سرانجام بشر را، این زمان، اندیشناکم، سخت
بیش از پیش
که می‌لرزم به خود از وحشت این یاد
نه می‌بیند
نه می‌خواند
نه می‌اندیشد
این ناسازگار، ای داد
نه آگاهش توانی کرد، با زاری
نه بیدارش توانم کرد، با فریاد
نمی‌داند
براین جمعیت انبوه و این پیکار روزافزون
که ره گم می‌کند در خون
ازین پس، ماتم نان می‌کند بیداد
نمی‌داند
زمینی را که با خون آبیاری می‌کند
گندم نخواهد داد

• فریدون مشیری

‏عاقا بیمارستان برای اونایی که تو جنگ ۱۲ روزه موندن تهران ترک کشیک نکردن یه مبلغی ریخت(برای‌من حدودا ۴۵۰۰ بود)تحت عنوان تشویقی برای دوران جنگ.
‏امروز که حقوق های مارو ریختن نزدیک همون مبلغ رو ازمون کسر کردن تحت عنوان ماليات.
‏واقعا متاسفم برای خودم که برای این سیستم دارم زحمت میکشم.

خانه-نور-دریا

💦آب هست، درایت نیست؛ با اعصاب مردم بازی نکنید.

این روزها، دولت و رسانه‌های رسمی با لحن هشدارآمیز و تکراری از مردم می‌خواهند در مصرف آب صرفه‌جویی کنند. این پیام‌ها با القای مداوم تقصیر به مردم همراه می‌شود و عملاً نوعی تحمیل احساس گناه (guilt induction) در سطح اجتماعی شکل می‌گیرد؛ یعنی مردم وادار می‌شوند بار روانی بحرانی را به دوش بکشند که ریشه‌های آن جای دیگری‌ست.

در حالی که تنها حدود ۶ درصد آب کشور صرف مصارف خانگی می‌شود، صرفه‌جویی ۲۰ درصدی در این بخش حداکثر به کاهش ۱.۲ درصدی در مصرف کل آب منجر خواهد شد؛ عددی بی‌اثر در مقایسه با فجایع بزرگ‌تری مانند هدررفت بیش از ۵۰ درصد آب کشاورزی به‌خاطر سیستم‌های سنتی آبیاری و نشت ۳۵ درصدی آب در شبکه توزیع فرسوده و ناکارآمد شهری. در چنین شرایطی، تکرار بی‌پایان توصیه به صرفه‌جویی، نه‌تنها بی‌فایده بلکه نوعی فرافکنی مسئولیت مدیریتی است.

دولت‌ها اگر نمی‌خواهند یا نمی‌توانند اصلاحات زیربنایی انجام دهند، دست‌کم نباید مردم را قربانی عملیات روانی کنند. در روان‌شناسی اجتماعی روشن است که تحمیل احساس گناه، هرچند در کوتاه‌مدت ممکن است به نوعی تبعیت منجر شود، اما در بلندمدت پیامدی جز درماندگی آموخته‌شده (learned helplessness)، بی‌اعتمادی و فرسایش سرمایه اجتماعی ندارد.

وقتی مردم احساس کنند بدون آنکه نقشی واقعی در بحران داشته باشند، مدام باید احساس گناه کنند، نه‌تنها انگیزه‌ای برای مشارکت نمی‌ماند، بلکه نوعی سرخوردگی جمعی شکل می‌گیرد.

امروز نوبت آب و برق است، فردا گاز است، روز دیگر ریزگرد و روزی دیگر بحران آلودگی کربنی یا کمبود دارو و اگر هیچکدام نباشد، گشت ارشادی است که به جان مردم می افتد.

مردم خسته‌اند از این‌که هر روز باید مقصر بحرانی تازه شناخته شوند، در حالی که مسئولان از پاسخ‌گویی فرار می‌کنند. هشدارهای پشت‌سر‌هم، بدون شفافیت، بدون ارائه راهکار و بدون اصلاح ساختار، فقط اعصاب جامعه را فرسوده می‌کند، مشکلات را حل نمی‌کند.

صرفه‌جویی وظیفه‌ای ملی است، اما نه در شرایطی که دولت خود را از مسئولیت مبرا می‌داند. مشارکت مردمی زمانی شکل می‌گیرد که اعتماد شکل بگیرد، و اعتماد زمانی زنده می‌شود که حقیقت گفته شود، نقش‌ها منصفانه تقسیم شود و اصلاحات واقعی آغاز گردد. با تکرار هشدار و انداختن بار بحران بر دوش مردم، هیچ مشکلی حل نمی‌شود.

اگر درایتی نیست، دست‌کم با اعصاب مردم بازی نکنید.

مهدی نساجی، عضو هیات علمی دانشکده روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی

گردشگرِ مو طلایی فرانسوی به من می‌گوید
کشورِ شما
زیباترین کشوری است که من دیده‌ام!
اینجا باران می‌خندد
گل‌ها می‌خندند
هلو و انار می‌خندد
بوته‌های یاسمن
از دیوارها آویزانند
پس چرا درکشورِ شما
هیچ آدمی نمی‌خندد ؟!

• نزار قبانی

📣 ثبت‌نام بوت‌کمپ مدیریت پروژه چابک شروع شد!
‌
آکادمی همراه اول با افتخار از جدیدترین دوره تخصصی خود رونمایی می‌کند:

☑️ بوت‌کمپ ۱۲ هفته‌ای مدیریت پروژه چابک
‌
یک تجربه یادگیری فشرده، کاربردی و حرفه‌ای برای تمام علاقه‌مندان به مدیریت پروژه‌های مختلف با رویکرد Agile.

در این بوت‌کمپ از آموزش Jira و Confluence گرفته تا مدیریت ریسک، مهارت‌های نرم و هوش مصنوعی در پروژه‌ها، همه زیر نظر اساتید برجسته دانشگاهی و فعالان صنعت ارائه خواهد شد.
‌
🟡 آموزش جامع (بدون نیاز پیش زمینه قبلی)
🟡 ۱۳۰ ساعت آموزش تخصصی + کارگاه‌های تبادل تجربه
🟡 پشتیبانی و مشاوره مستمر با منتورها
🟡 با امکان پرداخت قسطی
‌
بوت‌کمپ «مدیریت پروژه چابک» تنها بوت‌کمپ تخصصی در این حوزه در ایران است که تمامی موضوعات آموزشی مورد نیاز شما، برای تبدیل شدن به یک مدیر پروژه موفق را پوشش داده است.
‌

⏰ مدت: ۱۲ هفته از ۲۹ مرداد
⚠️ ظرفیت: محدود

🌐 پیش ثبت‌نام #رایگان:

🔗 https://l.hamrah.academy/pl7

برای اطلاعات بیشتر به آیدی زیر پیام دهید:
@AcademyHamrah1

⭐️ @Hamrah_Academy | آکادمی همراه اول

تو رو خدا مدرک منو بدید تو رو خدا تایید کنید که من هیچ بدهی به دانشگاه ندارم دارم سکته می‌کنم

چشمانت را برای غرق شدن برگزیدم.

✨ فراخوان دومین دوره رقابت ملی دانشجویی نوآوری اجتماعی «جانا بوم»!

🔸️ خبر هیجان‌انگیز اینکه: 
دو گرنت ۱ میلیارد تومانی به برگزیدگان این دوره اهدا خواهد شد! 
فرصتی بی‌نظیر برای تبدیل ایده به اقدام، و ساختن آینده‌ای روشن برای ایران.


🔸️ اگر ایده‌ای برای حل مسائل اجتماعی داری، حالا وقتشه بدرخشی!


🎯 محورهای رقابت:
- آسیب‌های اجتماعی 
- توسعه روستایی و پیشرفت منطقه‌ای 
- جمعیت و خانواده 
- محیط زیست 
🏆 محور ویژه:
- ناترازی آب و انرژی


📅 مهلت ارسال آثار: ۳۰ شهریور ۱۴۰۴ 
🌐 ارسال طرح و اطلاعات بیشتر: 
[stu.janaprize.ir]

جانابوم، جانی تازه برای این مرز و بوم🌱



#نوآوری_اجتماعی 
#جایزه_نوآوری_اجتماعی 
#جانا 
#جانا_بوم 
#دانشجویی 
#گرنت_میلیاردی

مسئولین خوابگاه کوی دانشگاه شهید بهشتی امیدوارم این پیام و ببینید تا آخرین لحظه‌ای که نفس می‌کشم نفرینتون می‌کنم الهی خیر نبینید الآن هم زنگ زدم می‌گن تا ۲۶ مرداد نیستن. خانم ابراهیمی و سایر همکاران ایشون خوابگاه کوی وقتی کاری و بلد نیستید به عهده نگیرید برای چی یکسال من و سر کار می‌ذارید من که پول خوابگاه واریز کردم نمی‌تونید تایید کنید من برم مدرک موقتم و بگیرم. هر اتفاقی برای آینده کاری من پیش بیاد مسئولش شمایید. متاسفم کسانی مسئولیت دارند که هیچی بلد نیستن. حلالتون نمی‌کنم.

حتی روابط دوستانه معمولی هم عنصر پررنگی از کشش جنسی داره. طرفین آگاهانه انتخاب می‌کنند که این کشش رو به عمل جنسی تبدیل نکنند و در قالب محبت و دوستی ابراز کنند. البته اکثر افراد چون از سکچوالیته شرم دارند، از فکر کردن بهش منزجر می‌شن.

این کشش رو شما در رابطه پسر-دختر و دختر-دختر واضح‌تر می‌بینید. رد و بدل کردن احساسات و صمیمیت فیزیکی پررنگ‌تره. در رابطه‌ی دو پسرِ دگرجنس‌گرا، کشش جنسی «به‌نظر» غایبه. به همون میزان، رد و بدل کردن احساسات و صمیمیت فیزیکی هم کمتر. چرا که تابوهای اجتماعی و مقاومت ناخودآگاه شدیدتره.

البته بدون درنظر گرفتن تعریفِ موردنظر از «جنسی» (سکچوال) احتمالاً این صحبت به خطا برداشت می‌شه. منظور از جنسی در اینجا اون میل جنسی صرفاً‌ در معنای بالغانه‌اش که مثلاً‌ موقع هورنی بودن تجربه می‌کنیم نیست! سکچوالیته در معنای عام‌تری منظوره که اون میل جنسی هورنی بودن فقط یک فرم ابرازشه.

چند سال پیش تحقیق کردن فهمیدن از ۲۵۰۰ کارمند دانشگاه فقط ۵۰۰ نفر کار می‌کنن😑😑

چند دقیقه بعد از حضور در اداره‌جات دولتی ایران :

دوره جامع پایتون: مقدماتی تا پیشرفته

🗓شروع دوره: 25 مرداد

🎁 تخفیف ویژه برای دانشجویان، فرصتی بی‌نظیر برای شما!

🔥 آموزشی که شما را به برنامه‌نویس حرفه‌ای تبدیل می‌کند و در بازار کار به شما رقابت‌پذیری بیشتری می‌دهد. همچنین برای اپلای‌های شغلی و تحصیلی شما را برتر می‌کند و به راه‌اندازی استارت‌آپ‌های شگفت‌انگیز کمک می‌کند.

⏰ 160 ساعت آموزش مجازی، با بیش از 25 پروژه و مینی‌پروژه برای تسلط کامل!

🌟 سرفصل‌های دوره شامل:

💻 تسلط بر کدنویسی پایتون
💻 علوم داده با پایتون
💻 محاسبات علمی با پایتون
💻 یادگیری ماشین با پایتون
💻 طراحی بازی و اپلیکیشن با پایتون
💻 ساخت بلاک‌چین و ارز دیجیتال با پایتون
💻 هک و امنیت با پایتون
💻 طراحی سایت با پایتون

🎁 همراه با هدایای ویژه، از جمله پکیج کسب درآمد از پایتون!

همین حالا شروع کنید و بهترین نسخه خود را با ما کشف کنید! 💥🚀🔥

🌟 به دوستان خود نیز اطلاع دهید تا این فرصت را از دست ندهند! 🌟

👨‍🏫برگزارکننده: شرکت آتی پژوهش امیرکبیر
@kargah2018

👩‍🎓جهت ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر
@apa_admin12

شهرهای سوخته، که دوباره می‌سوزند!

✍ رحیم قمیشی

شهر سوخته در نزدیکی زابل است، ۱۹۰ کیلومتر بالاتر از زاهدان و ۸۰ کیلومتر مانده به زابل. شهری بسیار بزرگ و تاریخی که سه هزار و پانصد سال قبل از میلاد، مرکز تمدنی بسیار بزرگی ایرانیان بوده است.
اما امروز در زیر خروارها خاک خوابیده.
باستان شناسان نمی‌دانند دقیقا چه اتفاقی افتاده که این شهر بزرگ و تجاری، متروکه شده، اما همه متفق‌القول هستند خشکی زمین و بی‌آبی، نقش اول را در اتفاق داشته. شاید رودخانه خروشان هیرمند تغییر مسیر داده، شاید خشکسالی‌ای اتفاق افتاده، و شهری بسیار بزرگ، ناگهان شده شهر ارواح.

هزار و هفتصد کیلومتر راه آمده‌ایم موزه‌ منحصر به‌فردش را ببینیم، اما برق نیست. صبح‌ها دو ساعت برق ندارند، بعداز ظهرها هم دو ساعت!
می‌گویند اینجا ۴ ساعت قطع برق عادی است.
با وجود آنکه آن منطقه گرمای ۵۰ درجه را تجربه می‌کند.
از طرفی برق هم باشد، می‌گویند از بالا دستور داده‌اند موزه شهر سوخته بسته باشد! می‌پرسیم چرا؟ خودشان هم نمی‌دانند... شاید نمی‌خواهند همان دو ساعتی که برق هست، مصرف لامپ‌ها و کولرها بالا برود.
به راهنما می‌گویم تصور کنید ما گردشگرانی خارجی باشیم. چه قضاوتی در مورد ایران‌تان می‌کنیم؟
اثری با ثبت جهانی را چه کردید!
شما شهر سوخته را باز سوزانده‌اید.
آن بار خشک شدن آب هیرمند
این بار سوءمدیریت و باز خشک شدن کل آن سرزمین.

اژ شهر سوخته تا زابل یک ساعت راه است.
باز روستاهای متروکه، این بار نه برای چند هزار سال پیش، برای همین بیست سال و بویژه چند سال اخیر.
از وقتی که افغانستان سدهایش را بر سرشاخه‌های هیرمند احداث کرده و حقابه ایران را با قلدری تمام نمی‌دهد.
زمین‌های پر محصولی که خشک شده‌اند.
دریاچه‌های متعدد خشکیده.
زندگی‌های زیبایی که مرگ آنها را تهدید می‌کند. دل آدم به درد می‌آید!

سیستان زادگاه رستم و اساطیر ایرانی، زادگاه یعقوب لیث، زادگاه بسیاری بزرگان ایران زمین، در تشنگی له‌له می‌زند. قلعه رستم، روستای زیبای قلعه‌نو که تنه به تنه ماسوله گیلان می‌زند، کم کم خالی از سکنه می‌شود.
بازدید کننده ندارند.
خشکی زمین همه را می‌سوزاند، بادهای ۱۲۰ روز به‌جای طراوت و شادابی، تنها شن‌های سرگردان و ماسه‌های روان می‌آورند.
همه می‌پرسند چرا دولت نمی‌تواند حق آب ما را از طالبان بگیرد، در حالیکه شریان زندگی در رگ‌های افغانستان، با کمک‌های ایران و بازار کالاهای ایرانی جریان دارد. نمی‌دانیم!

می‌رسیم به زابل، زادگاه رستم دستان. در راه بیشتر ماشین‌ها در حال قاچاق سوخت هستند. اگر این قاچاق نباشد شاید باقیمانده‌های این شهرها هم مجبور شوند جلای سرزمین کنند!
در زابل داغ هم قطع ۴ ساعته برق عادی و طبق برنامه است.
در زابل هم درخت‌ها از بی‌آبی خشکیده‌اند.
در زابل هم مردم تشنه‌اند.
مردم خونگرمی که معتقدند کسی صدای آنها را نمی‌شنود.
ژنراتور بخرند گازوئیل نیست.
خرید سوخت برایشان هزاران محدودیت دارد.
ماشین‌هایشان غیرقابل استفاده شده.
همه می‌دانند ریشه قاچاق سوخت، ریشه عقب‌ماندگی، ریشه اعتیاد، و ریشه تشنگی آنها، یک چیز بیشتر نیست؛
ناتوانی حاکمیت، فراموش شدن، دیده نشدن، سوءمدیریت!

سیستان پنج هزار سال پیش یک بار سوخت.
نمی‌دانیم چرا!
دوباره دارد می‌سوزد.
آب هیرمند بسته شده، دریاچه هامون خشک شده، دامداری‌ها بسته شده، کشاورزی‌ها تعطیل شده، گردشگری نمی‌رود، همه زیبایی‌اش به زیر خاک می‌رود.
جلوی دیدگان ما
در عصری که جهان یک دهکده شده
و همه می‌توانند از حال هم با خبر شوند.
این بار ناترازی است...
حق آنها را افغانستان می‌خورد
و هیچ حامی‌ای ندارند
برق ندارند
مدیریت کارآمدی ندارند
و کشور درگیر تهدیدهای خارجی
و تعهداتی است که برای خود ایجاد کرده
مبادا جایی دیگر
مردمی گرسنه
یا تشنه باشند!