسکین می‌دهد داروی شعرم اضطرابم را»

الهام رازقی

به چینل وتس آپ ما وصل شوید👇

https://whatsapp.com/channel/0029VaCasTI4dTnRNigyOK0q

با زمین گیری سپهر گرم رفتاریم ما
همچو مرکز پای بر جاییم و سیاریم ما

سنگ راه هیچ کس از خاکساری نیستیم
زیر پای رهنوردان راه همواریم ما

با هزاران چشم می جوییم عیب خویش را
چون رسد نوبت به عیب خلق، ستاریم ما

خودفروشی پیشه ما نیست چون بی مایگان
بی نیاز از ناز بی جای خریداریم ما

زیب مردان از خودآرایی نظر پوشیدن است
گه به بند جامه، گه در قید دستاریم ما

گر به پا، درد سر آن آستان کم می دهیم
از ره اخلاص دستی در دعا داریم ما

حرف بی جا از لب ما کم تراوش می کند
بی سؤال از گفتگو خامش چو کهساریم ما

نیست چون طاوس چشم ما به بال و پر ز پا
عیب خود را در نظر بیش از هنر داریم ما

کارفرمایی چو شیرین در جهان تلخ نیست
ورنه چون فرهاد دستی در هنر داریم ما

آنچه ما از دل سیاهی با جوانی کرده ایم
هر چه با ما می کند پیری سزاواریم ما

از صفای سینه ما گرچه داغ است آفتاب
در میان زنگیان آیینه تاریم ما

تلخکامان را به شیرینی دهن خوش می کنیم
در زمین شور بیش از پاک می باریم ما

تا رسیدن باده را با خم مدارا لازم است
ورنه از زندان جسم تیره بیزاریم ما

روی ما را سرخ خواهد کرد صائب روز حشر
آل تمغایی که از آل عبا داریم ما

#صائب

🆔 @QaharAsi

هستی‌ام‌عهدی به‌نقش سجدهٔ او بسته‌ست
خاک خواهم شد اگر از خاک بردارد مرا

#بیدل

🆔 @QaharAsi

بر دلم نزدیک از چشمان من دوری🫵

@QaharAsi

هرکس به زبانی صفت حمد تو گوید
بلبل به غزلخوانی و قمری به ترانه👇

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
خواهد به سر آید، شب هجران تو یا نه؟
ای تیر غمت را دل عشاق نشانه

جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه

رفتم به در صومعهٔ عابد و زاهد
دیدم همه را پیش رخت راکع و ساجد
در میکده رهبانم و در صومعه عابد
گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد

یعنی که تو را می‌طلبم خانه به خانه

روزی که برفتند حریفان پی هر کار
زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمار
من یار طلب کردم و او جلوه‌گه یار
حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار

او خانه همی‌جوید و من صاحب خانه

هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو
هرجا که روم پرتو کاشانه تویی تو
در میکده و دیر که جانانه تویی تو
مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو

مقصود تویی کعبه و بتخانه بهانه

بلبل به چمن زان گل رخسار نشان دید
پروانه در آتش شد و اسرار عیان دید
عارف صفت روی تو در پیر و جوان دید
یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید

دیوانه نیم من که روم خانه به خانه

عاقل به قوانین خرد راه تو پوید
دیوانه برون از همه آیین تو جوید
تا غنچهٔ بشکفتهٔ این باغ که بوید
هرکس به زبانی صفت حمد تو گوید

بلبل به غزلخوانی و قمری به ترانه

بیچاره بهائی که دلش زار غم توست
هرچند که عاصی است ز خیل خدم توست
امید وی از عاطفت دم به دم توست
تقصیر «خیالی» به امید کرم توست

یعنی که گنه را به از این نیست بهانه

#شیخ‌بهایی

باران رنجی مضاعفی است
وقتی تو نیستی

👏👌

دلم
به عظمت باران برایت دلتنگی
میکند
امروز عجیب
بی تو میمیرم

باران! توکه از پیش خدایا میایی
توضیح بده عاقل و دیوانه👆یکیست؟

.


میان گل قناری کن مرا باز
قفس ماندم فراری کن مرا باز

                 مثال من چو بازرگان و طوطیست
                 تو باران شو بهاری کن مرا باز

چنگ دل آهنگ دلکش میزند
ناله عشق است و آتش میزند
قصه دل دلکش است و خواندنیست
تا ابد این عشق و این دل ماندنیست
مرکز درد است و کانون شرار
شعله ساز و شعله سوز و شعله ساز
گفته یک صحرا جنون در چنگ او
یک نیستان ناله در آهنگ او
نغمه را گه زین و گه زان میکند
خرمنی آتش فراهم میکند
کرده خود را میزبان شعله ها
تا بسوزد در میان شعله ها
چنگ دل آهنگ دلکش میزند
ناله عشق است و آتش میزند

هرکه عاشق پیشه تر بی خویش تر
هر دلی بی خویش تر در نیش تر
در دل من باغ ها از لاله ها
همچو نی در بند بندش ناله ها
با خیال لاله ها صحرا نورد
دشت را پوید ولی با پای درد
میرود تا سرزمین عشق و خون
تا ببیند حالشان چون است و چون
بر مشام جان رسد از هر کنار
بوی درد و بوی عشق و بوی یار
چنگ دل آهنگ دلکش میزند
ناله عشق است و آتش میزند

گوی سبقت میبرند این خاکیان
در عروج خویش از افلاکیان
عشق اینجا اوج پیدا می کند
قطره اینجا کار دریا می کند
رخستی تا ترک این هستی کنی
بشکن این شیشه تا مستی کنی
پرده بالا رفت و دیدم هست و نیست
راستی نا دیدنی ها دیدنیست
چنگ دل آهنگ دلکش میزند
ناله عشق است و آتش میزند

#غلام‌کویتی‌پور

🆔 @QaharAsi